Search Boy Secret ภารกิจวุ่นลุ้นใจนายเจ้าเล่ห์

บทที่ 2

"เฮ้ย! ตื่นได้แล้ว"

"อื้มมม"

"ตื่นได้แล้ว!"

"ขออีก 5 นาที~"

"ไอ้เตี้ย! ตื่นได้แล้ว เว้ยยย!!!"

"โอ้ยยย! ตื่นแล้ว ตะโกนทำไมเนี่ย!!"

ใครบังอาจมาปลุกฉัน ผู้นั้นมันต้องตายยย ฉันลุกขึ้นด้วยความหงุดหงิดก่อนที่จะหันไปมองข้างๆ

"หวัดดีตอนสาย" จุงซูนั่งข้างๆเตียงที่ฉันนอนแล้วส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

"หวะ...หวัดดี >///<"

ตอนนี้ฉันตื่นเต็มตาเลยล่ะ อยู่ๆก็มีหนุ่มหล่อมาปลุกแต่เช้า ถึงแม้จะตะโกนแหกปากก็ตาม -////-

"เฮ้ออ กว่าจะตื่นได้ ต้องให้ฉันตะโกน จนคอจะแตกอยู่แล้วเนี่ย - -"

เสียงจากปลายเตียงเรียกความสนใจจากฉัน มินคีทำหน้าหงุดหงิดมองฉันอย่างรำคาญ อ้าวนี่ ฉันเข้าใจผิดเหรอเนี่ย เจ้าชายของฉันต้องเปรอะเปื้อน เพราะไอ้บ้ามินคี T^T

"แล้วจะตะโกนทำไม! สะกิดฉันก็ตื่นแล้ว"

"เฮอะ สะกิดก็ตื่นงั้นหรอ ฉันทั้งสะกิด เขย่า ถีบตกเตียง แกยังไม่ตื่นเลย ไอ้เตี้ยยย"

คำก็ เตี้ย สองคำก็ เตี้ย ฉันเตี้ยกว่านายนิดเดียวเองนะเฟ้ยยย ฮึ่ยย ใจเย็น ใจเย็น เดี๋ยวพวกนั้นจับได้ว่าเราเป็นผู้หญิง

"ฮึ่ย ฝากไว้ก่อนเถอะ" ฉันพึมพำเบาๆ (กลัวหมอนั่นได้ยิน เดี๋ยวโดนเตะ)

"เลิกทะเลาะกันได้แล้ว นายไปอาบน้ำซะ แล้วออกไปทานอาหารเช้า"

จุงซูขยี้ผมของฉันก่อนจะเดินออกจากห้อง มินคีเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับที่ปลายคางของฉัน อย่าจูบฉันน้าาา >3<

"อย่าคิดว่าจะรอดไปได้นะ ฮึ"

แล้วหมอนั่นก็เดินออกไป คิดว่าฉันจะกลัวหรือไง -\/- ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อนอนออก

"กรี๊ดดดด!"

"ชินเฮ!! เกิดอะไรขึ้น" จุงซูรีบเคาะประตูห้องน้ำ

"มะ...ไม่มีอะไร"

ฉันตอบอย่างกระตุกกระตัก ให้ตายเถอะ เมื่อกี้ฉันเผลอกรี๊ดออกไป พวกนั้นต้องสงสัยฉันแน่เลย

"ไม่มีอะไรได้ไงว่ะ เมื่อกี้แกกรี๊ดอย่างกับผู้หญิง"

เสียงมินคีดังขึ้นมา ให้ตายเถอะ ถ้าเกิดหมอนี่สงสัยอะไรขึ้นมา คงกัดฉันไม่ปล่อยแน่

"เอออออ ฉันแค่ลื่นล้มนิดหน่อย ไม่เป็นไรมาก"

"ไม่เป็นไรแน่เหรอ? ฉันว่านายเปิดประตูให้ฉันเข้าไปดูก่อนดีกว่า"

จุงซูพยายามบิดลูกบิดประตู ไม่นะ ถ้าเขาเข้ามาตอนนี้ เขาก็ต้องรู้ว่าฉันเป็นผู้หญิงแน่เลย ยายจ๋า ช่วยหนูด้วยยยย TT^TT

"ฉันไม่เป็นไรจริงๆ พวกนายไม่ต้องห่วงฉันหรอก เดี๋ยวฉันจะออกไปแล้ว"

"ไม่เป็นไรก็ดี ไอ้ซูไปรอข้างนอกกัน"

เสียงมินคีช่วยชีวิตไว้ อย่างน้อยหมอนั่นก็มีข้อดีอยู่

ปึง!

