สั่งนายมาเฟียโหดให้มารัก

บทที่4   มีเรื่อง
“โธ่โว้ย!!!” เสียงนายกรตะโกนในรถออกมาอย่างหัวเสีย มันทำให้ฉันกับแบทต้องหยุดเดินแล้วหันไปมองนายกรอย่างสะใจอวดเก่งดีนัก และฉันกำลังจะเดินต่อแต่
“ ว้าย/ว้าย!! ” ฉันกับแบทเผลอร้องอย่างตกใจ ก็ไม่ให้ตกใจได้ไงล่ะก็นายกรขับรถมาปาดหน้าฉัน2คนแล้วเบรกรถอย่างแรงและลงจากรถเดินมาทางฉัน2คน
“ นี่นายเป็นบ้าอะไรจะฆ่าเรา2คนหรือไงห๊ะ”  ฉันโวยวายขึ้นอย่างฟิวส์ขาด”ถ้ามันโดนเรา2คนนายจะว่าไงห๊ะ ที่บ้านอ่ะไม่เคยสอนให้รู้จักคำ...”ฉันจะอบรมนายนี่ แต่ยายแบทพยายามก็ดึงฉันอยู่นั้นล่ะ แล้วส่งสายตาให้ไปดูลูกน้องนายกรข้างหลังที่เอาปืนจ่อ อยู่แต่เด็กฉันก็ไม่ธรรมดาเอาปืนจ่อกลับเหมือนกัน เคยใครกลัวอะไรที่ไหน มีแต่กลัวแมลงสาบ จิงจก แมลงปอ และกึงกือ กันทั้งนั้น ปืนนี่เด็กๆ( หน้าสิวหน้าขวานมันยังเล่น <แบท>)
“ พวกนายโกงฉัน แต่ถ้าฉันจะฆ่าพวกนายฉันก็คงเอาพวกนายไปหมกป่าแถวนี้ล่ะ” นายกรตอบเสียงเรียบแต่มันทำให้คนฟังรู้สึกถึงความอำมหิตที่อยู่ในตัวหมอนี่ได้เลย ขอโทษเถอะฉันไม่กลัวหรอเพราะมีคนเดียวที่ฉันกลัว คือพ่อฉันที่ยกขึ้นหิ้งไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้ยายคุณนายก็พยายามดึงฉันอยู่นั้นล่ะ
“ แบทแกจะดึงฉันทำไม” ฉันหันไปบอกด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“แป้งพอเถอะ ที่นี้มันถิ่นนายกรน่ะแกอย่าลืมสิแล้วตอนนี้เราก็มีคนน้อยกว่าด้วย เราเสียเปรียบน่ะ” ยายแบทกระซิปบอกฉันก๊จริงของมันที่นี่คือถิ่นของนายกร และมีคนก็เยอะกว่าเสียเปรียบจริงๆๆ  แต่ถ้าถอยก็ต้องอดได้เงินเดิมพันแน่และมีสิทธ์สูงที่จะถูกยึดเงินของท้าแข่งไปด้วยเพราะหมอนั้นบอกว่าเราโกงงันต้องเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส
“ นี่นายอย่างมากล่าวหากันนะไหนล่ะหลักฐานที่บอกที่เราโกงมีไหม โซนการแข่งนายก็กำหนดเอง
อีกอย่างนายเป็นเจ้าของสนามเองย่อมรู้เส้นทางดีกว่าคนที่ท้าแข่งอย่างพวกเราดีกว่าอีกข้อนี้พวกเราเสียเปรียบเห็นๆ” ฉันบอกโดยใช้หลักเกิน และเหตุผลมากที่สุดเพื่อให้นายนี่เถียงไม่ได้เลย
“แล้วไงก็ฉันบอกว่าพวกนายโกงคือโกง คำพูดฉันเด็ดขาดที่สุด” โอ๋โหของด่าหน่อยเถอะเหตุผลหมามากรู้เลยอะว่านายนี่ไม่มีเหตุผลกว่าฉันอีกนะเนี่ย  ฉันชักสนุกแล้วซิซักอยากจะเป็นคนอบรมสั่งสอนหมอนี่จริงๆแล้ว
“แกจะเล่นอีกนานไหมแป้งแกจะพลิกอะไรก็พลิกเถอะ” ยายแบทสะกิดฉันแล้วกะซิบบอกน้ำเสียงอันเบา
“ถ้าขืนช้ากว่านี้ ได้เกิดเรื่องแน่” ยายแบทบอกต่อ ก็ได้ย่ะเลิกเล่นก็ได้ฉันทำสีหน้าไม่พอใจนิดนึง
“ทำไมนายแพ้แล้วพาลหรือไง ที่บ้านไม่เคยสอนให้นายยอมรับความจริงหรือไง แต่ฉันว่าน่ะคุณลุงกับคุณป้าท่านคงสอนน่ะแต่นายไม่เคยจำใส่สมองและจิตใจของนายเลยถึงได้มีใจที่เห็นแกตัวและอำมหิตขนาดนี้” ฉันแล้วดึงหมวกตัวเองออกทำให้ผมสีดำสนิดและยาวของฉันเกือบถึงปั้นท้ายได้ถูกปล่อยลงมา คนของนายกรคงจำฉันได้แล้วมั่งเลยลงปืนลง   แล้วโค้งตัวเพื่อทำความเคารพแล้วเดินกลับไปทันที ส่วนเด็กของฉันก็แยกย้ายกันไปเก็บของตามคำสั่งของ แบท
