THE RomeO ที่รัก:)

      7.00 น.

ฉันรอ ตาคุณชายเทวดาตั้งแต่ 6.00 น. แต่ตานั้นก็ไม่มีวี่แววที่จะออกมาจากบ้านหลังใหญ่นั้นเลย

ถ้าฉันไปเองได้และรู้ว่าโรงเรียนนั้นตั้งอยู่ที่ไหน ฉันคงไปเองนานล่ะ เฮ้อ...

ตึก ตึก ตึก

ตายยากจริง พูดถึงก็มาเลย

"หึ หึ" ตานั้นหัวเราะแล้วเหล่ตามมองฉันและเดินผ่านฉันขึ้นรถไป โดยมีคนขับรถเปิดให้

"หนูพ..แพน..ทวด.ข..ขอโทษที่ให้รอ..นะจ๊"ทวดพูดด้วยใบหน้าขอโทษ

"ไม่เป็นไรหรอกคร๊"^^

"เร๊วๆ เถอะเดี๋ยวจะไปเรียนสายนะ"คุณหญิงพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ฉันกับตาบ้านั้น หนูอยากจะบอกว่าสายแล้วค่ะ

"ขึ้นรถเถอะ..จ๊ะ..ด..เดี๋ยวสาย"

"คร๊ ฉันพูดเสร๊จก็จะเดินขึ้นรถ แต่ ตาคนขับรถปิดประตูแล้ว ขับออกนอกประตูรั้วไปเลย - -

อย่าคิดว่าฉันไม่เห็นนะตอนคุณหญิงทวดพูดเห็นตานั้นส่งซิบกับคนขับรถและยัดเงินให้ด้วย ชิ

คุณทวดก็เดินเข้าบ้านไปแล้วด้วยสิ งะ แล้วฉันจะไปยังไงเนี่ย

ฉันเดินถามทางคนเดินผ่านไป ผ่านมาแถวนั้นจนมาถึง ฉันมองดูเข็มกลัดที่กลัดไว้กับเสื้อตรงหน้าอก

แล้วมอง สัญลักษณ์ เหมือนกันเดะ

CLARAGE HIGHSHCOOL

หึ หึ โรงเรียนหรอเนี่ยใหญ่เป็นบ้าเลยฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนก็พบรถที่มาส่งอีตานั้นขับสวนกับฉันไป

ฉันเดินตรงไปที่ห้องธุรการ โดยถามคนที่ผ่านไปผ่านมาอีกนั้นแหละ - -

"นี่ คุณหนู  นริศา พันธะ"ฉันยังคงใช้นามสกุลเก่า

"คร๊ มิส.. มิส ชมดชดช้อย"เอิ่ม ชื่อยากแล้วยังพิมพ์เป็น ภาษาอังกฤษอีก

"คุญ ธรรมโรจน์วินิจ ฝากมาให้ฉันพาเธอไปเป็นผู้จัดการ ชมรม เอิ่มเอาเป็นว่าฉันขัดไม่ได้หรอกนะ"

- -งงแพพ

"ตามฉันมา"

"เอ่อ..คร๊"

ฉันเดินตามมิส ชมดชดช้อย อย่างว่าง่าย และ งงๆ จนมาถึงหน้าห้องๆหนึ่งที่ทีประตูสูงใหญ่กว่าฉัน 2 เท่า

ป้ายที่แขวนอยู่หน้าห้อง เขียนว่า RomeO

พอประตูเปิดขึ้นก็พบกับ

ผู้ชาย 4-5 คนภายใต้ประตูบานใหญ่ ในห้องมีทุกอย่าง ทุกอย่างจริงๆ ว้าว..

ผู้ชายทุกคนหันหน้ามา อย่างยิ้มแย้ม พร้อมกับคำว่า

''ยินดีต้อนรับ ครัช "

"ยัยเซ่อ"เจ้าของคำพูดนั้นคือ คุณชายโรคจิต