ศึกท้ารักระหว่างประธานนักเรียน

 
“แวมไพร์ตื่นได้แล้ว!”
ผมค่อยๆงัวเงียลุกขึ้นนั่ง เกาหัวไปพลางก่อนจะหันไปดูนาฬิกาที่วางไว้บนหัวเตียง.....อืม 6 โมงเช้าเป๊ะ -_- คุณน้าสุดน่ารักก็ปลุกได้ตรงเวลาดี แต่...ตรงเกินไปก็ไม่ดีนะ
 
ปึง!
“ไอ้แวมไพร์! จะตื่นได้รึยังหา -_- ^!!!”
เสียงเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างแรงพร้อมกับการปรากฏตัวของน้าชายสุดหล่อของผม ที่ยืนเท้าเอวอยู่หน้าประตู มืออีกข้างก็ถือตะหลิว ช่างเข้ากันจริง =_=
“ไพร์ตื่นแล้วเนี่ย น้าจะขึ้นมาเรียกทำไม =O=”
“ก็กูเรียกมึงตั้งนาน มึงไม่ยอมลงไปแดกข้าวสักทีไง กูถึงขึ้นมาตาม -_- ^”
มาเป็นชุด เลยครับน้าผม =_= คือตูผิดที่ไม่ยอมลงไปให้เร็วสินะ ก็คนมันงัวเงียอยู่นี่หว่า ผมไม่สนใจว่าน้าจะหงุดหงิดแค่ไหน ลุกขึ้นจากเตียงและลงไปข้างล่าง
ผมอยู่กับน้าแค่สองคน พ่อกับแม่ของผมเสียไปตั้งแต่ผมอายุได้ 5 ขวบ น้าก็เป็นคนดูแลผมมาตั้งแต่พ่อแม่ผมเสีย น้าของผมจัดว่าเป็นคนหล่อ แต่ตอนนี้ก็ยังโสดเหมือนเดิม ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
“กินเร็วๆ เดี๋ยวไปโรงเรียนสาย”
“คร้าบๆ”
 
@ โรงเรียนสุขิตวิทยา เวลา 6:15 A.M
เวลานี้เด็กนักเรียนน้อยมาก.....ก็แนอ่ะนะมันยังไม่ถึงเวลานี่หว่า -_- ผมเดินเข้ามาในห้องทำงานตนเอง ก็พบกับไอ้รองประธานนักเรียน ที่นานๆจะโพล่หน้ามาที ไอ้หมอนี่มันเป็นพี่น้องกับไอ้นุ ชื่อ นัด พี่เด็กดี น้องเด็กเลว =_=
“ไงแวมไพร์”
“วันนี้น้องมึงจะมากวนตีนกูอีกไหมเนี่ย”
“ก็ไม่รู้สินะ ^^”
“แล้วมึงหายไปไหนม ไม่ค่อยเห็นหน้าเลย”
“แถวๆนี้แหละ J” มึงจงใจกวนตีนกูใช่ไหม -_-
ผมถอนหายใจอย่างเบื่อๆ ก็เลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ   ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลจากมากหรอกเดินขึ้นไป ชั้น 3 ก็ถึงแหละ แต่....ชั้น 3 เวลานี้ก็มื๊ดมืด จะมีผีโพล่มาไหมเนี่ยแอลหวั่นๆนะ ~O~
 
