The Cruel Love รักต้องห้ามของนายอันตราย

   ผมนั่งฟังเพลงที่ทีมเเละพี่ธามร้องอยู่นานจนลืมดูเวลาตอนนี้ก็ปาเข้าไปสองทุ่มเเล้วตอนนี้ที่โต๊ะมีผมต้อมทีมเเละพี่ธามส่วนลาเต้ขอตัวกลับไปเเล้วเห็นว่าทางพี่กาเเฟเขาไม่ชอบให้กลับบ้านดึกส่วนผมน่ะหรอก็ว่าจะกลับอยู่เเล้วล่ะเเต่พี่ธามขอไว้ให้อยู่ก่อนเรื่องค่าอาหารพี่เขาจะจ่ายเอง...ไม่สิก็นี่มันร้านของพี่ธามนี่นาลำพังเเค่พี่ธามขอไว้ผมก็ไม่คิดจะปฎิเสษเเล้วเเต่นี่ทีมดันออกตัวให้ผมอยู่ต่ออีกใครจะไปปฎิเสษลงกัน

     "น้ำ...ไม่กินของมีเเอลกอฮอล์หรอครับ?พี่เห็นเราไม่เเตะเลย" พี่ธามถามขึ้นก็..นะครับทั้งโต๊ะเนี่ยก็กินกันหมดเเม้กระทั่งต้อมรู้สึกว่าพี่เขาเอาเหล้าอย่างดีมาซะด้วยเอาตามตรงผมน่ะไม่เคยเเตะเเอลกอฮอล์เลยเพราะเด็กๆป้าอุ่นจะย้ำอยู่เสมอว่ามันไม่ดีต่อร่างกายส่วนตอนนี้คิดว่าป้าอุ่นคงไม่ห้ามเเล้วล่ะมั้งเพราะผมเองก็อายุ20เเล้วนี่ถึงอย่างนั้นการกินครั้งนี้ก็คงจะเป็นครั้งเเรกผมเองก็อยากรู้เหมือนกันว่ารสชาติมันเป็นยังไง

     "...เอ่อเอาซักหน่อย...ก็ได้ครับ" ผมตอบพี่ธามไป...ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือยังไงเเต่เเวบนึงผมเห็นตาพี่เขาเป็นประกายล่ะสงสัยคงดีใจมั้งที่ผมไม่ปฎิเสษน้ำใจ

     "นี่ครับ" พี่ธามดันเเก้วเหล้ามาตรงหน้าผมมองมันอยู่ซักพักก็ผมไม่รู้ว่าควรกินยังไงนี่เวลากินต้องกินทีละหน่อยรึเปล่าหรือว่าต้องรวดเดียว?สุดท้ายผมก็เลือกอย่างหลังโดยการยกเเก้วเหล้าขึ้นมากระดกทีเดียวรวดจนหมดรสชาติที่ไม่คุ้นเมื่อสัมพัสลิ้นเเล้วมันรู้สึกเเปลกๆอีกทั้งรสของมันไม่ได้หวานหรือเปรี้ยวออกขมซะด้วยซ้ำผมอดนึกสงสัยไม่ได้ว่าพวกพี่ธามหรือคนอื่นๆกินเข้าไปได้ยังไง?

     "พี่น้ำเล่นซดรวดเดียวหมดอย่างนั้นไม่เมาหรอครับนั่น?" ทีมถามผมด้วยสีหน้าตกใจปนกังวลเมา..?อาการที่จะเกิดขึ้นหลังจากดื่มของพวกนี้สินะ..ผู้ดื่มก็จะมีอาการมึนงงขาดติเเละขาดความยับยั้งชั่งใจ...เเละตอนนี้ผมเองก็เริ่มเวียนหัวเเล้วล่ะครับ..

     "ฮึก!..มะ..มึนหัว.." ผมสะอึกก่อนจะพูดเสียงยาน..นี่สินะที่เรียกว่าเมาความรู้สึกหมือนร้านกำลังหมุน..อึก..คลื่นใส้อีกต่างหาก..

