Christmas Eve ส่งหนุ่มหน้าใสทักทายหัวใจยัยจอมเพ้อ

       10.00  น.

       ธีร์ดีมาปลุกฉันแต่เช้าตามเคย (มั่นใจว่าเช้า)  เพราะฉันไม่มีทางตื่นเองได้  วันนี้เป็นวันอาทิตย์ฉันเลยถือโอกาสพาธีร์ดีไปซื้อของใช้ส่วนตัวที่ห้าง  เขาคงไม่ใส่กางเกงในตัวเดียวไปตลอดชาติหรอกใช่มั้ย -*- (เป็นห่วงเรื่องนี้เนี่ยนะ?)

      ฉันเดินลงมาด้านล่างก็เจอธีร์ดียืนยิ้มให้ฉัน เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนตัวเก่งและเก่าของพ่อฉัน  ผมสีน้ำตาลเข้มของเขาดูยุ่งนิดหน่อย แต่ยังไงก็ดูดีมาก นี่บอกเลย!

      “ไปกันเถอะวินนี่”

      “อื้ม”

     วันนี้ธีร์ดีไม่ได้ทำอาหารเช้าให้ฉัน  เพราะเมื่อวานฉันบอกเขาว่าค่อยไปทานที่ห้าง  วันนี้จะช้อปปิงให้กระจายเล้ย  ยะฮู้!!  ^0^/

      ณ ห้างปิกาจู (ชื่อห้างน่ารักม่ะ)

      ฉันกับธีร์ดีเดินเลือกซื้อของด้วยกัน >.< พร้อมกับสายตาสาวๆที่ต่างอิจฉาฉัน  โฮะๆ  หมอนี่ฮอตใช้ได้เลยนะ  ตลอดที่เขาเดินเลือกซื้อของ ฉันเห็นผู้หญิงไม่ว่าจะเป็นเด็กทารกยันคุณยายวัยแปดสิบส่งสายตาหวานเยิ้มให้  ยายขา แก่แล้วเจียมตัวเถอะนะคะ (แรงนะย่ะ)

      เราเดินเลือกซื้อของได้สักพัก ท้องไส้ก็เริ่มร้องครวญครางอย่างกับมีช้างร้อยตัวไปวิ่งเล่นเต้นรำในนั้น  ลำไล้เล็ก ลำไส้ใหญ่ก็เหมือนกับบิดไปบิดมา  พุงก็เหมือนแฟบลง (บอกว่าหิวก็จบ ฮึ้ย!)

      “เราไปหาอะไรกินกันก่อนเถอะ” ฉันทำตามเสียงเรียกร้องของท้องเจ้าปัญหา

      “โอเค ผมก็เริ่มหิวแล้ว”

      ฉันจัดการจ่ายเงินค่าของให้ธีร์ดี จากนั้นเราก็เดินลั้ลลาไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่น  รู้สึกเหมือนกับฉันเป็นเจ๊แก่กินเด็กเลยอ่ะ  เพราะฉันต้องเลี้ยงธีร์ดี หนุ่มน้อยของช้านนน >.<

      “ยินดีต้อนรับค่ะ รับอะไรดีคะ”  หนึ่งในพนักงานทักทายเสียงใส  อร้าย~ ทำไมต้องส่งสายตาแบบนั้นให้ธีร์ดีด้วย -*- ฉันไม่ชอบ

     “ขอโซบะกับชาเขียวเย็นค่ะ แล้วนายล่ะ”  ฉันหันไปถามธีร์ดี

     “ผมขอทาโกะยากิกับชาเขียวปั่น”

    ฉันนั่งรอประมาณสิบนาทีก็มีอาหารมาเสิร์ฟ  เอ๊ะ! ฉันคิดไปเองรึป่าว ทำไมทาโกะยากิในจานของธีร์ดีมันเยอะจัง  คราวที่แล้วฉันมากินร้านนี้ได้นิดเดียวเอง  หึ! คงเพราะความหล่อของเขาสินะ ขนาดทาโกะยากิยังวิ่งมาหา อ๋อ~คิดออกแล้ว ทาโกะยากิจานนี้คงจะเป็นตัวเมียแน่ๆ  (หล่อนคิดได้ไง?)

     “วินนี่มีอะไรรึป่าว เห็นมองอาหารผมจัง อยากกินเหรอ?”

