The Cruel Love รักต้องห้ามของนายอันตราย

   ผมเหม่อมองท้องฟ้าที่บัดนี้เป็นท้องฟ้าที่สดใส ดวงอาทิตย์ทอเเสงหน่อยๆเเต่ไม่ยักเห็นสายรุ้ง.....ดวงตาที่เหม่อลอยไม่ได้เจาะจงไปกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งข้างนอกนั่นเเต่สมองกำลังคิดทบทวนกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมเมื่อไม่นานมานี้..

   'ใครบอกรักก่อนคนนั้นเเพ้' เมื่อนึกถึงภาพที่ผู้ชายที่ชื่อคลูเอลพูดประโยคนั้นกับผมก็เล่นเอาผมสะดุ้ง เหงื่อเเตก นี่รึว่าผมจะฝันไปกันนะ? เเต่ก็นะครับการหลอกตัวเองไม่ใช่วิถีของผม รู้อยู่เเก่ใจครับว่ามันเป็นเรื่องจริง ที่สำคัญผมก็ดันไปตอบตกลงกับข้อเสนอบ้าๆบอๆนั่นอีก..เเล้วทีนี้จะทำยังไงดี...นั่นสิ!!! เเล้วผมจะทำไงดีอ่ะ!!! ไปบอกว่าไม่เล่นเเล้วดีมั้ย? ถ้าพูดอย่างนั้นพี่เขาต้องหาว่าผมชอบพี่เขาเเน่เลย เเต่ครับ!ผมชอบผู้หญิงนะไม่ชอบผู้ชาย ต่อให้พี่จะหล่อกระชากจิตเเค่ไหนผมก็ไม่สนครับ!!

     "เฮ้ย พีทฉันจะทำไงดีอ่ะ" ผมพูดขณะที่สายตายังคงจ้องมองออกไปนอนหน้าต่าง

     "อือ..ง่ำๆๆ"

     "เฮ้อ ไม่ได้อยากชนะหรืออะไรเลยนะ เเต่มันไปไม่ถูกอ่ะ" ผมบอกกับมันตามตรงซึ่งมันก็ดูเหมือนจะเพ้อซะมากกว่า

     "หือ ห๊า อืม ง่ำๆๆๆ"

     "เฮ้อ เซ็งจิตอ่ะ ไปไม่ถูกเลย นี่ฉันไปท้าทาย'อำนาจมืด'ของพี่เขาเเล้วรึเปล่านะ?"

     "อือ อึก ง่ำๆๆๆ"

     "......."

     "ง่ำๆๆๆ"

     "ฟังกันบ้างเซ่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

 

......................................................................................................

    

     "เอ้า มันไม่ใช่เรื่องของกูนิ ?" พีทตอบหน้าตายส่วนมือยังคงถือเค้ก ที่ควรจะเป็นของผมอยู่.....อ่อ คือว่าระหว่างทางกลับน่ะครับพี่คลูอยู่ๆก็จอดรถหน้าร้านเบเกอรี่ร้านหนึ่งก่อนจะ'ฉุดกระชากลากถู'(อีกเเล้ว!!)ผมให้ลงจากรถเเละเข้าไปภายในร้าน

    'อย่ามัวเเต่เอ๋อ ชอบอันไหนก็เอา เผื่อเพื่อนนายด้วยละกัน'

 ครับนั่นล่ะคือสิ่งที่พี่คลูพูด หรือว่าพี่เขาจะเริ่มเเผนการการเอาชนะในเกมนี้เเล้วนะ? เหอๆ บอกตามตรงผมไม่ได้ประทับใจอะไรเลยเเม้เเต่น้อย! อย่างนี้ผมคงจะไม่เเพ้...เเต่ก็ไม่รู้จะชนะยังไง   - -;;

     "เฮ้ยพีท ไม่คิดจะช่วยหน่อยรึไง? นี่เพื่อนนะเว้ย!" ผมพูดด้วยไบหน้าบูดบึ้งกับพีทที่ยังเอาเเต่สำราญกับเค้กที่ควรจะเป็นของผม....

     "อ้าว! ก็กูบอกเเล้วอ่ะ ว่าไม่ใช่เรื่องของกู อ่ะ เเล้วมึงจะให้กูช่วยยังไง?จะให้กูสอนมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนให้หรอ??" พีทพูดก่อนจะ....กินเค้กชิ้นสุดท้าย...;[];โอย...ข้ำตาจิไหล...

