The Fugitive (ชีวิตของผู้หลบซ่อน)

Hidden Power 
 
  "Make the best use of what is in your power, and take the rest as it happens."  - Epictetus (Greek Philosopher, AD. 55-135)
     "ถ้าได้รับพลังใดๆมา ก็จงใช้มันให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ หลังจากนั้นก็จงยอมรับในสิ่งที่เราไม่สามารถทำได้ แล้วปล่อยมันไปตามกรรม" - อิพิคติตัส ,นักปรัชญากรีก (AD. 55-135)
       
 A week later, after that nightmare…..


 
        Garret was lying on his bed, Val has recovered and left two days ago and now he’s alone in the infirmary. His thought dwelled on his newfound power, and his new friend. He met many people in the village since he was taken in, but none of them was as enticing as she was, there was something odd about her.


          He was about to sleep again when Salazar walked into the infirmary with Ringo, dressed in a scientist's gown; she quickly swiped her tools around Garret’s body.


       "Let’s see….ribcages normal, lungs virtually unscathed, no trace of any lingering side effects…..well, he's fully recovered boss. At this rate Mr. Static here could be on the hunt again in no time."


   "Good to know, and uh…I'm not your boss Ringo, just call me Salazar like the others, calling me boss is kinda funny"
        Salazar smiled at her casually; Ringo smiled back and walked out of the room in haste.


      "How're you doing? I heard you and Valora had a rough time with that grizzly bear. But I gotta say, that boar that you guys brought back was delicious."


   "Well…..I'm better now, thanks for coming"


   "Good to hear, I thought you were going to be crippled just like that, good thing the kill team found you guys just in time eh?"


    Salazar sat by Garret and playfully rubs his head. Garret paused for a while; he looked at Salazar in his eye and talked;
     "Salazar....I need to tell you something....."


   “What is it? “


    Salazar stopped playing and looked at Garret right in the eye, he wasn’t smiling and his casual appearance was gone as if it was just a mask.


   “Back in that pine forest….when me and Val was about to be….you know, eaten…I think I let out some kind of weird power.”


   “You can sent out some kind of an electric sphere right?…..Valora told me about that. And by now she would’ve told you that most of the villagers here were former test subjects too, right?”


   “So…..you knew? But why didn’t you tell me I could do this then?”


   “I didn’t know you could fire electric sphere….I only knew that you escaped from the E.P. facility which means you’d likely be infused with that chemical and would have some kind of special power like the others. I was waiting for signs but there was nothing abnormal about you, until that day.”


   “So….are you, you know…..special too?”


   “I…uh, well it’s complicated. And normally we wouldn’t be so keen on letting others in on our conditions….it’s more like shame than specialty.”


    Salazar didn’t look Garret in the eye as he used to, Garret can see that there’s something holding his savoir back.


   “So it's true what Val said...the experiments, the powers and chemicals and everything...I won't ask anything else"
   "Yes...it's all true. i'm sorry I withheld this information from you for so long Garret, i just didn't weant tyou to end up thinking about that dreadful facility again"
   "It's okay Salazar, I won't make this hard on you and I know you mean well, you always does....….but do you have any advice for me, ‘cause I didn’t really know how to use my powers yet and I don’t want to end up hurting anyone.”


   “Well, it seems that you can let out an electric sphere out of thin air, which could possibly mean that you could somehow manipulate the electromagnetic forces around you…..maybe with the right amount of control, you could do something like infusing electricity with metal or create an electric storm….that’s what I think”
     “That’s cool!! Do you have any idea how I could improve it then?”  Garret spoke with excitement


     “I don’t know Garret……you could try letting out a controlled amount of that lightning bolt, but don’t use it too much. These kinds of things usually have nasty side effects”


    “Alright, I get it, thanks for listening to me Salazar.”


    “Anytime my friend, anytime”


      Garret fully recovered and got out of the infirmary in the following week, he got his feet running around the forest in the next, and went on another hunt in three weeks’ time. 


    He tried practicing his lightning bolt every day after the hunt as Salazar instructed. From releasing it in different shapes and sizes, then infusing it with metal, in 2 months he gained complete control of his power and used it on every following hunt he went on.


     After Garret fully mastered his electricity for 2 weeks, a nasty tropical storm hit the village; Salazar ordered an evacuation into a secret shelter underground while he and other adults tend to a wildfire after a lightning from the storm struck a nearby tree.  


    The storm brought with it a downpour of rain and lightning, Garret and Valora stayed behind to make sure everyone got inside while Ringo tends to the important equipment. 


 
    “Val! What do you see? Anyone else left outside the shelter?”


    “Everyone is inside, Salazar and the others are coming back…...we only have to wait for Ringo to wrap up the equipment and cloaking devices then we can go inside.”


     A lightning bolt strikes at the nearby antennae and forced Val to run down from the roof, Garret ran to her and give her the shelter key;


    “I’ll make sure she gets back, you go on ahead into the shelter, I’ll come back with Ringo when it’s safe.”


   “Be careful Garret, I’ll see you inside.”


     Valora ran into the shelter along with the other villagers while Garret ran out to find Ringo.  He found her sealing the vital equipment into the bunker. As Garret got to her, she was about to leave, but suddenly, a bolt of lightning struck down a nearby tree and blocked her path.


    “Ringo!! Are you alright?”


