[ Fairy Tail ] Region ON.1 รักน่ะ นายนักฆ่า
8.5
เขียนโดย ouy28
วันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 20.59 น.
7 ตอน
2 วิจารณ์
12.17K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม พ.ศ. 2557 18.50 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) บทที่ 6 ตีดาบ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 6
ตีดาบ
"นี่ไอ้แคว้นยูกิทัวยะเนี่ยมันไปทางไหนหรอ?" ฉันถามขึ้น
"ก็เดินไปทางตะวันตกเฉียงเหมือน แต่ต้องผ่านแคว้นฮินางิ แคว้นยามิแล้วก็แคว้นไซกะ" เจราลตอบคำถามของฉันมาแบบตรง ๆ
"หรอ แล้วอีกนานแค่ไหนถึงจะถึงแคว้นยูกิทัวยะละ"
"สักอาทิตย์นึงได้ละมั้ง"
"หูยยย นานจัง"
"นี่เธอ เดินข้ามแคว้นนะไม่ได้เดินข้ามร้านขายของ ถึงจะได้เดินกันวันเดียวแล้วถึงที่หมายน่ะ"
"ขอโทษคร้าาาาา" ฉันตอบเขาไปแบบขอไปที ก็แหมคนมันไม่รู้นี่น่า "ก็ฉันไม่รู้นี่"
"งั้นก็รู้ไว้ซะ"
หมอนี่ขี้บ่นจัง ว่าแต่จะออกเดินทางเลยหรอเนี่ยเพิ่งจะกินข้าวอิ่มเองน่ะ เอ๋ ว่าแต่วันนี้วันที่เท่าไรหว่า
"นี่ซิกเรน วันนี้วันที่เท่าไรหรอ?"
"เอิ่ม... ก็วันที่ 11 กุมภาพันธ์ ว่าแต่ถามทำไมหรอ"
11 หรอ อีก3 วันสิน่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงจะนั่งทำช็อคโกแล็ตที่วังแล้วก็เอาไปให้องค์ราชาและองค์ราชนี แต่ปีนี้ฉันคงไม่ได้ทำมันแล้วสิน่ะ
"เธอถามทำไม"
"อ๋อ ก็ไม่มีอะไรหรอก ^^"
"หรอ" ซิกเรนมองหน้าฉันอย่างจับผิด แต่ก็ยอมล้มเลิกไป "ช่างเถอะ เอาเป็นว่าออกเดินทางกันได้แล้วละมั้ง"
"อืม ก็ไปสิ"
หลังจากนั้นฉักับซิกเรนก็ออกเดินทางกกันอีกครั้ง โดยที่มุ่งไปที่แคว้นฮินางิ เดินรัดเราะป่ามาได้ไม่ถึงชั่วโมงก็มาหยุดอยู่ที่ร้านตีดาบแห่งหนึ่ง
"นี่ซิกนายหยุดทำไม?"
"ซื้อดาบนะสิ"
"ซื้อดาบ ซื้อทำไม ของนายก็มีนี่ เอ๋ เดียวสิ..." อยู่ ๆ ซิกเรนก็เดินเข้าไปในร้านนั้นโดยที่ไม่ฟังอะไรฉันเลย หนอยยยยยย~ กล้าเมินฉันหรออออ เอ๋แต่เดียว แล้วทำไมฉันต้องแคร์เขาด้วยละ เชอะ ไปหาอะไรรองท้องดีกว่า ฉันเดินไปที่ร้างขนมที่อยู่ใกล้กับร้านตีดาบที่ซิกเรนเดินเข้าไป
"รับอะไรดีจ้า" มีพี่สาวคนนึงเดินออกมาจากหลังร้านพร้องกับถามทันที
"ขอเค้กช็อกโกแลตชิ้นนึงค่ะ^^"
"แล้วเครื่องดื่มละจ้ะ"
"ขอเป็นคาปูชิโน่เย็นแล้วกันค่ะ"
"ได้จ้ะ รอเดียวน่ะจ๊ะ" พี่สาวคนนั้นเดินเข้าไปหลังร้าน
