หยาดฝนบนพื้นทราย

“ยูซูป ไปกันคนไม่ให้มาที่นี่สักพัก ฉันจะคุยกับเจ้าหนุ่มคนนี้สักหน่อยไม่ต้องห่วง” ยูซูปดูจะอิดออดไม่น้อยแต่ก็ปฏิบัติตามคำสั่งเดินจากไป ลับร่างของคนสนิทชีคสูงวัยหันกลับมาสนใจเด็กหนุ่มตรงหน้าอีกครั้ง

“ว่ามาสิเจ้าหนุ่มธุระของเจ้านะ” ดวงตาสีเขียวจ้องหน้าของชายสูงวัยนิ่ง ก่อนจะปลดผ้าที่ปกปิดใบหน้าและศีรษะออกเผยโฉมของตนเองออกมาให้ชายสูงวัยได้เห็น ชีคสูงวัยนิ่งไปชั่วครู่กับใบหน้าของคนตรงหน้าที่แสนจะคุ้นตา แต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหนกันแน่ ร่างบางแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการกับชายสูงวัยตรงหน้าที่ยืนมองเธออย่างครุ่นคิด

“หนูชื่อ วัสสวดี เสณีรักษ์ รอยด์” เสียงที่ทุ้มห้าวกลายเป็นหวานใส พร้อมกับชื่อที่ไม่คุ้นหูแต่นามสกุลสะดุดใจไม่น้อย เสณีรักษ์ รอยด์ จนต้องเอ่ยถามออกไปให้หายข้องใจ คำถามที่ฟังไม่เข้าหูสักเท่าไหร่ของชีคสูงวัยทำให้คนฟังเริ่มหงุดหงิดขึ้นมา

 “หนูเป็นอะไรกับอมราวดี เสณีรักษ์ รอยด์” น้ำเสียงประชดประชันกับสายตาตัดพ้อต่อว่าส่งมาให้ชีคฟาซิได้รับรู้

“เป็นลูกสาวที่กำพร้าพ่อค่ะ” ชีคฟาซิเอ่ยถามอย่างคนสงสัยไม่เข้าใจว่าหญิงสาวตรงหน้าต้องการบอกอะไรกับตนเองกันแน่ คราวนี้คนฟังโกรธจนระงับไว้ไม่อยู่ คำพูดของมารดาหายไปจากความจำหมดสิ้น

 “พ่อของหนูไปไหนเสียล่ะ” ชีคฟาซิยืนอึ้งไปหลายนาทีจับต้นชนปลายไม่ถูกกับสิ่งที่ได้รับรู้

“ก็ยืนอยู่ตรงหน้าหนูนี่ไงคนที่ทิ้งหนูกับแม่ไป” เสียงที่หลุดออกจากลำคอ เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เด็กสาวตรงหน้าพูดสักนิด

“หนู! ว่าไงนะ”

วัสสวดีเอ่ยด้วยน้ำเสียงเจ็บปวดจากความน้อยใจที่บิดาไม่เชื่อในสิ่งที่ตนเองพูด

“หนูก็คิดอยู่แล้วว่าคุณคงไม่เชื่อในสิ่งที่หนูพูด แต่ไม่เป็นไรหนูมาที่นี่ก็เพราะคุณแม่ ตอนนี้ธุระของหนูก็หมดแล้วลาก่อนค่ะ หวังว่าคงไม่ต้องเจอกันอีกตลอดชาติ” ชีคฟาซิรับรู้ด้วยความตื่นเต้นดีใจก่อนจะห่อเหี่ยวลงแทบจะทันที หัวใจของคนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นพ่อของลูกสาวแทบหยุดเต้นกับคำกล่าวลาไร้เยื้อใย

“เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งไป ฉันขอให้หนูพิสูจน์ด้วยการตรวจดีเอ็นเอจะได้ไหม? หากหนูยืนยันว่าหนูเป็นลูกสาวของฉันจริงๆ” หญิงสาวนิ่งไปกับคำของชีคฟาซิ ก่อนจะหันกลับมามองหน้าชายสูงวัย ที่ได้ชื่อว่าเป็นบิดาอย่างเต็มตา แววตามุ่งมั่นท้าทายและไม่ยอมแพ้สิ่งใดของเด็กสาว ตรงหน้าทำให้ชายสูงวัยคิดถึงอดีตภรรยาที่รักเป็นอย่างมาก

“ได้สิคะ ฉันมั่นใจว่าเลือดที่ไหลเวียนในร่างกายของฉันครึ่งหนึ่งมันเป็นของคุณท่านชีคฟาซิ” สรรพนามที่ใช้แทนตนเองของวัสสวดีเปลี่ยนไปกับคำตอบที่มั่นคงหนักแน่นเด็ดเดี่ยวจนคนร้องขออึ้งไป การนิ่งไปของชีคฟาซิทำให้วัสสวดียิ้มเย้ยหยัน

