My honey เจ้าหญิงของผม

  Yaoi 18+ นะครับบบบบรับไม่ได้ปิดเลยนะ    
--------------------------------------------------------------------------------    
     ''กรี้งงงงง!!!!’’
เสียงกรี้งเลิกเรียนดังขึ้นเหล่านักเรียนทั้งหลายต่างดีใจตามๆกันในตอนนั้นด้วยกันยูตะนั้นก็นั่งเขียนรายงานอยู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
     ''ยู!!!กลับบ้านด้วยกันเถอะ!’’
เสียงนั้นไม่ใช่ใครเสียงเอโตะนั้นเอง เอโตะพูดพร้อมทำหน้าอ้อนยูตะจนต้องยอมทำตาม
     ''อ่าๆก็ได้ๆเลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว’’
ยูตะถอนหายใจพร้อมเก็บข้าวของต่างๆบนโต๊ะเรียนใส่กระเป๋า
     ''ไปกันเถอะเอโตะ’’
ยูตะพูดพร้อมยิ้มให้รอยยิ้มของเขาทำให้เอโตะหน้าแดงก๋ำจนต้องหลบหน้า
     ''อะ…อ่าวเอโตะนายเป็นอะไรไปนะ?’’
 
ยูตะพูดพร้อมนำมือไปจับไหล่เอโตะแล้วเอาหน้าไปใกล้ๆ
     ''พะ…เพราะนายน่ารักเกิ๊นไปไงเหล่า!! เลิกเอาหน้ามาใกล้ฉันได้แล้ว…’’
ยิ่งยูตะเริ่มเข้ามาใกล้เอโตะก็ยิ่งหน้าแดงทั้งคู่เถียงกันจนไม่มีใครอยู่บนอาคารทุกอย่างเงียบสงัดยกเว้นเสียงของทั้งคู่ยังดังอยู่ ยูตะและเอโตะเดินไปด้วยกันเรื่อยๆจนเอโตะพูดขึ้นมาว่า
     ''ยูตะฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม’’
เอโตะพูดพร้อมเอามือกุม_ไว้
     ''อะๆรับๆไปเดี่ยวเรารออยู่ตรงนี้ละกัน’’
ยูตะพูดพร้อมกอดหน้าอกแต่เอโตะกับนำมือจับแขนยูตะแล้วพูดว่า
     ''มาเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ’’
เอโตะทำหน้าอ้อนอีกครั้งจนยูตะต้องทำตาม
 
 ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องซึ่งไร้ผู้คนกัน2คนในตอนนั้นเองที่ยูตะเดินเข้ามาในห้องน้ำซึ่งมีเอโตะเดินตามหลังเขานั้นได้แอบล็อคประตูไว้พร้อมแสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย
     ''เอโตะรีบไปทำธุระซ……….’’
ยูตะพูดยังไม่จบประโยคเอโตะได้สวมกอดยูตะไว้แน่น
     ''อะ….เอโตะ!!นายทำอะไรนะ’’
ยูตะหน้าแดงและพยายามผลักเอโตะออกแต่เพราะกำลังน้อยไปเอโตะก็ไม่รู้สึกสะทบสะทานอะไรทั้งสิ้น
     ''ยู…..นายรู้ไหมว่าฉันนั้นนะแอบรักนายมาตั้งนานแล้ว….ได้โปรด…ขอให้ฉันนั้นได้ครอบครองนายเถอะ’’
พูดจบเอโตะก็ได้จูบเข้าที่ปากอันนุ่มของยูตะเอโตะเริ่มจูบเร้าร้อนขึ้นเอโตะผลักยูตะลงกับพื้นพร้อมโน้มตัวไปจูบต่อ
     ''อะ…..เอโตะ…..ได้โปรด……ยะ….หยุดเถอะ….ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้’’
ยูตะพูดพร้อมร้องไห้ออกมาแต่นั้นทำให้เอโตะได้เห็นใบหน้าอันเย้าย้วนยิ่งเข้าไปให้จนเอโตะควบคุมตัวเองไม่ได้
     ''ยู….รู้ไหมนายยิ่งร้องไห้ทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ใบหน้านายมันยิ่งเย้าย้วนเข้าไปใหญ่ฉันไม่ไหวแล้ว…ฉันรักนายนะ…….ยู’’
หลังจากเอโตะพูดจบเขาก็ได้จูบยูตะอีกครั้งแต่พูดครั้งนี้กับยิ่งรุนแรงขึ้นเอโตะถอดกระดุมของยูตะออกจนเห็นเรียวร่างอันบอบบางอันสวยงามของยูตะมันทำให้เอโตะหยุดไม่ได้ถึงยูตะพยายามดิ้นก็ไม่สามารถหยุดได้แล้ว
เอโตะนำไทค์ผูกมือยูตะไว้ร่างยูตะที่ขาวเนียนเอโตะได้เลียไปที่ลำตัวและเริ่มขึ้นมาที่จุกนมสีชมพูอ่อนที่เย้ายวนพอลิ้นของเอโตะได้สัมผัสไปที่นั้นยูตะก็ร้องเสียงอันยั่วออกมาเอโตะถอดเสื้อออกและนำมือสัมผัสไปที่ตรงนั้นของยูตะอย่างอ่อนโยน
     ''อะ…..อ่า…….อึก……..อะ’’
ยูตะร้องออกมาเอโตะจูบเร้าร้อนที่ปากยูตะอีกครั้งและค่อยๆลงมากักที่หูและลงมาดูดคอจองยูตะผิดที่นุ่มและขาวเนียนของยูตะเลยทำให้เห็นรอยจ้ำได้ชัดเจน เอโตะได้ถอดกางเกงยูตะและนำมือใส่เข้าไปตรงนั้นของยูตะ
     ''ได้2นิ้วเลยนะนายเริ่มรู้สึกแล้วสินะยู…’’
     ''อะ!....อ๊า…..จะ.....เจ็บ……อะ….เอามันออกไปเถอะเอโตะฉันขอร้อง’’
ยูตะพูดพร้อมเหงื่อยไหลท่วมตัว เอโตะได้นำนิ้วออกน้ำสีขาวไหลออกมาเอโตะได้เลียนิ้วของตัวเองที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวของยูตะ
     ''นี้ไงนายเข้ามาอยู่ในตัวฉันแล้วต่อไปฉันขอเข้าไปอยู่ในตัวนายบ้างนะ’’
เอโตะจูบไปที่หน้าผากของยูตะเบาๆอนจะยกข
 
