ติวเตอร์ที่รัก[Yaoi]

5

ทันทีที่เข้าไปในห้อง ทำเอาผมอึ้งจนพูดไม่ออกเดินดูนั่นดูนี่อย่างถือวิสาสะคือห้องพี่ไม้มันเป็นคอนโดแบบมีสองชั้นข้างล่างก็เป็นห้องรับแขก ห้องครัวอะไรแบบนั้นส่วนห้องนอนจะอยู่ข้างบนซึ่งมีสองห้อง แล้วพี่มันก็แต่งห้องแบบคลาสสิคออกแนวสว่างนิดหน่อย ส่วนพี่ไม้ตอนนี้ขึ้นไปข้างบนคาดว่าคงขึ้นไปเอาหนังสือนั่นแหละส่วนผมก็ไม่กล้าขึ้นไปเพราะมันเป็นห้องส่วนตัวเลยได้แต่เดินดูส่วนล่าง เดินไปถึงมุมหนึ่งซึ่งทำเอาผมแทบจะวิ่งไปหานั่นคือตู้หนังสือซึ่งข้างในเป็นการ์ตูนวันพีชที่ผมชอบมากๆๆๆๆๆ ไม่น่าเชื่อว่าพี่มันจะอ่านการ์ตูนด้วย

“เบียร์ชอบวันพีชหรอ”ยืนสำรวจหนังสือพี่มันไปก็ได้ยินเสียงพี่มันทัก หันไปมองก็เห็นพี่มันกำลังเดินลงบันไดส่วนในมือก็ถือกล่องลังเดินลงมา

“ใช่พี่ก็ชอบหรอเต็มตู้เลย”ผมพูดเมื่อพี่มันเดินเอาหนังสือมาวางบนโต๊ะก่อนเดินมายืนข้างผมที่กำลังสนใจสิ่งตรงหน้า

“อืม แต่ก่อนน่ะบ้าเลยแหละ แต่พอขึ้นมหาลัยก็เพลาๆไปหน่อย”พี่มันพูดพลางหัวเราะนิดหน่อย ก็นะยิ่งเรียนสูงขึ้นเวลาว่างมันก็ลดลงเรื่อยๆ

“แต่พี่มีครบทุกเล่มเลยอ่ะ มีแหล่งแนะนำป่ะบางเล่มผมหาซื้อไม่ได้เลย”จากที่สำรวจเมื่อกี้คร่าวๆในตู้มันมีครบทุกเล่มต่างจากผมที่บางเล่มหาไม่ได้ต้องยืมจะเพื่อนหรือร้านเช่าอ่าน

“อืมร้านรุ่นพี่พี่น่ะ เดี๋ยววันหลังพาไป”พี่มันพูดแล้วเดินกลับมานั่งตรงโซฟา ผมจึงรีบเดินกลับมานั่งโซฟาข้างๆพี่มันบ้าง

“จริงนะ”ผมตาลุกวาวเมื่อได้ยินพี่มันพูดแบบนั้น

“หึหึ ครับ”พี่ไม้มันขำเมื่อเห็นผมทำท่าตื่นเต้นขนาดนั้น พอมันดีใจนี่มันชอบมากๆก็อยากสะสมให้ครบทุกเล่มใช่ไหมล่ะ

“พวกนี้เป็นหนังสือที่พี่ใช้อ่านแล้วสรุปไว้ ลองเอาไปอ่านดูก่อนไม่เข้าใจก็มาถามพี่”เริ่มเข้าสู่โหมดจริงจังเมื่อพี่มันเปิดกล่องหนังสือตรงหน้าแล้วหยิบบางเล่มออกมาให้ดู

“ขอบคุณครับ ”ผมขอบคุณพี่มันแล้วเปิดดูหนังสือคร่าวๆ พี่มันเป็นคนที่จดสรุปละเอียดมากซึ่งที่ผมอ่านแล้วก็เข้าใจบ้างที่ไม่เคยอ่านก็ดูงงๆไปหน่อย

“มีวิชาไหนที่ไม่ถนัดเลยไหม”พี่มันเงยหน้าจากกองหนังสือมาถาม

“อืม…ก็ไม่ถึงกับไม่ถนัดแต่ผมไม่ชอบพวกประวัติศาสตร์อ่ะ ”จริงๆมันก็มีหลายวิชาแหละแต่ผมก็อาศัยการจำไปเยอะๆซึ่งมันก็พอช่วยได้ ฟิสิกส์ เลขให้พี่บิวมันสอนให้ก็โอเคอยู่แต่ประวัติศาสตร์มันเป็นอะไรที่จำยากมากสำหรับผมเลย

