Please Love โปรดเถิดรัก....

หลังจากที่หม่อมพิมพาวรรณโทรเรียกต้นไม้ให้มารับเเละยั่งข้างหลังอย่างหงุดหงิดก่อนกรี้ดบนรถอย่างรุนเเรงหากเเต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าหากเเต่กลับจับมือเเละปลอบโยนพร้อมเลื่อนเบาะไห้ต่ำลงเเละเอาผ้าคลุมหญิงสาวเล็กน้อยเเบบเบาๆพร้องกระซิบเบาๆข้างหูของเธอ
"เหนื่อยก็พักนะครับทำใจดีๆเเละถึงห้างผมจะบอกนะอย่าร้องนะคนดีหลับซะ"หญิงสาวหลับอย่างว่าง่ายพร้อมทั้งจับมือบางหากมีเส้มกล้ามมากมายของต้นไม้เขาห่วงหญิงสาวมากที่พอเธอโทรมาเเละเปล่งเสียงเหมือนจะขาดใจเลยลางานเขารู้ว่าหญิงสาวไปนั้งเฝ้าซานเซสที่วังทั้งวันเเต่เขาก็ยังไม่กลับมาเขาออกไปพร้อมกับนินิลเขาก็ไม่เเปลกใจหากใครจะเลือกนินิลไปด้วยเพราะเธอคิดถึงเเต่คนอื่นใครก้อยากจะอยู่ด้วยทั้งนั้นเเต่กลับเธอนั้นชี้วีนเเละหยิ่งใครๆก็ย่อมอยากถอยห่างเเต่เขากลับอยากอยู่ใกล้เธอเสียจริง
"ถึงเเละเหรอต้นไม้ทำไมไม่ปลุกล่ะ"
"เห็นคุณหลับเลยไม่ปลุกหนะครับงั้นไปกันเลยมั้ยครับไปเลือกซื้อชุดไปงานเเต่งคุณซานเซสเลือกของขวัญด้วยไงครับ"
หญิงสาวไม่ตอบหากเเต่พยักหน้าเเละเดินเชิดเข้าห้างเเละหยิบชุดมากมายรูดการด์ซะเเพงมากหากเเต่ระดับเธอพนักงานในห้างก็ไม่ได้ตกใจดูก็รู้ว่าคือหม่อมพิมพาวรรณที่มีมารดาเป็นเชื้อพระวงศ์ชายหนุ่มคิดว่าทษฤดีที่ว่าไม่ว่าผู้หญิงจะเศร้าเพียงใดถ้าได้เดินช้อปปิ้งคงหายเศร้าทุกรายเพราะตอนนี้เจ้าหญิงของเขากำลังยิ่มร่าเเละเรียกเขาให้ไปลองชุดเเม้บางชุดเค้าคิดว่ามันอาจเวอร์ไปสำหรับเขาเเต่ถ้าเธอเลือกให้เขาก้จะใส่........
"กลับกันยังค่ะคุณซานเซสพรุ้งนี้ต้องไปงานเเต่งไม่ใช้หรอค่ะ"นินิลถามเมื่อเห็นชายหนุ่มยังลีลามากมายราวกับว่าไม่อยากกลับทั้งที่ตอนนี้ก็มืดมากมากซะจนจะค่ำเเล้ว
"นี่รู้เเละหน่าบ่นอย่างกับเเม่พรุ้งนี้ชั้นอาจไปกลับค่ำจนะไม่ต้องรอล่ะ"ชายหนุ่มรู้ว่านินิลรอเขากลับมาทุกครั้งยามเขาออกไปข้างนอกเขาเเล่นรถกลับวังหวังว่าเขาจะเจอจัสมินพรุ้งนี้เเน่ๆในงาน
นินิลหน้าเเดงเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าเขารู้ว่าเธอรอหากเเต่ก็ไม่พูดอะไรเเละมองไปยังข้างทางพร้อมยิ้มอย่างอารมณ์ดีเเละเธอก้ต้องหุบยิ้มเมื่อรู้ว่าชายหนุ่มจะจีบจัสมินเเน่ๆเธอก็คงได้เเค่ที่พักไม่ใช่ที่รักสินะยิ่งเธออยู่ใกล้เเค่ใหนมันก็ใกลมากเท่านั้นจริงๆๆ.............