“ นี่เธอ....” หมอนั้นชี้หน้าฉัน แล้วยายแบทก็ทอดหมวกตัวเองอีกคนผมสีแกมน้ำตาลยาวถึงปั้นท้ายก็ถูกปล่อยลงเหมือนกัน ดีน่ะที่แต่งหน้ากันไม่มันแต่เน้นทางโทนสีน้ำตาลแทน พอปล่อยผมมันก็ทำให้ไม่ค่อยจะแปลกสักเท่าไรและจะจำเราได้ทันที  
“ ไหนคุณวารีบอกเธอมาประชุมด่วนไง แล้วภาพจากกล้อง...นั้นมัน” ก็ไม่แปลกที่วารีจะบอกอย่างงันเพราะถ้ายังไม่ถึง6โมงแล้วถ้าฉันออกจากบริษัทก่อนฉันสั่งวารีไว้เสมอว่าให้บอกคนที่จะมาหาว่าฉันไปคุยกับลูกค้าข้างนอกหรือไม่ก็ประชุมด่วน เพราะนั้นเป็นนิสัยฉันเสมอ ส่วนภาพก่อนออกจากห้องฉันก็แค่ตั้งโปรแกรมไว้เพื่อคุณพ่อเข้ามาตรวจว่าฉันหนีงานหรือเปล่า ก็เท่านั้นจริงๆๆๆ ส่วนนายนี่ก็ชี้หน้าฉันไม่เลิก
“ สวัสดีค่ะฉันแบทค่ะเพื่อนสนิดของยายแป้ง” ยายแบทแนะนำตัวแล้วยิ้มแห้งๆ
“ทำไมชี้หน้าฉันทำไมยะ หน้าฉันเหมือนคู่ขาคนไหนของนายหรือไง” ฉันบอกแล้วปัดมือนายกรที่ชี้หน้าฉันลง แล้วถามต่อด้วยน้ำเสียงกวนประสาท คือตอนนี้ฉันสะใจหน้าหมอนี่ไม่น้อย อึ่งเลยล่ะซิ ที่แข่งรถแพ้ผู้หญิงนะ ก็อย่างว่าผู้ชายนิสัยอย่างหมอนี่ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกอยู่แล้ว ฉันจะทำให้นายรับไม่ไหวกับคนเจ้าบงการจนไม่อยากจะเต่งงานกับฉันเลย
“หน้าคุณไม่เหมือนคู่ขาผมคนไหนหรอแค่คุณเป็นว่าที่ภรรยาผมไงครับ” อยู่ดีดีนายกรก็ยิ้มแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจอย่างกะเด็กได้ของเล่นงันล่ะ แถมยังจะเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นและมากขึ้น แต่ฉันก็เอาสองมือผลักหน้าหล่อของหมอนี่ออก  ขืนอยู่นานเดียวหวั่นไหวแน่ 
“ ภรรยาหรอใครอย่างจะเป็นภรรยาของนายถ้าฉันจะ แต่งงานฉันไม่อยากเป็นเมียหลวง หรือให้เก็บไว้บนหิ้ง และไม่อยากเป็นที่ลองมือลองเท้าใคร และฉันไม่ใช่คนความอดทนสูง “ ฉันบอกนายกร เสียงหนักแน่นแกมดูถูก “และที่สำคัญฉันไม่ชอบใช้ของรวมกับใคร”ฉันบอกต่อแล้วมองต่ำลงนิดหน่อยแล้วเดินชนไหล่นายกรและยายแบทก็เดินตามมาไปห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที
 “ แป้งแกแน่มาก ฉันเห็นด้วยกับแกฉันที่จะแต่งงานอ่ะโดนเวอร์   “ยายแบทบอกขณะที่เรากำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วออกมาแต่งหน้ากันใหม่  โดยเสื้อที่ฉันใส่เป็นเสื้อเดรสเกาะอกผ้ารัดรูปสีชมพูชบาตัดกับลายเส้นสีดำซึ่งทำให้มันขัดกับสีผิวขาวออมชมพู่ของฉัน ส่วนของแบทเป็นแบบเดียวกับฉันต่างแค่สีสลับกัน
ส่วนลงเท้าฉันสีดำส่วนแบทสีชมพู่ชบา เรา2คนแต่งหน้าออ่นเน้นธรรมชาติ และทำให้ผมเป็นลอนๆ ทำให้ออกมาเหมือนฝาแฝดกันจริงๆ
