Gotcha!! คุณได้รับเกรียน 1 ea

00
หลุดรั่ว เลื่อนลอย โลเล
 
 
“จอม...จอม...ไอ้จอม!”
“ฮะ ฮะ!” ผมสะดุ้งตื่นขึ้นจากฝันหลังรู้สึกมีเสียงเรียกมาพร้อมแรงสะกิดรัวที่หัวไหล่ ผมค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นแบบสะลึมสะลือและกระพริบถี่เพื่อปรับโฟกัสภาพ ก่อนจะมองเห็นผู้ชายรูปร่างสูงกำยำยืนอยู่ตรงหน้า...เพื่อนผมเองครับ
“จะเรียกทำไมวะ คนจะนอน” ผมว่าน้ำเสียงราบเรียบใส่อย่างหงุดหงิด
ก็มันดันทำหน้าตาดีมาปลุกผมเอง ช่วยไม่ได้ก็รู้ๆ อยู่ว่าผมหมั่นไส้คนหล่อกว่าตัวเองทุกคนในโลกนี้ อีกอย่างมันกล้าขัดการเฝ้าพระอินทร์ของผม! รู้มั้ยว่ากำลังอยู่ในช่วงไคลแม็กซ์พระอินทร์กำลังจะประทานเอสามตัวรวดให้อยู่แล้วเชียวแต่มันมาขวาง! ไอ้ชิคเก้นมรึง!
“อ้าวไอ้นี่! ชื่อคนดีๆ มีไม่เรียกนะไอ้จอมปลวก” มันโวยวาย เมื่อผมเติมนามกากๆ ไว้หลังชื่อ ทั้งๆ ที่มันตอบกลับมาก็ไม่ได้ต่างกันเลย
“แหม่ อย่างกับมึงเรียกกูดีตายละไอ้สัตว์ปีก” ผมแขวะ เบ้ปาก
“เฮอะ! อยากเรียกกันสั่วๆ ก่อนนี่หว่า อีกอย่างกูชื่อชิคเฉยๆ ครับ โคตรพญาจอมปลวก” ไอ้ชิคสวนกลับพร้อมส่วนขยายอันยิ่งใหญ่ คือ...มึงช่วยถามกันสักคำได้มั้ยว่าต้องการหรือเปล่า?
“ยังไม่เลิกแขวะนะไอ้ไก่ กูชื่อ เจ้า!-จอม! แค่ชื่อก็ฟังหล่อไฮโซดูดีมีชาติตระกูลกว่ามึงละ” ผมย้ำเน้นๆ สะกดทีละคำใส่ไก่หน้าตาดี แต่มันกลับเหยียดริมฝีปากปากยิ้มดูถูกโคตรน่าเตะ
““หรอ แต่ชื่อมึงอะไทยโบราณไปนะ ต้องกู! อินเตอร์กว่ามึงเยอะ เนมอิมพอร์ตจากนอกอ่ะ ฝรั่งเศส ปารีส รู้จักเปล่าครับ”
มันไม่ยอมครับ มันยังไม่ยอม แล้วมีหรือคนอย่างเจ้าจอมคนนี้จะยอม ต้องสวน!!
“ทำไมกูจะไม่รู้ จริงๆ แล้วมึงอะชื่อชิคเก้นใช่มั้ยละ กระแดะตัดชื่อหลังออกนะ ไอ้สัตว์มีปีก”
“มึงก็พอกันนั่นแหละไอ้แมลงปีกอ่อน จับเด็ดทิ้งแม่งเลยดีมั้ย!!”
สามหาวไปละไอ้ไก่ตอน!!!
ผมกำลังจะขึ้นอีกรอบ ถ้าไม่ติดว่าเสียงโหดๆ ด้านหลังดังแทรกเข้ามาเสียก่อน
“เฮ้ย!! พอครับเพื่อนพอ พวกมึงปี 3 กันแล้วนะเถียงบ้าไรเป็นเด็ก 3 ขวบไปได้ นู่น!! เดินผ่านสี่แยกไปอีกสองแยกก็อนุบาลแมวน้ำแล้วครับเชิญ กูรำคาญ!!!” เสียงตวาดกร้าวคั้นกลางของไอ้ชูการ์พลพรรคเพื่อนรักอีกคน ทำเอาผมกับไอ้ชิคเงียบพร้อมกันไปโดยปริยาย ก็ไอ้ชูการ์มันโหดจริงครับ มนุษย์ความดันต่ำอย่างมันผมไม่กล้าเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงแน่นอน
“เพราะมึงอะ ไอ้ชูการ์มันองค์ลงเลย” ผมกระแทกหัวไหล่ใส่ไอ้ชิคพร้อมกระซิบกระซาบกับมัน
“หอกเถอะครับ มันนั่งหงุดหงิดมาตั้งนานแล้ว มึงต่างหากที่เสียงดังไปกระตุ้นต่อมโมโหมันเข้า” มันกระซิบผมกลับ ไอ้ชูการ์ตวัดสายตามองอย่างหงุดหงิดเป็นสัญญาณ จนผมกลับไอ้ชิคต้องลงความเห็นเดียวกัน
ย้ายที่ด่วน! เจ้าแม่องค์ลงอย่างต่ำ 4 เมตรห้ามเข้าใกล้!!
ผมลุกขึ้นยืนจะเดินตามไอ้ชิคที่เดินนำลิ่วตัวปลิวไปไม่รอ แต่พอก้าวที่สองเท่านั้นพลันแรงที่ขากลับอ่อนลงก่อนจะเซลงข้างทาง แถมยังรู้สึกเหมือนว่าโลกใบนี้หมุนแบบไม่บาลานซ์อย่างแรง
ลืมไปว่ากูเมา!!
 
