[ Love Secret ] รักในใจ

08
.
.
.
.
.
 
 
               วันนี้ตอนเย็นเป็นเวลาของชมรมแต่ละชมรมจะฝึกซ้อมเพื่อจัดงานโรงเรียนที่ใกล้จะมาถึงอีก2 สัปดาห์  ส่วนชมรมของผมเป็นชมรมดนตรี ผมเป็นมือกลองครับ ส่วนมือเบสโ่ด่  มือกีต้าไอซ์กับบอย คีบอร์ดเก้า นักร้องนำวงคือเต้ พวกเรานัดกันมาครับเพราะต่างคนต่างมีความสามารถในการเล่นดนตรีกันหมด แต่อีก2คน มอสกับนัทพวกมันอยู่ชมรทการแสดงครับ ก็รู้อยู่หรอกว่ามันสองคนหน้าตาดีเลยถูกพวกอาจารย์จากชมรมการแสดงจองตัวไว้ตั้งแต่มอ4แล้วครับ 
 
               " เอ้อ! รินวันนี้ไปซ้อมตอนเย็นด้วยนะเว้ยพวกกูนัดกันจะไปที่เดิมอ่ะ " ระหว่างจะเดินไปที่ชมรมอยู่ๆเต้ก็ทักขึ้น 
               " เออๆ ได้ วันนี้กูเอารถมาพอดี พวกมึงจะไปพร้อมกูเลยป่ะ " ผมถามพวกมันเพราะวันนี้โชคดีเอารถใหญ่ม่าพอดีขี้เกียจขับมอไซด์เมื่อย- -
               " ไปๆ ดีเหมือนดันมีรถบริการ " - -แหม่ไม่ค่อยเลยนะพวกมึง 
               " เออๆ พวกมึงไปกันก่อนเลยกูแวะเข้าไปบอกไอมอสแป๊ป " ก่อนจะเดินผ่านชมรมการแสดงพอดีเลยนึกขึ้นได้ว่าไปบอกมอสก่อนว่าวันนี้จะไปซ้อมกะพวกไอเต้ เลยโบกมือแล้วเดินแยกออกมา 
               ระหว่างทางผมเดินจะเข้ามาในห้องโถงใหญ่สำหรับซ้อมการแสดง ผมก็เห็นไอมอสพอดีดูท่ามันกำลังซ้อมอยู่ชัวร์เลยเพราะผมเห็นมันเดินไปเดินมารอบตัวของมินอยู่มือข้างซ้ายก็ถือบทไว้ในมือปากก็พูดตามบทและแสดงออกมา อ๋อจริงสิลืมไปได้ไงว่าแฟนมันก็อยู่ชมรมการแสดงด้วย ดูๆไปก็เข้ากันดีนี่หว่าอีกคนก็หล่ออีกคนก็สวย ผมมองดูภาพนั้นแล้วรู้สึกเจ็บจี๊ดๆขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้  เฮ้ย! จะไปมองทำไมว่ะ ผมสะบัดหัวแรงๆไล่ความคิดออกให้หมด 
                  อยู่ๆก็มีมือหนึ่งมาสกิดหลังของผม ผมกำลังจะหันไปก็ต้องตกใจเมื่อหน้าของเขาเข้ามาใกล้ซะจนจมูกจะชนกันอยู่แล้วผมเลยตกใจชะงักถอยหลังไป
               " เฮ้ย! " ผมเผลอร้องออกมาด้วยความตกใจ
               " โห่ พี่รินๆ อ่ะ ทำไมต้องตกใจถึงขนาดนั้นด้วยอ่ะ " เฮ้ออ นึกว่าใครที่ไหนไอนพนี่เอง นพเป็นรุ่นน้องของพวกผมเองครับเป็นน้องรหัสของผมอีกต่างหาก เออ จริงสิมันอยู่ชมรมนี้เหมือนกันนี่หว่า งั้นฝากมันไปบอกมอสก็ได้นี่
               " เอ้อ มึงมาก็ดีเลย พี่ฝากไปบอกมอสมันหน่อยนะว่าเย็นนี้พี่จะไปซ้อมดนตรีกับพวกไอเต้น่ะ " ผมบอกมันไปมันก็ผยักหน้ารับอย่างงงๆ 
               " เข้าใจแน่ใช่มั้ยเนี่ย " ผมย้ำมันอีกรอบ
               " โหย เข้าใจแล้วครับพี่ แต่ที่ไม่เข้าใจคือทำไมพี่ไม่ไปบอกพี่มอสเองเลยอ่ะ " 
               " ไม่เอาอ่ะ เห็นมันซ้อมอยู่เลยไม่กล้าเดินเข้าไป " ผมบอกมันอย่างเก้อๆ
               " ฮ่ะฮ่าๆๆๆ ก็ได้ครับ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งอย่าง " มันบอกแล้วทำหน้าเจ้าเล่ห์ยิ้มกรุ่มกริ่มมาให้ผม ผมมองมันอย่างชะล่าใจ
               " ข้อแลกเปลี่ยนอะไรวะ " 
               " วันเสาร์นี้พี่ต้องไปเที่ยวเป็นเพื่อนผม " โห่ นึกว่าอะไร
               " เออๆๆ ก็ได้ แค่นี้เอง " ผมบอกมันแล้วตบไหล่มันเบาๆ " ฝากด้วยนะไปล่ะ " 
               " คร้าบบ เจอกันวันเสาร์นี้นะพี่รินๆ ! "  จะตะโกนหาเตี่ยมีงหรอครับ- - ผมอายเลยรีบสาวเท้าเดินออกมาจากชมรมนั้นทันที 
 