    "Garret? I’m fine, the tree blocked my path, but it’s okay; you can go back to the shelter.”  She yelled back at him while trying to avoid the debris and splinter falling down on her."


    “Look, there’s no way I ‘m going to leave you in there, Val would kill me with my own limbs if I do. I have some crazy idea that could get you out, but you gotta clear the area.”


    “What are you talking about...oh god, don’t tell me you’re gonna…wait!! The cloaking device is still…”


   “Get down!!!!!!!”


      Garret channeled the electricity through his body and absorbed the lighting from the storm to his hands. He compressed the lighting into a small sphere of energy and sent it toward the tree. An explosion ensued; the tree was burnt to cinder but the bunker remained intact, and so does Ringo.


    “Holy shit!!……you did it!!.....hey wait...what the hell were you thinking!!? do you even know what would happen if I didn't dodge that?"
   "Oh come on, at least you and the equipments are safe, right?"
   "The device…..ahh!! you fried it!! you fried the damn cloaking device!! We have to fix it up, or.....”


     “No time to worry about that, let’s get the hell outta before your sister send out a search party”


      They ran toward the shelter through the storm, as they reach the shelter, Valora and Salazar were there to pick them up.


     “Sis!! Are you alright?”


     “Yeah, thanks to him and his lightning bolt, but the cloaking device was fried by the blast, I think we need to fix it quickly.”
    Ringo tried to make her face look serious, but Valora and Salazar can see it miles away that she's still excited about Garret's power.


     “In any case…..Garret….thanks for saving her.”


     “It’s alright Val, let’s get inside before the storm pick us up”


       The storm passed and left only destruction in its wake, but thanks to Ringo, the equipment was saved. And by saving her, Garret strengthened his bond with Valora. 


       Ringo started to spend time with Garret and her sister hunting. She became more open to Garret after the incident and started to open up to him. She was the best recon in the village and she can slip into the beast’s lair, plant a trap, and slip out before they know it with a jaguar's reflex she demonstrated the first time she met Garret at the infirmary. They hunted together for a time and enjoyed each other’s company, under the watchful eye of Salazar.


   Val and Ringo told Garret many things about their past, how they were kidnaped as a child after they were orphaned, how they endured grueling experiments and how Salazar along with the other test subjects in the village blew up the facility and took them in. The girls also told him that there were many more test subjects, their childhood friends scattered all over the world, trying to avoid the E.P. agents. Garret also told them of his past, and his time at the facility. As time passed, their bond became inseparable.
       One day, after the hunt, Garret decided to help Ringo repair the bunker and the claking device.  But suddenly, Garret felt something just shut down inside his body, and before he knew it, he was once again in the infirmary. Salazar was there beside him when he opened his eyes.


      “Hey…how are you feeling? “


      “Not good…..I feel weak, like there’s something inside me tht just stopped working, but I think it’s better than before”


      “I told you not to use your power too much; but this is rather….surprising. Valora and the others never had any symptoms like this and they used their power on a daily basis. Hey, let me take a sample of your blood.”


 
3 days later…..


   “Garret, I’ve ran tests on your blood sample and cross-referenced the data with what I got from the facility, you’re….a special case.”


     “Special….how?”
     “Well, for starters, the reason Valora and the other test subjects doesn’t have this kind of adverse effect you're experiencing is because they are what the E.P. called “Beastmen” the first batch of test subjects successfully infused with useful animal traits, they can use animal-like powers like enhanced eyesight or strength.”


     “Then I’m different than you guys? What am I exactly?”


   “From what I’ve dug up, you’re a new generation of test subjects called as “Elementalist”.   The difference between you and Valora is that she and the other Beastmen have absolute immunity of disease from the adaptive shark’s cells, and the regeneration ability from various species of jellyfishes so they will never get the rejection from the chemical.  However, for the next generation of test subjects like you, the Elementalists need an inductive agent the E.P. called stabilizer shots to maintain their health from degrading, but you get more advanced powers than the Beastmen......there's some mentioning of a venom boost, but I don't have anything on that yet”


     “Wait...what do you mean by rejection? Is this about that chemical Val and Ringo always talked about?”


     “Well, you know that there’s a certain chemical that allows the human body to adapt to genetic splicing right?  This chemical, by its roots is highly toxic and holds the record for the most fatal rejection.  Even after thr chemical has been successfully bonded with the subject, an excessive use of powers could render it unstable and cause tissues to break down and result in organ failure…..that’s what you’re experiencing”


     “So…..I need to find this “stabilizer” huh?”1


    “That’s the problem….the only source of stabilizers are inside E.P. facilities, and they won’t give it to you nicely.”


       Val rushed into the infirmary with an old injector in her hands. She gave it to Salazar , who was shocked to see the thing on his hand.


      “Here Salazar, this should be big enough to get that thing inside him.”


     “Valora, I thought we are past that point alredy, this is too dangerous”
    Salazar looked at the injecter in his hand with disgust, his green eye was fixed on the black stain inside the cylinder.
 


     “I’m not going to stand by and let him die!! Not while we could still do something about this!!”
   Valora looked at Garret with a serious glance.


   “Wait…..I thought the stabilizers are the only way to keep me alive, you mean there's another way?”


   “Yes….there’s another way……albeit a very risky one"


     Salazar put the injector down; he glared at Val with a very serious face.


 
  “Val….you’re not really thinking straight..”


    “Salazar…someday he will know about it, we have to save him while we could. I thought you would do anything to protect him.”


