ติวเตอร์ที่รัก[Yaoi]

4

และวันอังคารก็มาถึง ซึ่งเป็นวันที่พี่ไม้จะเริ่มติวให้ผมวันแรกนั่นเอง วันนี้พี่บิวมาส่งผมมาร.ร.เหมือนเดิมถึงพี่มันจะมีเรียนตอน 11โมงก็เหอะ เพราะพี่ผมเป็นห่วงผมนั่นแหละถึงไม่ค่อยยอมให้ผมไปไหนมาไหนตามลำพังไม่ใช่ว่าผมไม่เคยขอมาร.ร.เองนะแต่ขอจนปล่อยเลยตามเลยแล้วต่างหากยังไงมันก็ยังจะมาส่ง ก็เอาสิดีซะอีกมีคนมารับมาส่งสบายจะตาย

“เย็นนี้ไอ้ไม้จะเข้ามาติวให้ใช่ไหม เดี๋ยวกูมารับ”พี่บิวหันมาสั่งในขณะที่จอดรถหน้าร.ร.เรียบร้อย

“อ้าววันนี้ไม่ได้เรียนถึงทุ่มหรอ”ผมถามมันกลับเพราะผมจำไม่ผิดแน่ๆว่าวันนี้มันมีเรียนถึงทุ่ม

“อือ แล้วมึงอยู่สองคนกับไอ้ไม้ก่อนได้ไหมล่ะ”พี่มันตอบหน้าตาย ห่วงผมอีกแล้วซินะ

“โธ่ ผมเป็นผู้ชายนะ”พี่มันจะห่วงผมไม่ว่า แต่อยู่กับผู้ชายสองคนไม่ได้นี่ไม่ใช่ล่ะ

“แหม่ ตัวก็เตี้ย แถมหน้าหวานอีกกูไม่คิดว่ามึงจะหาน้องสะใภ้มาให้อยู่ล่ะ”พี่บิวพูดขำๆก่อนยื่นมือมาผลักหัวผม พี่มันชอบแซวผมนะว่าผมเหมือนผู้หญิงอย่างนั้นอย่างนี้เดี๋ยวก็หาจริงะหรอก เอ่อ...ไม่ใช่ซิ

“ผมไม่คุยกับพี่ล่ะกลับไปเลย แล้วไม่ต้องมารับหรือกลับไปอยู่เพื่อนด้วย”ผมพูดงอนๆเอากระเป๋ามากอดเตรียมเปิดประตูถ้าพี่มันไม่คว้าแขนผมไว้ซะก่อน

“กูล้อเล่นครับ แค่นี้ก็งอนล่ะไหนบอกเป็นผู้ชาย”ถึงมันจะบอกล้อเล่น แต่ประโยคหลังมันก็ยังแซวผมเหมือนเดิม

“…”เงียบ

“เฮ้ยงอนจริงหรอเนี่ย กูไม่แกล้งแล้วครับ”พี่มันรู้แหละถ้าเมื่อไหร่ที่ผมเงียบแสดงว่าผมโกรธจริง มันจึงรีบง้อผม

“…”เงียบอีก

“เบียร์ ตอบพี่หน่อยดิตกลงอยู่ได้ใช่ไหม”พี่มันเริ่มตื้อ หึหึแกล้งกันดีนักน่าแกล้งต่อซะให้เข็ดแต่ก็ต้องรีบหายเพราะพี่มันถามเรื่องนี้ขึ้นมา

“ผมอยู่ได้น่า พี่เข้าเรียนไปเหอะอยากใช้โควต้ามหาลัยให้ครบหรือไง”ผมตอกกลับพี่มันไป

“แหม่พอกูง้อเล่นกูซะแรงเชียวนะ งั้นเย็นนี้มึงกลับเองนะ เออ..บอกไอ้ไม้รอกินข้าวเย็นที่บ้านก็ได้เดี๋ยวกูซื้อไปเผื่อ”พี่กูทำไมเป็นพ่อบ้านพ่อเรือนจังเลย 5555 พอตกลงกันได้ผมก็ลงจากรถมันเพื่อเข้าร.ร.ส่วนพี่มันเนื่องจากมันเรียน 11โมงนั่นแหละมันจึงกลับบ้านก่อน

