[Fic naruto] Secret ความจริง ที่ปิดบัง

   ผ่านไปแล้ว 13ปี

 

"เฮ้อ พี่อิทาจิ กับ พี่ซาสึเกะ เมื่อไรจะกลับมาสักที น้า~...เฮ้อ"

ซากุระถอนหายใจ สายตาของหล่อน  มองไปที่ ต้นซากุระ ในสวนสาธารณะ

 

'ผ่านมา 5 ปีแล้วนะ เมื่อไร พวกพี่จะกลับมา พี่รู้ไหม หนูเหงานะ พี่ ไปฝึกวิชาที่นอกหมู่บ้าน ตั้งนาน ตอนนี้อยู่ที่ไหนก้ยังไม่รู้เลย'

 

"ซากุระ!" 

"ค่ะ แม่~"

ซากุระเดินไปหามิโกะโตะ

 

"แม่มีอะไรค่ะ"

"ซากุระ อยากเจอพี่ไหมจ๊ะ"

"อยากค่ะๆ" 

ซากุระ ไม่รอช้ารีบต่ออย่างรวดเร็ว แววตาของเธอ แสดงถึงความ ดีใจอย่างมาก

 

"งั้นพรุ่งนี้ ไปหาพี่กันนะ จ๊ะ"

"ค่ะ ไปตอนไหนค่ะแม่"

"ตอนเช้าจ๊ะ พี่เค้าอยู่หมู่บ้าน อาเมะ โนะ คุนิ เอง นะจ๊ะ"

"จ จริงหรอค่ะ โห ใกล้จังเลย อยากไปตอนนี้จัง เดินไปไม่ถึง 2 ชม. ก้ถึงแล้ว" 

"อะน่ะ แต่อยากให้ เค้ามาพักที่บ้านจัง สงสัยฝึกจนดึกแน่ๆ เลยไม่กลับ"

"แม่ค่ะ ว่าแต่..."

"หืม?"

"ทำไมแม่รู้ อ่ะค่ะ =[]="

"ก้ หิหิ แม่ไปงานที่หมู่บ้านนั้น ขากลับเลยเห็น นะสิ ^^"

"แม่ง่ะ -3-"

ซากุระพูดพร้อมทำหน้างอน

 

"555 รีบไปนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ้งนี้จะได้ไปหาพี่เค้าไวๆ ><"

"ค๊าา"

ซากุระ ขานรับพร้อมเดินตรงมาที่ห้องนอน

 

"พี่ค่ะ อยากเจอไวๆจังเลย คิดถึงพี่มากนะ"

ซากุระพูดพร้อม หลับตานึกถึง ซาสึเกะ กับ อิทาจิ  

"หาว~ งั้นนอนดีกว่า"

 

'พี่เกะ พี่จิ อย่าไปน่ะ ไม่อยู่กับหนูแล้วหรอ'

ซากุระพูดพร้อมดึงมือ ซาสึเกะและอิทาจิ ก่อนที่ทั้งสองจะออกจากหมู่บ้าน

'ขอโทษนะ ซากุระ พี่จะต้องไปฝึกวิชา เพื่อที่จะได้ปกป้อง ทุกคนได้'

อิทาจิพูดพร้อมลูบหัวซากุระ 

'แต่-'

'ซากุระ เดี๋ยวพี่ก้มา พี่ไม่ได้ไปตลอดชีวิตซะหน่อย'

ซาสึเกะพูดตัอบทซากุระ 

'ค่ะ หนูแค่ไม่อยากให้พี่ไป เท่านั้นเอง'

ซากุระก้มหน้าก้มตาพูด ตาสีมรกตของเธอเริ่มหมองลง

'พี่ไปก่อนนะซากุระ ไปกันเถอะอิทาจิ'

'อือ'

'บายนะ'

นี่คือคำพูดสุดท้ายที่เธอได้ยินจากอิทาจิ

 

"ไม่น้าา" 

 

ซากุระสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ เพราะฝันร้าย

 

"ฝันเรื่องนี้อีกแล้วหรอเนี่ย เฮ้อ"

ซากุระถอนหายใจ 'ฝันเรื่องนี้มาบ่อยแล้ว แต่ทำไมมันยังไม่ชินน่ะ'

"ช่างเถอะยังซะวันนี้ก้จะได้เจอพี่แล้ว รีบไปอาบนำแต่งตัว ดีกว่า"

ซากุระ พูดพร้อมลุกขึ้นจากฟูกแล้ว ไปอาบน้ำ

 

 

ด้าน ซาสึเกะ 

 

Sasuke talk

แสงแดดผ่านผ้าม่านสีเทาส่องถึงใบหน้าของ ผม ที่นอนอยู่ ผมหยี่ตานิดหน่อย เพราะ แดดมันแยงตานิ ผมลุกจากฟูก และ บิดตัวนิดหน่อย 'เฮ้อ รีบไปอาบน้ำดีกว่า'

 

(ตัดตอนอาบนะ ประสบการณ์ไม่มากพอ-.,-)

 

หลังผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ผมก้รีบไปที่ห้อง ของอิทาจิ 

 

ก็อกๆ  แอดด~ [เสียงเปิดประตูเรียกเพ่]

 

"อ้าว ซาสึเกะ" พี่คับบอกตง เหมือนผีเลยอ่ะ =[]=

"พี่ฮ่ะ เราไปฝึกกันเถอะ" 

"ซาสึเกะ ช่วยอะไรได้ป่ะ"พี่เปลี่ยนเรื่องอ่ะ 

"เอ่อ คับ"