“หรือคุณจะเปลี่ยนใจฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะคะ หากกลัวว่าสายเลือดทะเลทรายอันบริสุทธิ์ของคุณจะมาแปดเปื้อนกับเลือดต่างชาติอย่างฉัน” เจ็บนักกับคำเหน็บแนมของเด็กสาวตรงหน้า ตอกย้ำให้ลึกลงไปถึงอดีตประโยคเดียวกันที่เขาเคยใช้ทำร้ายอมราวดีแม่ของเด็กสาวตรงหน้า ย้อนกลับมาเล่นงานตัวเองหลังจากที่มันผ่านมาเกือบยี่สิบห้าปี

“พักที่นี่ก่อนพรุ่งนี้เราจะให้หมอตรวจเลือดกัน ฉันขอให้หนูอยู่ในสภาพเด็กผู้ชายไปก่อนจะได้ไหม?มันอันตรายหากหนูเป็นผู้หญิง ทะเลทรายมีอะไรที่น่ากลัวเกินกว่าที่หนูจะคาดคิด หนูใช้ชื่ออัสมาก็แล้วกันนะ” หลังจากที่เงียบไปกับการคิดถึงอดีตชีคฟาซิก็เอ่ยขึ้นขอร้องปนความห่วงใย วัสสวดีรับรู้ได้ในน้ำเสียงจึงไม่คัดค้าน หลังจากที่รอให้วัสสวดีปกปิดใบหน้าเป็นเด็กหนุ่มดังเดิมชีคฟาซิจึงเรียกยูซูปที่อยู่ไม่ไกลเข้ามา

“ยูซูป เข้ามาได้แล้วธุระเราเสร็จแล้ว” สิ้นเสียงร่างสูงก็ก้าวเข้ามาทำความเคารพเช่นเคย ยืนนิ่งรอรับคำสั่งจากชีคฟาซิ

“พาเจ้าหนุ่มนี่ไปพักกับนูร์” คำสั่งของชีคฟาซิทำให้ยูซูปแปลกใจไม่น้อย นูร์ลูกชายวัยหกปีของชีคฟาซิกับภรรยาคนที่สามแยกออกมาอยู่เพียงคนเดียวในกระโจมที่ใกล้กับบิดามารดาตามคำสั่งเพื่อเรียนรู้ชีวิตอย่างชายทะเลทราย

*****************************************

“นูร์จะยอมหรือครับ” ยูซูปถามออกไปอย่างสงสัยลูกชายคนเล็กที่ค่อนข้างไม่ยอมใครของชีคฟาซิ  

“คำสั่งของฉัน นูร์กล้าขัดก็ลองดู” ชีคฟาซิเอ่ยเสียงเข้มก่อนจะเดินจากไปอีกทาง ยูซูปหันมาเรียกเด็กหนุ่มให้ตามตนเองมา เดินเพียงไม่นานผ่านกระโจมน้อยใหญ่ที่ช่วยบังแสงแดดร้อนแรงกับอากาศที่เย็นขั้นติดลบเวลากลางคืน อย่างเพลิดเพลินใจก่อนจะหยุดที่กระโจมขนาดกลาง ยูซูปส่งเสียงเรียกคนอยู่ด้านใน

“นูร์ครับ นูร์ ลุงยูซูปเอง” ไม่นานเด็กวัยหกปีก็เปิดกระโจมออกมาดวงหน้าและแววตาใสซื่อ มองหน้าคนสนิทของบิดาเป็นคำถาม พร้อมกับส่งสายตามายังร่างที่ยืนอยู่ด้านหลังของยูซูป

“มีอะไรหรือครับท่านลุงยูซูป” เสียงใสเอ่ยถามยูซูปพยักหน้าให้คนที่อยู่ด้านหลัง เดินออกมาด้านหน้าพร้อมกับคำสั่งของชีคฟาซิ

“ท่านพ่อฝากพี่ชายคนนี้ให้นูร์ช่วยดูแลสักสองสามวันครับ” เด็กอ่อนวัยกว่าส่งยิ้มมาให้อย่างจริงใจจนคนที่คิดขัดเคืองลืมความโกรธนั้นไป ส่งมือเข้าไปจับมือน้อยนั้นเป็นการทักทายพร้อมรอยยิ้มที่ส่องประกายจากแววตา

“ยินดีที่ได้รู้จักท่านนูร์ ผมชื่ออัสมาครับ” พี่สาวที่ยังไม่ได้รับการยอมรับ แนะนำตัวกับน้องชายที่แสนจะน่ารักในความรู้สึกของตนเอง มือน้อยจับมือที่ส่งมาอย่างเขินๆ ไม่มีใครเคยทักทายเขาแบบนี้มาก่อน อีกทั้งมือของพี่ชายคนใหม่ก็นุ่มเหมือนมือท่านแม่ต่างจากมือที่หยาบกร้านที่ใช้จับกริชของพี่ชายทั้งสี่ของตนเองนูร์คิดและแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆ

“มือพี่อัสมานุ่มจังเหมือนมือท่านแม่เลยผมชอบจัง” ประโยคคำชมของเด็กชายทำเอาวัสสวดีรีบดึงมือกลับอย่างนุ่มนวลแทบไม่ทัน น้องชายช่างพูดอาจทำให้ความแตกหากเธอไม่ระวัง

“ยินดีเช่นกันเข้ามาก่อนสิพี่อัสมา” เด็กชายพาพี่ชายเข้าไปพักภายในกระโจมและด้วยความช่างพูดช่างซักของนูร์ ทำให้ทั้งสองสนิทกันอย่างรวดเร็วในเวลาไม่นาน อาจเพราะสายเลือดเดียวกันความผูกพันจึงเชื่อมถึงกันได้ไม่ยากจนเกินไป

***************************************************************

พระราชวังกลางเมืองใหญ่ของฮาบา ที่พำนักของชีคผู้ปกครองแคว้น ชีคหนุ่มผู้เป็นดังพญาเหยี่ยวแห่งทะเลทราย อำนาจการปกครอง กำลังทหารที่เข้มแข็งและทรัพย์สมบัติมหาศาล ที่ก่อเกิดขึ้นบนพื้นดินแห่งแคว้นฮาบาทำให้ชนเผ่าภายใต้การปกครองยอมศิโรราบ ลงตรงหน้าอย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ

อีกทั้งยังได้รับการสนับสนุนจากชนเผ่าแห่งทะเลทราย ที่ยิ่งใหญ่ผู้ครอบครองโอเอซิสแห่งรุ่งอรุณ สายน้ำและความชุ่มชื่นทำให้ชีคฟาซิ มีบารมีไม่แพ้ชีคหนุ่มผู้เป็นเจ้าครองแคว้นเท่าใดนัก ชีครามินยาให้ความเคารพชีคฟาซิในฐานะของผู้เป็นลุงนอกไส้ที่รักใคร่กันยิ่งกว่าบิดาสายเลือดเดียวกัน การปกครองที่ให้ความยุติธรรมกับทุกชนเผ่า ชีคหนุ่มใช้เวลาไม่นานจึงเป็นที่ยอมรับและยินยอมพร้อมใจพลีชีพเพื่อชีครามินยา

 ทะเลทรายที่ร้อนแรงคงไม่เท่าชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าปกครองฮาบา ชีครามินยา มันซูรมาลิก  ชายหนุ่มรูปงามใบหน้าคมสัน ผิวสีแทนดวงตาสีน้ำตาลเข้ม หากมองผิวเผินนัยน์ตาสีเข้มกับอาการนิ่งเฉยจะทำให้เจ้าของใบหน้าดูดุดันแต่ถ้าได้สัมผัสอย่างลึกซึ้งจะพบอ่อนหวาน ขี้เล่นซุกซนปนเจ้าเล่ห์อยู่ในดวงตา

ร่างสูงสง่างามแผ่รังสีทรงอำนาจ ในตนเองออกมาโดยไม่ต้องแสดงออกสักนิดเดียว ตอนสายของวัน งานที่สุมกองรวมสิบแฟ้มที่ต้องเซ็นอนุมัติ ทำให้ชีคผู้เป็นเจ้าชีวิตของประชาชนอยากจะหนีเที่ยวขึ้นมาเสียดื้อๆ มองงานตรงหน้าที่เปิดผ่านๆ รู้ว่าไม่เร่งรีบนักหากจะทิ้งมันไว้สักสองสามวันค่อยทำ ตอนนี้อารมณ์อยากเจอน้องชายลูกของท่านลุงมีมากกว่าอารมณ์ทำงานเสียอย่างนั้น มองหน้าสององครักษ์ซ้ายขวาที่ก้มหน้าทำงานของตนเอง

“อามีน ซามา เราจะไปเยี่ยมท่านลุงฟาซิ เตรียมตัวให้พร้อมใน 15 นาที” เสียงทรงอำนาจสั่งการสั้นๆ กับองครักษ์ อามีนกับซามามองหน้ากันราวกับนัดกันไว้ ก่อนจะแยกย้ายไปทำตามคำสั่งเตรียมข้าวของสำหรับเดินทาง  

“ครับท่านชีค” องครักษ์ทั้งสองรับคำอย่างรวดเร็ว ในเวลาไม่นานทั้งสองก็เดินกลับมารายงาน

“เชิญท่านชีคที่เฮลิคอปเตอร์ครับ” ร่างสูงของชายหนุ่มที่ถูกเรียกชีคพยักหน้าแล้วก้าวเดินนำหน้า