คาบเรียนเช้าวันนี้ไม่มีอะไรมาก เพราะมีรุ่นพี่จากมหาลัยต่างๆมาให้คำแนะนำในการเลือกคณะและสอบเข้าทำให้พวกผมว่างกัน ไม่ใช่ว่าไม่เข้านะแต่เพราะเข้าไปแล้วฟังบ้างไม่ฟังบ้างต่างหากจะฟังก็ต่อเมื่อที่น่าสนใจจริงๆนั่นแหละ คนฟังมันก็มีแหละแต่คนไม่ฟังผมว่ามีเยอะกว่านะอย่างพวกพวกเด็กเรียนมากก็เอาหนังสือขึ้นมาอ่าน พวกผู้หญิงก็เมาท์กันซะส่วนมากส่วนผู้ชายอย่างพวกผมก็นั่งเล่นเกมส์โทรศัพท์ของใครของมันนั่นแหละยังไงผมก็ยังมีมารยาทพอที่จะไม่ใส่หูฟังฟังเพลงไม่สนใจคนพูดขนาดนั้น ขณะที่ผมกำลังเล่นเกมส์อยู่ก็มีคนทักไลน์มาแต่อ่านชื่อผมว่าผมไม่รู้จักก็เลยไม่คิดเข้าไปดู สักพักก็เด้งมาอีกแถมยังส่งสติกเกอร์มารัวๆอีกทำให้ผมต้องเข้าไปดู ใครกันที่กวนประสาทขนาดนี้ MIKEMAI คิดสักพักเยดเข้! ไอ้พี่ไม้นี่หว่า ตายๆรีบตอบรัวๆเลย

อยู่พี่มีไรเปล่า โทษทีผมเล่นเกมส์อยู่ *สติกเกอร์*

ผมตอบกลับไป พี่มันก็อ่านทันทีนี่เรียนหมอมันว่างขนาดนั้นเลยหรอว่ะ

ไอ้บิวบอกวันนี้เลิกทุ่ม ให้พี่แวะไปรับไหม

พี่ผมไปคุยกับพี่ไม้เมื่อไร่นะ ตอนเช้ามาส่งยังบอกให้ผมกลับเองอยู่เลย แต่ก็ดีเหมือนกันขี้เกลียดไปขึ้นรถไฟฟ้าแถมมหาลัยก็ได้ไกลจากที่นี่ ไม่งั้นพี่บิวมันคงไม่ขับรถส่งผมแบบนี้หรอก อีกอย่างเพราะพี่ผมเรียนมอนี้แหละพ่อกับแม่เลยให้ผมเรียนที่ร.ร.นี้

เอาดิพี่ ผมก็ขี้เกลียดกลับเองเหมือนกัน

จะโทษผมไม่ได้นะที่ขี้เกลียด แต่เพราะพี่ผมมันทำให้ผมชินต่างหาก

โอเค พี่เลิกสี่โมงเดี๋ยวรอหน้าร.ร. ตั้งใจเรียนด้วย อย่ามัวแต่เล่นเกมส์ *สติกเกอร์*

พี่มันตอบกลับมาทันที แถมบอกให้ผมตั้งใจเรียนตามด้วยสติกเกอร์หมีนอนอ่านหนังสือ ฮ่าๆไม่น่าเชื่อว่าพี่มันจะมีมุมน่ารักๆแบบนี้ด้วย

ครับผม ว่าแต่พี่ไม่มีเรียนหรอ

ผมถามพี่มันกลับ แต่ดูประโยคถัดมาของพี่มันดิ แหมทำมาบอกผมตั้งใจเรียนบอกตัวเองก่อนเหอะ

ฮ่าๆ ก็กำลังเรียนอยู่

โอเคไม่คุยแล้ว ตั้งใจเรียนด้วย สี่โมงเย็นเจอกัน

ผมตอบรับมันไป แล้วพี่มันก็อ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไร จากนั้นผมก็นั่งฟังรุ่นพี่ต่อ เล่นเกมส์บ้างถ้ามันน่าเบื่อจนหมดคาบเช้า ส่วนคาบบ่ายก็เรียนตามปกติ จนถึงคาบสุดท้ายที่ครูไม่มาพวกผมจึงสบายกันไปแต่มันยังไม่ถึงเวลาเลิกเรียนจึงต้องหาอะไรทำระหว่างรอ ซึ่งพวกผู้ชายในห้องตกลงกันว่าจะเล่นบอลผมจึงตามพวกมันไปนั่งแถวๆสนามบอลแต่ผมไม่เล่นนะยิ่งออกแดดยิ่งไม่ชอบความร้อนมันทำให้ผมหงุดหงิด