                
              พอเลิกชมรมเสร็จพวกผมก็จะไปซ้อมกันต่อที่ร้านห้องเช่าที่เดิม ขณะที่ผมกำลังขับรถอยู่ไอเก้ามันก็ตะโกนเรียกให้หันไปมอง
              " เฮ้ยๆ พวกมึงดูนั่นไอมอสป่ะวะนั่น " ผมหันไปมองตามที่เก้าชี้แล้วก็เจอมอสมันกำลังคร่อมมอไซด์เลี้ยวเข้าซอยหนึ่งไป ผมจะไม่เอะใจเลยถ้ามันชับมาคนเดียวแต่ไหงผมเห็นมินนั่งซ้อนท้ายมันไปด้วยวะนั่น  
              " โหย ไอนี่แมร่งพาเมียซ้อนท้ายไปด้วยแหะ " ไอโด่พูดขึ้น ผมหันเลยหันไปมองมันด้วยหางตานิดๆ แล้วหันกลับมาเหมือนเดิม
              " มันไปส่งแฟนมันรึเปล่ากูจำได้ว่านั่นทางไปบ้านมินนะ " บอยบอก 
              " อืมคงใช่มั้ง " ผมบอกออกไปแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจขับรถไปต่อเรื่อยๆ จนมาถึงที่ร้าน พวกมัน5ตัวก็ลงไปแบกของเครื่องดนตรีของแต่ละคนเพื่อมาซ้อมลงกันไปเข้าในห้อง  ไอซ์เดินไปตรงเคาว์เตอร์ แล้วบอกกับพนักงานผู้หญิงคนนึง
              " 2 ชั่วโมงครับ " แล้วพนังงานก็ยื่นกุญแจห้องมาให้มัน
 