     “It’s too dangerous….if he couldn’t take it he will die, or worse, he could possibly turn into “them” ”
    “It’s better than watching him die a painful death…..I’m not going to stand idly by while he suffer”


   Salazar hesitated for a while, but his expression changed as soon as he looked at Garret.
 


  “Garret, after you recovered, meet me at the HQ where you trained hunting skills, If Val think that you can be saved with that thing....then I’m all with it.”


   Salazar and Val left the room, and before long,  Garret fell asleep. His thoughts dwelled on the mysterious solution to his problem, the chemical rejection he's going through and his past at the facility.  Garret felt his body parts once again shutting down, he fell asleep shortly afterwards.
 
ภาษาไทย
      พลังซ่อนเร้น
 
      หนึ่งอาทิตย์ต่อมา หลังจากฝันร้ายครั้งนั้น
      แกเร็ตกำลังนอนอยู่บนเตียงพยาบาลเพียงลำพังในห้อง ในตอนนั้นวาลอร่านั้นได้ฟื้นสภาพเต็มรูปแบบและออกจากห้องไปแล้วเมื่อ 2 วันก่อน ในความคิดของเขานั้น มีแต่เรื่องของพลังลึกลับที่เขาได้รับมา และเขาก็รู้สึกได้ว่าลึกๆในใจนั้นก็มีเรื่องของวาลอร่าอยู่ด้วย  มันก็จริงอยู่ที่เขาได้พบผู้คนมากหน้าหลายตาหลังจากซาลาซาร์ได้ช่วยเขาไว้ แต่ก็ไม่เคยมีใครที่ทำให้เขารู้สึกสนใจได้ขนาดเธอคนนั้น เหมือนกับว่ามีบางอย่างแปลกๆเกี่ยวกับเธอที่ทำให้เขารู้สึกว่า เธอนั้นต่างจากคนอื่นทั่วไป
     แกเร็ตกำลังจะงีบหลับอีกครั้งจนกระทั่งประตูของห้องพยาบาลเปิดออก และซาลาซาร์กับริงโกะได้เดินเข้ามาในชุดของนักวิทยาศาสตร์ ริงโกะใช้เครื่องมือของเธอวาดไปรอบๆตัวของแกเร็ตอย่างว่องไวและถอยออกจากตัวเขา
   “ไหนดูซิ....ซี่โครงปกติ ปอดไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน......แล้วก็ไม่มีผลเสียหรือผลข้างเคียงอะไรที่เห็นได้เลย เป็นการฟื้นตัวที่สมบูรณ์แบบเลยค่ะหัวหน้า ถ้าให้นอนพักอีกไม่กี่วันละก็ พ่อไฟฟ้าสถิตนี่คงจะออกไปล่าสัตว์ได้ตามปกติเลยล่ะค่ะ”
   “อืม ใช้ได้ แล้วก็...ชั้นไม่ใช่หัวหน้าของเธอนะริงโกะ เรียกชั้นว่าซาลาซาร์แบบคนอื่นๆก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจอะไรหรอก อีกอย่าง ไอ้คำว่าหัวหน้านี่มันฟังดูแล้วแปลกๆน่ะนะ”
  ซาลาซาร์ยิ้มให้ริงโกะอย่างเป็นกันเอง เธอยิ้มกลับให้เขาและเดินออกจากห้องพยาบาลไปอย่างรวดเร็ว
   “เอาหล่ะ...เป็นยังไงบ้างไอ้หนู ได้ข่าวว่านายกับวาลอร่าเจอปัญหาหนักกับไอ้หมีกริซลี่ซินะ เอ้ออีกอย่างนึง.....หมูป่าที่พวกนายเอากลับมาด้วยนี่มันอร่อยมากเลยว่ะ”
   “ก็นะ.....ผมอาการดีขึ้นแล้วหล่ะ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะครับ”
   “ดีมาก ไอ้ชั้นก็คิดไปไกลว่านายจะมาพิการซะแล้วอีก โชคดีที่เจ้าพวกทีมไล่ฆ่านั่นไปเจอพวกนายพอดีซินะ”
    ซาลาซาร์นั่งลงข้างๆแกเร็ตพลางเอามือลูบหัวของเด็กหนุ่มแบบว่าเล่น  แกเร็ตหยุดชะงักไปชั่วครู่ แล้วก็เอ่ยขึ้นว่า
   “ซาลาซาร์ ผมมีเรื่องที่จะต้องบอกนาย..."
