THE RomeO ที่รัก:)

      7.00 น.
ฉันรอ ตาคุณชายเทวดาตั้งแต่ 6.00 น. แต่ตานั้นก็ไม่มีวี่แววที่จะออกมาจากบ้านหลังใหญ่นั้นเลย
ถ้าฉันไปเองได้และรู้ว่าโรงเรียนนั้นตั้งอยู่ที่ไหน ฉันคงไปเองนานล่ะ เฮ้อ...
ตึก ตึก ตึก
ตายยากจริง พูดถึงก็มาเลย
"หึ หึ" ตานั้นหัวเราะแล้วเหล่ตามมองฉันและเดินผ่านฉันขึ้นรถไป โดยมีคนขับรถเปิดให้
"หนูพ..แพน..ทวด.ข..ขอโทษที่ให้รอ..นะจ๊"ทวดพูดด้วยใบหน้าขอโทษ
"ไม่เป็นไรหรอกคร๊"^^
"เร๊วๆ เถอะเดี๋ยวจะไปเรียนสายนะ"คุณหญิงพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉันกับตาบ้านั้น หนูอยากจะบอกว่าสายแล้วค่ะ
"ขึ้นรถเถอะ..จ๊ะ..ด..เดี๋ยวสาย"
"คร๊ ฉันพูดเสร๊จก็จะเดินขึ้นรถ แต่ ตาคนขับรถปิดประตูแล้ว ขับออกนอกประตูรั้วไปเลย - -
อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะตอนคุณหญิงทวดพูดเห็นตานั้นส่งซิบกับคนขับรถและยัดเงินให้ด้วย ชิ
คุณทวดก็เดินเข้าบ้านไปแล้วด้วยสิ งะ แล้วฉันจะไปยังไงเนี่ย
ฉันเดินถามทางคนเดินผ่านไป ผ่านมาแถวนั้นจนมาถึง ฉันมองดูเข็มกลัดที่กลัดไว้กับเสื้อตรงหน้าอก
แล้วมอง สัญลักษณ์ เหมือนกันเดะ
CLARAGE HIGHSHCOOL
หึ หึ โรงเรียนหรอเนี่ยใหญ่เป็นบ้าเลยฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนก็พบรถที่มาส่งอีตานั้นขับสวนกับฉันไป
ฉันเดินตรงไปที่ห้องธุรการ โดยถามคนที่ผ่านไปผ่านมาอีกนั้นแหละ - -
"นี่ คุณหนู  นริศา พันธะ"ฉันยังคงใช้นามสกุลเก่า
"คร๊ มิส.. มิส ชมดชดช้อย"เอิ่ม ชื่อยากแล้วยังพิมพ์เป็น ภาษาอังกฤษอีก
"คุญ ธรรมโรจน์วินิจ ฝากมาให้ฉันพาเธอไปเป็นผู้จัดการ ชมรม เอิ่มเอาเป็นว่าฉันขัดไม่ได้หรอกนะ"
- -งงแพพ
"ตามฉันมา"
"เอ่อ..คร๊"
ฉันเดินตามมิส ชมดชดช้อย อย่างว่าง่าย และ งงๆ จนมาถึงหน้าห้องๆหนึ่งที่ทีประตูสูงใหญ่กว่าฉัน 2 เท่า
ป้ายที่แขวนอยู่หน้าห้อง เขียนว่า RomeO
พอประตูเปิดขึ้นก็พบกับ
ผู้ชาย 4-5 คนภายใต้ประตูบานใหญ่ ในห้องมีทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ ว้าว..
ผู้ชายทุกคนหันหน้ามา อย่างยิ้มแย้ม พร้อมกับคำว่า
''ยินดีต้อนรับ ครัช "
"ยัยเซ่อ"เจ้าของคำพูดนั้นคือ คุณชายโรคจิต