THE RomeO ที่รัก:)

แสงแดดส่องลอดประตูหน้าต่างบานใหญ่ มาที่เตียงที่มีหญิงสาวกับชายหนุ่มนอนอยู่
ก็อกๆๆ...
"หนูแพนด้าา~~มิฟฟี่~~ตื่นกันรึยังจร๊าาา"อื้อ!!กำลังนอนสบายอยู่เลยใครมาปลุกนะ รู้สึกหนักๆแหะ
ฉันหันไปมองตรงแถวๆหน้าอกก็พบกลับมือที่กำลังจับ><ฉันอยู่ อ๊ายย~~ ตานี่
"นาย!!ตื่นเดี๋ยวนี้นะ นาย นาย"ฉันปลุกมิฟฟี่ด้วยการเขย่าตัวเค้า กี่โมงแล้วเนี่ย ฉันหันไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง
10:57สายแล้ววันนี้วันอะไรเนี่ย
"มิฟฟี่ มิฟฟี่ ตื่นเดี๋ยวนี้นะ วันนี้วันอังคารนะตาบ้า ตื่นเดี๋ยวเน้!!"
"อื้ออ!!เราไม่ต้องไปก็ได้"ตานนั้นสลึมสลือพูดทั้งที่ตายังหลับอยู่ โอ้ยย!ฮึ้บบบ!!ตานี่หนักเป็นบ้าเลยแถมยังเอาขามาก่ายฉันอีก ตานี่หลับเป็นตายเลย
"นี่นายตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะตาบ้า ลืมรึไงว่าแขกพิเศษของบ้านนายมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว นายกลับดึกเค้าเลยหลับไปก่อนถ้านายยังไม่ตื่นอีกนะ ฉันจะไปตามแขกพิเศษที่นายไม่อยากบอกฉันว่าเป็นใครมาปลุกนายด้วยตัวเค้าเองด้วย"
"หะ!!มิซซี่งั้นหรอ"ตานั้นตกใจตื่นฉันจึงสามารถลุกขึ้นได้สบาย
"หลับเป็นตายเลยนะ ตาบ้า"
"เธอก็เหมือนกันนั้นแหละ ได้ข่าวว่าเพิ่งตื่นไม่ใช่หรอ"เค้าย้อน
"แล้วจะทำไม ยังไงฉันก็ตื่นก่อนนาย"
"แต่นี่เตียงฉันฉันจะตื่นตอนไหนก็เรื่องของฉัน ถ้าไม่พอใจก็นอนบนโซฟาตรงนู้น"ตานั้นพูดพลางชี้ไปที่โซฟาหน้าทีวีขนาดใหญ่
"นายเป็นผู้ชายนะ ตาบ้า"
"เธอก็เป็นผู้หญิงนะ ยัยบื้อ"
"นายต้องเสียสละให้ผู้หยิงสิ"
"ขอโทดนะ.ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษน่ะ "
"ฉันรู้ตั้งนานแล้ว ย่ะ "
"ฉันจะไปอาบนํ้าก่อนแล้วกันนะ ยัยเซ่อ"
"ไปเลย แบร่ ~":P
"แบร่~":P
พอตานั้นเข้าไปในห้องนํ้าฉันจึงของีบรอตานี้แล้วกัน
[Miffy:Talk]
ตอนนี้ผมอยู่ในห้องนํ้า เพราะผมขี้เกียดเถียงกับแพนด้า ก่อนเข้าห้องนํ้าแพนด้าเยาะเย้ยผมหนิ ต้องหาอะไรแกล้งซะแล้ว คิดออกแล้วว หึๆ
[END Miffy:Talk]
"แพนด้าาา~ แพนด้าา~"หือ !ใครเรียกเนี่ย เสียงมาจากห้องนํ้า ตามิฟฟี่แน่เลย
"มีอะไร ~"ฉันถามเค้ากลับ
"ช่วยหยิบครีมบนโต๊ะให้ทีสิ "ครีม อ่อ อันนั้นไง
"ขวดสีเทาใช่ป่ะ "
"ใช่ๆ สีเทา"เค้าตอบ
ฉันเดินตรงไปที่ห้องนํ้าพร้อมกับเคาะประตูก่อน
"เปิดประตูหน่อยสิ"เงียบบบ ...ฉันเลยลองเปิดประตู ไม่ได้ล็อก ?
"นายอยู่ส่วนไหนของห้องนํ้าเนี่ย ชั้นเลยลองเดินไปตรงที่แต่งตัว แต่ก็ไม่มี
หมับ!!!
จู่ๆก็รู้สึกถูกกอดจากด้านหลัง
"นายทำอะไรน่ะ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ มิฟฟี่"