     "ไม่รู้! รู้เเต่ว่าต้องไม่เเพ้" ผมตอบพีทหนักเเน่น

     "เเล้วมึงจะชนะ?.....ให้พี่เขามาบอกรักมึงก่อน?" พีทตอบกลับมาตรงๆเล่นซะผมสะอึก

     "เฮ้ยๆ ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าจะให้พี่เขาบอกรักอ่ะ!!!" ครับผมก็พูดตามตรงอีกนั่นเเหละเเต่เสียงมันคงจะดังไปหน่อย...

    "โว้ย! อย่าเสียงดังดิ กูเเค่ถามเดี๋ยวไม่ช่วยซะเลย!" เเหมมีขู่!- -

    "เออๆ เเล้วทีนี้...ทำไง?"

    "เเปปเดี๋ยวกูเรียกตัวเเม่มาก่อน" ตัวเเม่...?ใครวะ?ราเชลหรอไม่น่าใช่นะ- -

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงประตูของห้องพีทก็ถูกเปิดพร้อมกับมีร่างของหญิงสาวในชุดนักศึกษาวิ่งเข้ามา....

     "ไหมไทย!!!!!!" ผมพูดเสียงดังเพราะความตกใจ เวรละ พีทนึกไงถึงได้เรียกยัยไหมมาเนี่ย!!

     "จ้ะ! ไม่ต้องเสียงดังก็ได้ ไหมคิดถึงน้ำนะ มากอดหน่อย!" ไหมวิ่งเข้ามากอดผมเเน่นเล่นเเทบหายใจไม่ออก ส่วนหน้าก็ซุกอยู่ที่ไหล่ผม...กลิ่นน้ำหอมของไหมนี่ได้กลิ่นกี่ทีๆก็หอม....เฮ้ย!ไม่ใช่เเล้ว!!

     " เฮ้ย ปล่อยนะ!!ยัยหนอนไหม!" ผมพูดพร้อมดันไหมออกจากตัวเอง..ผมไม่ได้เเปลกอะไรนะที่โดนสาวกอดเเล้วผลักออกเนี่ย...เเต่ไหมมันเป็นผู้ชายครับ!!!

     "เอ๊! อะไรเนี่ยกอดนิดกอดหน่อยไม่ได้ ทำไมพอมีผู้ชายมาจีบเเล้วสะดีดสะดิ้งนะ!" ไหมปล่อยผมเเล้วไปยืนกอดอกอยู่....อะไรนะ??ไหมรู้ได้ไงอ่ะ!

 ผมหันหน้าไปมองพีทประมาณว่า'บอกไหมหรอ'เเต่พีทมันก็ใช้สายตาตอบกลับมาว่า'กูเปล่า!"

     "เเหม!เปลี่ยนเเนวทั้งทีเล่นเอาหนุ่มฮอตเลยนะ รู้มะจากวันนั้นอ่ะพวกชะนีทั้งหลายนี่จะฆ่าเเกเลยนะ" ยัย(?)ไหมพูดเเล้วเอามือปิดปาโชว์เล็บยาวสีเเดงเเล้วมองมาที่เเบบมีเลศนัย

     "วันนั้น??" วันไหนวะ?ผมกับพี่คลูเคยเจอกันในที่โจ่งเเจ้ง(?)ด้วยหรอ? ทำไมชะนีเอ๊ย สาวๆถึงได้คิดจะฆ่าผมกัน- -? อ้อ ผมขออณุญาติเเนะนำครับไหม หรือ ไหมไทย ผู้ชายเอ่อ...ที่สวย เอ่อมันก็ประมาณกระเทยนี่ล่ะ เเต่ไหมไม่ศัลยกรรมนะครับสวยเอง(?)ตามธรรมชาติ เห็นอย่างนี้นาง(?)ดีกรีเน็ตไอด้อลนะ!!! โว้ววว-[]- พอๆเเนะนำเเค่นี้พอผมเครียดอยู่

     "อ้าว วันเเข่งบาสไง! บอกเลยพี่ธามก็สเป็คฉันนะ-//-" ว่าจบไหมก็เอามือสองข้างทาบหน้าเเล้วบิดไปมา

     "เเต่ก็ช่างเถอะ! ตอนนี้ฉันเปลี่ยนเป้าหมายไปที่หนุ่มหล่อกระชากจิตคนใหม่เเล้ว อ๊าา" เเค่พูดไม่พอไหมยังบิดตัวหนักเข้าไปอีก...อีกหน่อยจะกลายเป็นสว่านเเล้วนะ- -

     "ใครวะ?" หลังจากที่พีทเงียบมานานเพราะอาลัยอาวรณ์กับเค้กที่หมดไป(มันควรจะเป็นผมมากกว่านะ!!!)