     "ฟึ่บ!" ผมล้มตึงหน้าทิ่มโต๊ะไร้เรี่ยวเเรงจะขยับเขยื้อนเเม้ในใจอยากจะลุกเเละขอตัวกลับเพราะสภาพผมตอนนี้ย่ำเเย่มากเเต่ก็ไม่ได้ดั่งใจคิดเพราะไม่มีเเม้เเต่เเรงจะลุกด้วยซ้ำ

     "น้ำ! ไม่เป็นไรนะคงจะไม่ไหวจริงๆเเล้วล่ะงั้นให้พี่ไปส่งบ้านนะ" เสียงพี่ธามพูดขึ้นดูกังวลเเละเป็นห่วงผมพยายามเงยหน้ามองพี่เขาเห็นได้ชัดว่าตอนนี้หน้าพี่เขาดูเครียดไม่ใช่เเค่ธาม..ทีมด้วยเเม้จะไม่ได้พูดอะไรเเต่ส่วนนึงก็เห็นได้ชัดว่าเริ่มกังวล

     "คระ..ครับ" ผมตอบเสียงเบาก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงมือหนาที่่ค่อยๆประคองผมอย่างระวังราวกับผมเป็นเเก้วที่พร้อมจะเเตกได้ทุกเมื่อหากทำรุนเเรงพี่ธามอุ้มผมขึ้นให้ผมหันหน้าเข้าหาพี่เขามือข้างนึงกอดพยุงช่วงเอวผมไว้

     "ให้พี่อุ้มมั้ยครับ?" พี่ธามกระซิบถามข้างหูผมเสียงพี่เขาฟังดูเเหบพร่าเล่นทำเอาผมขนลุกทั้งๆที่ปกติผมคงจะผลักพี่เขาออกหรือไม่ก็ปฎิเสษหน้าตายเเต่นี่ความรู้สึกมันหน่วงๆสมองมันตื้อไปหมดไม่มีเเรงต่อต้านอะไรเลย

     "ไม่จำเป็น!" เสียงทุ้มคุ้นหูที่ฟังดูเหมือนคนพูดกำลังอารมณ์เสียดังขึ้น...เสียงพี่คลูนี่..

     "มึง..ไม่ต้องเสือกกูรับผิดชอบน้องเขาได้" พี่ธามพูดเสียงเหี้ยมกัดฟันกรอดนี่ถ้าไม่ติดว่าประคองผมอยู่คงได้ซัดพี่คลูซักหมัดเเน่ๆจะเกลียดอะไรกันปานนั้น- -

     "หรอ..มึงถามน้องเขามั้ยล่ะว่าจะไปกับใคร" เสียงพี่ธามพูดอย่างเหนือกว่า..คิดว่าผมจะไปกับใครล่ะ?..

     "ได้น้ำครับจะกลับกับพี่หรือมัน?" ....ถ้าผมตอบว่าพี่คลูผมคงเป็นคนไม่รักน้ำใจ..ไม่สิเรียกว่าดูเเย่เลยล่ะเพราะถ้าตอบอยางนั้นมันก็เเปลว่าผมหักหน้าพี่เขาน่ะสิ...ใช่สมองของผมกลั่นกรองความคิดถีถ้วนดีเเล้ว...ผมควรตอบว่าพี่ธาม

     "...พะ...พี่คลู..จะไปกับพี่คลู" ผมพูดเหมือนเด็กเอาเเต่ใจ..ใช่นั่นคือสิ่งที่ผมตอบเพราะตอนนี้สมองของผมมันสู้ฤทธิ์เเอลกอฮอล์ไม่ได้..ผมเลยตอบไปอย่างนั้น

     "นะ..น้ำ" เสียงของพี่ฟังดูเศร้าเเละผิดหวัง..ใช่สิเล่นตอบไม่รักษาน้ำใจอย่างนั้นนี่..

     "ได้ยินเเล้วนะ..." พี่คลูพูดพร้อมกับดึงผมไปกอดมั่ง..หรือพยุง..เเต่สภาพการณมันไม่ใช่น่ะสิ..ก็พี่คลูดึงผมไปกอดหน้าผมซุกอยู่กับอกเเกร่ง..กลิ่นของโคโลนจ์ที่ผมสูดเข้าไปเต็มๆเล่นเอาผมเคลิ้ม...

     "มึง..ดูเเลน้ำด้วยนะ..น้ำครับไอ้นั่นมันทำอะไร.." พี่ธามเงียบไป..ก็ในสภาพนี้อย่าว่าเเต่เเรงจะทำอะไรใครเลย..เเค่ยืนให้มั่นก็ลำบากเเล้ว

     "กูไม่รับปาก" พี่คลูพูดเสียงเย็นเเฝงด้วยเลศนัย..ไม่รับปาก...งั้นหรอ?..

พี่คลูพาผมมาจนถึงรถโดย...การอุ้ม..ผมน่ะหรอจะขัดขืนอะไร..ไม่ใช่ไม่คิดจะทำเเต่มันทำไม่ได้ต่างหาก!! พี่คลูปล่อยผมลงเเละเปิดประตูก่อนจะอุ้มผมไปนั่งเเล้วตัวเองก็ขึ้นตามเมื่อสตาร์ทรถเเอร์ที่เย็นฉ่ำก็ทำให้ผมผล็อยหลับไป..

