เจ้าหญิงแวมไพร์

ชุนสึเกะ Talk
ให้ตายเถอะ วันนี้ผมตื่นสายอีกแล้วอุตส่าห์ตั้งใจจะมาเร็วแล้วแท้ๆ สายขนาดนี้แล้วต้องโดนยัยป้ามิกะด่าอีกแน่ๆเลย(อาจารย์ที่ปรึกษาชื่อ มิกะ เมกุมิ/ชื่อออกจะเพราะทำไมเจ๊แกถึงได้ดุแบบนั้นนะ/
ชุนสึเกะ/ยุ่งกับชื่อฉันอยู่ได้แกน่ะรีบมาได้แล้ว/มิกะ/คร้าบๆ  ขอโทษคร้าบ/ชุนสึเกะ)
ปัง! ผมเปิดประตูห้องเข้าไปก็สะดุดตากับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งน่ารักจังผมคิดในใจ ก็แหมเธอน่ารักจริงๆ
หนิผมไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนสวยเท่านี้มาก่อนเลย ดวงตาสีฟ้าเข้มเหมือนน้ำทะเลยิ่งมองยิ่งรู้สึก
เหมือนถูกดึงดูดเข้าไปในมหาสมุทรเลยอ่ะ เอ๊ะ!นี่ทุกคนคงกำลังคิดว่าผมโอเวอร์สินะแต่ผมไม่ได้
เวอร์นะเธอน่ารักจริงๆไม่เชื่อก็...ก็...ก็ตามใจ(โดดถีบเลย/ไรท์เตอร์/ใจร้ายอ่ะ ก็ถ้าคนอ่านเขาไม่
เชื่อผมจะทำอะไรได้ล่ะT-T)แต่แล้วผมก็ต้องละความสนใจจากเธอเพราะเสียงของยัยป้ามิกะ ชิ บ่น
อยู่นั่นแหละผมมาสายแค่2วันเองนะ 2วันจริงๆ จริงๆนะก็แค่วันที่ฝนตกกับวันที่ฝนไม่ตกน่ะ
นะ(ตุ้บตั้บ/กระทืบมันเลยชอบกวนคนอ่านดีนัก/ไรท์เตอร์/เอ๋ง! เอ้ย โอ๊ย! ผมป่าวกวนนะมันเป็น
ความจริงงงงง)
เอาละหลังจากยัยป้ามิกะบ่นเสร็จแล้วก็ให้เธอมานั่งข้างๆผมแต๊งกิ๊วนะป้านานๆทีป้าจะทำให้ผมซาบซึ้ง
ToT แล้วผมก็ได้รู้ว่าเธอชื่อเอเลนดูเย็นชาจังแต่พอมองใกล้ๆแล้วน่ารักกว่าเดิมอีกแฮะ
ผมพูดกับเธอแต่เธอดูไม่ค่อยสนใจเลยถามสิบคำตอบหนึ่งคำเอาเถอะพรุ่งนี้ผมจะพยายามคุยกับเธอ
อีก
บ๊ายบายครับคุณผู้อ่านแล้วเจอกันใหม่
(แถมให้อีกตอนเพราะช่วงนี้ใกล้สอบคงไม่ได้อัพอีกสักพักอย่าพึ่งทิ้งกันน้า^o^)