     "คุณชลัช เทพารักษ์พิทักษ์กุลลลล อ๊าาา" เดี๋ยวนะ!! ชลัช....ใครวะ!? อ่อพี่ผมเองไง- -!เเถมยังเป็นตัวปัญหาที่ต้องตามไหมมาวันนี้ ผมควรบอกเธอดีมั้ยเนี่ยย เเละทันใดนั้นสมองของผมสั่งการให้ไปส่งซิกกับคนที่นั่งอยู่บนเตียงว่า'รอโอกาสหน้าเถอะ' เเต่มันไม่ทันเเล้ว...

     "เฮ้ย! คนเดียวกันเลยว่ะ ที่ตามมาก็เพราะพี่เขานี่เเหละ! เเม่งพี่เขามาจีบน้ำเว้ย!!" โถ....ปากหนอปาก..ทำไมพูดอย่างนั้น!! พอพีทพูดจบไหมก็หันขวับมามองผม...

     "ว๊าย! จริงดิ!! ฉันฟินเเปป!" ว่าจบยัยไหมก็สะดีดสะดิ้ง(??)บิดไปมาหนักกว่าเดิม คนหล่องง

     "เอ่อ??" ผมมองไหมด้วยสายตางงๆกับท่าทางของไหม เเล้วก็เหมือนว่าไหมจะรู้ด้วยว่าผมกำลังอยู่ในกาอารงงเธอเลยหันมายิ้มให้เเล้วเอาเก้าอี้อีกตัวมาวางข้างๆเตียงใกล้ๆกับเก้าอี้ที่ผมนั่งอยู่ก่อนจะเอามือผมไปกุมเเล้วใช้ตากลมโตมองมาที่ผมเเล้วกระพิบตาๆถี่ๆโชว์ขนตายาวเป็นเเพที่ถูกปัดด้วยมาสคลาร่าอย่างดี

     "นี่..ฟังฉันนะน้ำ เเกได้สิทธิพิเศษรู้มั๊ย นี่ถ้าเป็นนังชะนีที่ไหนมาตัดหน้าฉันอย่างนี้เนี่ยเเม่มีวีนนะ เเต่ถ้ามันจะทำให้นายก้าวสู่เเดนต้องห้ามอันเเสนหวานหอมนี่เเล้วล่ะก็...ฉันน่ะ ยินดีนะ!!" ไหมพูดร่ายยาวมาเป็นกลอน ตากลมโตจ้องมาที่ผมอย่างเนี่ยวเเน่...เล่นเอาผมขนลุก เอ่อ..เดี๋ยวนะ ไอ้ดินเเดนต้องห้ามนี่..

     "เฮ้ย!! ไหมฉันไม่ได้จะเป็นเกย์นะเว้ย!! เข้าใจผิดเเล้ว!" ผมรีบชักมือกลับเเล้วพูดเสียงดังเรียกสติของยัยไหมที่ตอนนี้หลุดลอยไปในห้วงอะไรซักอย่างให้กลับมา

     "เเหมๆ น้ำล่ะก็ ไม่ต้องอายหรอกคนกันเองทั้งนั้นอ่ะ" เธอพูดเเล้วใช้มือเรียวตบมาที่บ่าผมเบาๆก่อนจะมองมาที่ผมด้วยสายตาเยิ้มๆเเปลกๆเเถมยังเเผ่รังสีปละหลาดๆออกมาอีกทำให้ผมรู้สึกขนลุกหนักกว่าเดิม

     "ไหม!! ฟังนะฉันไม่ได้คิดพิศวาสอะไรพี่เขาเลยนะเว้ย! พี่เขานู่นอะไรก็ไม่รู้!ชวนฉันเล่นเกมบ้าๆ!!ฉันก็เเค่อยู่นิ่งๆ!" ผมวางมือบนไหล่ไหมเเล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักเเน่น...เเต่เฮ้ย!ทำไมทั้งพีทเเละไหมถึงทำหน้าตกใจอย่างนั้นล่ะ???

     "เฮ้ยน้ำ...มึงรู้ป่ะ มึงพูดงี้อ่ะ ไอ้คำว่าเเค่อยู่นิ่งๆเนี่ย ไม่มั่นหน้าพูดไม่ได้นะ" พีทที่นั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงก็พูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

     "ใช่! นี่..น้ำออกตัวขนาดนี้เเล้วหรอเนี่ยย พีทเเกดูน้ำยังไง!" ไหมหันขวับไปมองค้อนใส่พีทที่นั่งเป็นรูปปั้นหิน

     "เอ๋???" นี่ผมพูดอะไรผิดไปเนี่ย??