"ไม่ปล่อย "

"นายจะทำอะไรของนายเนี่ย"ฉันจะพยายามดิ้นสุดแรงเกิดแต่ก็ไม่หลุดจากอ้อมกอดของเค้าสักที 

"ถ้าเทออยากหลุดจากการขืนใจเทอจากเพลย์บอยอย่างชั้น เทอจะต้อง ..."

"ชั้นจะต้อง..."

"บอกว่าเทอรักชั้น..."เค้าพูดอย่างแผ่วเบาข้างหูชั้น ><จั๊กกะจี้แต่ที่ให้ชั้นบอกว่าชั้นรักเขาเนี่ยนะ จะบ้ารึเปล่า

"น..นาย><อ๊ายยย~"จู่ๆเค้าก็รูดซิปที่ด้านหลังชั้นลง แล้วเค้าก็พลิกตัวชั้นให้หันหน้าไปหาทางเค้า หน้าเราจึงห่างกันไม่ถึงคืบ จนจมูกเราชนกัน

"เทอรักชั้นมั้ย".///.

"นายถามอ๊ายย ~~><"ตอนนี้เค้าถอดเสื้อชั้นออก จนเหลือแค่บราเซีย กับ กางเกงในและกางเกงซับ

"อาบนํ้ากับชั้นมั้ย? เทออยาก อาบนํ้ากับชั้นมั้ย?"

"ม..ไม่ ~"

"เทอ ไม่ชอบชั้นเหมือนผู้หยิงคนอื่นหรอ?"เค้าท่าทางหงอยๆลง

"ม..ไม่ใช่อย่างนั้น"ฉันเริ่มเห็นรอยยิ้มของเค้าที่เผยขึ้น

"งั้นเทอก็ไม่ได้เกลียดชั้นน่ะสิ"

"ใช่"

"งั้นเทอรักชั้นใช่มั้ย ?"

"ชั้ -"ยังไม่ทันที่ชั้นจะพูด

"เทออย่าพูดเลย เทอยิ่งงพูดชั้นยิ่งอยาก..."

"อยากอะไร !!??"

"อยากอย่างงี้ไงล่ะ"ชั้นถึงกับตกใจเมื่อเค้าถอดบราชั้นออก จากตอนแรกต้องเอามือพยายามแกะมือเค้าออกตอนนี้ต้องมาปิดหน้าอกซะอีก

"นายจะทำอะไรน่ะ เราไม่ควรทำแบบนี้นะ ตาบ้า"

"ไม่ต้องปิดหรอก "

"อย่านอกเรื่องสิ มิฟฟี่"

"ยังไงเราก็ต้องหมั้นกันอยุ่แล้ว"

"ยังไงก็เถอะ ชั้นไม่ยอมทำอะไรกับคนที่ไม่ใช่สามีชั้นหรอกนะตาบื้อ"

ดูเหมือนพูดไปก็เปล่าประโยชน์เค้าไม่ฟังแถม ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เค้าปลดมือจากกอดกลายเป็นพยายามดึงมือชั้นออกจากหน้าอก แต่แรงของเค้าเยอะหว่า จึงสามารถเอามือชั้นออกได้ ตอนนี้ชั้นรู้สึกหมดเรี่ยวแรง อยากจะร้องไห้ รู้สึกจุกอยุ่ตรงที่น่าอก เค้าอุ้มชั้นเค้ามาในอ่างอาบนั้าจากุชชี่ราคาเกินแสน แต่ดูเหมือนชั้นจะไม่มีความสุขที่ได้มาอาบในอ่างราคาแพงนี่เลย กลับรู้สึกอยากร้องไห้ซะงั้น ในที่สุดชั้นก้ร้องไห้ออกมา ดูเหมือนว่าเค้าจะสามารถ ถอดเสื้อผ้าชั้นได้หมดทุกชิ้นแล้ว. เค้าระดมจูบชั้นไปทั่วร่างกาย แต่เหมือนเค้ารู้แล้วว่าชั้นกำลังร้องไห้อยุ่จึงหยุดชะงัก แล้วเอื้อมมือไปคว้าผ้าเข้ดตัวแถวนั้นมาคุมตัวชั้น

