The Cruel Love รักต้องห้ามของนายอันตราย

 เเสงเเดดอ่อนๆยามเช้าส่องเข้ามาภายในห้องที่มีร่างบางนอนขดตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาสีขาวสะอาดตา

     "นายน้อยยยยยย ตื่นค่าาาา"เสียงใสๆของเด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนยาวถึงกลางหลังดังขึ้นพร้อมร่างเล็กๆของเธอที่พุ่งไปทับร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงเต็มเเรง

     "โอ๊ยๆตื่นเเล้วๆลุกออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะราเชล!"ร่างเล็กพูดเสียดุใส่เด็กสาวที่นอนทับตนอยู่

     "นายน้อยอ่ะเเหละตื่นสาย!ไปอาบน้ำได้เเล้วค่ะ!"ว่าจบเธอก็ลุกไปยืนกอดอก นี่....เธอเป็นคนใช้รึเเม่ฉันกันเเน่? ร่างเล็กคิดพลางลุกขึ้นนั่ง

     "นี่ค่ะนายน้อย ถ้าไม่รีบจะไปเรียนสายเอานะคะ เเล้วคุณพีทก็รออยู่เเล้วด้วย"ราเชลยื่นผ้าขนหนูให้นายน้อยหรือ'น้ำฟ้า'

     "เออๆ"เเล้วน้ำก็เดินเอื่อยๆเข้าห้องน้ำไป

 ไม่นานนักน้ำก็เดินออกมาราเชลได้จัดชุดเตรียมไว้ให้เเล้วน้ำก็เเค่หยิบมาใส่ ตั้งเเต่มีราเชลมาอยู่ด้วยเขาเเทบจะไม่ต้องทำอะไรเองเลยจนบางครั้งเขาก็เเอบคิดเหมือนกันว่าจะเป็นง่อยขึ้นมาซักวัน...ราเชลเด็กสาวอายุ15ปีน้ำเจอราเชลหลังจากวันที่ไปเยี่ยมป้าอุ่นได้สัปดาห์นึงตอนนั้นราเชลยังเป็นเด็กสาวตัวเล็กๆ ตอนที่น้ำเจอราเชลเธออยู่ในสภาพที่นั่งตากฝนอยู่ตรงตรอกซอยเล็กๆเหมือนสิ่งของไร้ชีวิตที่ถูกทิ้งเมื่อได้สบตากับเด็กสาวคนนั้นน้ำก็รู้เลยว่าชะตาของพวกเขาต้องกันเลยเก็บราเชลมาเลี้ยงเเละทำเรื่องเป็นผู้อุปการะเธออย่างเป็นทางการ'ราเชล'เป็นชื่อที่น้ำเป็นคนตั้งให้เธอตั้งเเต่วันนั้นมาราเชลสัญญากับน้ำว่าจะดูเเลน้ำอย่างดีเเละถือว่าน้ำเป็นผู้มีพระคุณต่อตนมาก

พอเเต่งตัวเสร็จน้ำก็เดินลงมาที่โต๊ะอาหารที่มีข้าวต้มร้อนๆวางอยู่

     "ว่าไงน้ำ กินให้ไวเลยเดี๋ยวไปสายเอา"พีท เด็กหนุ่มลูกครึ่งญี่ปุ่นเพื่อนสนิทของน้ำกล่าวเร่ง

     "เออน่ะ เเล้วนายกินอะไรมารึยัง"

     "ก็มากินเอาที่นี่อ่ะเเหละฮ่าๆ"พีทพูดยิ้มๆ

     "อ่า อืม"ว่าจบน้ำก็เริ่มกินข้าวต้มตรงหน้าช้าๆไม่นานน้ำก็กินเสร็จราเชลจึงมาเก็บถ้วยไป

     "นายน้อยคะวันนี้กลับตอนไหนคะ?"วันนี้เป็นวันเสาร์ราเชลไม่มีเรียนเเต่น้ำมีช่วงเรียนช่วงเช้า

     "อืม....น่าจะไวนะ"น้ำว่าพลางลุกขึ้นเดิน

     "ค่ะ ราเชลจะได้เตรียมมื้อเย็นไว้ให้^.^"

     "ไปเถอะน้ำ"พีทพูดพร้อมลุกขึ้นเดินตามน้ำออกไป

ทั้งสองเดินไปถึงรถBMWสีดำของพีท ฐานะทางบ้านของพีทเองก็รวยเอาเรื่องเหมือนกันเพราะทำกิจการเกี่ยวกับพวกเเบรนด์เสื้อผ้าเเละสิ่งบำรุงผิวพรรณซึ่งเป็นที่ต้องการของตลาดอย่างมากในขณะนี้ลำพังตัวสินค้าเองก็ดีอยู่เเล้วยิ่งผลตอบรับดีทางบ้านของพีทเองก็ได้เงินกันวันละนับไม่ถ้วน ช่วงนี้พีทมักจะมารับน้ำเป็นประจำเเต่เมื่อก่อนน้ำเคยพูดปฎิเสษไปหลายครั้งเเล้วเเต่พีทก็ดื้อไม่ยอมฟัง พีทจึงกลายมาเป็นสารถีของน้ำไปโดยปริยาย