     "อ่ะๆพอๆเลิกเล่นละ ทีนี้เรามาคุยกันดีๆ ตกลงจะให้ฉันมาช่วยอะไรกันเเน่?" ไหมเอ่ยถามผมที่กำลังมึนๆอยู่ก็ต้องมาอธิบายให้ไหมฟังว่าเกิดอะไรขึ้น

..........................................................................................

     "อ๋อ อย่างนี้นี่เอง เอาง่ายๆด้วยเกียรติของไหมไทยฟันธงได้เลยว่าพี่เขาชอบเเกเเน่น้ำ!!-..-"

     "เฮ้ย! บ้าเเล้วพี่เขาจะมาชอบฉันได้ยังไง??หรือว่าพี่เขาเป็นเกย์อ่ะ?!" ผมพูดอย่างตกใจ ผมคิดว่าพี่เขาเเค่เล่นขำๆไม่ได้จริงจังอะไร

     "เฮ้ยน้ำ มึงนี่ล้าสมัยจริงๆนะอย่างนี้เขาเรียกว่าไบซ็กชวลเว้ย หมายความว่าจะหญิงก็ได้ชายก็ได้พี่เขาไม่ใช่เกย์" พีทพูดเเล้วเชิดหน้าเหมือนเหนือกว่า

     "เอ่อ...ช่างพี่เขาเถอะ เเล้วเรื่องฉันอ่ะ ตกลงให้ทำไง??"

     "อืม....น้ำเเกต้องเลือกอ่ะจะเเพ้หรือชนะบอกมา!" ไหมพูดด้วยน้ำเสียงหนักเเน่น เสียงไหมไม่ได้ฟังทุ้มๆหรือเเหบๆเเบบสาวประเภทสองทั่วไปนะเเต่เสียงของไหมเนี่ยมันนุ่มๆครับฟังเเล้วเพลินดีเเล้วก็ฟังเเล้วเเทบจะเเยกไม่ออกว่าเป็นเสียงผู้หญิงหรือผู้ชาย

     "ชนะดิ!" ผมก็ตอบกลับไปอย่างหนักเเน่นเช่นกัน

     "ถ้างั้นน้ำ ไม่ว่ายังไงเเกต้องทำให้พี่เขาบอกรักเเกก่อนให้ได้!"

     "เฮ้ยๆ! บ้ารึไง ฉันเป็นผู้ชายปกตินะ!ไม่ใช่เกย์ไม่เอาด้วยหรอก!" จริงๆนะครับ ผมไม่ใช่ไบเซ็กชวลอะไรนั่นถึงพีทจะเคยมีเเฟนเป็นผู้ชายยอมรับว่าผมเองก็ตกใจในช่วงเเรกเเต่ผมก็คำรพการตัดสินใจของพีทอยู่เเล้วเพราะเพื่อนก็คือเพื่อน เเต่ในกรณีผมเองไม่เอาหรอกผมชอบผู้หญิง!

     "งั้นก็เเพ้ ไปบอกรักพี่เขาซะเรื่องมันจะได้จบๆไป"

     "เฮ้ย อย่างนั้นก็ไม่เอาา"

     "น้ำ มึงเลือกซักทางดิ มึงตกลงเองนะเว้ยพวกกูกับไหมคิดได้เเค่นี้ล่ะ ที่เหลือมึงต้องเลือก"

     "...."

 ผมตอบกลับสองคนนั่นด้วยความเงียบ..นี่ผมควรจะทำยังไงเนี่ย?เฮ้อ....ผมว่าผมต้องไปคุยกับพีคลู!! ใช่สิไปบอกว่าเราไม่เอาเเล้วส่วนเรื่องที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ก็ปล่อยมันไปละกัน บอกตามตรงผมกับพี่เขาน่ะใช่ว่าผมจะชอบพี่เขานะ..อย่าลืมสิ..มันยังมีเรื่องของครอบครัวผมอีก ถึงผมจะรู้ว่าไม่ควรเอามันมาเกี่ยวกัน ถึงอย่างนั้นผมเองก็ทำใจลำบากฉะนั้นผมกับพี่เขาเเค่เพื่อนก็เกินพอเเล้วล่ะถ้าเล่นอะไรเเผลงๆไปเดี๋ยวจะมองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆ..