   "เรื่องอะไรอย่างงั้นเหรอ"
    ซาลาซาร์หยุดลูบหัวของแกเร็ต และมองตรงเข้าไปในนัยน์ตาของเขาอย่างเงียบเชียบ เขาไม่ได้ยิ้มเหมือนทุกครั้งและการปฎิบัติตนของเขาก็ต่างจากทุกๆครั้งที่แล้วมา อิริยาบทของเขาเปลี่ยนไปโดยกระทันหันเสมือนกับว่าที่ผ่านมาเป็นเพียงแค่หน้ากากเท่านั้นเอง
   "ตอนที่ผมกับวาลอยู่ในป่าวันนั้น ตอนที่เราทั้งคู่เกือบจะโดนหมีกินน่ะ ผมรู้สึกว่าผมได้ทำอะไรบางอย่างแปลกๆที่นั่นน่ะครับ"
  "นายปล่อยคลื่นพลังไฟฟ้าออกจากมือได้สินะ วาลอร่าบอกชั้นแล้วตอนที่เธอเดินออกมาจากห้องพยาบาลน่ะ แล้วก็ ถึงตอนนี้ยัยนั่นคงบอกนายเรียบร้อยโรงเรียนจีนแล้วสินะว่าคนส่วนใหญ่ในหมู่บ้านของเราก็เคยเป็นหนูทดลองมาเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ"
   "คุณ...รู้เรื่องนี้ด้วยอย่างงั้นหรอ แล้วทำไมไม่เคยบอกผมเลยล่ะว่าผมทำอะไรแบบนี้ได้"
   "บอกตรงๆเลยนะแกเร็ต ชั้นไม่เคยรู้มาก่อนว่านายปล่อยไฟฟ้าได้ สิ่งเดียวที่ชั้นรู้เกี่ยวกับนายคือนายน่าจะมีพลังพิเศษบางอย่างในตัวแน่ๆ จากการที่ไปสัมผัสกับไอ้สากเคมีที่ดัดแปลงพันธุ์กรรมได้นั่น  เพราะว่าวันแรกที่ชั้นเจอนายน่ะ นายกำลังวิ่งหนีออกมาจากสถาณกักกันของพวก Enlightenment Project ยังไงล่ะ  หลังจากวันนั้นชั้นก็เฝ้ารออยู่ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับตัวนายเหมือนกับคนอื่นๆรึเปล่า  แต่นายก็ไม่มีอาการอะไรแปลกๆเลยจนเมื่อไม่กี่วันก่อนเนี่ยแหละนะ"
   "ถ้าอย่างนั้น....แล้วคุณมี พลังพิเศษอะไรรึเปล่าล่ะ"
   "ชั้น.....มันซับซ้อนน่ะนะ แล้วโดยปกติแล้วหนูทดลองอย่างพวกเราก็ไม่ค่อยอยากให้ใครมารู้ว่าเราโดนอะไรมาบ้างหรอกนะ มันเป็นเรื่องที่น่าอับอายมากกว่าความพิเศษน่ะ"
    ซาลาซาร์ไม่ได้สบตากับแกเร็ตในตอนนั้น และแกเร็ตก็รู้สึกใด้ถึงความแปลกประหลาดนั้น เหมือนกับมีอะไรบางอย่างฉุดรั้งชายผู้ช่วยชีวิตของเขาคนนี้ไว้
   "เอาเถอะ ผมจะไม่ถามซอกแซกให้มากความก็แล้วกัน....สรุปก็คือที่วาลบอกผมมาทุกอย่าง เกี่ยวกับการทดลองอะไรพวกนั้นคือเป็นเรื่องจริงใช่มั้ย"
   "ใช่แล้วหล่ะ.....ขอโทษที่ไม่ได้บอกก่อนหน้านี้นะแกเร็ต ชั้นไม่อยากให้นายกลับไปคิดถึงไอ้สถาณกักกันนั่น"
   "ไม่เป็นไรหรอก  ผมรู้ว่าคุณหวังดี แต่ว่า....ซาลาซาร์ คุณช่วยสอนวิธีใช้พลังให้ผมหน่อยได้มั้ย ผมยังใช้ไม่ค่อยเป็นเลย แล้วก็ไม่อยากทำร้ายใครด้วย"
   "อืม....ชั้นคงสอนนายไม่ได้หรอก แต่ว่าเท่าที่ดูแล้ว พลังของนายเหมือนกับจะเป็นการควบคุมโมเลกุลของประจุไฟฟ้าและคลื่นแม่เหล็กรอบตัวสินะ ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ นายก็น่าจะเอาไฟฟ้าของนายไปใส่ในแท่งเหล็กได้ หรือที่ยอกไปกว่านั้นคือนายอาจจะสร้างพายุประจุไฟฟ้าได้ง่ายๆเลยก็ได้นะ"
  "นั่นมันยอดไปเลยไม่ใช่เหรอ!! แล้ว คุณรู้วิธีทำอะไรพวกนี้มั้ยล่ะ"
แกเร็ตพูดด้วยความสงสัยและตื่นเต้น
  "ไม่รู้สินะ นายก้ลองฝึกปล่อยกระแสไฟฟ้าอะไรนั่นง่ายๆก่อนแล้วกัน แบบว่าควบคุมขนาดและรูปร่างมันให้ได้ก่อนทำอย่างอื่นน่ะนะ แต่ระวังอย่าใช้พลังมากไปก็แล้วกัน ของจำพวกนี้มันมักจะมีผลเสียร้ายแรงตามมาตลอดเลย"