าอันเรียวขาวของยูตะของทั้ง2ข้างขึ้น
     ''ยะ….หยุดนะเอโตะ……ใครก็ได้……ช่วยผมที’’
พอจบประโยคที่ยูตะพูดก็มีเสียงดังขึ้น
     ''ปั๊งง!!!!!!!!’’
เสียงพังประตูดังขึ้นเอโตะและยูตะมองไปทางประตูด้วยสัญชาติญาณคนที่มาช่วยยูตะคือ
     ''รุ่นพี่…..ช่วยผมด้วย’’
ยูตะพูดพร้อมร้องไห้ออกมา
     ''ถึงนายไม่บอกฉันก็ทำอยู่แล้วนะ’’
วคินทร์หยิบไม้เบสบอลที่ติดมือมาฟาดเข้าศรีษะของเอโตะเข้าเต็มๆจนทำให้เขาสลบ
     ''ออกไปจากที่นี้กันเถอะ….เจ้าหญิงของฉัน’’
พูดจบวคินทร์ก็นำเสือนอกของตัวเองคุมร่างกายของยูตะไว้พร้อมอุ้มออกมาโดยทิ้งเอโตะไว้โดยไม่หันกลับไปมองแม้แต่นิดเดียว
 
     ''เอะ?เมื่อกี้รุ่นพี่พูดว่าอะไรนะครับ’’
ยูตะพูดพร้อมทำหน้าเด็กไร้เดียงสาใส่
     ''ปะ….ป่าวไม่มีอะไร……เดี่ยวฉันไปส่งบ้านเองนะ’’
วคินทร์พูดพร้อมใส่เสื้อผ้าให้ยูตะเรียบร้อยและอุ้มให้มานั่งที่จักรยาน
     ''รุ่นพี่รู้จักบ้านผมหรือครับ?’’
ยูตะทำหน้าสงสัยและนั่งบนจักรยานอย่างโดยดี
     ''รู้สิ….เพราะฉันก็มีธุระที่นั้นเหมือนกัน’’
วคินทร์พูดจบก็ขึ้นจักรยานและปั่นออกไปอย่างสบายๆ
     ''เอะ..ธุระ?’’
ยูตะทำหน้าสงสัยอีกครั้ง
     ''เดี่นวนายก็รู้เองละ ยูมะ’’
วคินทร์ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ
     ''เอะ!ชื่อนั้นรุ่นพี่รู้ได้ไง…หรือว่า’’
ยูตะทำหน้าอึงพร้อมดีใจไปพร้อมกันวคินทร์ก็ไม่ได้ตอบเลย
     ''ในที่สุดผมก็เจอนาย…..วิน’’
 
โปรติดตามตอนต่อไป...
-------------------------------------------------------------------------------
อิอิขอบคุณที่อ่านครับผมติชมกันได้งับผม 555+ฟรินกันไหมเอยใครชอบคู่เอโตะกับยูตะมีรูปแถมให้ด้วยนะอิอิ จะพยายามแต่งนิยายนี้ต่อไปนะ
 
ครับ>////< (แต่งเองฟรินเอง)