     "ฉันเลือกได้เเล้ว...ฉันว่าคงต้องไปคุยกับพี่เขาจริงๆว่ะ..." ผมพูดเนือยๆ เฮ้อเเอบเครียดนะว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้เเต่ทำไงได้ ผมไม่ได้ชอบพี่คลูเเล้วพี่เขาเองก็มีศักเป็นพี่ชายผมด้วย นามสกุลเดียวกันอีกต่างหากถ้าเรื่องมันจะมีอะไรเกินเลยไปมากมันต้องไม่ดีเเน่ๆ

     "จะไปหาพี่คลูได้ทีไหนอ่ะ?" ผมหันไปถามไหมก่อนจะลุกขึ้นเตรียมตัวออกจากห้อง ไหมนะครับรู้หมดล่ะโดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย!

     "ตึกวิศวะ...เอาจริงอ่ะเเกจะไม่สู้หน่อยหรอ??ฉันอุตสาห์จิ้นอ่ะ อย่าทำลายความฝันกันอย่างนี้สิ" ว่าจบไหมก็กระพริบตาปริบๆอย่างน่าสงสารเต็มที่...ผมไม่สงสารหรอกนะ- -

     "เงียบน่า เธอไม่ใช่ฉันไม่รู้หรอก" ผมพูดในขณะที่กำลังเดินออกจากห้อง ผมคิดว่าผมคิดถูกเเล้วนะ.........................

.......................................................................................................

  ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าตึกวิศวะสองจิตสองใจว่าจะเข้าไปดีมั้ย สุดท้ายผมก็ถอนหายใจเเล้วหันหลังเดินออกจากตรงนั้นเพื่อไปหาที่สงบจิตสงบใจก่อนตอนนี้เองก็เริ่มเย็นเเล้วเวลาคงมีไม่มากนัก ผมทิ้งตัวลงนั่งบนม้าหินอ่อนเเล้วใช้มือท้าวคางในหัวก็สรรหาคำพูดที่จะใช้พูดกับพี่เขา

     "เฮ้อ ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลยเรา" ผมพูดเบาๆกับตัวเองเเล้วหลับตาลง

     "นั่งด้วย....ได้มั้ยคะ?" เสียงหวานๆของหญิงสาวดังขึ้นเหมือนขออณุญาติ ทำให้ผมลืมตาขึ้นเเล้วเงยขึ้นมอง

     "อ้าว น้องลาเต้ นั่งก่อนสิครับ" ผมยิ้มหวานเเล้วพูดเชิญหญิงสาวร่างเล็กในชุดนักศึกษาที่ถือหนังสือสองสามเล่มเเนบอกอยู่ให้นั่งลงตรงข้ามกับผม(เพื่อจะได้คุยถนัดๆ)

     "ขอบคุณค่า" น้องลาเต้พูดเเล้วยิ้มหวานก่อนจะนั่งตรงม้าหินตรงข้าม

     "พี่มีอะไรที่ตึกวิศวะหรอคะ? หนูถามได้มั้ยเนี่ย?" น้องลาเต้พูดยิ้มๆเเล้วเอียงคอหน่อยๆ

     "เอ่อ....พี่มีธุระนิดหน่อยน่ะครับ" ผมพูดเสียงหวานเเล้วหัวเราะเเหะๆ จะผมบอกน้องมั้ยล่ะว่าผมมาทำอะไรน่ะ- -

     "อ้อ! เอ่อ ถ้าไม่รังเกียจ...ร้านเพื่อนหนูเองค่ะ ..." น้องลาเต้พูดเเล้วเเก้มขาวๆของน้องก็เปลี่ยนเป็นชมพูก่อนจะก้มหน้าหลบตาผม

     "....ร้านอยู่ๆเเถวๆนี้เองเเถมที่ร้านอาหารก็อร่อยด้วย..พี่ไปกินมื้อเย็นกับหนูได้มั้ยคะ??" ล้าเต้พูดเเล้วเงยหน้ามองผมด้วยใบหน้าเเดงจัด เห็นเเบบนั้นเเล้วผมจะไปปฎิเสษลงได้ยังไงล่ะ

    "ดะ..." ในขณะที่ผมกำลังจะตอบรับคำชวนก็นึกขึ้นได้ว่าที่ผมมาที่นี่เพราะมีธุระต้องจัดการ

    "หื้ม?" น้องลาเต้มองหน้าผมเเล้วเอียงคอคงจะได้ยินที่ผมพูดเเต่ไม่ชัด

    "ได้สิครับ^ ^" ผมตอบรับพร้อมยิ้มกว้าง...ช่างเถอะเรื่องพี่คลูค่อยมาคุยก็ได้ขอไปสานสัมพันธ์กับน้องลาเต้ก่อนละกัน^.,^