ในวันเเต่งงานเเม้จะบอกว่าถูกจัดอย่างเรียบๆก็ตามหากเเต่คารีนกลับรู้สึกว่ามันยิ่งใหญ่อยู่ดีเธอพบเจอคนหน้างานมากมายพบใครมากมายรวมทั้งเพื่อนของเจ้าบ่าวเธอที่บัดนี้ไม่รู้ว่ามารึยังส่วนเพื่อนของเธอเเม้จะอยากให้มาเเค่ใหนก็คงมาไม่ได้เพราะมะลิก็อยู่ในครัวส่วนนินิลคงถูกให้งดมางานนี้เธอเดินไปหาเจ้าบ่าวของเธอหากเเต่ก็หยุดเมื่อเห็นชายหญิงสูงสง่าคู่หนึ่งที่ยืนโต้เถียงไปมาเธอไม่คิดจะสนใจถ้าเขาไม่ใช่อัสบันกับจัสมิน
"เเม้น้องจะป่วยเเต่น้องก็อยากเจ็บทีเดีวยต่อไปข่าวก็คงลงหน้าหนึ่งสินะค่ะว่าองค์หญิงสูงศักธิ์ถูกทิ้งจากการถอนหมั้น"จัสมินเเกล้งบีบน้ำตาเล็กน้อยพร้อมตัดพ้อต่างๆนานาๆ
"น้องก็รู้ที่พี่เเต่งมันเพราะป้าของเธอใจพี่ก็ยังอยู่กับน้องป้าของเธออีกไม่กี่วันก็ตายอยู่ดีน้องอย่าร้องนะคนดี"เเม้ท้ายเสียงจะไม่หนักเเน่นนักเเต่เพื่อให้อีกหญิงสาวสบายใจเขาก็ต้องทำ
"เเละน้องต้องรอถึงเมื่อไดค่ะจัสมินสู้อุสาเก็บใจกับตัวรอพี่อัสบันนะค่ะพี่กลับไม่เห็นใจน้องเลยคืนนี้น้องจะมั้วให้ดูน้องเกลียดท่าน"จัสมินเเสร้งเดินไปเเกรมวิ่งเพื่อให้อัสบันตามหากเเต่ไม่เป็นผลเมื่อมีเพื่อนชายคนหนึ่งมาทักเธอจึงได้เเต่เเอบมองขัดใจ
ทุกการกระทำมันอยู่ในสายตาเธอหมดมันเป็นภาพที่เจ็บปวดเหมือนมีดกรีดไปมาจนจะเจียนตายเธอกำมือเพราะงี้ใช้มั้ยท่านพ่อเขาถึงให้เเต่งเเละป้าเธอก้ตายอย่างไร้ค่าใจร้ายมากเลยนะอัสบันต่อไปเธอจะใช้สิทของภรรยาสิทที่เธอควรใช้จัสมินอยากใช้มารยาเเย่งความรักก็เอาสิเธอจะใชความตรงไปตรงมาสู้เอง
"อัสบันเจ้าสาวเเกรสวยว่ะชั้นชอบนะ"
เเม้เพื่อนของเขาจะชมอย่างทะเล้นๆเเต่เขากลับมองอย่างโกรธพร้อมเดินไปโอบคารีนเเละยิ้มให้จนคารีนเเปลกใจ'คงกลัวใครมาว่าอีกหล่ะสิ'เธอคิดพลางในใจเเต่ก้ปล่อยไปตามน้ำเเละเดินทักเเขกไปมาอย่างเหน็ดเหนื่อยเเม้เเขกบางคนจะเหยียดหยามเธอเเละเเขกบางคนจะชมเธอเเต่ส่วนหน้าหนะจะเยอะกว่าเเต่เท่าที่สังเกตเธอได้คุยกับหม่อมพิมพาวรรณที่อาจดูขี้วีนไปบ้างเเต่กลับตรงไปมาอย่างน่าประหลาดส่วนต้นไม่คนที่ติดตามมาอันนี้คารีนก็ชอบเพราะเธอกลับเขาเหมือนเจอกันตอนเด็กที่ร้านข้าวเเกงเเต่คุยมากไม่ไดเพราะอัสบันส่งสายตาดุอย่างกับจะฆ่าเธองั้นหล่ะส่วนเพื่อนของคุณอัสบันอีกคนที่ชื่อซานเซสเหมือนจะคาสโนว่าชมผู้หญิงไปทั้วเเต่กลับวางมาดได้ถูกระเบียบซะงั้น
พอถึงขั้นพีธีจดสมรสเราก็ถูกประกาศเป็นสามีภรรยากันเเต่เธอคิดว่าคงในนามสินะเพราะในใจเขาคงหาโอกาสหย่ากับเธอตลอดๆเเม้เขาอยากจะลงไปง้อจัสมินเเต่เธอกลับขู่เขาว่า"ชั้นเป็นภรรยาคุณเเล้วค่ะอดีตชั้นไม่สนเเต่ตอนนี้เราเเต่งงานกันอยู่ค่ะ"เเม้คารีนจะข่มขู่เเต่อัสบันกลับมองหน้าเธออย่างกับจะฉีกอกเธอเเต่ก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย
ซานเซสเห็นจัสมินเดินออกไปจึงขับรถตามไปเเต่เห็นเธอมาจอดคอนโดหนึ่งเเละจูบชายคนหนึ่งอย่าร้อนเเรงเเละชายคนนั้นก็เดสซีฟองเเดงใล้ไปมาชายหนุ่มไม่อยากจะเชื่อเลยว่านั้นคือจัสมินเขารู้สึกเหมือนคนโง่ถ้าไอ้อัสบันรู้มันก้คงมีอารมณ์เเบบเขาชายหนุ่มตรงเข้าผับหรูหราปลดทักซิโดเล็กน้อยเเละสั่งบรั่นดีสุดหรูมากินย้อมใจเจ็บๆที่เหมือนโดนหักหน้าถูกหลอกเขากินอย่างไม่เเคร์ใครเเละไม่มีใครกล้ายุ่งสักคนเพราะรู้ดียามเจ้าชายซานเซสโกรธน่ากลัวมากมักเพราะอะไรนะที่เมื่อคิดว่าใกล้กันมากเเต่จริงๆมันใกลเหลือเกิน......???????