ผมรู้สึกตัวอีกทีก็พี่คลูเปิดประตูทางฝั่งผมออก..เเล้วอุ้มผมลงไป.เอ่อท่าเจ้าหญิงล่ะ..ผมสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวก็ได้เเต่อยู่นิ่งๆสูดกลิ่นโคโลนจ์ชวนเคลิ้ม..ไม่สิ..เคลิ้มเลยล่ะผมผล็อยหลับอีกครั้งเเละตื่นขึ้นเพราะพี่คลูวางผมลงบน..เตียงนุ่ม

     "อาบน้ำไหวมั้ย?" เสียงพี่คลูดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง

     "ไม่..อาบได้มั้ย..ง่วง..จะนอนเเล้ว.." ผมพูดเอาเเต่ใจเเละคว้าเอาผ้าห่มมาคลุมทั้งตัว

     "ไม่เหนียวตัวรึไง?เเน่ใจนะ" พี่คลูถามย้ำส่วนตัวผมเองตอนนี้ไม่มีอารมณ์รวมถึงเรี่ยวเเรงพอจะลุกไปอาบหรอก..

     "ก็นะ...ผมไม่มีเเรง.." ผมโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มนิดนึงเเล้วพูดกับพี่คลูตอนนี้พี่เขาอยู่ในสภาพ..เอ่อเรียกว่าเตรียมตัวอาบน้ำล่ะนะนุ่งผ้าขนหนูเเค่ผืนเดียว..ผมเลยรีบเอาผ้าคลุมตัวเองอีกรอบ

     ".."

     "งั้นอาบด้วยกันมั้ย?" เสียงของพี่คลูดังขึ้นพร้อมเตียงที่ยวบลงทำให้รู้ว่าคนพูดนั่งอยู่ข้างๆ

     "..."

ผมไม่ตอบ..เพียงเเต่ยันตัวขึ้นนั่งอย่างทุลักทุเลเเล้วใช้มือกอดคอพี่คลูไว้..

     "อาบให้ผมสิ.."

 

[คลูเอลpart]

 

ร่างสูงล้มลงทับตามเเรงถ่วงจากเเขนเรียวที่คล้องคอตนอยู่ คลูเอลตกใจเล็กน้อยเพราะรู้ได้ง่ายๆอยู่เเล้วว่านี่มันเพราะฤทธ์เเอลกอฮอล์ตากลมโตดูเยิ้มใบหน้าขาวเนียนตอนนี้มีสีชมพูระเรื่อริมฝีปากบางสีเชอรี่เผยออกน้อยๆราวกับเชิญชวนให้ไปหารสหวานไม่รอช้าคลูเอลก้มลงประทับริมฝีปากจากนุ่มนวลเป็นร้อนเเรงเเละลุกล้ำลิ้นร้อนไล้เลียริมฝีปากบางก่อนจะสอดเข้าไปชิมรสหวาน..อา..รสเเอลกอฮอล์..เเต่ทำไมถึงได้รู้สึกว่ามันหวาน..

     "รู้ตัวมั้ยว่าทำอะไรอยู่หืม?" คลูเอลกระซิบข้างหูน้ำใช้จมูกโด่งไล้บริเวณคอเเล้วขบเม้มที่ซอกขอขาวจนเป็นรอยสีกุหลาบ

     "มะ..ไม่รู้สิ" ร่างเล็กตอบเสียงสั่นเเต่มือที่คล้องคอเขาอยู่ไม่ได้เคลื่อนที่ไปไหน

     "งั้นหมายความว่าพี่จะทำอะไรก็ได้สินะ?.." ไม่ว่าเปล่ามือหนายังสอดไปใต้เสื้อของร่างบางเเล้วหยอกล้อกับยอดอกอย่างหมั่นเขี้ยว

     "อ๊ะ...ใช่..เเต่พี่ห้าม..ห้ามกดผม.." น้ำพูดเสียงสั่นใบหน้าหวานเเดงจัด

     "พี่ควรจะทำตามใช่มั้ย?" คลูเอลถามหยั่งเชิงส่วนจมูกยังคงซุกไซร้อยู่บริเวณคอร่างเล็ก