    "อืม งั้นเดี๋ยวตามหนูมานะคะคือเราไม่ได้ไปกันสองคนอ่ะค่ะ เพื่อนหนูก็ไปด้วย" น้องลาเต้พูดยิ้มๆก่อนจะลุกขึ้นเดินไปผมเองก็ไม่รอช้ารีบเดินตาม เอบเสียดายที่ไม่ได้ไปสองต่อสอง- -

  ผมเดินตามน้องมาจนถึงเเถวๆหน้าม. น้องก็หันมาหาผม

    "รอเเปปนะคะ" น้องลาเต้พูดเเล้วยิ้มหวาน ผมก็ได้เเต่พยักหน้ากลับไป

    "เต้! รอนานมั้ยรถจอดอยู่ตรงนู้นอ่ะ เเล้วนี่..?" ผู้ชายคนนึงวิ่งตรงมาทางพวกผม ดูเเล้วคงจะเป็นเพื่อนน้องลาเต้...พอผมดูดีๆเเล้วหล่อเหมือนกันเเฮะ เเถมยังสูงกว่าผมอีก- -

    "อ่อ นี่พี่น้ำเพื่อนเต้เอง" น้ำพูดเเนะนำผมกับเพื่อนของเธอ

    "หวัดดีครับ ผมทีม" เพื่อนชายของน้องลาเต้พูดเเล้วยกมือไหว้ผม มารยาทดีจริงเอาตรงๆนะไม่ค่อยเข้ากับลักษณะเลยคือน้องเขาดูเเนวเเบดบอยอ่ะครับ เเต่ก็ดีเเล้วเด็กควรมีสัมมาคาระวะกับผู้ใหญ่

     "ครับยินดีที่ได้รู้จัก" ผมตอบน้องเเล้วก้มหัวให้น้อยๆเเทนการไหว้เพราะผมอายุมากกว่า

 หลังจากทักทายกันเสร็จสรรพทีมก็พาผมเเละลาเต้เดินไปที่รถ...หวา  หรูใช้ได้เเฮะ ผมเดินเข้าไปนั่งบนรถเงียบๆสรุปคือเราไปกันเเค่สี่คนครับเพื่อนของทีมอีกคนชื่อต้อม ทีมเป็นคนขับต้อมนั่งหน้า ส่วนผมกับลาเต้นั่งหลัง

     "..." ผมหันไปมองลาเต้ที่ตอนนี้ราวกับจะสิงร่างผมเธอเล่นเบียดผมขนาดนี้ ทั้งๆที่พื้นที่มันก็ตั้งกว้าง

     "!" เหมือนกับน้องเขาจะรู้ตัวเลยก้มหัวขอโทษหน่อยๆเเล้วค่อยๆขยับออกห่าง เเต่มันก็ยังชิดอยู่ดี เอ...ผมว่ามันมีอะไรเเปลกๆเเล้วนะ

  ผมนั่งรถมาซักพักก็มาถึงร้านอาหาร เป็นร้านที่ใหญ่ไม่เบาเเฮะผูคนในร้านค่อนข้างหนาตา

    "ทางนี้ค่ะคุณทีม" หญิงสาวคนนึงพูดเเล้วก้มหัว

    "...." ทีมก้มลงไปกระซิบอะไรบางอย่างกับหญิงสาวซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าอะไร

 ผมเเละคนอื่นๆเดินกันมาจนถึงโต๊ะอาหาร ไม่นานนักก็มีพนักงานหนุ่มมารับออเดอร์

     "เชิญก่อนเลยครับ" ทีมพูดกับลาเต้ที่เอาเเต่ก้มหน้างุดๆ ....มารยาทดีเหมือนกันเเฮะ

     "อ๊ะ! ค่ะๆ เอาน่ะ..นี่เเล้วก็อันนี้ค่ะ" ลาเต้พูดสั่งอาหารเสียงสั่นเเล้วกลับไปก้มหน้าต่อ

     "พี่ล่ะครับ?" ทีมพูดเเล้วหันมาผม

     "อ่า..พี่ไม่มีอะไรที่อยากเป็นพิเศษงั้นน้องช่วยเเนะนำเมนูเด็ดๆให้หน่อยละกัน รบกวนด้วยนะ" ผมพูดเเล้วยิ้มให้ทีม

     "งั้นเอานี่ นี่ เเล้วก็นี่ละกัน มึงอ่ะต้อม?" ทีมพูดเเล้วหันไปถามต้อมที่เอาเเต่ก้มหน้าจ่ออยู่กับโทรศัพท์ตั้งเเต่มาเเล้ว

