Love of Badminton Athletes วัยใส

     ณ  โรงเรียนแห่งหนึ่งที่กรุงเทพฯ เป็นวันเปิดเรียวัยแรกทำให้เด็กทุตนที่มาโรงเรียนรู้สึกสดใส ร่างเริง "กรีีด!!!แกพี่เติ้ลมาแล้ว"เสียงกรี๊ดเด้กน้องๆม.2ฉันหันหลังไปเจอกับเติ้ลหนุ่มออตที่่สุดในโรงเรียนและยังเป็นนักกีฬาแบดมินตันของโรงเรียน กริ้ง!!!เสียงเรียนออดดัง
"ยีน............"เสียงเรียกของสาวคนหนึ่งเรียกชื่อฉัน
"อ้าวว..โมเม"โมเมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.1"เธอกำลังไปไหนหรอ"โมเมถาม
"ออ..ฉันกำลังไปซ้อมแบดฯเะอมีอะรัยหรอป่าว?"ฉันถาม
"ฉันขอไปด้วยสิ"
"ออ..ได้สิ"แต่สายตาของเค้าาไม่ได้มองฉันเลยฉันหันหลังไปดู "เติ้ล"ฉันเอ่ยเสียงขึ้นมา
"ฉันขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ"ฉันบอกโมเมแม้สายตาเค้าไม่ได้มองฉันเลย
"อ้าววว!!เด็กๆพร้อมกันหรือยังวันนี้ซ้อมหนักหน่อยนะพรุ่งนี้ก็จะแข่งแล้ว"เสียงคูมิ้นดังขึ้นขนาดที่เด็กๆกำลังซ้อมกันอยู่ "เอออ..เติ้ลก่ะยีนลองเล่นคู่กันนะ"
"แต่ครูค่ะ"ฉันพยายามแย้ง "ไม่มีแต่จ๊ะ"ครูมิ้นบอก "หรือว่าเธอไม่กล้าเล่นก่ะฉัน"เติ้ลเอ่ยขึ้นขนาดที่ครูมิ้นหันไปดูเด็กซ้อมแบดมินตันกันอยู่...
ผ่านไป3ชม. "อ้าวทุกคนวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะแล้วพรุ่งนีมาให้ตรงเวลาด้วยนะ" เสียงของครูเหมี่ยวสั่งเด็กๆทุกคน "โอเค..ค่ะครูมิ้น"เสียงเด็กทุกคนตอบ "เออนี่เธอกลับบ้านยังไง" เสียงของเติ้ลเอ่ยถาม
"กลับรถเมล์ไง" ฉันตอบด้วยความเหนื่อยล้าจากการซ้อมแบดฯ "เดียวฉันไปส่ง"เติ้ลอาสาไปส่ง "ออ..ไม่เป็นรัยฉันกลับเองได้"ฉันปฎิเสธเค้า เค้าจับแขนฉันแล้วลากฉันไปที่รถของเค้า "นี่นายปล่อยฉัน ฉันบอกแล้วไงว่ากลับเองได้"  ฉันพยายามแกะมือของเค้าออก  "อ๊ายยยยยยยยยยยย!!!1นี่นายย"ฉันร้องขณะที่.....
                                 รอติดตามนะค่ะ