ติวเตอร์ที่รัก[Yaoi]

3

วันนี้เป็นวันเสาร์ผมนัดพวกไอ่ม่อน ไอ่คิม ไอ่ไนท์มาดูหนัง จนตอนนี้จะบ่ายแล้วแต่เหมือนเรายังตกลงกันไม่ได้ว่าจะกินอะไร จริงๆผมไม่ใช่คนเรื่องมากหรอกกินอะไรก็ได้แต่คนที่เรื่องมากคือไอ่คิมกับไอ่ไนท์ที่ทะเลาะกันเรื่องร้านอาหารไม่จบสักทีไอ่ไนท์มันอยากกินสเต็ก แต่ไอ่คิมดันอยากกินMK เอาซิคนหนึ่งอยากกินเนื้ออีกคนอยากกินสุกี้ ผักก็เลยไม่ลงตัวกันซักที

“มึงก็ยอมกูสักครั้งดิวะ!”ไอ่คิมเริ่มขึ้นเสียง ทุกครั้งมันจะยอมไอ่ไนท์ตลอดนะแต่ครั้งนี้ดูเหมือนไม่ใช่

“ก็กูอยากกินสเต็ก อยากกินเนื้อที่นั่นมันมีเนื้อให้กูไหมละ”ไอ่นี่ก็งอแงไม่เลิก

“มึงไม่เบื่อบ้างหรือไงกินเนื้อทุกวัน กินผักบ้างเหอะ”เหอะๆพวกมึงเบื่อไม่เบื่อไม่รู้แต่ตอนนี้กูเบื่อ กูหิวววว

“@$#%$^%&*”ไอ่ไนท์

“$^^((*(+(*^%^$##*((_”ไอ่คิม

“พอ! กูอยากกินชาบูป่ะ”ไม่เสียงผมหรอก แต่เป็นไอ่ม่อนต่างหากมันคงเริ่มทนไม่ไหวละตัดปัญหาไปกินชาบูแม่ม มีทั้งเนื้อและผัก หึหึ แต่ก็ไม่ใช่ว่าสองคนนั้นจะยอมง่ายๆนะ

“ไหนบอกให้กูเลือกไง”ไอ่ไนท์หันมาบ่นใส่ไอ่ม่อน เพราะตอนแรกที่คุยกันผมกับไอ่ม่อนให้พวกมันเลือกเพราะพวกผมไม่เรื่องมาก แต่ก็ไม่คิดว่าพวกมันจะเรื่องมากขนาดนี้ = =

“ให้พวกมึงเลือกเมื่อไหร่จะได้กินครับ กูหิว กูต้องการกินตอนนี้ไม่งั้นก็แยกกันไปกินกินเสร็จก็มาเจอกันที่นี่โอเค๊”พูดจบมันก็คว้าข้อมือผมเดินตาม แต่ไม่ใช่ผมคนเดียวนะแต่ไอ่สองคนนั้นก็เดินตามมา นี่ถ้าพวกผมเลือกตั้งแต่แรกก็คงได้กินนานแล้ว

เมื่อมาถึงร้านเลือกที่นั่งปุ๊บทุกคนก็เข้าสู่โหมดเงียบทันทีไม่ใช่ว่าโกรธกันหรอกแต่เพราะต่างคนต่างกินต่างหาก ส่วนคนที่บอกอยากกินนั่นไม่อยากกินนี่ยิ่งไม่ต้องถามถึง ผมก็เห็นพวกมันกินไม่เลือกอยู่ดีแถมยังตักนู่นตักนี่ให้อีก แหม่ทีเมื่อกี้นี่ทะเลาะกันแทบตาย ระหว่างนั่งกินกันอยู่ผมดันเหลือบไปเห็นพี่ไม้นั่งกินอยู่ถัดจากโต๊ะพวกผมไม่ไกลนัก พี่มันมากันเป็นกลุ่มใหญ่ผมว่าน่าจะเป็นเพื่อนๆพี่มันนั่นแหละ และทันใดนั้นพี่มันก็หันมาทางผมและบังเอิญสบตากับผมเข้าผมจึงยิ้มให้พี่มันไปแต่พี่ไม้กลับกวักมือเรียกผมทำให้เพื่อนในโต๊ะมันหันมามองผมหมด

