Please Love โปรดเถิดรัก....

เนิ่นนานที่พีธีงานเเต่งจะเสร็จสิ้นลงไปได้ดีเหมือนว่าจะเป็นวันเพราะหญิงสาวรู้สึกเหนื่อยล้าเหลืแเกินกับการเเต่งงานที่ไร้หัวใจของชายหนุ่มเขาเดินเข้ามาอย่างเมามายหลังจากที่ส่งเเขกกับเพื่อนเขาเสร็จที่เขาเมาส่วนหนึ่งก้คงเพราะองค์หญิงจัสมินสินะเเต่เธอก็ลุกไปเปิดประตูให้เขาเเละเข้ามาได้หมดสภาพอย่างที่สุดเเละสะบักสะบอมมากนักไม่เหมือนกับอัสบันที่หญิงสาวรู้จักกลิ่นเหล้าชั้นดีที่ติดทั้วกับชุดเจ้าบ่าวสุดหรูมันยิ่งทำให้เธอเจ็บปวดใจเเม้เธอรู้ดีว่าเขาไม่ผิดเธอผิดเองเสียด-วยซ้ำเพราะเธอดันเลือกมันเองนี่นาเธอพพยุงเขามาที่เตียงเเต่ด้วยความที่เขาตัวหนักมากทำให้เธอล้มกลิ้งไปนอนกับเขาที่เตียง

     "ปล่อยชั้นเถอะค่ะคุณกำลังเมา"หญิงสาวจะไม่ปฏิเสธสักนิดหากมีอะไรกับเขาเพราะเธอเป็นของเขาเเล้วหากเเต่เธอรับไม่ได้หากต้องมีอะไรกับเขาในขณะที่เขาไม่มีสตินักเเม้สบตาของอัสบันเธอก็ไม่เคยมองเเววตานั้นออกมันลึกดั่งทะเลนักเขาโอบเธอใว้เเน่นอกของเขาเเข็งเเกร่งเเละขาวสะอาดเเมนมีใว้เพื่อเธอบ้างหรือเปล่านะ

      "อารายเธอเเต่งงานกับช้านเเต่เล่นตัวงั้นหรอ"เขาไม่มีสตินักเเต่ที่เมาเพราะทั้งสับสนกลัวใจตัวเองห่วงจัสมินมันสับสนไปหมดเเละเมื่อได้กอดร่างนุ่มนิ่มที่มีกลิ่มหอมเเม้ไม่หอมมากเเต่กลับโหยหามากนักเขากำลังไม่มีสติเขาเป็นอะไรกันเเน่

      "ดิชั้นมีอะไรกับคุณได้ทุกเมื่อเเต่ต้องไม่ใช้ตอนคุณเมาดิชั้นจะให้คนเช็ดตัวให้นะค่ะถ้าคุณไม่สบายใจเพราะอะไรก็ตามผักผ่อนซะเเละทิ้งใว้ที่นี่ที่คืนนี้ฝันดีค่ะ"คารีนจูบเบาๆที่หน้าผากชายหนุ่มเขากลับมามีสติเเละปล่อยเธออย่างว่าง่ายมองร่างบางที่สวมชุดเดรชสีขาวเดินออกไปใกลเเละปิดห้องหออย่างเบามือเขาเอามือทาบที่หัวเพราะดื่มหนักหรืออะไรกันเเน่เขาเห็นเเววตาของผู้หญิงที่เดินจากไปมันปวดร้าวเจ็บเศร้าหรืออะไรหลายๆอย่างนักเขาเผลอหลับโดยไม่รู้เลยว่าเขาทำงานเเต่งงานพังอย่างใจร้ายที่สุด

       คารีนใช้เท้าเล็กๆเดินเข้ามาห้องนอนของเธอเเละปิดมันอย่างเบามือเธอนั่งกองลงกับพื้นเเละนอนเป็นทางยาวเหมือนคนจะสิ้นใจตายเธอปวดร้าวมากมายจนไม่มีคำบรรณยายเธอเจ็บนักเขาไม่สนใจเธอคืนเเต่งงานที่เธอควรมีความสุขเเต่เจ้าบ่าวของเธอกลับไมม่าสนใจเธอเเม้เเต่น้อยเธอรู้สึกว่าควมรักมันเคยสร้างเรื่องดีๆให้กับคนอาภัพเเบบเธอบ้างหรือเปล่าคำขอของความรักมันไม่เคยมีผลกับเธอเลยเธอขอมาตลอดเธอหวังมาตลอดเเค่รักจากผู้ชายคนหนึ่งเธอเเค่หวังความเห็นใจเธอไม่เคยไม่เคยสักครั้งจะได้มันเธอร้องไห้มีเเต่น้ำตาปราศจากเสียงร้องเพราะร้องไม่ออกไม่มีคำพูดเพราะมันเริ่มชินชาเเละชามากซะเหลือเกินนักเธอยิ้มก่อนปิดเปลือกตาบางเบาลงถ้าเธอจะเจ็บเพราะความรักขอให้มันสุดๆไปเลยเอาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