     “ไม่ใช่สักหน่อย”  ฉันแค่ไม่ชอบทาโกยากิอ้อร้อพวกนี้

      หมับ!

      เหมือนมีใครเอามือมาจับที่ไหล่ของฉัน

     O_O  เค!!!

     ::3D talk::

     จู่ๆ ก็มีผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา  แต่หล่อสู้ผมไม่ได้มาทักทายวินนี่   หมอนี่เป็นใคร?

     “ใครเหรอวินนี่”  หมอนั่นชี้นิ้วมาทางผม

     “นี่ธีร์ดี เขาเป็นเอ่อ...ลูกพี่ลูกน้องฉันหนะ ^^”  วินนี่พูดติดๆขัดๆ คงเพราะไม่รู้ว่าเราสองคนอยู่ในฐานะอะไร  เลยต้องโกหกว่าเป็นลูกพี่ลูกน้อง  “ส่วนนี่ เค เพื่อนที่โรงเรียนฉันเอง”  ที่แท้เคก็เป็นเพื่อนวินนี่ ผมรู้สึกสบายใจที่พวกเขาไม่ใช่แฟนกัน ทำไมนะ?

     “หวัดดี”  ผมทักทายเค  พร้อมกับมอบรอยยิ้มเป็นมิตรให้

     “อื้ม”  เคยิ้มให้ผม แต่เป็นรอยยิ้มที่ไม่จริงใจเล้ย ท่าทางหมอนี่จะไม่ค่อยชอบผมสักเท่าไหร่หรือว่าเคจะชอบวินนี่นะ  ผมชักจะไม่ชอบใจแล้วสิ!

     “นายมาทำอะไรเหรอ” วินนี่พูดเสียงใส  แววตาเธอดูดีใจที่ได้พบเค

     “มาซักผ้า กวาดขยะ ถูพื้น ขัดห้องน้ำ”  แหมะ! กวนทีนจริงๆ

     “ระวังเดี๋ยวรอยเท้าฉันจะไปแปะบนหน้านาย -*-” เอาเลยวินนี่ ผมเชียร์อยู่ในใจ

     “ฮ่าๆ ล้อเล่นนา เดี๋ยวนี่ไม่เห็นเธอจะโทรไปหาฉันเลยนะ” เอ๊ะ! พูดอย่างกับเป็นแฟนกัน  วินนี่กับเคคุยกันบ่อยเหรอเนี่ย ผมรู้สึกว่าอาหารตรงหน้าชักจะไม่อร่อยแล้วสิ  “ยัยน้ำผึ้งบอกว่าการประกวดต้องมีคู่ด้วยใช่มั้ย  ฉันจะเป็นคู่ให้เธอเองยัยบ๊อง”

     “จริงเหรอ *_* ทำไมล่ะ”

     “ฉันรู้ว่าหน้าตาอย่างเธอคงไม่มีคู่แน่ๆ”

     “นายพูดอย่างงี้ฆ่าฉันเลยดีกว่า”  วินนี่ทำหน้างอนๆ  “แต่ก็...ขอบคุณนะ ^^” วินนี่ท่าทางมีความสุขมากเลยนะ  ว่าแต่ยัยนั้นลงประกวดอะไรกับเคเหรอ?

     ผมรู้สึกว่าผมเป็นส่วนเกินยังไงก็ไม่รู้  สองคนนี้พูดคุยกันออกรสเชียว แกล้งกันไป แกล้งกันมา  หยอกล้อกันไป หยอกล้อกันมา อย่างกับคู่รัก พวกเขาคงเป็นเพื่อนที่ไม่ธรรมดาแน่!  ผมอารมณ์ไม่ดีเลย L 

     ผ่านไปสักประมาณสิบห้านาที เคก็ขอตัวกลับไปก่อน ผมอยากกระโดดขึ้นฟ้า กลางปีก อ้าขาเหมือนนกเลย  ประกาศให้ทุกคนรู้ว่าผมดีใจแค่ไหน ดีใจโว้ย  ^0^// ในที่สุดหมอนี้ก็ไปสักที

    “นายเงียบจังเลยนะ” หึ! จะให้ผมพูดอะไรล่ะ

    “ก็วินนี่มัวแต่คุยกับเคอยู่นั่นแหละ ‘^’” ผมพูดด้วยน้ำเสียงงอนๆ หวังว่าอีกผ่านจะรู้นะ 