“เดี๋ยวกูมานะ…”ผมหันมาบอกเพื่อนผม และเอาทิชชูเช็ดปากเล็กน้อยก่อนเดินมาที่โต๊ะพี่มัน ซึ่งในทุกก้าวที่ผมเดินมาในกลุ่มพี่มันก็มองผมไม่หยุด

“เอ่อ…สะ สวัสดีครับ”เพราะว่าสายตาหลายคู่ที่มองมาทำให้ประหม่าเล็กน้อย แต่ก็พูดสวัสดีและยกมือไหว้พวกพี่มัน

“หึหึ ทำไมพวกมึงมองน้องกูอย่างนั้นว่ะ มาๆนั่งก่อนเบียร์”พี่ไม้คงดูออกว่าผมคงขัดเขินเล็กน้อยที่โดนจ้องจึงว่าเพื่อนตัวเองทำให้พวกพี่ๆหันไปกินกันต่อ แต่ก็หันมามองเป็นพักๆ

“พี่หน้าผมมีอะไรแปลกไปงั้นหรอ ทำไมเค้ามองผมแบบนั้นอ่ะ”ผมที่นั่งลงที่ว่างที่พี่มันเขยิบให้ แล้วหันไปกระซิบพี่ไม้เบาๆ

“ไม่แปลกหรอก พวกมันคงไม่เคยเห็นเบียร์น่ะ”

“นี่เบียร์น้องไอ่บิวเพื่อนกูที่เรียนอยู่วิดวะน่ะ”พี่ไม้ตอบผมและหันไปแนะนำผมให้กับเพื่อนๆมัน ทำให้เพื่อนๆพี่มันหันมายิ้มทักทายผมบ้าง บางคนก็แนะนำตัวเองทำให้ผมลดอาการเกรงลงไป

“มากับเพื่อนหรอ”พี่ไม้ถามผม ก่อนเลื่อนจานของกินมาให้

“ครับมาดูหนัง เดี๋ยวก็คงจะกลับแล้ว”ผมก้มหัวขอบคุณเล็กน้อย แล้วลงมือกินของกินที่วางอยู่ตรงหน้า ระหว่างนั้นเพื่อนๆพี่มันก็ทักทายถามผมเป็นระยะ และคำพูดที่ผมไม่ชอบใจก็เพราะพวกพี่มันชมว่าผมน่ารักแทนที่จะหล่อน่ะสิ

“นี่ถ้าพี่ไม่ได้ยินเบียร์พูด พี่คิดว่าเราเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำน่ารักฉิบหาย”พี่ซันหนึ่งในกลุ่มพี่มันพูดกับผม

“โห่พี่อย่างผมมันต้องหล่อดิ”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่มีคนบอกว่าผมน่ารักมากกว่าหล่อ จริงๆมันก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่ผมก็ชอบให้คนชมว่าผมหล่ออยู่ดี

“น้องเบียร์ค่ะพี่ว่าน่ารักนั่นแหละเหมาะกับหนูที่สุด”พี่จอยที่เป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มพูดออกมาบ้าง

“หึหึ พวกมึงเลิกแกล้งน้องกูได้แล้ว”ผมทำปากยื่นนิดๆเพราะพวกพี่มันชมผมว่าน่ารักไม่หยุด ทำให้พี่ไม้ที่นั่งฟังอยู่นานพูดขึ้นมา

“กูไม่ได้แกล้ง หรือมึงว่าไม่จริงที่น้องมันน่ารักมากกว่าหล่อ”พี่ไทด์เพื่อนในกลุ่มพูดบ้าง พี่ไม้หันมามองผมเล็กน้อย แล้วหันไปตอบเพื่อนมัน