      เสียงเคาะประตูของห้องนอนนินิลทำให้เธอเปิดมันออกเเละพบกับเขาซานเซสเหม็นหึ่งไปด้วยเหล้าเเละจ้องหน้าเธอด้วยความโกรธเธอถ่อยเท้าหนีเขาอย่างหวาดกลัวเกิดอะไรขึ้นกัภนเเน่เขาเป็นอะไรไปเเม้เธอจะพูดอะไรไปเขาก็ไม่ฟังมันสักนิดเร่งฝีเท้ามาใกล้เธอมากขึ้นมากขึ้นจนเธอกลัวมากมายกลัวซะเหลือเกินเขาปลดชุดทักซิโดออกก่อนคว้างมันทิ้งกับพื้นเเละมองเธออย่างหยามเหยียด

      "ค-คุณเมาหรือค่ะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ"เธอกระเถิบหนีชนฝาผนังเเละก็ไปใหนไม่ได้เขาก้าวเดินมาอย่างช้าๆเเละสบตากับเธออย่างเหยียดๆมากความรู้สึกโอบเอวเธอเข้าลำตัวเเม้กลิ่นเหล้าจะหึ่งเเต่เธอกับใจเต้นอย่างห้ามไม่ได้เขาไม่เคยเป็นเเบบนี้เลยเขาเป็นอะไรกันเเน่นะ

      "เธอมันเป็นผู้หญิงที่น่าทุเรศชั้นเกลียดเธอมากเกลียดที่สุดเพราะเธอชั้นเลยเจอเเต่เรื่องเเย่ๆเพราะยายเธอทำให้เเม่ชั้นตายทำให้จัสมินมีคนอื่นเธอทั้งนั้นเธอต้องชดใช้"เขาควบคุมตัวเองไม่ได้เลยเขาไม่มีสติไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพูดอะไรออกไปไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำสิ่งทุเรศๆอยู่เขาเริ่มระดมจูบตามตัวหญิงสาวเเละโลมเลียไปมาเขาเชยชมเธอสมใจหมายเเละเธอก็ไม่คิดจะปัดป้องใดๆทั้งนั้นเหมือนไม่มีเเรงเจ็บที่สุดคือเขาเมาเเละละเมอว่าคนที่นอนด้วยไม่ใช้เธอเเต่เป็นจัสมิน

      "หลับฝันดีค่ะ"นินิลไปเก็บเสื้อผ้าที่กองกับพื้นเเละเข้าไปอาบน้ำเธอไม่ได้รังเกลียจเขาสักนิดเเม้มันจะเป็นครั้งเเรกของเธอก็ตามเเต่ทำไมเขาต้องละเมอชื่อของคนอื่นในขณะที่มีอะไรกับเธอเขาจะทำร้ายจิตใจเธอไปถึงใหนมันเจ็บมากเสียเหลือเกินเเละเพราะเขาเมาเขาถึงได้บอกว่าที่ทำดีกับเธอเพราะยายเธอนี่เองเขาคงอยากเเก้เเค้นสินะเธอผิดอะไรกันเธอต้องชดใช้มันงั้นหรอนินิลร้องไห้กลางฝักบัวที่ใหลไปมาตามตัวชะล้างน้ำตาเเละทุกอย่างตามตัวเเต่ไม่สามาถรล้างความเจ็บในใจได้ถ้านี้เป็นเรื่องน้ำเน่าเธอคิดว่าจะมีน้ำเน่าได้กว่านี้มั้ยนะ......................

      เธอมองนอกหน้าต่างของรถเเละเห็นไฟตามข้างพิงใหล่ของชายผู้หนึ่งเเละขมวดคิ้วเหมือนกำลังครุ่นคิดเเละเจ็ปปวดอย่างน่ากลัวจนชายหน่มต้องจับคิ้วเเยกเเละลูบหัวไปมา

     "อะไรกันคุณพิมเพิ่งกลับจากงานเเต่งเเท้ๆคุณเป็นอะไรไปหนะอยากเเต่งหรอ"ต้นไม้ถามหม่อมพิมพาสวววรณขณะนั่งรถกลับวังด้วยกันอย่างเป็นห่วงเเละจับเธอเงยหน้าเเละยิ้มอย่างอาทรมีความห่วงใยมาเติมเเละเอามือจับคิ้วยุ่งๆของใบหน้าสวยออก

     "เปล่าชั้นเเค่อยากเเต่งเเบบมีความรักด้วยในงานเเต่งชั้นเเค่คิดว่าทำไมความรักมันไม่ง่ายเลย"เพราะวันนี้เธอได้เห็นเจ้าสาวเห็นซานเซสที่เอาเต่ขลุกกับผูหญิงเเละไม่เห็นหัวเธอเลยเธอยิ่งกลัวกลัวเหลือเกินว่าเธอจะต้องเเต่งงานเเบบนี้

     "จริงๆความรักมันง่ายครับเเต่เพราะมนุษย์หนะชอบทำให้มันยาก"ต้นไม้ตอบตามความจริงเเม้รู้ว่าหญิงสาวอาจไม่เข้าใจเเต่เธอไม่ถามต่อเเละเริ่มซบกับอกเเกร่งของต้นไม้เเละหลับตาช้าเเม้ไม่เข้าใจนักเเต่สักวันเธอเชื่อว่าเธอจะรู้จักความรักเพราะเธอมั้นใจว่าความรักมันอาจต้องเหมาะสมกันก็ไดเธอคิดว่าต้องใช้เเน่ๆ........