  "อ่าหะ เข้าใจแล้ว ขอบคุณที่ช่วยอยู่เป้นเพื่อนคุยนะ ซาลาซาร์"
  "ฮึ....ยินดีทุกเมื่อน่ะแหละแกเร็ต"
   แกเร็ตออกมาจากห้องพยาบาลหลังจากพักฝื้นต่ออีกหนึ่งอาทิตย์  เขาสามารถวิ่งเล่นรอบหมู่บ้านได้ในอาทิตย์ถัดมา แล้วพอถึงอาทิตย์ที่สามเขาก็ออกล่าสัตว์ได้อีกครั้งหนึ่ง หลังจากนั้น เขาก็เริ่มฝึกการใช้พลังแบบที่ซาลาซาร์แนะนำ เริ่มตั้งแต่การควบคุมคลื่นพลังและขนาด ไปจนถึงการหลอมรวมไฟฟ้าเข้าไปในแท่งเหล็กเพื่อสร้างอาวุธใหม่  ในเวลาเพียงแค่ 2 เดือนเท่านั้น แกเร็ตก็สามารถควบคุมพลังของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบและใช้พลังของเขาในการล่าสัตว์ทุกๆครั้งถัดมา
   แต่ทว่า หลังจากที่แกเร็ตสามารถควบคุมพลังองเขาได้ไม่นานเพียงสองอาทิตย์ พายุมรสุมขนาดใหญ่ก็ได้พัดเข้ามาในหมู่บ้าน ซาลาซาร์ได้ออกคำสั่งให้ทุกคนในหมู่บ้านไปหลบภัยที่ห้องนิรภัยใต้ดินระหว่างที่เขาและผู้ใหญ่คนอื่นๆไปจัดการกับไฟป่าข้างนอกหมู่บ้าน
   พายุมรสุมนั้นได้นำพาห่าฝนขนากใหญ่และฟ้าเริ่มผ่าลงถี่ขึ้นเรื่อยๆ แกเร็ตกับวาลอร่าอาสาเป็นผู้ดูแลระหว่างทีซาลาซาร์ออกไปข้างนอก เพื่อคอยดูแลให้คนทุกคนเข้าไปหลบภัย ระหว่างที่ริงโกะออกไปเก็บอุปกรณ์สำคัญต่างๆเข้าที่
   “วาล!! เห็นอะไรบ้างมั้ย ทุกๆคนอยู่ในห้องแล้วรึเปล่า?”
   “เอ้อ!! ทุกคนเข้ามาแล้ว ซาลาซาร์กับคนอื่นๆกำลังหาทางกลับมา คงไม่เป็นไรแล้วหล่ะ ตอนนี้แค่รอริงโกะเก็บของให้เสร็จแค่นั้นเอง แล้วเราก็คงได้เข้าไปหลบฝนซะทีนะ”
   ทันใดนั้น ก็มีฟ้าผ่าลงมาใส่เสาไฟฟ้าข้างๆ ทำให้วาลอร่าต้องวิ่งหนีลงมาจากหลังคามาหาแกเร็ตที่อยู่ด้านล่าง แกเร็ตยื่นกุญแจห้องนิรภัยให้เธอแล้วเขาก็เริ่มออกวิ่ง
  “เธอเข้าไปก่อนเลย เดี่ยวชั้นจะกลับมากับริงโกะถ้ามันปลอดภัยแล้ว”
  “ระวังตัวด้วยนะ แกเร็ต”
   วาลอร่าวิ่งกลับเข้าไปในห้องนิรภัยและปิดประตูลง ระหว่างนั้น แกเร็ตก็วิ่งไปเจอริงโกะที่กำลังพยายามเก็บอุปกรณ์อยู่ที่กระท่อมข้างๆ เธอกำลังจะเดินออกมาเมื่อฟ้าได้ผ่าลงมาอีกครั้งโดนต้นไม้จนล้มแล้วก็ขวางทางเธอจนออกไม่ได้
  “ริงโกะ!! เป็นอะไรรึเปล่า!!”
  “แกเร็ต!!? ชั้นไม่เป็นไรหรอกน่า ต้นไม้มันก็แค่ขวางทางนิดเดียวเอง นายกลับไปที่ห้องนิรภัยกับคนอื่นๆก่อนเถอะ”
   ริงโกะตะโกนใสแกเร็ตในขณะที่พยายามจะหลบสิ่งของที่ตกลงมาใส่เธอและเสี้ยนไม่ที่กระจายอยู่ทุกแห่ง
  “นี่!! ชั้นไม่ปล่อยให้เธอนั่งอยู่กลางพายุคนเดียวหรอกนะ ยัยวาลอร่าเอาชั้นตายแน่ถ้าเธอเป็นอะไรไป ชั้นมีความคิดเจ๋งๆที่จะพาเธอออกมาได้อย่างนึง แต่เธอต้องหาที่หลบตอนนี้เลย!!”
  "นายพูดอะไรของ.....เฮ้ย!!!เดี๋ยวนะ นี่นายคงไม่คิดที่จะ....หยุดก่อน!! เครื่องมือล่องหนยังเก็บไม่เสร็จ...”
  “หลบเร็วเข้า!!!!”
   แกเร็ตใช้พลังของเขาดึงไฟฟ้าจากายุข้างบนลงมาที่มือของเขา และก็ได้อัดรวมพลังทั้งหมดขึ้นเป็นก้อนพลังไฟฟ้าขนาดใหญ่ขึ้น  แกเร็ตปล่อยก้อนพลังไฟฟ้าเข้าไปหาต้นไม้ที่ขวางทางอยู่อย่างจัง ต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นระเบิดขึ้นและแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แต่ตึกและอุปกรณ์ทั้งหลาย รวมทั้งตัวของริงโกะยังอยู่ครบทุกส่วน  สีหน้าของริงโกะตอนนั้นเต็มไปด้วยความตกตะลึง