กึก....กึก
หืม? เสียงฝีเท้าใครฟ่ะ ใครเดินขึ้นมา พอผมหันหลังกลับไปมองก็ไม่เจอใคร เวรแล้วไง -_-!! แล้วเสียงฝีเท้าใครวะ ผมไม่สนใจรีบเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ปึง!
“แฮกๆ”
ผมยกมือขึ้นปาดเหงื่อตัวเองเล็กน้อย เหมือนพึ่งหนีอะไรมาสักอย่าง   เฮ้อ~ พอทำธุระส่วนตัวเสร็จผมก็เดินออกมาจากห้องส้วม เดินไปล้างมือที่อ่างล้างหน้า แต่ทว่า....จู่ๆประตูห้องน้ำที่ผมปิดไว้ก็เปิดเข้ามาพร้อมกับชายร่างสูงใบหน้าเรียวเข้ม ดวงตาคมนัยตาสีดำสนิทลึกลับ จมูกโด่งคมสัน ริมฝีปากหนาเล็กน้อย ที่แสนที่คุ้น เดินเข้ามาหาผม
“ไง....แวมไพร์”
“อะ...ไอ้นุ =[]=!” ผมถึงกับมือไม้สั่นเมื่อเจอหน้ามันในที่แบบนี้ ไอ้นุย่างก้าวเข้ามาหาผมอย่างช้าๆ ส่วนผมก็ถอยหลังไปเรื่อยๆจนแผ่นหลังของผมติดกับผนังห้องน้ำ ไอ้นุเหยียดยิ้มพร้อมกับใช้มือกั้นไม่ให้ผมหนี เอาแล้วไง! มันจะมาไม้ไหนอีกเนี่ย จะได้รับมือถูก   =_=
“กลัวเหรอ J”
“ใครกลัวมึง ถอยไป!” ผมผลักไหล่ร่างสูงตรงหน้าออกไป แต่มันไม่ยักกะถอยไป
“ปากดีนะมึง” นุว่าพลางเอื้อมมือมาบีบคางผม โอ่ย ~ เจ็บนะโว้ยยยยย!!! ผมเริ่มทำการทุบตีร่างสูงที่ยังคงบีบคางผมแน่น มันเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์และบีบคางผมให้แรงกว่าเดิม น้ำตาผมเริ่มคลอเพราะความเจ็บ ผมมองมันอย่างโกรธแค้นก่อนที่น้ำตาของจะหยดแหมะมาโดนมือมัน ไอ้นุมองผมอย่างสะใจก่อนจะค่อยๆคลายมือออกจากคางผม
“จำไว้! อย่ามายุ่งกับกลุ่มกูอีก!!!” นุทิ้งคำพูดนี้ไว้ที่ผม และเดินออกจากห้องน้ำไป ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!!!
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำอย่างหัวเสีย เดินเข้าห้องทำงานตัวเองด้วยอารมณ์บูดๆ
“ประธาน เป็นอะไรรึป่าวครับ   เข้าห้องน้ำนานจัง” น้ำปั่นเอ่ยทันทีเมื่อเห็นหน้าผม ผมมองมันอย่างเบื่อๆและเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานตัวเอง
“โดนไอ้นุรังแกมารึไง J ”
“ มึงนี่มีนิสัยเหมือนน้องมึงไม่ผิดเลยะนะ ”
“ ตรงไหนวะ -_- ”
“ กวนตีนกูไง   เออ น้ำปั่นวันนี้พวก PM มันคิดจะไปมีเรื่องที่ไหนอีกรึป่าว ”
“ โกดังร้างข้างโรงเรียนครับ รู้สึกว่าพี่นุจะไปท้าต่อยกับโรงเรียนรัฐศาสตร์วิทยาคมครับ ”
หึ....ถึงว่าวันนี้มาเรื่องตูแต่เช้า ที่แท้ก็ไปถ้าต่อยกับคนอื่นนี่เอง ผมหันไปมองไอ้นัด   แต่....มันไปไหนแล้วก็ไม่รู้   -_- ^ ฮึ่ย! กะจะใช้ให้ใสช่วยกันหน่อย   แต่กลับหนีหายไปซะงั้น ไอ้รองประธานเวรตะไล
“ งั้นหลังเลิกเรียนนี้ น้ำปั่น...! ”
“ ครับ! ”
“ มึงต้องไปกับกู   -_- ”
“ หา =[]=!~ ”
 