นั่งดูพวกมันไปเพลินจนเกือบๆสี่โมงเย็นเนื่องจากพี่ไม้จะมารับผมจึงขอตัวออกมาเพราะไม่อยากให้พี่มันรอ สี่โมงนิดๆก็มีBMWสีดำวิ่งมาจอดหน้าร.ร. นักเรียนที่มารอรถอหน้าร.ร.มองตาเป็นมันส่วนพวกผู้หญิงนี่ออกแนวกรี๊ดกันใหญ่ ใครเป็นเจ้าของรถว่ะน่าอิจฉาชิบหาย ผมจ้องเมื่อประตูค่อยๆเปิดออกมาและเจ้าของรถที่ว่านั้นก็คือพี่ไม้นั่นเอง พี่มันคงจะเห็นผมอยู่แล้วพอเปิดประตูพี่มันถึงได้มองหน้าผมก่อนจะยักคิ้วให้ ทำให้ผมรีบสะพายกระเป๋าไปหาพี่มันทันที

“หึหึ เด็กนักเรียนมองกันใหญ่จนพี่ไปไม่เป็นเลย”พอผมขึ้นรถพี่มันก็ออกรถทันทีก่อนจะพูดขึ้น ฮ่าๆเป็นผมก็ไปไม่เป็นเล่นจ้องขนาดนั้นแต่จะให้ไม่จ้องก็คงไม่ได้เพราะพี่มันเล่นขับบีเอ็มมาขนาดนั้น

“แหม่ ก็ขับบีเอ็มมาเป็นใครก็ต้องมอง”ผมตอบก่อนจะพิงเบาะ เบาะก็นุ่ม แอร์ก็เย็นสบายจังเลย

“แล้วเบียร์มองพี่ไหม”พี่มันถามผมพร้อมกับมองหน้า

“มองดิ บีเอ็มไม่ได้จะเห็นกันง่ายๆนะ”ผมเป็นพวกชอบรถอะไรแบบนี้อยู่แล้ว เห็นบีเอ็มมาจอดหน้าร.ร.ก็ต้องมองดิถามแปลกๆนะ

“หึหึ”พี่มันหัวเราะเบาๆแล้วไม่ได้ถามอะไรต่อ ส่วนผมก็ไม่สนใจมองวิวข้างทางไปเรื่อยๆ

เมื่อถึงทางแยกบ้านผมต้องเลี้ยวซ้ายแต่พี่มันกลับขับตรงไป เฮ้ย!!นั่นมันเลยบ้านผมไปแล้ว หรือพี่มันจะจำทางไม่ได้นะเคยมาแค่ครั้งเดียวเอง

“พี่ขับเลยบ้านผมแล้วอ่ะ โธ่จำทางไม่ได้ก็ไม่บอกแต่ข้างหน้ามียูเทิร์นพี่เตรียมชิดขวาเลย”ผมอธิบายพี่มัน แต่พี่มันกลับหันมายิ้มแล้วตอบผมกลับ

“พี่จำบ้านเราได้น่า แต่เดี๋ยวไปคอนโดพี่ก่อนจะให้ไปขนหนังสือมาอ่านไง”เพล้งงงง ! ได้ยินเสียงหน้าแตกไหม จะไปคอนโดก่อนก็ไม่บอก แต่เพื่อหนังสือและสรุปผมจึงพยักหน้าให้พี่มันไป พอพี่มันเปิดไฟเลี้ยวผมก็มองตาม เฮ้ยนั่นมันคอนโดที่พึ่งเปิดใหม่นี่หว่าแถมราคาก็ไม่ใช่น้อย ผมเคยบ่นๆกับพี่บิวด้วยนะว่าอยากอยู่แต่ก็ได้รับคำด่ากลับมาเต็มๆ แสดงว่าไอ้พี่ไม้ต้องรวยมากๆแน่ๆทั้งบีเอ็มทั้งคอนโดแบบนี้ เมื่อจอดรถพี่มันก็หันมาพยักหน้าเชิงให้ผมลงจากรถก่อนจะล็อคแล้วผมก็เดินตามพี่มันไป

talk : อัพช้าขอโทษนะ กิจกรรมเสร็จแต่ก็ใกล้สอบอีกแล้ว แงงงงง เค้าจะพยายามมาอัพนะ

ไรเตอร์รู้สึกว่ามันแปลกๆ 5555 ตอนนี้ยังไม่มีอะไรมากนะรอกันหน่อยเนอะ