  “นี่นาย...ทำอะไรแบบนี้ใด้ด้วย.....เดี๋ยวนะ แก้!!! ไอ้ไฟฟ้าบ้าเอ้ย!! นี่ถ้าชั้นหลบไม่ทันจนกลายเป็นกล้วยปิ้งขึ้นมาจะทำยังไง!!”
  “เอาน่า อย่างน้อยเธอกับพวกอุปกรณ์ทั้งหลายก็ปลอดภัยไร้ห่วงไม่ใช่รึไง”
  “อุปกรณ์.....ตายละไง!! ถ้าไม่รีบซ่อมมีหวัง.....”
  “นี่!! ตอนนี้เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ มาเร็วเข้า ก่อนที่ยัยวาลอร่าจะส่งคนออกมาตามหาให้วุ่นไปหมด”
   ทั้งสองคนวิ่งผ่านพายุกลับไปที่ห้องนิรภัยอย่างรวดเร็ว เมื่อพวกเขาไปถึงห้องนิรภัย วาลอร่ากับซาลาซาร์ก็ได้มายืนรออยู่ข้างหน้าแล้ว
  "ริงโกะ!! เป็นอะไรรึเปล่า!!"
  "ไม่เป็นไรมากหรอกน่า ต้องขอบใจพ่อไฟฟ้าสถิตนี่น่ะนะ แต่ว่า.....เครื่องมือล่องหนมันไหม้เละเลยอ่ะ ถ้าไม่รีบซ่อมละก็ แย่แน่"
   ริงโกะพยายามทำหน้าเคร่งเครียด แต่วาลอร่ากับซาลาซาร์ก็มองออกว่าเธอพึ่งผ่านประสบการณ์อันน่าระทึกมาและยังตื่นเต้นอยู่ลึกๆนั่นเอง
  "เอาเถอะ เรารีบเข้าไปข้างในดีกว่า แกเร็ต....ขอบใจที่ช่วยยัยบ้านี่ไว้นะ"
  "ไม่เป็นไรหรอกวาล  รีบเข้าไปข้างในเถอะ ไม่งั้นเดี่ยวจะโดนพัดไปกันหมด"
    พายุได้พัดผ่านไปและทิ้งไว้เพียงความเสียหายจากการทำลายล้าง แต่ด้วยความพยายามของริงโกะและแกเร็ต อุปกรณืสำคัญหลายอย่าง เช่นเครื่องทำน้ำประปา กับ ระบบสื่อสารดาวเทียมนั้นยังใช้ได้อยู่เหมือนเดิม สิ่งเดียวที่พังไปก็มีแค่เครื่องมือสภาพล่องหนที่โดนไฟฟ้าของแกเร็ตเผาไปเล็กน้อย  ริงโกะนั้นปลอดภัย และเร่งรีบซ่อมอุปกรณ์และสิ่งของที่พังไปอย่างเร่งด่วน ส่วนแกเร็ตที่ได้ช่วยชีวิตของริงโกะไว้นั้น ก็ได้ใกล้ชิดกับวาลอร่ามากขึ้น
   หลังจากพายุลูกนั้นพัดผ่านไป ริงโกะก็เริ่มใช้เวลากับแกเร็ตและพี่สาวของเธอในการออกล่าสัตว์มากขึ้น  เมื่อเวลาผ่านไป ริงโกะก็ได้เปิดรับแกเร็ตเป็นเพื่อนในที่สุด  
   แกเร็ตได้รู้จากวาลอร่าและคนอื่นๆว่าริงโกะได้ถูกขนานนามว่าเป็นหน่วยสอดแนมที่เก่งกาจที่สุดในหมู่บ้าน เธอสามารถแอบเข้าไปในรังของสัตว์ร้าย วางกับดักอย่างดี และหนีออกมาได้รวดเร็วเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ด้วยความสามารถของการตอบสนองและความเร็วระดับเดียวดับเสือจากัวร์ ที่เธอแสดงให้แกเร็ตเห็นครั้งแรกที่เจอกันนั่นเอง  ทั้งสามคนใช้เวลาออกล่าสัตว์และวิ่งเล่นในป่าด้วยกันเป้นระยะเวลานาน และมีความสุขด้วยกันเยี่ยงหนุ่มสาวธรรมดา ภายใต้การดูแลอย่างใกล้ชิดของซาลาซาร์
    ริงโกะและวาลอร่านั้นสนิทกับแกเร็ตมาก จนถึงขั้นที่พวกเธอบอกเล่าความเป็นมาในวัยเด็กให้เขาฟัง  ตั้งแต่ตอนที่ทั้งคู่เสียพ่อแม่ไปในอุบัติเหตุ  และถูกทางโครงการลักพาตัวไปทดลองอย่างทารุณ  จนกระทั้งซาลาซาร์และหนูทดลองคนอื่นๆได้มาช่วยปล่อยพวกเธอออกมาพร้อมกับเพื่อนๆอีกหลายคน ซึ่งตอนนี้ก็ได้แยกทางกันไปหลายหนหลายแห่งเพื่อหนีจากโครงการกันทั้งนั้น  แกเร็ตก็ได้เล่าเรื่องของเขาให้พวกเธอฟังเช่นกัน สายสัมพันธ์ของเขาสามคนนั้น นับวันยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะไม่มีอะไรจะแยกจากกันได้