เสียงปิดประตูดังขึ้น แสดงว่าพวกเขาออกไปหมดแล้ว ฉันรีบจัดการเลือดที่หกเลอะบนพื้น มันเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันเผลอกรี๊ดออกมา ให้ตายสิ ทำไมต้องมาเป็นวันนี้ด้วยนะ แต่ถ้าคิดในแง่ดี มันก็มาก่อนเปิดเทอม แต่ถ้าไม่มีเลยก็ดีสิ เฮ้อออ

ฉันรีบอาบน้ำและแต่งอย่างรวดเร็ว ไม่งั้นพวกนั้นอาจสงสัยได้ ฉันหยิบกระเป๋าใบเล็กในกองเสื้อผ้าขึ้นมา มันเป็นกระเป๋าฉุกเฉินที่ฉันต้องติดตัวตลอด ฉันหยิบผ้าอนามัยแผ่นใหญ่ขึ้นมาใช้ จะได้ไม่ต้องเปลี่ยนบ่อยๆ ส่วนกางเกงในที่เปื้อนเลือด ฉันทิ้งลงในถังขยะ โชคดีที่มันเป็นถุงสีดำ กางเกงในของเป็นแบบใส่รายวัน ฉันพกมาไม่ค่อยมากเพราะมันแพง จากนั้นก็รีบเซ็ตผมสีบอร์นทองที่ตัดจนสั้นให้ฟู เพราะคนนั้นคนเดียวเลยจริงๆ

"นี่ไม่ใช่เวลามาคิดอะไรนะ" ฉันส่ายหัวไล่ความคิดออกไป แล้วรีบออกจากห้องน้ำ

"ว้ายยย! อุ๊บ!" ฉันรีบเอามือปิดปากตัวเองทันทีที่เผลอร้องแบบผู้หญิง

"ตกใจหมดเลย มานั่งทำไมตรงนี้?"

ฮยุนซูนั่งอยู่บนเตียงและมองฉันด้วยใบหน้าเรียบเฉย นั่นแหละคือสาเหตุที่ทำให้ฉันตกใจ

"ปลอดภัย"

เขาพึมพำเบาๆ แต่ก็พอให้ฉันได้ยิน ก่อนที่จะเดินออกจากห้อง อะไรของหมอนี่เนี่ย!?! เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?? ตอนนี้ฉันงงเป็นไก่ตาแตกแล้ว - -????

"เดี๋ยวสิ ฮยุนซู อะไรปลอดภัย"

ฉันเดินตามฮยุนซูออกจากห้อง แต่หมอนั่นไม่พูดอะไรเลย - -

"อ้าว ชินเฮ มาทานข้าว" จุงซูที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟากวักมือเรียก

"อื้ม" ฉันเดินไปที่โซฟา อาหารมากมายวางเรียงอยู่บนโต๊ะ น่ากินชะมัดเลย

"ทานเลย วันนี้ฮยุนซูมันทำเองเลยนะ"

จุงซูตักสปาเกตตี้เข้าปากตัวเอง ฉันได้ยินอะไรผิดหรือเปล่า คนที่นั่งอ่านหนังสือเงียบๆอยู่บนเก้าอี้ไม้ ดูท่าหมอนี่จะไม่ชอบยุ่งกับคนอื่น จะมาทำอาหารให้กินเนี่ยนะ ใส่ยาพิษหรือเปล่าก็ไม่รู้

"กินซะสิว่ะ ไอ้นี่ มันไม่ใส่ยาพิษหรอกโว้ย!"