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกไม่ชอบเวลาวินนี่อยู่กับผู้ชายคนอื่น  ไม่เข้าใจเลยจริงๆ!! U.U  ทั้งที่เราเพิ่งพบกันแท้ๆ

     เราสองคนทานอาหารเสร็จ ก็มาเดินเลือกซื้อของอีกหน่อย ท่าทางธีร์ดีจะงอนฉันแฮะ เพราะตลอดการเดินซื้อของ เขาไม่พูดกับฉันเลย  แถมเดินนำไปแล้ว รีบไปดาวอังคารเหรอย่ะ  ผู้ชายอะไรขี้งอนจริงๆ เดี๋ยวแม่จับตีก้นให้เข็ด

     ตอนนี้ฉันกับธีร์ดีมาอยู่ในโซนเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายผู้ชาย  ซึ่งฉันไม่อยากไปยุ่งอะไรหรอก

     เขาเลือกของเสร็จ ฉันก็เป็นคนจ่ายเงินให้เช่นเคย  เขาบอกว่าเกรงใจฉันมาก ไว้คราวหลังจะเอาเงินมาคืนทุบาททุกสตางค์

     ตอนนี้ก็บ่ายสามโมงแล้ว  พวกเราอยู่ในห้างประมาณห้าชั่วโมง  เบื่อจะแย่  L   ก็เลยต้องกลับบ้าน

     รถแท็กซี่มาส่งฉันกับธีร์ดีที่หน้าปากซอย  ธีร์ดีเป็นคนถือของให้ฉัน  เท่จัง >.<  แต่ปัญหาก็คือเขาเงียบตลอดทางเลย

    “นายเป็นอะไรเนี่ย ไม่ยอมพูดกับฉันเลย”  ฉันโพล่งคำถามออกไป เพราะรู้สึกไม่ค่อยดี 

    “ก็ผมไม่มีอะไรจะพูดนี่”

    “งอนอะไรฉันอีกล่ะ”

    “ไม่ได้งอนสักหน่อย” เนี่ยนะไม่ได้งอน  “แล้วเรื่องประกวดที่วินนี่กับเคคุยกันหนะ มันอะไรเหรอ”

     เขาเปลี่ยนเรื่องคุย  แสดงว่าหายงอนแล้วสินะ

     “ก็ประกวด ‘Miss Christmas Eve’หนะ  ฉันได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทนของห้อง  แถมการประกวดนี่ต้องมีคู่ควงไปงานด้วย พอดีว่าฉันไม่มีแฟน ดีจังเลยที่เคยอมมาเป็นคู่ให้ฉัน”

    “ให้ผมเป็นคู่แทนเคไม่ได้เหรอ” อยู่ดีๆ ธีร์ดีก็ของมาเป็นคู่ฉันในการประกวดเนี่ยนะ  คนสวยงงค่ะ

      “ไม่ได้เหรอ ยังไงเค้าก็คิดว่าเราเป็นญาติกันอยุ่แล้ว”

     “ไว้ฉันจะลองคิดดูก่อนนะ”

     ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ ฉันดีใจมากที่ฉันได้คู่กับเค >///< รู้สึกเขินมากมาย คล้ายจะเป็นลม  แต่ก็ไม่รู้สินะเหมือนกับว่าตอนนี้ฉันก็อยากคู่กับธีร์ดีเหมือนกัน  โอ้ย! ฉันนี่มันหลายใจจังเลย

     ‘เค’ เพื่อนสนิทที่ฉันแอบชอมมาตั้งสามปี กับ ‘ธีร์ดี’ ผู้ชายที่ฉันเพิ่งเจอแค่สองวัน  คนสวยปวดหัว ค่า T...T

อร้ายยยย~~  >///<  ตอนนี้ธีร์ดีหึงได้น่ารักมาก ถึงพ่อหนุ่มคนนี้จะน่ารักมุ้งมิ้ง  น่ากอดขนาดไหน แต่เชื่ออะไรมั้ยคะ  อย่าให้เขาหึงหวงใครขึ้นมานะ หึๆ...... (… เอ๊ะ! ยังไง)

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องรู้สึกไม่ชอบเวลาวินนี่อยู่กับผู้ชายคนอื่น

พ่อหนุ่มธีร์ดีแอบหึงจ้า