Between

          
 
 
          คนหนึ่ง...ดื่มกินความมืดบอดในจิตใจมนุษย์
          คนหนึ่ง...ดื่มกินความดีงามในจิตใจมนุษย์
 
          สองร่างถือกำเนิดรูปกายด้วยจิตใจแห่งมนุษย์ ระหว่างผู้เสพความแตกต่าง สิ่งใดจะคงอยู่นิรันด์...?
 
 
 
                
 
         
 
 
 
          ไม้ใหญ่ใบรกหนาปกคลุมเนื้อที่เกือบสิบกว่าไร่ใจกลางเมือง ปิดบังซ่อนเร้นหลีกหลบสายตาบุคคลภายนอก ไม่อาจมองเห็นเคหะสถานด้านในได้ว่าเป็นเช่นไร รอบๆ ก่อกำแพงสูงประมาณสองช่วงตัวของมนุษย์ผู้ชายเต็มวัย ตัวกำแพงไม่สามารถเห็นได้ว่าก่อด้วยสิ่งใดเพราะมันแผ่คลุมไปด้วยตีนตุ๊กแกหนาเห็นเป็นเพียงรูปทรงกำแพงสีเขียวครึ้มเท่านั้น ดั่งว่าเป็นการกางกั้นอาณาเขตอะไรสักอย่าง
 
 
 
          มีอะไรอยู่ข้างในนั้นผู้คนต่างสงสัยก็แค่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ไม่มีใครสงสัยอยู่นานเนิ่นด้วยเพราะสังคมเร่งรีบ การงานหนักเหนื่อยทุกคนต่างมุ่งแต่เรื่องของตัวเองเท่านั้น ไม่เสียเวลากับสิ่งนอกเหนือจากชีวิตมากนัก นอกเสียจากยามว่างเว้นใครสักคนจะเพ่งมอง ตั้งคำถาม เหตุใดไม่เคยเห็นผู้คนออกมาจากสถานที่แห่งนี้แม้สักเพียงคนเดียว หรือจะเป็นเพียงแค่สวนรกร้างธรรมดาของมหาเศรษฐีสักคนบนโลกที่หลงลืมสถานที่แห่งนี้ไป
 
          บางคราผู้คนกลับได้ยินเสียงกระซิบกระซาบ เรื่องเล่าเขย่าขวัญจึงระบัดไปปากต่อปาก ไม่มีอะไรยาวไปกว่าลมปากของมนุษย์อีกได้หรอกในโลกนี้...
 
 
 
          ภายในซึ่งเร้นหลบไว้กลับปรากฏสิ่งปลูกสร้างอันแปลกแตกต่าง ไม่ได้เข้ากับบรรยากาศของเมืองเขตร้อนแต่ประการใด...