ฉันรักเธอนะยัยเเวมไพร์

เสียงหอบถี่ๆของผู้หญิงคนหนึ่งเธอกําลังหนี หนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทําได้ ขณะที่เธอกําลังหลบที่พุ่มไม้ เธอก็นึกถึงเหตุการเมื่อ1ชั่วโมงที่เเล้ว
: 1 ชั่วโมงที่เเล้ว :
ขณะที่เธอกําลังอยู่ที่ห้องสมุดของบ้าน
"บาระ"
"ค่ะท่านพ่อ"
"พ่ออยากบอกลูกว่า ในวันเกิดของลูกอีก3เดือนหน้าลูกต้องเเต่งงานกับลูกชายของหุ้นส่วนพ่อ "
"เเต่งงาน!!ไม่ค่ะไม่เเต่ง"
"ครั้งนี้ลูกไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นหรือข้อค้านใดๆทั้งสิ้น"
"เเต่"
"พ่อสั่งลูกก็ต้องทําตาม เข้าใจไหม"
"ไม่ค่ะ ลูก ไม่ เเต่ง "
"บาระ"
"ท่านพ่อก็เป็นเเบบนี้ตลอดไม่เคยฟังความคิดเห็นของคนอื่นเลย ห้ามนู้นบางละ ห้ามนั้นบางละ อย่าอย่างงั้น อย่าอย่างงี้ ท่านพ่อเคยฟังใครบ้างไหม ตอนนี้คนที่ท่านพ่อฟังก็มีคนเดียวสินะ "
"ใครพ่อฟังใคร"
"ท่านพ่ออย่าคิดว่าลูกไม่รู้นะว่าท่านพ่อซ้อนใครไว้ คนๆนั้นละที่เป็นต้นเหตุที่ทําให้ท่านเเม่เสีย ถึงตอนนี้ท่านพ่อก็คงไม่รู้สินะว่าท่านเเม่ตายเเบบไหนเพราะอะไร"
เพี๊ยะ!!
"บาระเงียบเดี๋ยวนี้ เเล้วก็อย่าพูดถึงผู้หญิงคนนั้นให้พ่อได้ยินอีก"
"ไม่ลูกไม่หยุด ถ้าท่านพ่อไม่ได้รักท่านเเม่เเล้วจะทําให้ลูกเกิดมาทําไม" ในขณะนั้นเธอได้เผลอพูดประโยคที่เธอคิดอยู่ในใจออกไป
"บาระ พ่อบอกให้หยุด โอ้ยๆ"
ระหว่างที่พ่อของเธอพูด ก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะ
"บาระช่วยพ่อด้วยพ่อเจ็บ"
"ท่านพ่อไม่ต้องมาเเกล้งเจ็บหัวใจเลยจะเถียงลูกไม่ชนะก็เล่นเเบบนี้"
"ลูกรู้ด้วยหรอ"
"รู้สิค่ะ เเต่ยังไงลูกก็ไม่เเต่ง จบนะค่ะ"
"บาระเเต่ยังไงลูกก็ต้องเเต่ง"
"ก็ ลอง ดู สิ ค่ะ"เธอเเค่นเสียงให้ชัดเเละหนักเเน่นทุกคําเเสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจของเธอที่ถูกบังคับหลังจากนั้น1ชั่วโมงเธอก็หนี
เเล้วก็มาอยู่ที่พุ่มหญ้าตรงนี้
"คุณหนูคร้าบ คุณหนูอยู่ไหนคร้าบ"
"ใครจะออกไปหาละย่ะ"เธอพึมพํากับตัวเอง
"คุณหนูครับเจอตัวเเล้ว เฮ้ยพวกเราเจอคุณหนูเเล้ว"
"จมูกดีเหมือนเดิมเลยนะพวกนาย"
"ขอบคุณที่ชมครับคุณหนู"
"งั้นฉันไปก่อนนะ"
"เชิญเลยครับคุณหนู เฮ้ยไม่ได้!!ครับ"
"ฮึไม่ทันเเล้วย่ะ เเล้วอีกอย่างยังทึ่มเหมือนเดิมเลยนะ"
"คุณหนู คุณหนูคร้าบ อย่าไปเลยครับ"
"อย่ามายุ่ง"
"ได้โปรดอย่าไปเลยครับไม่งั้นพวกผมเเย่เเน่"
"ฉันบอกว่า อย่า มา ยุ้ง!!"
"เอง เอง!! ครับไม่อยุ่ครับ"
ขณะที่เธอกําลังจะกระโดดปปกนอกรั่วบ้าน
หมับ!!
"ฉันบอกว่าอย่ามายุ่งไง"เธอพูดด้วยความโกรดเกรี้ยวตาของเธอจากสีฟ้านํ้าทะเลเเสนสดใส่เเต่ตอนนี้กลายเป็นสีเเงเลือดไปเสียเเล้ว
"เเต่ฉันไม่ให้เธอไป เธอต้องกลับไปเเต่งงาน"
"ฉันไม่!! เอ๊ะเสียงนี่มัน ไนท์"
"ใช่ฉันเอง"
"ไนท์ขนาดนายที่ฉันคิดว่าเข้าใจฉันที่สุด"
"ขอโทษนะเเต่ฉันทําตามหน้าที่"
"ฉันเกลียดนาย"
หลังจากนั้นเธอก็กระโดดตีลังกา3ตลบออกมาข้างนอกรั่วบ้าน เเล้วก็จัดการควักบัตรเคดิสออกมากดเงินสดที่เธอมีทันที
"ได้มา2ล้านเองอะชั่งเหอะ"
หลังจากนั้นเธอก็จัดการซื้อตั๋วเรือข้ามมาเกาะอีกฝั่งทันที