My honey เจ้าหญิงของผม

  Yaoi 18+ นะครับบบบบรับไม่ได้ปิดเลยนะ    

--------------------------------------------------------------------------------    

     ''กรี้งงงงง!!!!’’

เสียงกรี้งเลิกเรียนดังขึ้นเหล่านักเรียนทั้งหลายต่างดีใจตามๆกันในตอนนั้นด้วยกันยูตะนั้นก็นั่งเขียนรายงานอยู่ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

     ''ยู!!!กลับบ้านด้วยกันเถอะ!’’

เสียงนั้นไม่ใช่ใครเสียงเอโตะนั้นเอง เอโตะพูดพร้อมทำหน้าอ้อนยูตะจนต้องยอมทำตาม

     ''อ่าๆก็ได้ๆเลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว’’

ยูตะถอนหายใจพร้อมเก็บข้าวของต่างๆบนโต๊ะเรียนใส่กระเป๋า

     ''ไปกันเถอะเอโตะ’’

ยูตะพูดพร้อมยิ้มให้รอยยิ้มของเขาทำให้เอโตะหน้าแดงก๋ำจนต้องหลบหน้า

     ''อะ…อ่าวเอโตะนายเป็นอะไรไปนะ?’’

ยูตะพูดพร้อมนำมือไปจับไหล่เอโตะแล้วเอาหน้าไปใกล้ๆ

     ''พะ…เพราะนายน่ารักเกิ๊นไปไงเหล่า!! เลิกเอาหน้ามาใกล้ฉันได้แล้ว…’’

ยิ่งยูตะเริ่มเข้ามาใกล้เอโตะก็ยิ่งหน้าแดงทั้งคู่เถียงกันจนไม่มีใครอยู่บนอาคารทุกอย่างเงียบสงัดยกเว้นเสียงของทั้งคู่ยังดังอยู่ ยูตะและเอโตะเดินไปด้วยกันเรื่อยๆจนเอโตะพูดขึ้นมาว่า

     ''ยูตะฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม’’

เอโตะพูดพร้อมเอามือกุม_ไว้

     ''อะๆรับๆไปเดี่ยวเรารออยู่ตรงนี้ละกัน’’

ยูตะพูดพร้อมกอดหน้าอกแต่เอโตะกับนำมือจับแขนยูตะแล้วพูดว่า

     ''มาเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ’’

เอโตะทำหน้าอ้อนอีกครั้งจนยูตะต้องทำตาม

 ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้องซึ่งไร้ผู้คนกัน2คนในตอนนั้นเองที่ยูตะเดินเข้ามาในห้องน้ำซึ่งมีเอโตะเดินตามหลังเขานั้นได้แอบล็อคประตูไว้พร้อมแสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย

     ''เอโตะรีบไปทำธุระซ……….’’

ยูตะพูดยังไม่จบประโยคเอโตะได้สวมกอดยูตะไว้แน่น

     ''อะ….เอโตะ!!นายทำอะไรนะ’’

ยูตะหน้าแดงและพยายามผลักเอโตะออกแต่เพราะกำลังน้อยไปเอโตะก็ไม่รู้สึกสะทบสะทานอะไรทั้งสิ้น

     ''ยู…..นายรู้ไหมว่าฉันนั้นนะแอบรักนายมาตั้งนานแล้ว….ได้โปรด…ขอให้ฉันนั้นได้ครอบครองนายเถอะ’’

พูดจบเอโตะก็ได้จูบเข้าที่ปากอันนุ่มของยูตะเอโตะเริ่มจูบเร้าร้อนขึ้นเอโตะผลักยูตะลงกับพื้นพร้อมโน้มตัวไปจูบต่อ

     ''อะ…..เอโตะ…..ได้โปรด……ยะ….หยุดเถอะ….ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้’’

ยูตะพูดพร้อมร้องไห้ออกมาแต่นั้นทำให้เอโตะได้เห็นใบหน้าอันเย้าย้วนยิ่งเข้าไปให้จนเอโตะควบคุมตัวเองไม่ได้

     ''ยู….รู้ไหมนายยิ่งร้องไห้ทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้ใบหน้านายมันยิ่งเย้าย้วนเข้าไปใหญ่ฉันไม่ไหวแล้ว…ฉันรักนายนะ…….ยู’’

หลังจากเอโตะพูดจบเขาก็ได้จูบยูตะอีกครั้งแต่พูดครั้งนี้กับยิ่งรุนแรงขึ้นเอโตะถอดกระดุมของยูตะออกจนเห็นเรียวร่างอันบอบบางอันสวยงามของยูตะมันทำให้เอโตะหยุดไม่ได้ถึงยูตะพยายามดิ้นก็ไม่สามารถหยุดได้แล้ว