“จริง”ไอ่พี่ไม้!!!!! พอเห็นว่าพี่ไม้ตอบแบบนั้นพวกพี่มันก็หัวเราะกันยกใหญ่ และนั่นก็ทำให้ผมทำหน้าบึ้งเมื่อเห็นว่าทุกคนยังหัวเราะกันไม่หยุด

“หึหึ เด็กดื้อ อย่างพี่เรียกว่าหล่อแต่อย่างเราน่ารักน่ะถูกแล้ว”พี่มันขยี้หัวผม และพูดขึ้นมาทำให้ผมรู้สึกร้อนหน้าเล็กน้อยเพราะเล่นยื่นหน้าเข้ามา แถมยังพูดประโยคนี้ด้วยน้ำเสียงแบบนี้อีก

“ผมว่าผมไม่คุยกับพวกพี่แล้วผมขอตัวไปนั่งกับเพื่อนผมดีกว่า”จริงๆผมไม่ได้งอนอะไรหรอก แต่เห็นว่าผมนั่งนานเกินไปแล้วและไอ่สหายสามตัวของผมก็ชะเง้อคอมองจนคอแทบจะหลุด

“อ่าวจะไปแล้วหรอ”พวกพี่มันหยุดหัวเราะกันทันที

“โกรธพวกพี่ป่ะเนี่ย”พี่ซันถามทันที เพราะพี่มันเป็นคนจุดชนวนเรื่องนี้ตั้งแต่ต้น

“เปล่าครับ แต่เพื่อนผมรอนานแล้ว”ผมตอบตามความจริง

“จะกลับบ้านเลยใช่ไหม อย่าลืมอ่านหนังสือด้วยล่ะ”พี่ไม้พูดเสร็จ ผมก็ขอตัวออกและลุกมายังโต๊ะตัวเองทันที

ซึ่งเมื่อเดินมาถึงโต๊ะเพื่อนๆผมนี่ซักกันไม่หยุดว่าพวกนั้นเป็นใคร รู้จักได้ยังไง เมื่อซักกันเสร็จพวกเราก็เดินเที่ยวกันนิดหน่อยแล้วจึงแยกย้ายกันกลับบ้าน โดยไอ่ไนท์ไอ่คิมบ้านมันอยู่ใกล้กันแต่ดันไปคนละทางกับพวกผมทำให้พวกมันต้องขึ้นรถไฟฟ้าคนละสายกับพวกผม ส่วนบ้านไอ่ม่อนไปทางเดียวกับผม แต่บ้านมันก็ใกล้กว่าก็เลยเหลือแต่ผมที่ต้องนั่งต่อไปคนเดียวทุกครั้งที่มาด้วยกัย

“กูอิจฉาเว้ย มีว่าที่หมอมาช่วยติว เห็นทีหมอฟันนี่อยู่ไม่ไกลแล้วซินะ”ไอ่ม่อนพูดออกมาลอยๆ ระหว่างที่เรายืนรอรถไฟฟ้าเที่ยวใหม่

“ไม่รู้ว่ะ แต่มันก็คงดีกว่าที่ต้องมานั่งอ่านเอง”ผมไม่ได้คิดว่ามีพี่มันจะทำให้ผมสอบทันตะติดหรอกนะ แต่มันก็ดีกว่าที่ผมนั่งอ่านเองอยู่อย่างนี้

“ดีแล้วๆ มึงเป็นคนขยันกูว่าพี่เค้าช่วยมึงได้แน่ๆ”ไอ่ม่อนตบไหล่ผมเพื่อให้กำลังใจผม และขึ้นรถไฟฟ้าเที่ยวใหม่ที่มาถึงพอดี

talk: ช่วงนี้กิจกรรมเยอะมาก เลยทำให้อัพช้าแต่จะพยายามมาอัพ อย่าพึ่งทิ้งกันนะะะ