อรวนรักเหล่าโจรสลัดหมวกฟาง!!

 [SANJI]

 มันคืือความฝัน.....มั้นต้องเป็นความฝันแน่ๆ เป็นไปไม่ได้เลยสักนิดเดียวที่ผมจะ

เตี้ยลงไปได้ภายในคืนเดียว!

 " จากที่ฉันตรวจดูแล้ว....ก็ไม่พบสิ่งที่ผิดปกติของนายเลยน่ะซันจิ " ช๊อปเปอร์พูด

ขึ้นหลังจากที่เขานั้นตรวจร่างกายของผมเสร็จ

 " ช๊อปเปอร์ นายลองตรวจร่างกายฉันให้ดีๆหน่อยเถอะน่ะ! นายอาจจะตรวจผิดพาด

ก็เป็นได้น่ะ! " ผมเข้าไปเขย่าร่างเล็กๆของเรนเดียร์ตัวน้อยนันอย่างแรงจนอุซปต้อง

เข้ามาจบตัวของผมแยกออก

 " เอาเถอะน่าซันจิ....คิดไปว่าย้อนกลับมาวัยเด็กก็แล้วกัน " อุซป

 " ใครมันจะไปคิดได้กันเล่า!!!!!!! "

 .............................................

  ตลอดช่วงบ่ายนั้นผมเอาแแต่หมดตัวอยู่แต่ในห้องครัวไม่อยากจะไปพบหน้าใครทั้ง

นั้นแม่กระทั้งคุณนามิและโลบินจัง....หมดกันสองสาวต้องไม่หันมาสนใจผมแน่ๆเลยก็

กลายเป็นไอ้เตี้ยไปแล้วนิ....

 แอ๊ดดด~

 " หงอยเป็นลูกหมาเลยน่ะ ไอ้กุ๊ก " จะมีสักวันไหมที่หมอนี่จะไม่มากวนผมน่ะ!!!!~

 " หุบปากแกไปเถอะ ไอ้หัวมอส " ผมเถี่ยงกลับ

 หมับ!

 " !! " อยู่ร่างของผมก็ถูกมือของโซโลจับให้หันมาหามัน ใบหน้าของเราห่างกันไม่

ถึงเซ็น ลมหายใจร้อนๆของร่างที่ตอนนี้ดูตัวใหญ่กว่า สูงกว่านั้นทำให้ผมใจเต้นแรง

ไม่หยุด

 " อืมม!! " ริมฝีปากของโซโลปรกบลงที่ริมฝีปากของผม ตาของผมเบิกกว้างขึ้นด้วย

ความตกใจอย่างสุดๆ ลิ้นของโซโลซอดเข้ามาในโพรงปากของผมความหาความหวาน

ในปากของผมไม่หยุด

 ตอนนี้ในหัวของผมนั้นหมุดนติ้วไปหมด โซโลเลื่อนมือมากดที่หัวของผมไม่ให้ผม

ผละออกจากการจูบของเขา

 " อึก!...อืมมม!!! " ผมร้องประท้องขึ้นในลำคอ อาการของผมค่ิิอยๆหายไปโซโล

พละออกจากปากของผมเล็กน้อย และเขาก็จูบผมอีกครั้งแตาครั้งนี้กลับดูหนักหน่วง

และดุดัน ตอนนี้ผมกลับมองโซโลเหมื่อนกับเขาเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่ทั้งหล่อ เท่ และ

ดูหน้ากลัว.....

 " มะ...ไม่น่ะ! " ผมพลักร่างของโซโลออก พยายามเรียกสติของตัวเองให้กลับมา

ผมนั่งหอบอยู่สักพักโซโลก็เข้ามาหอมแก้มของผม และเขาก็เดินออกจากห้องครัวไป

ทิ้งให้ผมยังนั่งอยู่ที่เดิม...

 ตึกตัก....

 ผมเอามือจับที่อกข้างซ้าย หัวใจของผมเต้นแรงไม่เป็นซ่ำและย้อนคิดในเหตุการณ์ที่

เกิดขึ้น ทั้งๆที่โซโลจูบผมแต่ทำไมล่ะ....ผมกลับไม่ขัดขืนเขาเลย....ตรงกันข้ามที่ผม

กลับชอบล่ะ?...