“ก็ดีแล้ว ประวัติศาสตร์อ่ะช่วงนี้ก็แค่จำไปสอบแต่ถ้าขึ้นปีหนึ่งก็ไม่ได้เจอแล้วทนเอา”ใช่ผมก็คิดว่าอย่างนั้นก็เลยละเลยมันไปบ้างแต่ตอนใกล้สอบก็คงต้องรื้อฟื้นมันนิดหน่อยมั้งนะ

Rrrrrrrrrrrr

“ว่าไง”เสียงโทรศัพท์พี่มันดังขึ้น พี่มันหยิบมาดูแล้วกดรับเลยแถมยังพูดแบบสบายๆคงเป็นเพื่อนๆพี่มัน

“อยู่คอนโด มาเอาหนังสือ”พี่มันเหลือบมาทางผมเล็กน้อย แล้วตอบกลับผมว่าต้องเป็นพี่บิวโทรมาแน่ๆถ้ามันจะห่วงผมขนาดนั้นนะ

“เออๆจะไปแล้ว แค่นี้นะ”พี่มันทำหน้าเซ็งๆเล็กน้อยก่อนตอบกลับไปแล้วจึงวางสาย คิดว่าพี่บิวต้องบ่นพี่มันแหงๆที่ให้ไปติวที่บ้านแต่ตอนนี้เรากลับมาอยู่คอนโดพี่มัน เห็นอย่างนั้นผมจึงช่วยพี่เก็บหนังสือเข้าที่เดิม แต่พอเอื้อมมือไปพี่มันก็แย่งไปถือแทน ผมจึงเก็บของแล้วเดินตามพี่มันแทน

“ไอ้บิวหวงเบียร์น่าดูเลยนะ แค่พี่บอกอยู่คอนโดบ่นพี่หูเกือบชา หึหึ”ขณะรอลิฟท์มา พี่มันจึงพูดขึ้นพลางหัวเราะไปด้วยคงไม่คิดว่าไอ้พี่บิวมันจะหวงผมขนาดนั้น

“หวงมากไปต่างหาก ขนาดผมจะไปเที่ยวกับเพื่อนยังต้องโทรายงานมันก่อนพี่คิดดูดิ”พอเห็นว่าเป็นพี่ผมจริงๆ ก็เลยถือโอกาสบ่นให้พี่ฟังบ้าง

“หึหึ ขนาดนั้นเลย  นี่ถ้าเบียร์มีแฟนมันจะทำไงนะ”พี่ไม้ชวนพูดไปเรื่อยๆตอนเดินไปที่ลานจอดรถ

“ตอนมอสามผมบอกมันว่าผมชอบผู้หญิงคนนึงที่เรียนพิเศษ พี่เชื่อป่ะมันลงทุนไปแอบดูผมถึงที่อ่ะ”ผมพูดเมื่อนึกถึงตอนอยู่มอสามผมขณะเรากำลังนั่งทานข้างกันพอผมบอกมันไปมันก็ถามไม่หยุดจนผมต้องเบรกมันไว้ พออีกวันตอนผมรอเรียนพิเศษกันอยู่ไอ้ม่อนที่พึ่งมาถึงก็ถามว่า“ปกติก็เห็นกลับเอง ทำไมวันนี้ให้พี่บิวมารับว่ะ”พอออกมาดูก็เห็นมันนั่งอยู่ร้านอาหารใกล้กับที่เรียนพิเศษมันถึงยอมรับว่ามาแอบดูแต่ผมก็ไม่ว่ามันหรอกนะเพราะมันเลี้ยงผมมาด้วยมั้ง แถมมันก็ไม่ได้เข้ามายุ่งแบบประเจิดประเจ้อแค่แอบดูอยู่ห่างๆ

“จริงดิ แล้วไงมันให้คบป่ะ”พี่ไม้ถามต่อ ตอนนี้พี่มันกำลังขับรถออกจากคอนโดมันเพื่อไปติวที่บ้านตามคำสั่งพี่ของผม ==

“ก็ให้คบแหละแต่พอคบไม่นานเราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม”ผมพูดพลางยักไหล่ ตอนนึกถึงตอนนี้เราก็ยังคุยอยู่นะเพราะเราสนิทกันเร็วด้วยมั้งผมจึงคิดว่ามันน่าจะเป็นความรักอีกอย่างเราอยู่คนละร.ร.พอมาคิดกันอีกที่เป็นเพื่อนกันนี่แหละโอเคสุดแล้ว จนถึงตอนนี้ผมยังก็ไม่ได้ชอบใครเป็นพิเศษมองๆก็มีบ้างตามประสาผู้ชายแต่ก็ยังไม่เจอใครที่ถูกใจสักที