"อ่ะ เอานี่ไปให้พวกขุนนางนะ" พี่ยื่นม้วนกระดาษม้วนหนึ่งให้ผม

"ขุนนางคนไหน" 

"ขุนนางที่ชื่อ คาบูกิ น่ะ ลองไปถามคนแถวนั้น น่าจะรู้จัก" ขุนนางไรว่ะ ชื่อ คาบูกิ = =''

"คับ พี่"

"ฝากด้วยนะ หาว~" พี่... พี่ไปนอนเถอะ - -"

แล้วผมก้หันหลังเดินออกไปจากพี่

 

'ผมรู้สึกเหมือนลืมอะไรเลยอะ - - เฮ้อ~ ช่างเหอะ แค่เอาม้วนกระดาษนี้ ไปให้คนชื่อ คาบูกิสิน่ะ เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อน' ตอนนี้ผมเริ่มกลับตัว แล้วรีบเดินไปหา พี่

 

"อิทาจิ พี่ฮ่ะ เปิดประตูหน่อย" เอะ ผมลองไปบิดกลอนประตูมันไม่ได้ล็อกนี่!

ผมก้เลย เปิดเข้าไปเลย 

"อิทาจิ ผมจะถามว่-..."

"ถ้าจะถามว่า ขุนนางนั้นอยู่ไหน ละก้ ไปถามคนในตลาด ที่หมู่บ้านเราก้รู้" ดูๆ พี่ตอบหน้าตายอ่ะ =[]= 

"=[]="หน้าผม

"ไปได้แร่ว จะนอน" ชิไรว้า พอตอบเสร็จก้ไล่ เลยน้า ~ 

 

ตัดมาทาง ซากุระ

 

Sakura take

 

11:45 

ตอนนี้ฉัน กับ แม่ ออกมาจากบ้าน เพื่อไปหา พวกพี่ๆ ที่แคว้นอาเมะ โนะ คุนิ เฮ้อ ชื่อสั้นดีน่ะ ขอเรียกว่า หมู่บ้านอาเมะ ล่ะกัน

 

"อีกไม่นาน ก้ถึงหมู่บ้าน อาเมะ แล้วนะ ซากุระ เหนื่อยไหมลูก" แม่ถามฉัน 

"นิดหน่อย ค่ะแม่" ฉันตอบแม่ไป แต่ก้น่ะ ใกล้ถึงแล้ว อีกนิดเดียว 

 

เวลา 25 นาทีผ่านไป 

 

"เห้อ ถึงซักที เนอะลูก"แม่นี้ยิ้มแม้กระทั้งตอน เหนื่อยก้สวยจังเลยน้า ><

"ค่ะแม่ ในที่สุดก้ถึง ^^""

 

จ๊อกก~

 

"แหะๆ แม่ค่ะ หิวข้าวอ่ะ -0-"

หิวอ่ะ หิว -0-',

"งั้นเราพักกินข้าวกล่องกันเนอะลูก^^"

ขะข้าวกล่องรึ ไปทำตอนไหนว้าา

"อ่ะค่ะ ว่าแต่กินตงไหนดีค่ะ"

"อืม..."

"..."

"แม่ก้ไม่รู้ง่ะ ^^" แหะๆ" =[]= แงะ เอาซะคือรู้อ่าา -_-

"ไปหากินในตลาดไหมค่ะแม่ เผื่อจะได้ไปซื้อของกินเพิ่ม ><~" ตลาดมีไรขายบ้างนะ อาจมีน้ำแข็งใสถั่วแดง ขายอิอิ ><

"จ้ะ งั้นเราไปกันเถอะ รีบกินจะได้ไปหาพวกพี่ กัน คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว ^3^"

"ค๊า ok"

 

เราเดินมาเรื่อยๆถามคนแถวนี้ดูว่าตลาดไปทางไหน พวกเค้าก้ชี้ทางให้ บางคนที่แม่รู้จัก แม่ก้จะยืนคุยกับเค้านานหน่อย อ่ะน่ะ แต่ในที่สุด้ราก้ถึงตลาด เฮ้อเอาซะเดินตั้งครึ่งชั่วโมง ชั่งเหอะตอนนี้หิวจะแย่อยู่แล้วว

 

"ตรงนี้แหละลูก"แม่กับฉัน เราเดินในตลาดมาเรื่อยๆ จนกระทั้งแม่หยุดที่ร้านนี้ เห!ให้กินหน้าร้ายรึ

"แม่ค่ะ กินหน้าร้านเค้าหรอค่ะ =[]="

"ป่าว กินในร้านสิก้นี้ร้านเพื่อนแม่เองนิ"

บอกตงแม่นี้ มีเพื่อนเยอะจัง -3-

 

หลังจากที่แม่คุยกะเพื่อน ฉันก้ขอแม่ไปเดินเล่น เพราะ คงอีกยาวนะสิ

ฉันเดินมาแถวๆแม่น้ำ เอ๋ มีคฤหาสแถวนั้นด้วย โหสวยใช่เล่น แหะ *0*

 

"คุณ ครับ รู้จักขุนนางคาบูกิ ไหม"

ใครนะ ฉันรู้สึกเหมือนมีคนจิ้มๆถามฉัน เห้อ~คาบูกง คาบูกิ ไหน ไม่รู้หรอก

 

"ไม่ร-"

ฉันหันมาตอบผู้ชายคนนั้น แต่หันไปตอบพี่ หน้าตาอย่างนี้ ใบหน้าคม ตาสีดำ ผมสีน้ำเงินออกดำ

 

"เธอ ใช่.."

 

ตัดไปละเด้อ~  เดี๋ยวต่อตอนหน้าน้าา