รักเรานิรันดร

     "ไนท์ช้าจังเลยรู้ไหมว่าถ้าผู้จัดการรู้ทันฉันฉันต้องโดนลากไปที่กองถ่ายอีกนะ" คิมบ่นใส่หน้าไนท์ที่วิ่งหอบแหกมาที่เรือ
     "คร้าบผม ขอโทษทีมาช้าละกันนะเอาเถอะอย่าบ่นไปเถอะ" ไนท์รีบบอกปัด
     "หามาถึงก็เอะอะจะไปเลยหรอช่วยงานกันบ้างสิโว้ย" เนสท์ชี้ไปที่ด็อกที่กำลังแบกเต๊นท์อยู่ "ไปช่วยสิฟะ" เนสท์ทำหน้ายักษ์
     "หาเอ่อโทษทีนึกว่าขนกันเสร็จแล้วรู้งี้น่าจะมาช้าไปหน่อย" ไนท์วางกระเป๋าพลางบ่น
     คิมเดินย่องๆเข้าไปแกล้งเนสท์ ทำอย่างกับเป็นแฟนกัน เนสท์เองก็ไม่มีทีท่าจะปฏิเสทคิมเลยซักนิดส่วนคิมเองก็รุกเข้าหาเนสท์มาก เนสท์ปฏิเสทผู้หญิงทุกคนที่เข้าหาตลอดแต่ไม่เคยปฏิเสทคิมทำให้เพื่อนดูออกว่าสองคนนี้ชอบกัน ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยบอกกันก็เถอะ
     "ไนท์ เหม่ออะไรอ่ะ นี่เรามาสนุกกันนะ" คิมบ่น
     "ฮะเปล่าหรอกแค่คิดว่าอยากเล่นเซิร์ฟอีกครั้งน่ะ" ไนท์ทำตาเศร้าๆ
     "อย่าทำตัวอ่อนแอสิ ก็ยังไม่มีใครค้นหาตัวเมอลี่เจอ ก็แสดงว่าเธอยังไม่ตายเพราะไม่เจอเลยแม้แต่จะเป็นซากกระดูก ถูกมั๊ยล่ะ" ด็อกพูด
     "เฮ้ย ด็อกพูดตรงๆเกินไปแล้ว" เนสท์ตะโกน
     "แต่ด็อกก็พูดจริงนั่นแหละ" ไนท์มองเหม่อไปที่ทะเล
     "เนสท์ๆฝากของด้วยนะตรงไปที่เกาะก่อนเลยฉันขอเล่นน้ำก่อนนะ" คิมถอดชุดวันพีชออกพร้อมกับกระโดดลงน้ำด้วยความเร็ว
     คิมสาดน้ำใส่ไนท์ที่เหม่อลอย ทำให้ไนท์กระโดดตามคิมลงไป
     เนสท์จอดเรือที่ท่าเรือของเกาะนางเงือกเป็นเกาะที่ไม่มีใครมาอยู่นานแล้วแต่ว่าปู่ทวดคิมได้สร้างบ้านพักตากอากาศไว้ที่นี่คิมเลยมาได้ไม่ขาดตอน
     "ฮ่าสนุกจังเลยดีใจจังที่ได้มาเล่นที่นี่" 
     "สนุกคนเดียวสิคิม เธอน่ะช่วยกางเต๊นท์หน่อย" เนสท์บ่นใส่คิม
     "ไม่เอาอ่ะฉันจะไปหาฟืนมาก่อไฟดีกว่า" คิมลากไนท์ไป
     ตอนกลางคืนไนท์คิมด็อกเนสท์ด็มานั่งรอบกองไฟเล่นกีต้าร์ไปพลาง ความสนุกที่มีตั้งแต่มัธยมไม่เคยที่จะหายไป
      "นี่ๆเรารีบเข้านอนดีกว่าเพราะเห็นว่าเดี๋ยวจะมีลมแรงบริเวณชายฝั่งทะเล" คิมพูด
      ทุกคนแยกย้ายเข้านอนกันอย่างรวดเร็ว
      08.00 ตื่นนอน
      ไนท์ตื่นขึ้นมาเห็นแสงบางอย่างแวววับอยู่บริเวณชายฝั่งทะเล
      "เฮ้ยนี่เธอเป็นยังไงบ้าง" สิ่งที่ไนท์เห็นก็คือผู้หญิงนอนเปลือยอยู๋บนชายหาดอย่างไม่มีสติ "ฮัลโหลๆนี่เธอตื่น...สิ"
      สิ่งที่ไนท์เห็นแล้วยังต้องสะอึกเลยก็คือแหวนที่เขาเคยซื้อให้เมอลี่แต่ทำไมถึงมาอยุ๋กับผู้หญิงคนนี้
     ไนท์ไปเรียกพวกเพื่อนให้มาช่วยกันอุ้มเธอไปบนเรือ พวกเขากลับเร็วกว่ากำหนดเพราะว่าเขาต้องพาเธอคนนั้นไปที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจว่าเธอเป็นอะไรรึเปล่า
     ขณะนั่งเรือกลับเธอก็ตื่นขึ้น
     "ที่นี่ที่ไหน" เธอตื่นขึ้นมาพร้อมพูด "พวกเธอเป็นใครน่ะต้องการอะไรจากฉัน" เธอตกใจมาก
     "เอ่อไม่เป็นอะไรใช่ไหมฉันจะช่วยเธอเอง" คิมผูกไมตรีอย่างเร็ว "เธอชื่ออะไรแล้วมาจากไหนหรอฉันอยากรู้" คิมส่งยิ้มหวานๆให้เธอ
     "ฉันชื่อ เมอลี่ มาจาก..." เธอเงียบไป
     เธอเงียบไปเมื่อทุกคนมองด้วยสายตาอันตะลึงถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยเชื่อแต่ว่ายังไงก็น่าจะใช่คนเดียวกันเพราะเสียงหวานๆที่เธอมี
     "ชื่อจริงของเธอล่ะ" คิมยังส่งยิ้มอยู่
     "ฉันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกพวกเธอไปมากกว่านี้เพราะว่าฉันกำลังตามหาผู้ชายคนหนึ่งอยู่เพราะฉะนั้นเธอปล่อยฉันไปเถอะ" เมอลี่เธอทำหน้าเข้มแข็ง
     "ไนท์ฉันว่างานนี้เธอต้องมาเคลียร์แล้วล่ะ" คิมมองไปที่ไนท์
     "เธอหาใครหรอบอกฉันได้มั๊ย" ไนท์ฉีกยิ้ม
     "แํนหาเจ้าของแหวนคนนี้ เขาชื่อไนท์เขาเป็นนักกกีฬาโต้คลื่นเมื่อนานมาแล้วฉันกับเขาเป็นแฟนกัน..." ไนท์โผกอดผู้หญิงที่ตามหามานาน
     เมอลี่เองก็เห็นแหวนที่คอเขาเธอเองก็กอดไนท์พร้อมน้ำตา