    จนกระทั่งวันหนึ่ง ในขณะที่แกเร็ตกำลังช่วยริงโกะกับชาวบ้านซ่อมแซมหมู่บ้านและเครื่องมือล่องหนที่ยังไม่เสร็จดีนั้น เขาก้รู้สึกเหมือนกับร่างกายของเขากำลังปิดการทำงานอย่างกระทันหัน และก่อนที่เขาจะรู้ตัวนั้น เขาก็เห็นว่าตนเองใด้กลับมาที่ห้องพยาบาลอีกแล้ว โดยมีซาลาซาร์คอยนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ
   "เป็นไงมั่ง รู้สึกดีขึ้นรึยังไอ้หนู"
   "ผม.....รู้สึกแย่ชะมัดเลย มันรู้สึกเหมือนร่างกายเริ่มดับลงเรื่อยๆ หรือว่าผมใช้พลังมากไปละเนี่ย"
   "ก็บอกแล้วไงว่าอย่าใช้เยอะมากเกินความจำเป็น คนเราก็ต้องมีลิมิตมั่งนะ แต่ก็แปลกจริงๆนั่นแหละ......วาลอร่ากับริงโกะก็ใช้พลังพิเศษตามปกติ แต่ไม่เห็นเคยมีอาการแบบนี้เลย เดี๋ยวขอตัวอย่างเลือดของนายหน่อยนะ เดี๋ยวชั้นจะกลับมาพร้อมกับผลทดสอบอีกสามวัน"
    ซาลาซาร์เดินออกจากห้องไปพร้อมกับตัวอย่างเลือดของแกเร็ต สามวันถัดมา เขาก็เดินกลับมา
   "แกเร็ต ชั้นเอาตัวอย่างเลือดของนายไปทดลองหาในฐาณข้อมูลที่ชั้นมีเกี่ยวกับพวกองค์กนนั่นแล้ว ดูเหมือนว่านายจะพิเศษกว่าคนอื่นๆทั่วๆไปน่ะนะ"
  "พิเศษ......ยังไงหรอ"
  "ถ้าจะเอาตั้งแต่ต้น ชั้นกึคงต้องบอกนายไว้ก่อนละกันว่า ที่พวกวาลอร่าไม่มีอาการอะไรแบบนี้เลยน่ะ เป็นเพราะยัยนั่นกับ กับหนูทดลองส่วนใหญ่คือพวกที่ E.P. เรียกว่า Beastmen (มนุษย์สัตว์) เป็นหนูทดลองชุดแรกที่ผสมยีนของสัตว์เข้าไปในตัวใด้สำเร็จ ทำให้มีพลังเหนือมนุษย์ทั่วไป แบบมองเห็นได้ไกลอะไรแบบนั้น"
  "ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าผมแตกต่างจากวาลจริงๆด้วยสินะ แล้วผมเป็นตัวอะไรล่ะเนี่ย"
   "จากที่ชั้นหาข้อมุลมาใด้ นายเป็นหนูทดลองแบบใหม่ที่เรียกกันว่า Elementalist (ผู้ใช้พลังธรรมชาติ)  ความแตกต่างระหว่างนายกับวาลอร่าก็ง่ายๆ วาลอร่ากับพวก Beastmen น่ะนะ มีการป้องกันโรคถภัยที่สมบุรณ์แบบจากยีนที่ดัดแปลงมาแล้วของฉลาม แล้วก็ยังมีความสามารถฟื้นฟูตนเองจากเซลล์ของแมงกะพรุนหลายสายพันธุ์อีก ทำให้โอกาสที่จะโดน reject (สภาวะไม่เสถียร) น้อยมาก ส่วนนายกับพวก Elementalist เนี่ย ต้องการสารเคมีชนิดหนึ่งที่เรียกว่า Stabilizer (ยารักษาสภาพ) ตลอดเวลาเพื่อที่จะคงสภาพร่างกายไว้ แต่พลังที่ได้รับก็จะสูงกว่าพวกหนูทดลองรุ่นแรกอยู่หลายเท่าตัวเลยหล่ะ แล้วในข้อมุลของนายก็มีการพูดถึง venom boost (เพิ่มพลังฉับพลัน) อะไรซักอย่างนี่ด้วย แต่ชั้นยังไม่มีข้อมูลมากนักน่ะนะ"
   "สภาพร่างกายไม่เสถียรนี่คืออะไรเหรอ แล้วนี่มันเกี่ยวกับสารเคมีอะไรนั่นที่พวกริงโกะชอบพูดถึงรึเปล่าเนี่ย"
   "ก็นะ.....นายรู้ใช่มั้ยว่ามันมีสารเคมีชนิดหนึ่งที่ทำให้ร่างกายของคนเราสามารถปลับเปลี่ยนพันธุ์กรรมได้น่ะ มันเป้นตัวแปรหลักที่ทำให้หนูทดลองอย่างพวกเราได้พลังมา ไอ้สารเคมีเนี่ย โดยธรรมชาติแล้วมันเป็นพิษที่หนักมากและเป็นสารพิษที่ฆ่ากันตายได้ง่ายๆเลย แล้วถึงแม้ว่าร่างกายของเราจะตอบรับกับสารนี่ได้แล้วก็ตาม การที่มีการเปลี่ยนแปลงของร่างกายอย่างหนัก อย่างเช่นอาการบาดเจ็บถึงตาย ใช้พลังมากเกินไป หรือเสียเลือดมากประมาณเนี้ย ก็จะทำให้สารนี่ไม่เสถียรและทำให้อวัยวะในร่างกายล้มเหลวได้ พวกรุ่นแรกมีพลังในการฟื้นตัวเลยไม่เป็นอะไร ส่วนนายไม่มีอะไรแบบนั้น และไม่ไดใช้ Stabilizer ด้วย เพราะงั้น ไอ้สภาพร่างกายไม่เสถียรเนี่ยแหละ คือสิ่งที่นายกำลังโดนอยู่ยังไงล่ะ"