     "เอ่อ กูเอานี่กับนี่ล่ะกัน" ต้อมตอบห้วนๆก่อนจะกลับไปสนใจโทรศัพท์ของตนต่อ

  ไม่น่นนักของที่สั่งก็มาเสริฟ ผมเริ่มกินของที่ทีมสั่งให้ตามปกติทีมเเละต้อมก็ด้วยมีเเต่ลาเต้ที่เอาเเต่ก้มหน้าเเละเบียดผม

     "..." ผมหันไปมองลาเต้ที่พยายามจะสิงร่าง(?)ผม เเล้วดูเหมือนว่าน้องเขาจะรู้ตัวเลยพระเด้งตัวออกห่างเเล้วหันมาหัวเราะเเหะๆก่อนจะเริ่มกินอาหารบนโต๊ะบ้าง

     "....น้องครับคือ...ห้องน้ำไปทางไหนครับ?" ผมถามเอ่ยพลางลุกขึ้นยืน

     "อ่า ทางนั้นครับเเต่ถ้าไม่เจอก็ถามพนักงานเเถวๆนั้นดูนะครับ" ทีมตอบเเล้วชี้นิ้วบอกผม

     "ขอบคุณครับ" ผมกล่าวขอบคุณเเละลุกขึ้น..พร้อมดึงมือลาเต้ให้ลุกตาม

     "อ่ะ!...เอ๋?" ลาเต้อุทานตกใจเเต่ไม่ขัดขืนยอมเดินตามมาโดยดี

 ผมพาลาเต้เดินมาบริเวณที่ปลอดคนเเต่ยังมีเเสงสว่างพอให้ผมได้เห็นน้องเพราะตอนนี้เริ่มค่ำเเล้ว

     "พี่พาหนูมา....มีอะไรหรอคะ?" ลาเต้ถามเสียงเบาสายตาก็พลางมองไปทางอื่น

     "น้องชอบทีมใช่มั้ย??" ผมเอ่ยถามน้องตามตรงตามที่ผมคิด ผมไม่ได้อยากจะอะไรหรอกเเค่ผมเริ่มรู้ลางๆเเล้วว่าคงได้กินเเห้วเเน่ๆในการจะจีบน้องเลยกะจะถามให้เเน่ใจเผื่อมีอะไรที่ผมพอจะช่วยน้องเขาได้บ้างถือเป็นการขอบคุณที่น้องเขาเคยช่วยเเละทำดีกับผมไว้มาก

     "อ่ะ เอ๋!!เปล่า!เปล่านะคะ!" ลาเต้ปฎิเสษเสียงเเข็งหน้าเเดงจัดมือไม้โบกไปมาเชิงปฎิเสษ

     "จริง?" ผมถามน้อง

     ".....หนู...ชอบต้อมต่างหาก.."ลาเต้พูเสียงเบาก่อนจะทิ้งตัวลงมาเอาหน้าซุกอยู่กับอกผม

    "เอ๋? งั้น...ทำไมต้องทำท่าทีเเปลกๆด้วยล่ะทำอย่างนี้เดี๋ยวโดนเข้าใจผิดจะเเย่เอานะ" ผมพูดกับลาเต้ที่ไม่มีท่าทีจะถอยออกไปยืนดีๆ

     "ก็...เข้าใจผิดอยู่เเล้วนี่คะ....ต้อมเขาคิดว่าหนูชอบทีม..." ลาเต้พูดเสียงสั่นผมเลยรีบลูบหัวลูบหลังปลอบก่อนที่น้องเขาจะร้อง

     "...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เเต่ขอหนูอยู่อย่างนี้ซักพักนะคะ" ลาเต้พูดเสียงเบาเหมือกระซิบก่อนจะเปลี่ยนจากเเค่เอาหน้าซุกมาเป็นกอดผมไว้

     "อืม.." ผมตอบรับเเล้วลูบหัวน้องเขาเบาๆ

     "....!!!.." ทันใดนั้นผมก็ตัวเเข็งทื่อเมื่อสายตาบ่ายไปประสานกับเเววตาที่เเสนคุ้นที่จ้องมา ชั่วพริบตาเขาก็เดินหายไป...พี่คลู..ผมคิดว่าผมคงตาฝาดเลส่ายหัวไปมาเบาๆ

 ผมปลอบลาเต้อยู่พักหนึ่งก่อนที่น้องเขาจะดันตัวออกเเล้วยิ้มกว้างเเละจูงมือผมกลับไปที่โต๊ะระหว่างทางผมพยายามมองหาพี่คลู..เเต่ผมคงจะตาฝาดไปจริงๆเพราะผมไม่เจอพี่เขาเลย....