                 พวกผมก็เดินตามมันไปที่ห้องพวกเราซ้อมเพลงกันประมาณสี่ห้าเพลง ตั้งแต่4 โมง จนนี่ก็ 6 โมงแล้ว  ต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ผมขับรถกลับอยู่ๆผมเหลือบไปมองข้างทางก็เจอกับต่อมันกำลังเดินกินน้ำในแก้วอย่างมีความสุข ผมมองมันอย่างขำๆ รถก็มีไมไม่ขับออกมาวะ ผมเลยแกล้งขับไปใกล้ๆแล้วบีบแตรใส่มัน ตอนแรกมันสะดุ้งตกใจแล้วหันมามองอย่างงงๆ  ผมเลยเลื่อนกระจกลง
               "  ไปไหนน้อง ให้พี่ไปส่งป่าว " ผมแกล้งยักคิ้วหลิ่วตาใส่มัน มันมองผมด้วยสายตาเคืองๆนิดๆ 
               " ห่า ตลกตายแหล่ะ " มันบอกแล้วทำท่าจะเดินต่อไปอีก  ผมเลยบีบแตรเรียกมันอีกรอบ ปี้นๆ !  มันมองผมอย่างหงุดหงิด
               " จะไปไหน ขึ้นมาดิเดี๋ยวไปส่ง " มันมองผมสักพักนึงแต่ก็ยอมขึ้นรถมาด้วยกัน
               " นึกไงรับกูขึ้นมาเนี่ย " มัยถามขึ้นมา ผมมองหน้ามันแว๊บนึง
               " ก็เห็นเพื่อนบ้านเดินอยู่ข้างถนนคนดีอย่างกูก็มีน้ำใจพอนะเว้ย " ผมบอกไปแต่ตาก็ไม่ได้ละจากถนน
               "แล้วทำไมมึงป่านนี้เพิ่งกลับวะ เลิกเรียนตั้งนานแล้วไม่ใช่ไง " มันถาม
               " วันนี้กูไปซ้อมกะเพื่อนน่ะ " ผมบอกแล้วเผยิดหน้าไปหลังรถ ให้มันดูอุปกรณ์ซ้อมของผม
               " หืมม นี่มึงเล่นดนตรีด้วยหรอวะ "  มันถามยังไม่น่าเชื่อ
               " ก็ เออ ดิ แปลกตรงไหนวะ "  
               " ก็เปล่าหรอก แค่แปลกใจนิดนึงว่าคนอย่างมึงจะมีอารมณ์สุนทรีกับเขาด้วย " เห็นกูยังงี้กูก็ติสนะเว้ยเฮ้ย - -
               " ชิ - - ไม่เห็นน่าแปลกเลย ว่าแต่มึงเฮอะ รถก็มีไมไม่ขับมาวะ มาเดินเฟดเฟ่ข้างถนนเพื่ออะไร " ผมถามมันอย่างเอาคืน
               " ก็นานๆทีเปลี่ยนบรรยากาศบ้างไม่ได้อ๋อวะ " มันบอกยักคิ้วอย่างกวนๆ
               " ถุ้ย! มาเดินเตะฝุ่นข้างถนนเนี่ยหรอวะเปลี่ยนบรรยากาศของมึง " 
               " พอดีกูเป็นคนติดดินวะ " เอ้ออ ติดดินมาเลยครับพ่อคุณ.. - - *
               " แล้ววันนี้เพื่อนรักมึงไม่กลับด้วยกันเหรอไง "มันถาม น่าจะหมายถึงไอมอสมั้ง 
               " มันอยู่คนละชมรมกับกูน่ะ เลยไม่ได้ไปซ้อมด้วยกัน " ผมบอกขณะเลี้ยวเข้ามาในบ้านพอดี แต่ต่อมันยังนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม 
               " อ่ะ ถึงแล้วลงไปได้แล้วมึง " ผมบอกเพื่อเตือนสติมัน แต่มันก็ยังนั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิม
               " เฮ้ยๆ เป็นไรของมึงเนี่ย " ผมเขย่าแขนมันแรงขึ้น แล้วทันใดนั้นผมไม่ได้ตั้งตัวมันก็จับแขนผมสองข้างแล้วดันไปที่นั่งคนขับที่ผมนั่งอยู่ มันจับแขนผมแน่นจนผมขยับสู้แรงมันไม่ได้หน้ามันค่อยๆก้มลงมาใกล้ผมขึ้นเรื่อย จนจมูกเราชนกันผมเบิกตามองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ อีกใจก็ตกใจเหมือนกันนะ ระหว่างที่หน้ามันยังไม่ได้ห่างออกไปไหนก็มีเสียงเคาะกระจกด้านข้างขึ้นมา ก๊อกๆๆๆ ๆๆๆๆ  ผมสะดุ้งขึ้นมาพลักต่อออกไปที่นั่งของมัน ผมหันไปมองคนเคาะใจผมต้องล่วงวูบทันทีเมื่อเจอหน้ามอสยืนมองหน้าผมกับต่อ อย่าอาฆาตแค้นเลยทีเดียว มันไปโกรธอะไรมาอีกวะเนี่ย  ผมค่อยๆเปิดประตูแล้วลงจากรถ ยืนมองหน้ามันซึ่งมันก็จ้องหน้าผมนิ่งเหมือนกัน แล้วก็ได้ยินเสียงปิดประตูของต่อดังขึ้นสงสัยมันลงมาแล้วมั้ง ผมจะเดินไปหาต่อ แต่ก็ติดที่มือของมอสมันจับแขนผมซะแน่นเลยแล้วดึงเดินตามมันไป 
              " เฮ้ยย นี่มึงจะพากุไปไหนอ่ะ "ผมถามมันไปขณะมันลากผมเดินไปแต่มันก็เงียบใส่เหมือนเดิม
              " กูไปก่อนนะริน " ต่อเห็นผมแล้วยิ้มโบกมือใส่ เดี๋ยวววว ไอเชี่ยย มึงโยนขี้ให้กูก้อนบะเริ่มแล้วชิ้งไปยังงี้ไม่ได้นะเว้ยยยยย 
              " เดี๋ยว! " มอสตะโกนเรียกไว้ก่อนมันจะเดินเข้าบ้าน ต่อมันหันมามองอย่างงงๆ
              " หืม? มีอะไรหรอ " ส้าสสส มีหน้ามาถามอีกเนอะมึง 
              " มึงมากับมันได้ยังไง " มอสถาม
              " ถามไอรินมันไม่ง่ายกว่าหรอ " แล้วมันก็เดินเข้าบ้านไปหน้าตาเฉย เล่นเอาผมปากหวอทันที นี่มันอะไรกันเนี่ยยยยย *0*
              " มะ..มึงมีอะไรเปล่าวะ " ผมถามมันอย่างกล้าๆกลัวๆ มันหันมามองหน้าผมนิ่งแล้วปล่อยแขนผมแล้วเดินเข้าบ้านมันไปทันทีเล่นเอาใจผมกระตุกวูบขึ้นมา  ผมรีบเข้าบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดลำรองแล้ววิ่งลงมาจะไปเคลียร์กับมอสให้รู้เรื่อง 
 