รถของพีทเเล่นเข้ามาถึงบริเวณมหาวิทยาลัยที่ทั้งสองเรียนอยู่ พีทจอดรถให้น้ำลงก่อนเเล้วตนค่อยนำรถไปจอดที่ลานจอดรถ

 น้ำเดินช้าๆไปที่สถานที่เรียนของวันนี้โดยไม่รอพีทเพราะพีทบอกไว้ เเต่ยันจบคาบเรียนพีทก็ยังไม่โผล่มาเลยน้ำจึงช่วยได้เเค่จดชีทเผื่อไว้ให้พีท

น้ำเดินไปที่โรงอาหารพร้อมยกโทรศัพท์โทรหาพีท

     "ฮัลโหลพีท อยู่ไหนน่ะ"

     /ฉันอึก..อยู่บ้านเพื่อน..อ่ะ..พอดีมาทำงานนิดหน่อย..ฮึก!/ งานหรอ?ไม่น่ามีนี่นา

     "เอ่อ เเล้วเป็นอะไรมั้ยเสียงนายดูไม่โอเคเลย"น้ำถามเสียงค่อยเพราะเป็นห่วง

     /ไม่เป็นไร!คะ..เเค่นี้นะ! ตื้ดๆๆ/

อะไรกันอยู่ดีๆก็วางสายไป น้ำได้เเต่ถอนหายใจปลงๆเเล้วเดินไปสั่งอาหารเเละมานั่งกินคนเดียว

    "ว่าไงน้ำ!ไม่เจอนานเลย"เสียงทุ้มๆของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้นพร้อมร่างสูงที่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆน้ำ

    "สวัสดีครับพี่ธาม"น้ำพูดพร้อมยกมือไหว้ ธาม รุ่นพี่ปีสี่ที่น้ำค่อนข้างจะสนิท

    "เย็นนี้เราว่างรึเปล่าครับ"พี่ธามพูดยิ้มๆ

    "ก็....ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษครับ ทำไมหรอ"

    "พี่มีเเข่งบาสน่ะเเล้วเด็กที่มันมีหน้าที่คอยเสริฟน้ำมันดันขาเเพลงน่ะสิถ้าเราไม่ขัดข้องล่ะก็พี่จะขอความช่วยเหลือหน่อยน่ะ" พูดจบพี่ธามก็ยิ้มเจื่อนๆ

    "อืม...ก็ได้นะครับตอนกี่โมงล่ะครับ?"น้ำเองก็ไม่มีงานอะไรต้องทำอยู่เเล้วไปช่วยพี่เขาซักหน่อยจะเป็นไรไป?

    "ขอบใจมากนะน้องรัก! ตอนสี่โมงครึ่งเจอกัน"พูดพี่ธามก็ตบหลังน้ำเบาๆเเล้วเดินตัวลอยไป

น้ำจึงก้มกินข้าวตรงหน้าต่อโดยมองโทรศัพท์ตัวเองเป็นพักๆเผื่อพีทจะติดต่อกลับมาเเต่มันก็ว่างเปล่าน้ำจึงเก็บโทรศัพท์ไว้เเล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนหลับตาลงเเล้วฟังเพลงสบายไปเรื่อยๆรอเวลาไปเสริฟน้ำตอนสี่โมงครึ่ง

    "นี่ๆเเกๆรู้เรื่องการเเข่งบาสเย็นนี้มั้ย"

    "อ๋อๆที่เเข่งกันในขณะของวิศวะปีสี่อ่ะนะ"

    "เออๆนั่นเเหละเเกไปเชียร์ป๊ะ??"

    "โอยย เเน่นอนนนที่ไหนมีผู้ชายหล่ออ่ะฉันไปหมดอ่ะคริๆ"

    "โอ๊ย อีตอเเหล!"

    "เออ ก็เหมือนหล่อนนั่นเเหละย่ะ"

    "อย่าลืมโทรตามคนมาด้วยนะครั้งนี้ฉันพาคนไปกรี้ดๆๆๆ"

    "เเน่นอน>..<"

ระหว่างที่สองสาวกำลังคุยกันน้ำเองที่นั่งอยู่ก็ได้ยินโดยไม่ตั้งใจ เหอะๆยัยพวกนี้หางานให้เขาเเท้ๆเลยถ้ามีคนคิดอย่างนี้อีกซักสีห้าคนน้ำเองคงเดินเสริฟน้ำขางอเเน่ เเต่ทำไงได้รับปากไปเเล้ว

ก็ต้องทำอ่ะนะเฮ้อ น้ำถอนหายใจเฮือกใหญ่เเล้วหลับตานอนเอาเเรงรอพบ'ศึก'หนัก ทั้งทางเสียงเเละการเดินเสริฟน้ำ.....

//เป็นยังไงมั่งงงครับผิดพลาดตรงไหนประการใดติเตือนได้เลยครับเเละขอให้ติดตามต่อไปนะครับ