     "....ทีมล่ะ?" ผมเอ่ยถามพลางทิ้งตัวลงนั่งเมื่อเห็นว่ามีเเค่ต้อมที่กำลังนั่งเล่นเกมอยู่คนเดียว

     "ครับ? นั่นน่ะครับ" ต้อมพูดเเล้วชี้ไปทางเวทีเล็กที่ตอนนี้มีคนสองคนนั่งอยู่

     "ทีมมันมักจะมาเล่นกีตาร์สร้างบรรยากาศในร้านน่ะ ปกติเล่นเเค่เวลาว่างเเต่วันนี้ไม่รู้ทำไม...ทั้งๆที่เเขกคนสำคัญมาด้วยเเท้ๆ.." ต้อมพูดตอบโดยเน้นคำว่า เเขกคนสำคัญ เเละส่งสายตาไปหาลาเต้เล่นเอาลาเต้หน้าเสียผมเลยได้เเต่ยิ้มปลอบใจน้องเขา

     "สวัสดีครับ...วันนี้ผมจะมาร้องเพลงให้ทุกคนฟังกัน" เสียงคุ้นหูผมดังขึ้นพร้อมกับสายตาผมที่ไปประสานกับ..พี่ธาม!! เอ๋!ผมเริ่มงง

     "อ๋อ..นั่นพี่ธาม...พี่ไอ้ทีม" ต้อมพูดบอกผมก่อนจะยกเเก้วน้ำขึ้นจิบ

 ตอนนี้บนเวทีมีพี่ธามเเละทีมที่มีกีตาร์อยู่กับตัวทั้งสองนั่งอยู่บนเก้าอี้ในท่าสบายๆเเต่กลับดูมีสเนห์มาก

     "วันนี้เพลงที่ผมจะร้อง...ผมร้องให้คนๆนึงล่ะครับ ไปฟังกันเลย" สิ้นเสียงพูดของพี่ธามทีมก็เริ่มดีดกีตาร์....ผมไม่รู้ว่าคิดไปเอง..หรือว่าพี่ธามหันมามองผมเเวบนึงจริงๆกันนะ?

                                "แปลกแต่จริง สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉัน

                     มันเป็นรักที่กะทันหันไปแต่จะมองยังไงเธอก็ใช่ คนเดียวที่ฉันรอ
               แปลกแต่จริง บอกฉันซิว่าทุกอย่างไม่ใช่ฝัน บอกกับฉันว่าเธอทำได้ยังไง

                               เปลี่ยนคนที่คอยปิดหัวใจให้รักเธอง่ายดาย
                     บอกตรงๆ ตั้งแต่วันที่ได้พบเธอ ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร

                    ใจข้างในก็ยอมแพ้ แม้เธอไม่เคยบอกว่าเธอคิดกับฉันว่ายังไง
           เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด เป็นครั้งแรกที่ไม่สนว่ามันจะถูกหรือผิด

                   แค่ได้รักเธอต่อไป เพราะทำอย่างไรก็ห้ามใจไว้ไม่ได้.."

 เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังของพี่ธามร้องเพลงโดยมีเสียงกีตาร์จากทีมที่ฝังเเล้วเรียกได้เลยว่ามืออาชีพ...ว่าเเต่คนที่พี่ธามพูดถึงมันใครกันนะ?...ไม่ทันที่ผมจะได้คิดต่อสมองของผมก็เปลี่ยนไปจดจ่ออยู่กับเพลงเพราะๆเเทน

 ผู้ชมข้างล่างปรบมือกันเป็นจังหวะตามเพลง บ้างก็ฮัมเพลงเบาๆตามไปด้วย ซึ่งผมก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมร้องเพลงเบาๆคลอตามไปยันจบเพลงเเละปรบมือให้ โดยที่คนอื่นเองก็เหมือนกัน

      "ขอบคุณครับ ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล..อยู่ฟังผมร้องเพลงกันก่อนละกันนะ" พี่ธามพูดติดตลกเเล้วส่งยิ้มหวานให้สาวๆต้องละลายก่อนจะหันไปพูดอะไรบางอย่างกับทีม

     

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ตัดช้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

//ผมคงไม่ได้มาอัพอีกหลายวันเลยล่ะ เพราะผมต้องไปต่างจังหวัด ยังไงๆก็อย่าลืมผมน๊าาา

ปล.รอบเเรกพิมพ์เเล้วเผลอลบล่ะT[]Tร้องให้เลย สุดท้ายก็มาพิมพ์ใหม่จนได้