             ผมเห็นมันเขนรถออกมาแล้วขึ้นคร่อมจะไปไหนของมันวะ ผมเลยรีบวิ่งจะไปหามัน 
              " เฮ้ยยย! เดี๋ยววว มึงจะไปไหนของมึงวะไอมอส " มันหันมามองผมนิดๆ
              " จะไปหามิน " ใจผมหายวาบทันทีที่มันพูดขึ้นมา ผมทำเป็นหลบสายตามัน 
              " มึงมีอะไร "  มันถามมาอย่างเย็นชามาก ผมไม่กล้ามองหน้ามันเลย ส่ายหัวไปมา
              " เปล่า... " แล้วมันก็ไม่สนใจบิทรถไปทันที ทิ้งให้ผมยืนหงอยอยู่หน้าบ้านคนเดียว ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดยังไงไม่รู้ผมเหลือบไปเห็นโอดี้เลยเดินไปนั่งยองๆหน้าบ้านมัน แล้วอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่เข้าใจเลย ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าทำไมต้องไปเจ็บกับอีแค่คำพูดของมัน มันจะไปหาเมียมันก็ปล่อยมันไปสิ ไม่ต้องไปสนใจหรอกไอคนพันนี้อ่ะ ฮึ!  
 
 
 
***********************