รักนาย เจ้าชายในสายฝน

วี๊ด....ปุ๊ง

วี๊ด....ปุ๊ง

วี๊ด....ปุ๊ง

"นี่ๆ ลู่หาน นายลองมองพลุบนฟ้าพวกนั้นสิ สวยเหนอะ"

"ใช่ครับ...สวยมากเลย เซฮุน "

"แต่ฉันคิดว่าตัวนายเนี้ย สวยกว่าพลุพวกนั้นตั้งเยอะ"

"ฮ่ะๆ บ้าน่าเซฮุน ผมเขินนะ"  มือเล็กทุบเบาๆที่แผงอกใหญ่

"ฮ่าๆ" คนตัวโตหัวเราะลั่น

"หัวเราะอะไรครับ"

"ก็หัวเราะนายนั้นแหละ เห้ย..เพราะนายเป็นแบบนี้แหละนะถึงทำให้ฉันรักนายน่ะ"

วี๊ด....ปุ๊ง

"อะไรนะครับ..ผมไม่ได้ยินเลย" ลู่หานตะโกนถาม

วี๊ด....ปุ๊ง

"ฉันรักนาย" เซฮุนบ้องปากตะโกนบอก

วี๊ด...ปุ๊ง

"อ้อๆ...ฮิๆ ผมก็รักเซฮุนเหมือนกันครับ"  คนตัวเล็กทำท่าเลียนแบบเซฮุน

"อะไรกันแค่นี้ต้องเลียนแบบฉันเหรอ"

"ฮ่าๆ อะไรกันครับไม่ได้เลียนแบบนะ ผมแค่ทำตามเฉยๆ"

"ยังจะเถียงอีก อย่างนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว"

"ซะ...เซฮุน จะทำอะไรครับ" คนตัวเล็กเสียงสั่น

"จูบสั่งสอน"

"ห่ะ..."

          คำถามต่อไปยังไม่ทันได้ออกจากปากคนตัวเล็กก็โดนคนตรงหน้าเข้ามาช่วงชิงอากาศไปซะก่อน ลิ้นชื้นแชะวกพันอยู่ในช่องปากของคนทั้งสอง

"จำไว้นะ ถ้านายดื้ออีก ฉันจะจัดการนายแบบนี้อีก เข้าใจไหม??"

"คะ..ครับ -////-"

"ไปกลับห้อง เดี๋ยวฉันไปส่ง มันดึกมากแหละ"

"เดี๋ยวก่อนครับ" คนตัวเล็กคึงชายเสื้อคนตรงหน้า "ผมขอถามอะไรหน่อย"

"ถามอะไรล่ะ " คนตรงหน้า ยืนยิ้มรอคำถาม

"เซฮุนรักผมไหม??"

"รักสิ..ทำไมจะไม่รักล่ะ"

"ไม่รู้สิ...มันอยากถามขึ้นมาน่ะ"

"จะให้ตอบกี่ครั้ง โอ เซฮุน คนนี้ก็จะยังตอบเหมือนเดิมว่า เซฮุนรักลู่หาน"

"สัญญากับผมนะ" คนตัวเล็กส่งนิ้วก้อยไปกระดิกตรงหน้า

"ได้สิ..สัญญา"

"ผมรักเซฮุนที่สุดเลยยยย" พูดจบลู่หานก็กระโดดกอดเซฮุนอย่างเต็มรัก

"ฉันก็รักนายที่สุดเหมือนกันลู่หาน"

วี๊ด...ปุ๊ง

วี๊ด.........ปุ๊ง

    ภายใต้ความมืดมิดของสวนสาธารณะอีกด้านหนึ่งยังมีชายหนุ่มปริศนาหลบอยู่หลังต้นไม้ต้นหนึ่ง เขาพร่ำบอกบางสิ่งบางอย่างอยู่ภายใต้ความมืดมิดของดวงจันทร์

"ทำไม...ทำไมนายไม่รักฉัน อย่างที่นายรักมัน ทำไม ฮึก นี่นะเหรอ ลู่หาน ฮึก ลู่หาน สักวัน นายจะได้เห็นดีกับฉัน"

....

....

#จบตอนแรกแล้วนะคะ ช่วยเป็นกำลังใจให้กับภรรยาเฮียคริส คนนี้ด้วยนะคะฟิคเรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรกที่แต่ง อยากได้กำลังใจ ช่วยเม้นด้วยนะคะ รักนักอ่านทุกคน จุ๊บบบ