เอโตะนำไทค์ผูกมือยูตะไว้ร่างยูตะที่ขาวเนียนเอโตะได้เลียไปที่ลำตัวและเริ่มขึ้นมาที่จุกนมสีชมพูอ่อนที่เย้ายวนพอลิ้นของเอโตะได้สัมผัสไปที่นั้นยูตะก็ร้องเสียงอันยั่วออกมาเอโตะถอดเสื้อออกและนำมือสัมผัสไปที่ตรงนั้นของยูตะอย่างอ่อนโยน

     ''อะ…..อ่า…….อึก……..อะ’’

ยูตะร้องออกมาเอโตะจูบเร้าร้อนที่ปากยูตะอีกครั้งและค่อยๆลงมากักที่หูและลงมาดูดคอจองยูตะผิดที่นุ่มและขาวเนียนของยูตะเลยทำให้เห็นรอยจ้ำได้ชัดเจน เอโตะได้ถอดกางเกงยูตะและนำมือใส่เข้าไปตรงนั้นของยูตะ

     ''ได้2นิ้วเลยนะนายเริ่มรู้สึกแล้วสินะยู…’’

     ''อะ!....อ๊า…..จะ.....เจ็บ……อะ….เอามันออกไปเถอะเอโตะฉันขอร้อง’’

ยูตะพูดพร้อมเหงื่อยไหลท่วมตัว เอโตะได้นำนิ้วออกน้ำสีขาวไหลออกมาเอโตะได้เลียนิ้วของตัวเองที่เต็มไปด้วยน้ำสีขาวของยูตะ

     ''นี้ไงนายเข้ามาอยู่ในตัวฉันแล้วต่อไปฉันขอเข้าไปอยู่ในตัวนายบ้างนะ’’

เอโตะจูบไปที่หน้าผากของยูตะเบาๆอนจะยกข

าอันเรียวขาวของยูตะของทั้ง2ข้างขึ้น

     ''ยะ….หยุดนะเอโตะ……ใครก็ได้……ช่วยผมที’’

พอจบประโยคที่ยูตะพูดก็มีเสียงดังขึ้น

     ''ปั๊งง!!!!!!!!’’

เสียงพังประตูดังขึ้นเอโตะและยูตะมองไปทางประตูด้วยสัญชาติญาณคนที่มาช่วยยูตะคือ

     ''รุ่นพี่…..ช่วยผมด้วย’’

ยูตะพูดพร้อมร้องไห้ออกมา

     ''ถึงนายไม่บอกฉันก็ทำอยู่แล้วนะ’’

วคินทร์หยิบไม้เบสบอลที่ติดมือมาฟาดเข้าศรีษะของเอโตะเข้าเต็มๆจนทำให้เขาสลบ

     ''ออกไปจากที่นี้กันเถอะ….เจ้าหญิงของฉัน’’

พูดจบวคินทร์ก็นำเสือนอกของตัวเองคุมร่างกายของยูตะไว้พร้อมอุ้มออกมาโดยทิ้งเอโตะไว้โดยไม่หันกลับไปมองแม้แต่นิดเดียว

     ''เอะ?เมื่อกี้รุ่นพี่พูดว่าอะไรนะครับ’’

ยูตะพูดพร้อมทำหน้าเด็กไร้เดียงสาใส่

     ''ปะ….ป่าวไม่มีอะไร……เดี่ยวฉันไปส่งบ้านเองนะ’’

วคินทร์พูดพร้อมใส่เสื้อผ้าให้ยูตะเรียบร้อยและอุ้มให้มานั่งที่จักรยาน

     ''รุ่นพี่รู้จักบ้านผมหรือครับ?’’

ยูตะทำหน้าสงสัยและนั่งบนจักรยานอย่างโดยดี

     ''รู้สิ….เพราะฉันก็มีธุระที่นั้นเหมือนกัน’’

วคินทร์พูดจบก็ขึ้นจักรยานและปั่นออกไปอย่างสบายๆ

     ''เอะ..ธุระ?’’

ยูตะทำหน้าสงสัยอีกครั้ง

     ''เดี่นวนายก็รู้เองละ ยูมะ’’

วคินทร์ปั่นจักรยานไปเรื่อยๆ

     ''เอะ!ชื่อนั้นรุ่นพี่รู้ได้ไง…หรือว่า’’

ยูตะทำหน้าอึงพร้อมดีใจไปพร้อมกันวคินทร์ก็ไม่ได้ตอบเลย

     ''ในที่สุดผมก็เจอนาย…..วิน’’

โปรติดตามตอนต่อไป...

-------------------------------------------------------------------------------

อิอิขอบคุณที่อ่านครับผมติชมกันได้งับผม 555+ฟรินกันไหมเอยใครชอบคู่เอโตะกับยูตะมีรูปแถมให้ด้วยนะอิอิ จะพยายามแต่งนิยายนี้ต่อไปนะ

ครับ>////< (แต่งเองฟรินเอง)