     "ไม่...พี่ไม่'ควร'จะทำตาม..เเต่ต้องทำตามต่างหาก" น้ำพูดเสียงเบาเเต่จากความรวมเเล้วมันคือประโยคคำสั่ง..คลูเอลได้เเต่หัวเราะในลำคอเเละขบเม้มบริเวณไหล่น้ำ

     "ครับ..พี่จะไม่ทำอะไร.." ไม่ทันที่คลูเอลจะได้พูดต่อน้ำก็ชิงหลับไปซะก่อนเเล้วคลูเอลยกยิ้มเเล้วพูดตอพร้อมกับเชยคางน้ำอย่างเบามือขึ้นมอง

     "เเต่พี่ขอ'จอง'น้ำไว้ก่อนนะ" ว่าจบคลูเอลก็เริ่มสร้างรอยประทับสีกุหลาบตามตัวร่างเล็กทั้งบริเวณคอ.ไหล่..หน้าอก..ช่วงท้อง..รวมถึงที่ต่ำกว่านั้น...จนพอใจ

     "zZZ"

  ถึงอย่างนั้นน้ำก็ไม่มีท่าทีจะตื่นเเต่อย่าใดคลูเอลถอนหายใจเซ็งๆก่อนจะลุกเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ...เเละจัดการกับสิ่งที่ตอนนี้มัน'ตื่น'เต็มที่เเล้ว.....

    สายน้ำอุ่นๆไหลรินลงบนศรีษระเเละลำตัวของร่างสูงเขาคิดทบทวนว่าทำไมตัวเองถึงได้ปล่อยโอกาศที่จะ

'กอด'ร่างเล็กไปได้เพราะที่ผ่านมาเขามักจะไม่ทำอย่างนี้..หรือร่างเล็กนั้นจะพิเศษกว่าคนอื่นกันนะ..? คลูเอลสะบัดหัวไปมาไล่ความคิดฟุ้งซ่านเขาไม่ใช่คนใส่ใจใครที่ทำอย่างนั้นเขาเเค่อยากได้ครั้งเเรกของร่างบางเฉยๆในเมื่อน้ำเองก็ไม่ต่างอะไรกับคู่นอนคนอื่นๆที่เขาเคยนอนด้วยคิดจบเขาก็กลับมาจดจ่ออยู่กับสิ่งที่เขาต้องจัดการคลูเอลเรียกได้ว่าเเทบจะไม่เคยต้องช่วยตัวเองเลยเพราะเวลาเขาต้องการก็มักจะมีชายเละหญิงเรียงหน้ากันมารองรับอารมณ์ซึ่งตอนนี้เขาจะเอาอารมณ์นี้ไระบายกับใครก็ได้เเต่เขาไม่...เขาต้องการเเค่ใบหน้าหวานที่เขาชอบมอง..ดวงตากลมโตที่มักจะมองมาที่เขาด้วยสายตาเเปลกๆ..เเขนเรียวที่พึ่งโอบคอเขาเมื่อกี้..ริมฝีปากเเละเรียวลิ้นที่เขาพึ่งชิมรสหวานมาหมาดๆ..เอวเล็กที่เขากอดประคองมาจนถึงที่นี่..เขาไม่ต้องการคนอื่น..นอกจากน้ำน้องชายร่วมนามสกุลของตนเอง....

 

     "น้ำ...อืมม." ร่างสูงครางต่ำเมื่อถึงจุดน้ำสีขาวขุ่นไหลเปื้อนมือของตันเอง...อ่า..เขาอยากจะลองเข้าไปในตัวของร่างเล็กที่นอนหลับอยู่บนเตียงใจเเทบขาด..เเต่ก็ได้เเต่ล้างตัวดับความร้อน

คลูเอลเดินออกจากห้องน้ำเเต่งตัวเรียบร้อยนลงบนเตียงขนาดคิงไสส์ของตนเองเขามองร่างเล็กที่หลับตาพริ้มหายใจเข้าอย่างสม่ำเสมอเเล้วจูบไปที่หน้าผากอย่างอ่อนโยนเเละหลับตาลง...

 

 

  [น้ำ part]

 

ร่างเล็กรู้สึกถึงอากาศหนาวในจึงขยับไปมาพยายามพาตัวเข้าหาที่อุ่น

     "อืม.." ร่างเล็dเสียงครางเบาๆในลำคออย่างพอใจเมื่อหาที่ๆอุ่นได้เเล้ว..รู้สึกถึงความเเข็งของกล้ามเนื้อเเต่มันก็อุ่นชวนให้หลับต่อ

     "ตื่นรึยัง?ฉันเมื่อยละนะ" เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหูทำให้ร่างเล็กที่ขดตัวนอนอยูในอ้อมกอดร่างสูงค่อยๆลืมตาขึ้น..

