รักนาย เจ้าชายในสายฝน

วี๊ด....ปุ๊ง
วี๊ด....ปุ๊ง
วี๊ด....ปุ๊ง
"นี่ๆ ลู่หาน นายลองมองพลุบนฟ้าพวกนั้นสิ สวยเหนอะ"
"ใช่ครับ...สวยมากเลย เซฮุน "
"แต่ฉันคิดว่าตัวนายเนี้ย สวยกว่าพลุพวกนั้นตั้งเยอะ"
"ฮ่ะๆ บ้าน่าเซฮุน ผมเขินนะ"  มือเล็กทุบเบาๆที่แผงอกใหญ่
"ฮ่าๆ" คนตัวโตหัวเราะลั่น
"หัวเราะอะไรครับ"
"ก็หัวเราะนายนั้นแหละ เห้ย..เพราะนายเป็นแบบนี้แหละนะถึงทำให้ฉันรักนายน่ะ"
วี๊ด....ปุ๊ง
"อะไรนะครับ..ผมไม่ได้ยินเลย" ลู่หานตะโกนถาม
วี๊ด....ปุ๊ง
"ฉันรักนาย" เซฮุนบ้องปากตะโกนบอก
วี๊ด...ปุ๊ง
"อ้อๆ...ฮิๆ ผมก็รักเซฮุนเหมือนกันครับ"  คนตัวเล็กทำท่าเลียนแบบเซฮุน
"อะไรกันแค่นี้ต้องเลียนแบบฉันเหรอ"
"ฮ่าๆ อะไรกันครับไม่ได้เลียนแบบนะ ผมแค่ทำตามเฉยๆ"
"ยังจะเถียงอีก อย่างนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว"
"ซะ...เซฮุน จะทำอะไรครับ" คนตัวเล็กเสียงสั่น
"จูบสั่งสอน"
"ห่ะ..."
          คำถามต่อไปยังไม่ทันได้ออกจากปากคนตัวเล็กก็โดนคนตรงหน้าเข้ามาช่วงชิงอากาศไปซะก่อน ลิ้นชื้นแชะวกพันอยู่ในช่องปากของคนทั้งสอง
"จำไว้นะ ถ้านายดื้ออีก ฉันจะจัดการนายแบบนี้อีก เข้าใจไหม??"
"คะ..ครับ -////-"
"ไปกลับห้อง เดี๋ยวฉันไปส่ง มันดึกมากแหละ"
"เดี๋ยวก่อนครับ" คนตัวเล็กคึงชายเสื้อคนตรงหน้า "ผมขอถามอะไรหน่อย"
"ถามอะไรล่ะ " คนตรงหน้า ยืนยิ้มรอคำถาม
"เซฮุนรักผมไหม??"
"รักสิ..ทำไมจะไม่รักล่ะ"
"ไม่รู้สิ...มันอยากถามขึ้นมาน่ะ"
"จะให้ตอบกี่ครั้ง โอ เซฮุน คนนี้ก็จะยังตอบเหมือนเดิมว่า เซฮุนรักลู่หาน"
"สัญญากับผมนะ" คนตัวเล็กส่งนิ้วก้อยไปกระดิกตรงหน้า
"ได้สิ..สัญญา"
"ผมรักเซฮุนที่สุดเลยยยย" พูดจบลู่หานก็กระโดดกอดเซฮุนอย่างเต็มรัก
"ฉันก็รักนายที่สุดเหมือนกันลู่หาน"
วี๊ด...ปุ๊ง
วี๊ด.........ปุ๊ง
    ภายใต้ความมืดมิดของสวนสาธารณะอีกด้านหนึ่งยังมีชายหนุ่มปริศนาหลบอยู่หลังต้นไม้ต้นหนึ่ง เขาพร่ำบอกบางสิ่งบางอย่างอยู่ภายใต้ความมืดมิดของดวงจันทร์
"ทำไม...ทำไมนายไม่รักฉัน อย่างที่นายรักมัน ทำไม ฮึก นี่นะเหรอ ลู่หาน ฮึก ลู่หาน สักวัน นายจะได้เห็นดีกับฉัน"
....
....
 
 
#จบตอนแรกแล้วนะคะ ช่วยเป็นกำลังใจให้กับภรรยาเฮียคริส คนนี้ด้วยนะคะฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรกที่แต่ง อยากได้กำลังใจ ช่วยเม้นด้วยนะคะ รักนักอ่านทุกคน จุ๊บบบ