   "ถ้าอย่างนั้น ฏ้หา Stabilizer มาใช้ก็พอแล้วสินะ"
  "นั่นน่ะแหละคือปัญหา....เพราพยาพวกนั้นมีอยู่ที่เดียว คือศุนย์ของพวก E.P. ยังไงหล่ะ"
   วาลอร่าวิ่งเข้ามาในห้องพยาบาลอย่างเร่งรีบ ในมือของเธอมีที่ฉีดยาเก่าๆอยู่ เธอส่งเข็มฉีดยาให้ซาลาซารื ผู้ที่กำลังทำสีหน้าตกใจที่เห้นเข้มนั้นในมือของเธอ
  "อ่ะนี่ ซาลาซาร์ ไอ้เข็มนี่น่าจะใหญ่พอที่จะเอาไอ้นั่นใส่ในตัวเขาได้นะ"
  "วาลอร่า......ชั้นนึกว่าเราจะไม่ทำอะไรแบบนี้อีกแล้วซะอีก"
   ซาลาซาร์มองดูเข็มฉีดยาในมือเขาด้วยสายตายรังเกียจเดียดฉันท์ ตาสีเขียวของเขาจ้องมองที่วัตถุสีดำทะมึนที่ตกค้างอยู่ข้างในหลอดแก้วนั้น
  "นี่!! ยังไงชั้นก็ไม่ยอมให้แกเร็ตต้องมาตายแบบนี้หรอกนะ!! ไม่มีวันเด็ดขาด โดยเฉพาะเมื่อเรามีวิธีจะช่วยเขาได้น่ะ"
  วาลอร่ามองแกเร็ตด้วยสายตาเป็นห่วงและเคร่งเครียด
  "เดี๋ยวนะ....ไม่ใช่ว่าชั้นต้องใช้ยาจาก E.P. อย่างเดียวถึงจะรอดหรอกหรอ"
  "มันยังมีอีกวิธีน่ะ.......แต่มันค่อนข้างจะเสี่ยง"
   ซาลาซาร์ได้วางเข็มฉีดยาลง เขาหันไปมองวาลอร่าอย่างเคร่งเครียด
  "วาลอร่า....เธอกำลังคิดไปไกลแล้วนะ"
  "ซักวันเค้าก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่ดีนี่นา!! ตอนนี้ชั้นไม่สนอะไรทั้งนั้นนอกจากความปลอดภัยของเขานะ คุณควรจะเป้นคนที่รู้เรื่องนี้ดีที่สุดไม่ใช่รึไง!!"
 "มันอันตรายเกินไป......เสี่ยงเกินไป เรายังไม่รู้เลยว่าแกเร็ตจะรับไหวรึเปล่า แล้วถ้าเกิดอะไรผิดพลาดขึ้นมา เขาอาจตายได้ แล้วที่แย่กว่าก็คือ เขาอาจจะกลายเป็นพวกมันไปเลยก็ได้!!"
 "แล้วการที่จะปล่อยให้เค้าตายอย่างทรมานนี่มันดีกว่ายังไงเล่า ชั้นไม่ยอมอยู่เฉยให้เค้าตายง่ายๆแบบนี้หรอกนะ!!"
  ซาลาซาร์หยุดชะงักไปชั่วครู่  แต่สีหน้าเคร่งเครียดของเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อเขามองไปที่แกเร็ต
  "เอาล่ะ ถ้าจะอย่างงั้นก็ได้.....แกเร็ต ถ้านายอาการดีขึ้นแล้วก็ไปหาชั้นกับวาลอร่าที่กองบัญชาการที่ๆนายฝึกการล่าสัตว์ก็แล้วกัน ตอนนี้นอนพักไปก่อน ถ้าวาลอร่าคิดว่าไอ้นั่นจะช่วยนายได้ก็เอาไงเอากัน"
   ซาลาซาร์กับวาลอร่าได้เดินออกจากห้องพยาบาลไป  หลังจากนั้นไม่นาน แกเร็ตก็ฟุบลงบนที่นอนไปด้วยความเหนื่อยล้า  ในหัวของเขามีแต่เรื่องของสารเคมีลึกลับและวิธีปริศนาที่วาลอร่าพูดถึงว่าจะช่วยเขาได้  รวมไปถึงความหลังเมื่อครั้งที่เขาอยู่ที่สถาณกักกันนั่น  เขารู้สึกได้ถึงการหยุดการทำงานของร่างกายของเขา และหลับลง
 

      “What are you talking about...oh god, don’t tell me you're going to use that!!!!”


      “Take this and turn into splinter!!! Ka-me-ka-me-------Ha!!!!!!!!!!”
    "นี่นายพูดถึงอะไรอยู่......เฮ้ยเดี่ยวนะ นี่นายคงจะไม่ใช้ไอ้นั่นหรอกใช่มั้ย!!"
   "รับไปซะไอ้ต้นไม้!!! พา-ลัง-คลื่นนนนน-เต่า!!!!!!!!!"
   Translator: Kom Muangnapoe