“ ฉันคิดอย่างนั้นนะแบทถ้าฉันต้องแต่งงานกับนายนั้นจริงๆๆล่ะก็ฉันต้องทำให้นายนั้นมารักฉัน ฉันคนเดียวและต้องทำตามคำสั่งฉันด้วย ฉันต้องเอานายนั้นให้อยู่ให้ได้”ฉันบอกแบทด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
 “ แต่ถ้าเป็นผู้ชายของฉันนะ เค้าจะต้องไม่เจ้าชูฉันไม่อยากเหนื่อย” ยายแบทบอกเริ่มออกอาการเผลอฝันอีกล่ะ
“ตื่นยังเนี่ยห๊ะแก ไปกันเถอะ พี่ธี คงมารอเรานานล่ะ” ฉันบอกแล้วเก็บเครื่องแต่งหน้า ตอนนี้ก็ 3ทุ่ม ครึ่งแล้วเรา ใช้เวลากับการเตรียมการแข่งก็หลายชั่วโมงอยู่กว่ารถจะพร้อม  ไหนจะมีเรื่องกันอีก  ที่สำคัญฉันยอมรับเลยค่ะว่าเราแต่งตัวกันเกือบ2ชั่วโมง
“แก ทำไมทำหน้าอย่างงันล่ะห๊ะ “ ฉันเก็บของเสร็จแล้วหันไปมองแบทที่ตอนนี้ทำหน้าอย่างกะอยากตาย
“ แกก็รู้” / “ฉันไม่รู้”  แบทยังพูดไม่จบฉันก็แทรกขึ้นทันที
“หรอ มีอะไรที่แกไม่เคยรู้ย่ะ” ยัยแบทพูดน้ำเสียงประชดประชัน
“เออ ไปเถอะน่า” ฉันบอกแล้วลากยัยแบทออกมาข้างนอกห้องน้ำแล้วเดินไปห้องรับรองของนักแข่ง แต่พอเข้าห้องต้องร้องว่าโอโหเลยค่ะฉันกับแบทหันหน้ามองกันอย่างอัตโนมัด นี่พ่อคุณแข่งกันหล่อหรอค่ะ ทั้งนายวินและนายกรแต่คนล่ะแนวนายวินออกเป็นหนุ่มน่ารักพึ่งจะโต ส่วนนายกรไม่ต้องพูดถึงดูดีมากสมกับได้ฉายาว่าเสือผู้หญิงแต่วันนี้สาวๆต้องเสียใจเพราะฉันจะทำให้นายต้องไม่หล่อและไม่เท่ และวันนี้ฉันจะหมอบคำว่าเสือสิ้นลายให้นายเอง
“นี่ ใส่ชุดนี่เนี่ยห๊ะเปิดทั้งล่างทั้งบน” นายกรบอกฉันด้วยน้ำเสียงไม่พอใจแล้วมองหัวจรดเท้าเลยโหนี่ขนาดไม่เป็นอะไรกันยังขนาดนี้เรื่องไรจะยอม เดียวก็รู้
“ ใช่เจ๊พี่กรพูดถูก เปิดทั้งล่างทั้งบน นี่เข้าไปตั้ง2ชัวโมงแล้วมาชุดเนี่ยงันอย่าไปเลยดีกว่า” เอาไอนี่ก็เอาอีกคนเดียวเถอะแกจะเปลี่ยนพวกหรอไอเด็ก....++++
“ เป็นพ่อฉันหรอ / เป็นพ่อฉันหรอ” ฉันกับยายแบทพูดพร้อมกันแต่หันไปกันคนล่ะฝั่งฉันหันไปทางนายกรที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ส่วนยายแบทหันไปทางโต๊ะคอมที่วินนั่งอยู่
 “ฉันแต่งตัวไปไนต์คลับนะค่ะไม่ใช่ไปจำศิล และอีกอย่างผมฉันก็ปิดหลังด้วยส่วนข้างล้างเนียมันเหนือเข่าแค่ครืบครึ่งเอง“ ฉันบอก “ใช่ จะให้ฉัน2คนแต่งปิดตั้งแต่คอจนถึงตาตุ้มหรองันไม่ต้องไปไนต์หรอแต่ไปวัดแทนล่ะสิ” ยายแบทเสริมอย่างหมั่นใส้ไอเด็กวินนี่เกินทน
“และไม่ต้องเถียง แล้วนี่นายแต่งชุดอะไรเนียไปเปลี่ยนแล้วไม่ต้องชีดน้ำหอมนะฉันไม่ชอบมันเหม็ด” ฉันบอกนายกรแล้ว แล้วเดินไปหยิบเสื้อที่ตู้ ฉันคิดว่าน่าจะเป็นของเค้าล่ะ มังน่ะ เลือกออกมาที่คิดว่าถ้าใส่แล้วดูไม่ดี มา2ชุด ชุด1ส่งให้นายกร และอีกชุดให้ยัยแบทคิดว่ามันคงต้องการด้วย  “ขอบใจ” ยายแบทรับแล้วส่งในนายวิน เพราะตัว2คนนี้ เกือบเท่ากันน่าจะใส่ได้
“ ไม่ใส่/ไม่ใส่ “ 2คนตอบพร้อมกัน
“ต้องใส่/ต้องใส่” ฉัน2คนเถียงกลับ เถียงกันอยู่นานจน
 
................................................... โปรดติดตามต่อนต่อไปครับ....................................