"แพนด้า ชั้นขอโทดนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ชั้นระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ชั้นขอโทด "

"ช...ชั้นรู้ นายไม่ต้องคิดมากหรอก อย่าลืมสิแขกพิเศาน่ะ ชั้นจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วรอข้างนอกนะ นายก็รีบๆเค้าล่ะ เดี๋ยวแขกพิเศษจะรอนาน "ชั้นเดินออกไปสมองว่างเปล่า แต่ก็ยังดีที่เค้ายังไม่ทำอะไรชั้น ดีแล้ว ที่สุดแล้ว ฮึก อืออ

"ชั้นขอโทดเทอจะทำอะไรชั้นก็ได้ขออะไรก้ได้ แต่ขอแค่เทอยกโทดให้ชั้นก็พอ  ถ้าเทอไม่ยกโทดให้ชั้นจะเอาหัวดขกกำแพงจนกว่าเทอจะยกโทดให้ "จู่ๆ มิฟฟี่ก็เอาหัวดขกกำแพง ไปมา

 "ชั้นไม่โกรดนายสักหน่อย พอเถอะ แค่นายสันยาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก ถ้าไม่ใช่ภรรยาของนาย ตกลงมั้น มิฟฟี่"

"ตกลง แพนด้า ชั้นตกลง "พอเสร้จ ชั้นกับเค้าก็รีบอาบนั้าแต่งตัวลงไปข้างล่าง ก็ปาไปเกือบ  11:30

"อ้าว ตื่นกันแล้วหรอลูก ช้ากันจัง นี่ มิฟฟี่ ไหนบอกเมื่อวานจะกลับมาไวๆไง ทำให้หนูแพนด้าต้องแบกกลับมาจนถึงบ้านคนเดียว เมาแปร่เลย"พอมาถึงคุณแม่ก้มาพุดบ่นกับมิฟฟี่เรื่องเมื่อคืน

"ผมขอโทดครับบบ~"

"ไหนล่ะค่ะ แขกพิเศษ"ชั้นถามขึ้น

 "ลืมไปเลย หนูแพนด้า ขอเชินพบกับ มิซซี่ น้องสาวของมิฟฟี่ หรือ ลูกสาวของแม่นั้นเอง และก็พบกับหลานของแม่ มันนี่ กับ มัมมี่ จ๊ะ"พอคุนแม่พูดจบ ทั้งสามคนก็เดินออกมาจากหลังม่าน 

"พี่มิฟฟี่ ~"แล้วหนึ่งในนั้นที่อายุน่าจะน้อยกว่าชั้นปีสองปีก็เค้ามากอดมิฟฟี่

"พี่มิฟ ยัยนี่่ใคร อ่ะ มายืนข้างๆพี่มิฟได้ไง หะ หล่อน"แล้วน้องสาวของมิฟฟี่ก็หันมามองชั้นแล้วถามขระที่กอดกับมิฟฟี่อยู่

"นี่ แม่ยังไม่บอกเทอ หรอว่าแพนด้าเป็นคู่หมั้นกับชั้นน่ะสิเทอนั้นแหละที่มากอดชั้นแล้วยังจจะมาด่าคู่หมั้นชั้นอีก "

"ซี่ไม่ยอมให้พี่มิฟไปแต่งงานกับยัยนี่หรอก เพราะคนที่เหมาะสมกับพี่มิฟที่สุดคือ พี่เเมเบล พี่เมเบลเท่านั้น ซี่ไม่เชื่อ ซี่ไม่เชื่ออออ"แล้วน้องของมิฟฟี่ก็ทำท่าเหมือนเด้กอย่ากได้ของเล่น

"ไม่เชื่อใช่มั้ยงั้นดูนี"

จู่ๆมิฟฟี่ก็ประคองใบหน้าชั้นอย่างนุ่มนวลแล้วก็ จุบ

0o (0o (0o0) (0.)(.') (0o0)