     "งืม.." ผมหรี่ตาเเละพยายามโฟกัสหาเจ้าของเสียง...เฮ้ย!!!!พี่คลู!! ผมกระเด้งตัวออกห่างเเละยันตัวอย่างทุลักทุเลขึ้นนั่งเเล้วมองคนที่นอนอยู่ นี่..ผมนอนทับบนเเขนพี่เขางั้นหรอ..เเถมยังนอนซุกอีกต่างหาก!!เฮ้ย!

     "พะ..พี่คลู!" ผมพูดอย่างตกใจเเทบไม่เชื่อในสายตาตัวเองผมจ้องพี่คลูที่นอนอยู่เขม็ง เเต่พี่คลูไม่ได้สนใจกลับหาวอย่างสบายๆ..อึก! จู่ๆอาการเวียนหัวก็พุ่งเข้าใส่ผมอย่างจัง คลื่นใส้...อยากอ้วก..

     "ฮึก!" ผมลุกขึ้นยืนเเล้วมองซ้ายขวาก็พบกับห้องน้ำเลยตรงดิ่งเข้าไปเเล้วอ้วกลงในโถส้วม

     "อ็อก..ฮึก..อ้วกก" ผมอ้วกออมาอย่างหมดใส้หมดพุงตาเริ่มพร่ามัวเพราะน้ำตา รู้สึกปวดทั่วช่วงท้องสมองมันก็หนักไปหมด..นี่คงจะเป็นกาการที่เรียกว่าเเฮงค์สินะ..

     "อึก..อ้วกก" ผมอ้วกออกกมาอีกรอบ ทีนี้เล่นเอาผมเเทบจะไม่มีเเรงยืน..ผมเซไปจับที่ขอบอ่างล้างหน้าเเล้วพยายามบ้วนปากเพราะกลัวว่าจะอ้วกออกมาอีกรอบ ผมหมดเเรงจนล้มลงไปนั่งอยู่กับพื้นเย็นๆของห้องน้ำ

     "ให้ตายสิ..ทุเรศชะมัด.." พี่คลูที่เดินตามเข้ามาในห้องน้ำมองมาที่ผมเเละชักโครกก่อนจะถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายน้ำเสียงเเสดงออกถึงความทุเรศผมอย่างชัดเจน...พี่ไม่คิดจะห่วงผมเลยสินะ?...

     "อ่ะเอาไป เมื่อคืนก็ไม่ได้อาบน้ำเหม็นเน่าหมดเเล้ว" พี่คลูพูดเสียงเย็นตามเเบบฉบับของตัวเองเเล้วโยนผ้าเช็ดตัวให้ผมก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป..ผมเลยได้เเต่ต้องทำตาม

เมื่อผมถอดเสื้อออกเเละเปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลรดตัว..

     "เฮ้ย!" ผมร้องเสียงหลงเมื่อเห็นรอยเเดงที่เเขน ผมรีบส่องกระจกเเละเมื่อมองก็พบว่า..

มันไม่ใช่เเค่รอยเดียว...มีนมีเกือบทั้งตัว!!! ในห้องอย่างนี้คงจะไม่มียุงหรอกล่ะมั้งนะ!! ผมรีบอาบน้ำจนเสร็จเเล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวลวกๆเเล้ววิ่งออกมาข้างนอก

     "พี่คลูครับ! นี่มันรอยอะไร??!" ผมถามคนที่นอนในท่าสบายๆบนเตียงเเล้วชี้ไปที่รอยสีกุหลาบเป็นจุดๆเกือบทั่วทั้งตัว..ไม่ต้องบอกก็รู้นี่มันคิสมาร์คชัดๆ!!

     "คิสมาร์คไง" พี่คลูพูดสบายๆเเล้วลุกขึนจากเตียงเดินตรงมาที่ผมก่อนจะวางมือบนบ่าของผมเเละกระซิบข้างหู

     "..ฉันเเค่ทำตามที่นายสั่ง.."

 

                                                            !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

// มาอัพเเว้วววว อืม ฟอนท์อ่านยากมั้ยครับ อ่าผมพยายามเเก้เเล้วนะเเต่ทำไม่ได้;[]; อ่านไม่ออกจริงๆเม้นต์บอกผมจะเพิ่มขนาด(ลองเพิ่มเเล้วมันดูไม่ค่อยสวย)ใครพอรู้วิธีช่วยด้วยน้า >/\<

// รักคนเม้นต์ จุ๊ฟ