ฉันห่วงนะเพราะอัตรายอยู่ที่เธอ

                                           7 ความเป็นจริงที่ยังไม่รู้
     
     yuir
 
      " เฮ้ย...ส่งกาบ้านเสร็จแล้วสบายใจจังเลย..." ยูริเดินไปบริเวณห้องเรียนฟานี เออ! ลืมบอกว่ามาที่มหาลัยฟานี่นะ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงคนกรี๊ดลั้นห้อง
      "กรี๊ดดดดดดด!!!"
      "เฮ!!!..นั้นเสียงอะไรนะ" ว่าแล้วยูริก็เดินตรงไปที่ต้นเสียง ซึ้งเสียงนั้นมาจากห้องของฟานี่ ยูริตกใจทันทีที่เห็น สภาพห้องซึ้งตอนนี้แทบที่จะไม่ใช่ห้องเรียนด้วยสั้ม ยูริมองไปรอบๆ แล้วก็เลือบไปเห็นฟานี่นอนสลบอยู่กับพื้นที่นองไปด้วยเหลือด อะไรเนี่ยนี้มันเกิดอะไรขึ้น ยูริคิดในใจอย่างตกใจที่มันไม่ครวเห็นเลยแม้แต่นิด
     ยูริเดินไปประครองฟานี่อย่างอ่อนแรง ที่อยู่ดีดีมาเจอแบบนี้ใครๆ ก็ต้องช็อกกับสภาพห้อง แล้วมันเป็นไปได้ไงที่อยู่ดีดี มีสิ่งแปลกประหลาดเกิดขึ้น ยูริไม่สนสิ้งอื่อีกนอกจากฟานี่ที่ตอนนี้นอนอยู่ในอ้อมแขนอย่างไร้สติ ยูริยกมือมาปัดผมที่ปกหน้าฟานี่ออก แล้วมองหน้าอย่างอ่อนแรกอีกครั้ง
     "ฟานี่..." ยูริครางออกมาเบาๆ พร้อมอุ้มฟานี่ออกไปจากที่น่าสยองนั้น น่าแปลกที่แทบนี้ไม่มีใครเลย แต่ห้องแต่ล่ะห้องก็ไม่มีสิ่งที่น่าสยองเหมือนห้องฟานี่ ยูริพาฟานี่ลงบันไดมาเลื่อยๆ จนถึงคั้นสุดท้าย ยูริมองตรงไปที่สวนหลังอาคาร ยูริตัดสินใจเดินตรงไปที่ม้านั้งแล้ววางตัวฟานี่ลงข้างกาย ยูริมองไปมองมานึกโกรธตัวเองที่มาไม่ทันแบบนี้ ยูริกำมือแน่นพยามเก็บอาการไว้
     "อึ..อืม.." 
     "ฟานี่...ตื่นแล้งเหรอ...แล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้น ห่า! ฟานี่บอกฉันหน่อยสิ สิที่ฉันเห็นนะมันเกิดอะไรขึ้น/( -0-)/(3__3)" ยูริขย่ำฟานี่ไปมา
     "โอ้ย....พอก่อนสิ เวียนหัวนะยูริ โอ้ย..หาหาห้้าเวียนหัวเหมือนจะระเบิดเลยยูริ" ยูริตีหน้าเศร้าทันทีที่เป็นสาเห็ตทำให้ปวดหัว(-_-)(_ _)    
     "อ่อ..ถามอะไรหน่อยดิ ที่ห้องฟานี่เกิดอะไรขึ้นเหรอ สงครามครั้งที่3เหรอ เหลือดนองเต็มห้องเชียว" ยูริถามอย่างสงใส
     "เออ..อันนั้นฉันก็ไม่รู้นะ ฉันว่าฉันก็นั้งเรียนดีดีนะ แต่เพื่อนฉันก่อกวนจนฉันเซ็งเลยิขออาจารย์ไปห้องน้ำนะ แต่พอกลับมาที่ห้องอีกทีก็..เห็น..สะ..สะ..สภาพเนี่ย!!" ฟานี่เล่าแบบดีตอนแรกแต่ตอนหลังๆ นี้สั่นเลยเชียว
     "ฟานี่ ไม่ต้องเล่าเเล้ว ไม่ต้องเล่าแล้ว.." ยูริเข้าไปกอดปลอดใจที่สั่นของเธออย่างอ่อนโยน"มองตาฉัน..ฟานี่" คราวนี้ยูริจับหน้าฟานี่ให้มองหน้ายูริ แล้วสายตานั้นก็ประสานกันจนรู้สึกถึงกันและกัน ใบหน้าอันงดงามของเธอเป็นสิ่งที่ทำให้ใจยูริเต้นเสมอ แล้วใบหน้านั้นก็หลับตาลงพอรับความรู้สึกที่ต่อจากนี้ ยูริเห็นแบบนั้นเลยเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าฟานี่มากขึ้นและมาขึ้น จนสุดท้ายก็......
     "หึ..หึ..มีความสุดจริงๆ เลยนะพวกเธอนะ" นั้นเป็นเสียงที่น่ากลัวไปตามๆ กัน
 
 
______________________________________________________________________
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะ บายบี
ขอโทษนะค่ะที่ไม่ได้อัพมานานนานาน หวังว่าทุกคนที่ติดตามยังอ่านอยู่นะค่ะ บายล่ะ