Please Love โปรดเถิดรัก....

สายตาสองคู่ที่มองภาพนินิลเห็นภาพนั้นเเล้วต่างก็เข้าใจกันได้ดีว่ามันเกิดอะไรระหว่างคนใช้กับเจ้านายหากเเต่ชายหนุ่มตินไม้กลับรู้สึกสงสารนินิลเหลือเกินเเละเขาก้สงสารผู้หญิงที่นั่งในรถที่กำลังร้องไห้อยู่มันผิดที่อะไรกันเเน่นะผิดที่เขายอมทำตามหม่อมพิมว่าจะมารับคุนชายซานเซสไปหาท่านเเม่เเละมาเห็นภาพเเบบนี้หรือผิดที่หม่อมพิมดื้อรั้นจะขอดูเริกวันนี้หรือผิดที่นินิลไม่เจียมตนหรือผิดที่ซานเซสไม่ชัดเจนหรือไม่เเน่มันผิดมาตั้งนานเเล้วเเละผิดด้วยกันทั้งหมดตอนนที่เขาเหนองค์ชายซานเซสออกมาจากห้อมันมีหลากหลายความรู้สึกในดวงตาขี้เล่นนั้นทั้งรู้สึกผิดรักเกลียจเจ็บปวดห่วงใยจนไม่สามาถรบอกได้เเต่ผู้ชายด้วยกันมันย่อมดูออกว่าทุกความรู้สึกที่มากมาเกินคำบรรณยายมันรวบรวมมาในคำๆเดีวยว่ารักเขาจอดรถเเละปล่อยไห้หม่อมพิมพาวรรณปลดปล่อยอารมณ์ความเจ็บเขาเองก้คงใม่ต่างจากนินิลนักไม่เจียมตนไขว่คว้ายอมเปนที่รองรับเมื่อคนที่เรารักเจ็บเเละเหมือนกันที่สุดคือรอยเเผลในใจที่นับวันมันก็ใหย่ขึ้นเรื่อยๆ"โอเครมั้ยครับคุนทำใจเถอะมันเป็นโชคชะตาเชื่อผมเถอะคุณฝืนมันไม่ได้ยกเลิกการหมั้นยังทันนะคุณก็เหนหนิว่าอะไรเป็นอะไร"ชายหนุ่มรู้ว่าหม่อมพิมของเขาคาดหวังกับซานเซสถ้าหากเธอลองดูสักนิดเธอจะเห็นว่าเขาผู้ชายตรงหน้าเธอไม่ได้ต่างจากชายสูงศักธิ์คนนั้นเลยรักของเขาก็ยิ่งใหย่พอกับรักที่ผู้ชายคนหนึ่งจะมีไห้เเก่หญิงสาวได้เขาไม่อยากเห็นหม่อมพิมต้องดิ้นรนต้องเจ็บไปกว่านี้หากเเต่ความปราถนาดีก้ทำไห้หญิงสาวมองว่าเขาประสงค์ร้ายซะได้หนิ"พอเลยไอ้ต้นไม้เเกรมันก็พวกเดีวยกันไร้หัวนอนปลายเท้าหวังสูงเเกรอยากนอนกับชั้นนักใช้มั้ยเลยไห้ชั้นเลิกหมั้นเเกรไม่ได้ยินหรอว่านางนินิลมันก้เเค่ของเล่นอันน่าเบื่อหน่ายเเค่ฝืนๆเท่านั้นพวกเเกรก้ควรอยู่ส่วนพวกเเกรสิมาเกิดบนโลกนี้ทำไม"เมื่อเขาได้ฟังถ้อยคำหนึ่งจากหญิงสาวที่ว่าเค้ารุนเเรงมันเจ็บจนน้ำตาลูกผู้ชายจะใหลเค้าไม่พูดอะไรกับหม่อมพิมตลอดทางเ้ละเมื่อถึงวังสุดหรูเขาก้รู้ดีว่าหม่อมพิมคงเหนเขาเปนเเค่เครื่องมือชนิดนึง"ต้นไม้ชั้นขอโทดเธอช่วยรักนินิลทีได้มั้ยถือว่าเปนคำขอสุดท้ายของชั้นน้าต้นไม้"ชายหนุ่มเจบเหลือเกินเหมือนเขมนับร้อยรุมเเทงมันทั้งปวดเเละหนึงเขารับปากเเละว่าเพียงเท่านั้นหม่อมพิมพาวรรณก็หอมเเก้มเขาเหมือนเปนรางวัลก่อนลาจากเเละเขาก้เหนภาพหนึงคือพิมพาวรรณหอมเเก้มซานเซสเหมือนกับเขาต่างกันตรงที่คนนั้นเป็นตัวจริงของเธอสิ่งที่เขาอยากได้ไม่ใช้อะไรทั้งนั้นเเต่เปนความจริงใจความเห็นใจเเละรักเเม้ให้ไม่ได้หมดเเต่ก็อย่าเหนเขาเป็นของเล่นเค้าร้องไห้บนรถพวงมาลัยโดยไม่อายฟ้าดินเพราะลูกผู้ชายมันก็เจ็บได้เหมือนกัน....     ในขณะที่ที่วังของซานเซสเงียบสงบกลับมีอีกหยิงสาวร้องไห้อยู่มันเจ็บมากกับคำพูดที่เขาพูดกับเธอใช้เเล้วเธอท้องท้องกับเขาเเต่เธอบอกเขาไม่ได้เขาคงโกรดเธอเเน่เเละอาจหาว่าเธอคิดจะจับเขาอีกเธอควรไปได้เเละสินะเธอคิดว่าตังเองได้ไห้สิ่งที่มีค่ากับชายคนนั้นไปเเล้วคนที่ไม่เห็นค่าเธอเเละซานเซสก็พูดออกมาเอง'ไม่มีเธอชั้นก้อยู่ได้'มันเจ็บเหลือเกินเธอควรไปสักทีจริงเธอควรไปตั้งนานหากเเต่เธอคิดว่าความรักอาจเห็นใจในคำขอของเธอหากเเต่ไม่เปนผลก็ดีเเล้วเธอจะจากไปเงียบเค้าอาจจะมาง้อเธอเหมือนในละครน้ำเน่าเเต่เขาเป็นพระเอกที่มีนางเอกคือไม่ใช้เธอเพราะงั้นตัวปะกอบก้ควรจากลามันถูกที่สุดเเล้ว.......                                                             กรี้ดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!เสียงกรี้ดของผู้หญิงคนหนึงทำไห้คารีนตื่นเเละเจอกับองค์หญิงจัสมินส่วนอัสบันก็ตืานก่อนตกใจเเละรีบผลักคารีนออกไปก่อนวิ่งไปดูจัสมินเเละนั่นเองจัสมินคิดเเผนบางอย่างได้ในใจจึงเเกล้งตกบันใจจนเลือดออกอัสบันรู้สึกผิดมากจึงรีบให้คนใช้เเจ้งรถพยาบาลอย่างเร่งด่วนเเละลืมคิดไปว่าเขาลืมเเคร์ใครอีกคนไปหรือเปล่า...........