อรวนรักเหล่าโจรสลัดหมวกฟาง!!

 
 [SANJI]
 
 มันคืือความฝัน.....มั้นต้องเป็นความฝันแน่ๆ เป็นไปไม่ได้เลยสักนิดเดียวที่ผมจะ
เตี้ยลงไปได้ภายในคืนเดียว!
 " จากที่ฉันตรวจดูแล้ว....ก็ไม่พบสิ่งที่ผิดปกติของนายเลยน่ะซันจิ " ช๊อปเปอร์พูด
ขึ้นหลังจากที่เขานั้นตรวจร่างกายของผมเสร็จ
 " ช๊อปเปอร์ นายลองตรวจร่างกายฉันให้ดีๆหน่อยเถอะน่ะ! นายอาจจะตรวจผิดพาด
ก็เป็นได้น่ะ! " ผมเข้าไปเขย่าร่างเล็กๆของเรนเดียร์ตัวน้อยนันอย่างแรงจนอุซปต้อง
เข้ามาจบตัวของผมแยกออก
 " เอาเถอะน่าซันจิ....คิดไปว่าย้อนกลับมาวัยเด็กก็แล้วกัน " อุซป
 " ใครมันจะไปคิดได้กันเล่า!!!!!!! "
 .............................................
 
  ตลอดช่วงบ่ายนั้นผมเอาแแต่หมดตัวอยู่แต่ในห้องครัวไม่อยากจะไปพบหน้าใครทั้ง
นั้นแม่กระทั้งคุณนามิและโลบินจัง....หมดกันสองสาวต้องไม่หันมาสนใจผมแน่ๆเลยก็
กลายเป็นไอ้เตี้ยไปแล้วนิ....
 แอ๊ดดด~
 " หงอยเป็นลูกหมาเลยน่ะ ไอ้กุ๊ก " จะมีสักวันไหมที่หมอนี่จะไม่มากวนผมน่ะ!!!!~
 " หุบปากแกไปเถอะ ไอ้หัวมอส " ผมเถี่ยงกลับ
 หมับ!
 " !! " อยู่ร่างของผมก็ถูกมือของโซโลจับให้หันมาหามัน ใบหน้าของเราห่างกันไม่
ถึงเซ็น ลมหายใจร้อนๆของร่างที่ตอนนี้ดูตัวใหญ่กว่า สูงกว่านั้นทำให้ผมใจเต้นแรง
ไม่หยุด
 " อืมม!! " ริมฝีปากของโซโลปรกบลงที่ริมฝีปากของผม ตาของผมเบิกกว้างขึ้นด้วย
ความตกใจอย่างสุดๆ ลิ้นของโซโลซอดเข้ามาในโพรงปากของผมความหาความหวาน
ในปากของผมไม่หยุด
 ตอนนี้ในหัวของผมนั้นหมุดนติ้วไปหมด โซโลเลื่อนมือมากดที่หัวของผมไม่ให้ผม
ผละออกจากการจูบของเขา
 " อึก!...อืมมม!!! " ผมร้องประท้องขึ้นในลำคอ อาการของผมค่ิิอยๆหายไปโซโล
พละออกจากปากของผมเล็กน้อย และเขาก็จูบผมอีกครั้งแตาครั้งนี้กลับดูหนักหน่วง
และดุดัน ตอนนี้ผมกลับมองโซโลเหมื่อนกับเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ทั้งหล่อ เท่ และ
ดูหน้ากลัว.....
 " มะ...ไม่น่ะ! " ผมพลักร่างของโซโลออก พยายามเรียกสติของตัวเองให้กลับมา
ผมนั่งหอบอยู่สักพักโซโลก็เข้ามาหอมแก้มของผม และเขาก็เดินออกจากห้องครัวไป
ทิ้งให้ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม...
 ตึกตัก....
 ผมเอามือจับที่อกข้างซ้าย หัวใจของผมเต้นแรงไม่เป็นซ่ำและย้อนคิดในเหตุการณ์ที่
เกิดขึ้น ทั้งๆที่โซโลจูบผมแต่ทำไมล่ะ....ผมกลับไม่ขัดขืนเขาเลย....ตรงกันข้ามที่ผม
กลับชอบล่ะ?...