เจ้าชายหน้าใส มัดใจ ยัยความจำเสื่อม

   ~ซูซาน - โซเฟีย~
ทำไมฉันถึงไม่อยากไว้ใจ ผู้ชายคนนี้เลย ทั้งที่ตานี่เป็นเป็นฉันแท้ แท้ เค้าบอกมางี้อ่ะ (แต่ฉันก็ชอบ >O<)
   " แล้วนายมาจากไหน? "
   " ฉันพึ่งกลับมาจาก ฝรั่งเศส..พร้อมกับ..เธอ " 
   " ฉันไปอยู่ฝรั่งเศสมาเหรอ ?"
   " อื้ม พึ่งกลับมา วันนี้"
   " อ่อ..เหรอ" ไม่รู้อะไรก็  อ่อเหรอ  ไปก่อนแล้วกัน เอะ ! มึนหัวจัง +.+ ฉันเห็นดาวแล้วด้วย
   "เอ้า ! นี่เธอ เป็นอะไรมากไหม นอนก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปซื้อของกินให้" 
   เฮ้อ ~ คิดอะไรไม่ออกเลย คิดแล้วก็ปวดหัว หน้ามึด ตาลาย +.+ แบบบอกไม่ถูก แต่บอกไปแล้วนี่นะ =^=
   แอดดดด ~
   อุ๊บ ! ตกใจหมด ตานี่ไปเร็วมาเร็ว ชะมัด เค้าวิ่งรึเดินนะ = =' แต่ผลไม้เยอะเป็นบ้า เค้าไปซื้อมาจากไหนน่ะ ไปยังไม่ถึง 1 นาทีเลย *0*
 มาถึงเค้าก็มานั่งปลอกแอปเปิ้ล ว้าว 'ววว ฉันชอบ แอปเปิ้ล  ความคิดมันแวบขึ้นมาในหัวอ่ะ
   " อ๊ะ ! นี่ แอปเปิ้ล ฉันเห็นร้านขายผลไม้อยู่ข้างหน้า เลยซื้อมา" เค้ายื่น จานใส่แอปเปิ้ล ให้ฉัน ฉันจะหยิบ เค้าก็เอาจานออก 
   " นี่นาย =^="
   " ฮาๆ ฉันปล้อน :)"
   " มือฉันยังอยู่ ไม่ได้ขาด ฉันกินเองได้ !" - - 
   " โมโห แล้วดูน่ากลัวจังนะ ฮาๆ แบบนี้แหละ ' ฉันชอบ '^^" 
   ฉันชอบ ๆ ๆ ๆ ๆ คำว่า ฉันชอบมันวนอยู่ในหัว >O<
   ขมับ ! เค้า ใช้โอกาศที่ฉัน เพ้อ คำว่า ฉันชอบ อยู่เอาแอปเปิ้ล ใส่ ปากฉัน ><'
   ก๊อก ๆ ๆ