[ Fairy Tail ] Region ON.1 รักน่ะ นายนักฆ่า

 

     "นี่ไอ้แคว้นยูกิทัวยะเนี่ยมันไปทางไหนหรอ?"  ฉันถามขึ้น

 

    "ก็เดินไปทางตะวันตกเฉียงเหมือน แต่ต้องผ่านแคว้นฮินางิ แคว้นยามิแล้วก็แคว้นไซกะ" เจราลตอบคำถามของฉันมาแบบตรง ๆ

 

     "หรอ แล้วอีกนานแค่ไหนถึงจะถึงแคว้นยูกิทัวยะละ"

 

     "สักอาทิตย์นึงได้ละมั้ง"

 

     "หูยยย นานจัง"

 

     "นี่เธอ เดินข้ามแคว้นนะไม่ได้เดินข้ามร้านขายของ ถึงจะได้เดินกันวันเดียวแล้วถึงที่หมายน่ะ"

 

     "ขอโทษคร้าาาาา" ฉันตอบเขาไปแบบขอไปที ก็แหมคนมันไม่รู้นี่น่า "ก็ฉันไม่รู้นี่"

 

     "งั้นก็รู้ไว้ซะ"

 

     หมอนี่ขี้บ่นจัง ว่าแต่จะออกเดินทางเลยหรอเนี่ยเพิ่งจะกินข้าวอิ่มเองน่ะ เอ๋ ว่าแต่วันนี้วันที่เท่าไรหว่า

 

     "นี่ซิกเรน วันนี้วันที่เท่าไรหรอ?"

 

     "เอิ่ม... ก็วันที่ 11 กุมภาพันธ์ ว่าแต่ถามทำไมหรอ"

 

     11 หรอ อีก3 วันสิน่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงจะนั่งทำช็อคโกแล็ตที่วังแล้วก็เอาไปให้องค์ราชาและองค์ราชนี แต่ปีนี้ฉันคงไม่ได้ทำมันแล้วสิน่ะ

 

     "เธอถามทำไม"

 

     "อ๋อ ก็ไม่มีอะไรหรอก ^^"

 

     "หรอ" ซิกเรนมองหน้าฉันอย่างจับผิด แต่ก็ยอมล้มเลิกไป "ช่างเถอะ เอาเป็นว่าออกเดินทางกันได้แล้วละมั้ง"

 

     "อืม ก็ไปสิ"

 

     หลังจากนั้นฉักับซิกเรนก็ออกเดินทางกกันอีกครั้ง โดยที่มุ่งไปที่แคว้นฮินางิ เดินรัดเราะป่ามาได้ไม่ถึงชั่วโมงก็มาหยุดอยู่ที่ร้านตีดาบแห่งหนึ่ง

 

     "นี่ซิกนายหยุดทำไม?"

 

     "ซื้อดาบนะสิ"

 

     "ซื้อดาบ ซื้อทำไม ของนายก็มีนี่ เอ๋ เดียวสิ..." อยู่ ๆ ซิกเรนก็เดินเข้าไปในร้านนั้นโดยที่ไม่ฟังอะไรฉันเลย หนอยยยยยย~  กล้าเมินฉันหรออออ เอ๋แต่เดียว แล้วทำไมฉันต้องแคร์เขาด้วยละ เชอะ ไปหาอะไรรองท้องดีกว่า ฉันเดินไปที่ร้างขนมที่อยู่ใกล้กับร้านตีดาบที่ซิกเรนเดินเข้าไป

 

     "รับอะไรดีจ้า" มีพี่สาวคนนึงเดินออกมาจากหลังร้านพร้องกับถามทันที

 

     "ขอเค้กช็อกโกแลตชิ้นนึงค่ะ^^"

 

     "แล้วเครื่องดื่มละจ้ะ"

 

     "ขอเป็นคาปูชิโน่เย็นแล้วกันค่ะ"

 

     "ได้จ้ะ รอเดียวน่ะจ๊ะ" พี่สาวคนนั้นเดินเข้าไปหลังร้าน

 

     เฮ้ออออ แคว้นฮินางิกว่าจะถึงก็อีกตั้ง 2 วันกว่าจะถึง แล้วอีตานั้นก็ยังมาซื้อดาบซะอีก นี่ไม่รู้ว่าจะต้องรอนานเท่าไรถึงจะซื้อเสร็จ