“เอาน่า เดี๋ยวเราก็เจอคนนั้น”พี่มันยื่นมือมาขยี้หวผมเบาๆคงคิดว่าผมเสียใจมั้งเลยพูดปลอบ

“ผมไม่เป็นไรน่า พี่ล่ะมีแฟนป่ะดีกรีนักศึกษาแพทย์ต้องมีใครมาชอบบ้างแหละ”ผมหันมาพูดกับพี่มันแล้วพิงลงกับเบาะรถ

“หึหึ ก็ตั้งแต่คิดว่าจะเข้าคณะนี้ก็ไม่ได้สนใจใครเลย แต่ตอนนี้เข้าได้แล้วนี่ก็คงต้องเริ่มมองๆแล้วแหละ”พี่มันหันมายิ้มให้ผมขณะพูดออกมา มันก็เหมือนผมตอนนี้สินะ

“ฮั่นแน่ ถ้าพี่จีบเค้าไปผมมั่นใจว่าเค้าจะต้องชอบพี่แน่ๆ”ผมพูดตามความจริง ดีกรีว่าที่คุณหมอ แถมยังหล่อ รวย นิสัยเท่าที่รู้จักก็โอเคเลยสาวที่ไหนจะไม่ชอบบ้าง

“หึหึ”พี่มันก็ได้แต่หัวเราะกลับมา สักพักพี่มันก็มาจอดตรงหน้าบ้านผม ผมจึงลงไปเปิดประตูให้พี่มันเข้ามา

เมื่อเข้ามาถึงผมก็ยึดพื้นที่หน้าทีวีเพื่อให้พี่มันติว เตรียมน้ำ ขนมสำหรับพี่มันและผม ดูเวลาก็ห้าโมงครึ่งแล้วพี่มันจึงเริ่มติวให้ผมวิชาแรกสุดที่พี่มันติวให้คือเคมี เพราะเนื้อหามันเยอะ แถมยังมีคำนวณที่สูตรเยอะมาก แต่เคมีก็เป็นวิชาหนึ่งที่ถือว่าโอเคสำหรับผมก็เลยดูราบรื่นดี มีบ้างบางหัวข้อที่เรียนตั้งแต่มอสี่ที่หลงลืมไปพี่มันก็สอนอย่างละเอียดยิบ ทั้งสอนวิธีการการจำ การคำนวณง่ายๆเพราะเวลาเข้าไปสอบมันไม่ให้ใช่เครื่องคิดเลข พี่มันผมแบบให้หยุดพักบ้างถามคำถามทวนบ้าง เรานั่งติวกันจนมืด สักพักเสียงรถก็แล่นเข้ามาจอดในบ้าน พร้อมกับพี่บิวที่เดินหิ้วของพะรุงพะรังเข้ามา

“ทุ่มครึ่งแล้ว ยังติวไม่เสร็จหรอ”พี่มันพูดแล้วยกของเข้าไปในครัว แล้วเดินมานั่งข้างๆผมพลางก้มลงมาดูโจทย์เคมีที่ผมกำลังทำอยู่

“งั้นข้อนี้เสร็จพอก่อนก็ได้”พี่ไม้บอกผม เมื่อทำเสร็จพี่มันก็ตรวจให้ก่อนที่เราจะหยุดติวกัน พี่บิวซื้อกับข้าวมาเลยเพราะวันนี้อาจารย์ปล่อยเลทพี่มันเลยกลัวว่าพวกผมจะหิวกัน

“วันนี้ไปคอนโดไอ้ไม้มาหรอ”พี่ผมเงยหน้าถามผมที่กำลังนั่งทานข้าวอยู่ โดยมีพี่ไม้นั่งทานด้วย

“ใช่ ไปเอาหนังสือน่า”ผมพูดดักไว้เพราะรู้ว่าพี่มันกำลังจะหาเรื่อง

“ก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”พี่มันมองพี่ไม้นิดหน่อยจึงพูดขึ้น ส่วนพี่ไม้ผมแอบเห็นว่ามันก็หัวเราะใส่พี่บิวเล็กน้อย เรานั่งทานข้าวกันจนอิ่มผมจึงรับหน้าที่ล้างจานพี่ไม้มันก็ขอตัวกลับเลย ส่วนพี่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรต่อจากนั้น

talk: ขอโทษษษษษษ หายไปเดือนกว่าๆเลย ไม่ได้หายไปไหนนะแต่พึ่งรอดจากไฟนอลมาได้ ชีวิตมหาลัยใครว่าสบายอย่าไปเชื่อนะ ยิ่งขึ้นปีหนึ่งปรับตัวอีกเป็นสอง สามเท่า

ตอนนี้ปิดเทอมแล้ว จะพยายามอัพให้เร็วขึ้นนะ <3 สัญญาไม่หายแล้ว