เฮ้ออออ แคว้นฮินางิกว่าจะถึงก็อีกตั้ง 2 วันกว่าจะถึง แล้วอีตานั้นก็ยังมาซื้อดาบซะอีก นี่ไม่รู้ว่าจะต้องรอนานเท่าไรถึงจะซื้อเสร็จ
"มาแล้วจ้า เค้กช็อกโกแลต และก็คาปูชิโน่เย็น"
"อ๋อ ขอบคุณคะ" ฉันรับเค้กช็อกโกแลตและคาปูชิโน่เย็บมาจากพี่สาว ฉันจัดการเค้กที่อยู่ตรงหน้าและคาปูชิโน่เย็น ผ่านมา 10 นาที แต่นายนั้นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะซื้อเสร็จสักกะที เค้กก็จะหมดอยู่แล้ว กาแฟนี่ก็ด้วย ทำไมถึงนานนักน่ะ
"พี่ค่ะ ขอคาปูชิโน่เย็นอีกที่นึงค่ะ"
"ได้จ้ะ รอสักคู่น่ะจ้ะ"
ฉันรอพี่เขาคู่นึง พี่เขาก็เอากาแฟที่ฉันสั่งมาให้ ฉันนั่งดื่มกาแฟไปเรื่อยจนไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไร่ และเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แต่พอตื่นมาก็มาเจอกับพี่สาวสุดสวย(?)กลายร่างเป็นอศูนไปแล้ว
"จ่ายมาซะดี ๆคิดจะแกล้งหลับหรอ มุกนั้นมันใช่ไม่ได้ผลกับฉันหรอกน่ะ *-*"
"ปล่าว ๆ ฉันไม่ได้คิดจะเบี้ยวค่าอาหารน่ะคะ แล้วมันเท่าไรหรอค่ะ"
"275 กั๊ก *-*"
"นี่ค่ะ 300 กั๊ก ไม่ต้องทอนน่ะค่ะ^^"
"เอ่อ... ขอบคุณค่ะ" (ปลี่ยนสีหน้าไว้จริง นี่สิน่ะทาสแท้ของมนุษย์ -.-)
"เอ่อ คือ ฉันนอนไปนานไหมค่ะ?"
"ไม่นานหรอกค่ะ แค่3 ชั่วโมงเองค่ะ"
"หาาาาาาาาา!!!! 3 ชั่วโม๊งงงงงงงงงง(ถึงกับเสียงหลงกันเลยทีเดียวครับท่าน)"
"ไม่ต้องหาหรอกค่ะ ^^"
"งะ งั้นฉันขอตัวน่ะค่ะ"
"เชิญค่ะ โอกาสหน้าเชิญใหม่น่ะค่ะ"
"ค่ะ" ฉันเดินออกมาจากร้านขนมนั้นและตรงดึ่งไปที่ร้านตีดาบนั้นทันที พอมาถึงฉันก็เจอกับเจ้าของร้าน ตอนแรกฉันคิดว่าหมอนั้นมันทิ้งฉันแล้วซะอีก แต่เจ้าของร้านตีดาบบอกว่า นายซิกเรนกำลังตีดาบอยู่ที่หลังร้าน พอได้ยินดังนั้นฉันก็เดินเข้าไปในร้านและก็เจอนายนั้นกำลังนั่งตีดาบอยู่ ในมือมีค้อนหนึ่งเล่มและอีกมือถือดาบที่เริ่มเข้าที่เข้าทางแต่เป็นสีแดง ซิกเรนนั่งตีดาบเล่มนั้นไปและจะคอยเอามันขึ้นมาดูว่าขนาดมันได้หรอยัง และขนาดของมันก็เหมาะกับผู้หญิง ไม่เหมาะกับผู้ชาย ดูแล้วน่าจะเบาอยู่ ถ้าผู้ชายถืออาจจะไม่ถนัดนัก
"ซิกเรน นั้นนายจะตีดาบไปทำไมอะ ของนายมันษึกแล้วหรอ"
"ปล่าว"
"แล้วนายตีไปทำไมอะ"
"ช่างฉันเถอะน่า อีกเดียวก็เสร็จแล้ว เธอไปรอข้างนอกนู้นไป"
"ชิ ไปก็ได้" ว่าแล้วฉันก็เดินออกมานอกร้านและนั่งรอซิกเรนอยู่ที่หน้าร้าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