 

     "มาแล้วจ้า เค้กช็อกโกแลต และก็คาปูชิโน่เย็น"

 

     "อ๋อ ขอบคุณคะ" ฉันรับเค้กช็อกโกแลตและคาปูชิโน่เย็บมาจากพี่สาว ฉันจัดการเค้กที่อยู่ตรงหน้าและคาปูชิโน่เย็น ผ่านมา 10 นาที แต่นายนั้นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะซื้อเสร็จสักกะที เค้กก็จะหมดอยู่แล้ว กาแฟนี่ก็ด้วย ทำไมถึงนานนักน่ะ

 

     "พี่ค่ะ ขอคาปูชิโน่เย็นอีกที่นึงค่ะ"

 

     "ได้จ้ะ รอสักคู่น่ะจ้ะ" 

 

     ฉันรอพี่เขาคู่นึง พี่เขาก็เอากาแฟที่ฉันสั่งมาให้ ฉันนั่งดื่มกาแฟไปเรื่อยจนไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไร่ และเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่พอตื่นมาก็มาเจอกับพี่สาวสุดสวย(?)กลายร่างเป็นอศูนไปแล้ว

 

     "จ่ายมาซะดี ๆคิดจะแกล้งหลับหรอ มุกนั้นมันใช่ไม่ได้ผลกับฉันหรอกน่ะ *-*"

 

     "ปล่าว ๆ ฉันไม่ได้คิดจะเบี้ยวค่าอาหารน่ะคะ แล้วมันเท่าไรหรอค่ะ"

 

     "275 กั๊ก *-*"

 

     "นี่ค่ะ 300 กั๊ก ไม่ต้องทอนน่ะค่ะ^^"

 

     "เอ่อ... ขอบคุณค่ะ" (ปลี่ยนสีหน้าไว้จริง นี่สิน่ะทาสแท้ของมนุษย์ -.-)

 

     "เอ่อ คือ ฉันนอนไปนานไหมค่ะ?"

 

     "ไม่นานหรอกค่ะ แค่3 ชั่วโมงเองค่ะ"

 

     "หาาาาาาาาา!!!!   3 ชั่วโม๊งงงงงงงงงง(ถึงกับเสียงหลงกันเลยทีเดียวครับท่าน)"

 

     "ไม่ต้องหาหรอกค่ะ ^^"

 

     "งะ งั้นฉันขอตัวน่ะค่ะ"

 

     "เชิญค่ะ โอกาสหน้าเชิญใหม่น่ะค่ะ"

 

     "ค่ะ" ฉันเดินออกมาจากร้านขนมนั้นและตรงดึ่งไปที่ร้านตีดาบนั้นทันที พอมาถึงฉันก็เจอกับเจ้าของร้าน ตอนแรกฉันคิดว่าหมอนั้นมันทิ้งฉันแล้วซะอีก แต่เจ้าของร้านตีดาบบอกว่า นายซิกเรนกำลังตีดาบอยู่ที่หลังร้าน พอได้ยินดังนั้นฉันก็เดินเข้าไปในร้านและก็เจอนายนั้นกำลังนั่งตีดาบอยู่ ในมือมีค้อนหนึ่งเล่มและอีกมือถือดาบที่เริ่มเข้าที่เข้าทางแต่เป็นสีแดง ซิกเรนนั่งตีดาบเล่มนั้นไปและจะคอยเอามันขึ้นมาดูว่าขนาดมันได้หรอยัง และขนาดของมันก็เหมาะกับผู้หญิง ไม่เหมาะกับผู้ชาย ดูแล้วน่าจะเบาอยู่ ถ้าผู้ชายถืออาจจะไม่ถนัดนัก 

 

     "ซิกเรน นั้นนายจะตีดาบไปทำไมอะ ของนายมันษึกแล้วหรอ"

 

     "ปล่าว"

 

     "แล้วนายตีไปทำไมอะ"

 

     "ช่างฉันเถอะน่า อีกเดียวก็เสร็จแล้ว เธอไปรอข้างนอกนู้นไป"

 

     "ชิ ไปก็ได้" ว่าแล้วฉันก็เดินออกมานอกร้านและนั่งรอซิกเรนอยู่ที่หน้าร้าน