มินคีกำลังหยิบนมซดอย่างอร่อยโวยวายขึ้น ฉันเลยจำใจหยิบส้อมขึ้นมาตักสปาเกตตี้ในจานเข้าปาก

"OoO"

ฉันถึงกับอึ้ง อร่อยสุดๆๆ อย่างกับพ่อครัวระดับโลกทำให้กิน ตอนนี้เรียกได้ว่าฉันเข้าโหมดคนหิวจัดแล้วล่ะ ก็แบบอร่อย ヾ(*´∀｀*)ﾉ

"อร่อยล่ะสิ" จุงซูหันมายิ้มให้

"(. .) (• •) (. .)" ฉันได้แต่พยักหน้าเพราะในปากมีแต่อาหาร

"ค่อยๆกินดิว่ะ เดี๋ยวก็ติดคอตาย" แล้วมินคีก็ผลักแก้วน้ำส่งมาให้

"ขอบใจ แคกๆ" ฉันรีบยกแก้วน้ำดื่มทันที ก็มันติดคอนี่หน่า ส่วนจุงซูก็คอยลูบหลังให้ เขินจุง (///▽///)

"แล้วนี้นายอยากออกไปไหนหรือเปล่า"

"ฉันอยากเดินทัวร์โรงเรียน จุงซูพาไปได้หรือเปล่า *^*" ส่งสายตาอ้อนวอนให้ดูน่าเอ็นดูสักหน่อย คิคิ

"ฉันก็อยากพานายไปดูหรอกนะ แต่พอดีที่ห้องเรียนฉันมีปัญหานิดหน่อย ต้องรีบไปแก้ไข นายไปกับมินคีแล้วกัน" หวาาา อดเลยเรา T T

"อะไร มาโยนให้ซะงั้น แกก็รู้ว่าวันนี้โค้ชเรียกฉันไปซ้อม แล้วฉันจะพาไอ้เตี้ยนี่ไปได้ยังไงว่ะ"

ดีแล้วล่ะ ฉันไม่อยากไปกับนายนักหรอก เดี๋ยวได้ฆ่ากันตายพอดี

"งั้นก็เหลือแต่..."

จุงซูลากเสียงแล้วหันไปมองที่เก้าอี้ไม้ มินคีและฉันก็เหมือนกัน ฉันได้แต่กลืนน้ำลายอยู่เงียบๆ ไม่เอาด้วยหรอก ถ้าจะให้ฉันไปกับฮยุนซู หมอนั่นยิ่งแปลกๆอยู่ หมอนั่นหันมามองพวกเราอย่างนิ่งๆ

"อืมม ฉันว่าง" นั่นเป็นคำตอบที่ฉันเกลียดที่สุดในสามโลกเลย TT TT

"ฉันว่าเราไปวันหลังก็ได้นะ" ไม่เอา ไม่ไปเด็ดขาด ไม่มีวันนั้นหรอก

"ไม่เป็นไรหรอกน่า ไอ้ยุนซูมันไม่กัดนายหรอก" มินคีรีบส่งเสริมให้ฉันไปตายใหญ่เลยนะ

"นั่นสิ มันไม่ทำอะไรนายหรอก ไปเถอะ พรุ่งนี้ก็มีรับน้อง พวกเราไม่มีเวลไปไหนแล้ว"

"แต่..."

"จะไปมั้ย?"

นั่นไงเสียงยมทูตมาแล้ว เอาว่ะ มาถึงนี่ล่ะ ยังไงฉันกับหมอนี่ก็ต้องเจอกันทุกวัน อย่างน้อยน่าจะช่วยสร้างความสัมพันธ์ได้ ถึงแม้จะเป็นยังไงก็ตาม

"ไป"

ฉันตอบอย่างมั่นใจ ทั้งๆที่ฉันไม่มั่นใจเลยสักนิด เอาน่า สู้ๆ ชินเฮ \(^^')/ ฉันเดินเข้าไปเตรียมของ ส่วนหมอนั่นก็นอนอ่านหนังสือต่อ เนี่ยนะคนที่จะไปกับฉัน ปวดหัวชะมัด ฉันออกมาจากห้องนอนแล้วหันไปมองอีกสองคน จุงซูมองฉันอย่างให้กำลังใจ ส่วนมินคีทำท่าเชือดคอ หนอยอีตาบ้าเอ้ย ฝากไว้ก่อนเถอะ ฮึ่ยยย - -# แล้วหมอนั่นก็ยังคงนอนอ่านหนังสือ

"ฉันเสร็จแล้ว นายล่ะ?"

เฮ้อออ นี่มันวันอะไรของฉันเนี่ย TT ^ TT