เลิกเรียน
ณ จุดจุดนี้กระผมแวมไพร์และสมุนอย่างน้ำปั่นได้มายืนหลบมุมอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่ในจุดที่กำลังจะเป็นเหตุการณ์ของกานองเลือด ผมว่า....ผมต้องสร้างกิจกรรมเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างโรงเรียนแล้วหล่ะ เพราะไอ้ห่าพวกนี้แหละ....ทำให้โรงเรียนเราไม่มีมิตร -_-
“ ประธานครับ....พวกนั้นมากันแล้ว ”
ผมมองไปที่หน้าโกดัง ก็เห็นพวก PM กับเด็กโรงเรียนรัฐศาสตร์หลายคน ยืนแยกเป็นฝั่งๆ อุปกรณ์ครบมือทั้งนั้น   -_- ;   กะจะมาฆ่ากันให้เลยใช่ไหม
“ อย่าเก่งแต่ปากนะมึง ” ผู้ชายหน้าตาก็ดี แต่หล่อน้อยกว่าผม ฝั่งรัฐศาสตร์เอ่ยขึ้น
ส่วนทางด้านพวกPM ต่างก็มองหน้ากันและหัวเราะออกมา ไอ้นุมองไปที่พวกรัฐศาสตร์อย่างสมเพจก่อนที่พวกไอ้เด็กเกรียนจะเริ่มตีกัน ส่วนผมก็ถ่ายคลิป ไอ้น้ำปั่นจดรายชื่อพวกที่กำลังตีกันอยู่ อยากจะรู้เหมือนกันว่ามึงจะหาทางรอดจากห้องปกครองได้ไหม ไอ้นุ!! กูมีหลักฐานมัดตัวมึงขนาดนี้ พรุ่งนี้ได้พักการเรียนชัวร์ แวมไพร์ฟันธง!!!
“ ประธานครับ จะดูอยู่อย่างนี้เหรอครับ =_= ”
“ แปบดิ ” ผมกดบันทึงวีดีโอเสร็จก็ฝากกล้องไว้ที่น้ำปั่นและค่อยๆเดินเฉิดฉายมาที่ด้ายหน้าโกดัง ส่วนพวกที่กำลังตีอยู่ถึงกับหยุดงัก
“ ประธาน!!! ” << พวกPM
“ สวยว่ะ!!! ” << พวกรัฐศาสตร์
เดี๋ยวพวกมึงจะโดนกูต่อยปากแตกไอ้พวกรัฐศาสตร์ -_- ^!! กูหล่อจะตายมาหาว่ากูสวยได้ไง ผมมองกลาดไปทั่ว
“ ถ้าพวกมึงยังจะตีกันอีก กูจะโทรแจ้งตำรวจ!!! ”
พอคำว่าตำรวจออกจากปากผมปั๊บ ไอ้พวกเด็กรัฐศาสตร์ต่างก็วิ่งแตกกระเจิงไปคนล่ะทิศล่ะทาง   ในที่สุด! กระผมวามไพร์ ประธานนักเรียนผู้เก่งกาจก็สามารถหยุดการทะเลาะวิวาทครั้งนี้ได้สำเร็จ -_-!!
แต่แล้วบรรยากาศก็เริ่มตึงเครียดขึ้นมาครั้ง เมื่อพวกPM ต่างก็มองมาที่ผม เอาแล้วไง ความซวยเริ่มมาเยือน =_= ;
“ กูบอกมึงแล้วใช่ไหม! ว่าอย่ามายุ่ง!!! ” ไอ้นุตรงเข้ามาผลักไหล่ผม จนผมนั้นเซล้มไปทางข้างหลัง โอ้ย ~ ตูดกู T^T ผมยันตัวเองให้ลุกขึ้นยืนพร้อมกับมองไอ้นุตาขวาง
“ กูทำตามหน้าที่! กูไม่อยากให้โรงเรียนมาเสียชื่อเพราะพวกสวะอย่างมึง! ” ผมว่าพลางสะบัดหน้าหนีเตรียมเดินออกไปจากโกดัง แต่ทว่า....ไอ้นุกับคว้าข้อมือผมไว้ พอผมหันไปมองมันเท่านั้นแหละ ไอ้นุก็จับใบหน้าผมให้เชิดขึ้นก่อนจะประทับริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากผม ดวงตาทั้งสองข้างของผมเบิกกว้างด้วยความอึ้ง อะ....ไอ้นุมันจูบโผมมมมมม TToTT!!!!! ผมทั้งผลัก ทั้งทุบไหล่มัน แต่ไอ้นุมันไม่ยักกะปล่อยผม แถมยังจูบให้หนักหน่วงยิ่งขึ้นอีกด้วย ผมรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายผลักมันออกไปไกลๆ ก่อนจะต่อยหน้ามัรไปเต็มแรง
“ กูไม่ใช่เกย์ ไอ้สัส! ” ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินกลับไปหาน้ำปั่นที่แอบอยู่ข้างต้นไม้ ไอ้ห่าเอ้ย! จูบแรกกู -_- ^! ไปเสียให้กับไอ้ส้นตีนนั่นจนได้ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด
“ ประธานไม่เป็นไรใช่ไหมครับ ”
“ เออ จดรายชื่อเรียบร้อยแล้วใช่ไหม พรุ่งนี้อย่าลืมเอารายชื่อไปส่งให้ห้องปกครองด้วย ”
“ ครับ...ประธาน ”