หมับ!
 
“เอ่อ…ขอบใจปุณน์” ผมหันไปบอกปุณน์รุ่นน้องปี 1 ในภาควิชา มันเป็นเฟรชชี่ที่ตัวสูงเกินมาตรฐานแถมยังหน้าตาดีเกินหน้าเกินตา จนต้องระบุเป็นบุคคลหมายเลข 3 ที่ผมจะไม่ญาติดีด้วยจนกว่ามันจะไปอัพหน้าให้หล่อน้อยกว่าผม
“แล้วก็ปล่อยได้แล้ว” ผมพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อมันไม่ยอมปล่อยแขนผมสักที
“แต่พี่จะเดินไหวหรอ พี่ชิคเดินนำไปนู่นแล้วนะครับ” ปุณน์ว่าทั้งๆ ที่ยังไม่ปล่อยแขนผมแล้วชี้ให้ผมมองไล่ไปตามทางจนเห็นไอ้ชิคมันเดินลิ่วไปไกลจริง แถมมีการหันกลับมามองบวกส่งสายตาเร่งมาเร็วๆ อีก แหม่...ไอ้สัตว์บินได้ แค่ดวดเหล้าแพ้ทำมาเดินลิ่วข่มกัน หอกแทงเสียบย่างเลยสัตว์นี่
“งั้นมึงไปตามมันมาดิ” ผมสั่งไอ้เด็กปุณน์ มีอำนาจปี 3 ต้องใช้ในทางที่ชอบ ไอ้ปุณน์พยักหน้าทำท่าจะเดินไปแต่มันกลับหันมาผมแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“ถ้าผมเดินไปแล้วพี่จะล้มเปล่าครับ”
ชิช๊ะ! นี่เอ็งกล้าสบประมาทเจ้าจอมคนนี้ได้เยี่ยงไร
“มึงเห็นกูอ่อนขนาดนั้นเลยหรือไงวะ” ผมขึ้นเสียงไม่สบอารมณ์นิดหน่อย อย่าให้บวกความหมั่นไส้ส่วนตัวเข้าไปด้วยนะไอ้เด็กปุณน์ เดี๋ยวมีถีบถวาย
“เปล่าครับ...งั้นพี่จอมยืนดีๆ นะเดี๋ยวผมไปตามพี่ชิคให้” พูดจบมันก็ผละตัวออกไป ด้วยความที่ผมทิ้งสูญถ่วงน้ำหนักไปที่ไอ้เด็กปี 1 มากไปหน่อย เลยแถตัวไปด้านหน้าตามทิศทางที่มันเดินไปแบบสูญเสียการควบคุมจนไอ้ปุณน์ต้องรีบหันกลับมาคว้าเอวผมไว้อีกครั้ง
ไอ้เด็กเวร! สัญญาณปล่อยตัวก็ไม่มีจะบอก เกือบหน้าคะมำแล้วมั้ยละ! ถ้าเกิดเสียโฉมเพราะงานนี้ละก็เอาตายแน่!
ปุณน์ขมวดคิ้ว
“ผมว่าผมพาพี่ไปนั่งแถวๆ นี้ก่อนดีกว่า”
เออ ก็เพิ่งจะคิดได้นะ
ผมพยักหน้าแอบเห็นด้วยเบาๆแบบเมื่อกี้เสียศูนย์ไปรอบหนึ่งก็ไม่อยากเจออีกรอบอะนะ เดี๋ยวหน้าแหกหมดหล่อกันพอดี
ปุณน์พาผมมานั่งที่โต๊ะหนึ่งก่อนที่ร่างสูงเพรียวจะเดินไปตามไอ้ชิคให้ โต๊ะตัวนี้ดูแล้วห่างไกลจากการแผ่รังสีของชูการ์พอสมควร ผมไม่รู้ว่าหรอกว่ามันไปแดกรังแตนมาที่ไหนเหมือนกันแต่รู้อย่างเดียวคือต้องรักษาระยะห่างจากมันไว้
ตอนแรกผมก็นั่งเฉยๆ ไปๆ มาๆ ศูนย์ถ่วงมันก็พาผมฟุบกับโต๊ะไปอีกรอบ สภาพผมดูอนาถไม่จืดเลยละครับถ้ามองจากสายตาบุคคลที่สอง
'ปี 3 สิ้นท่าเมาอนาถกลางงาน All Night' หัวข้อเม้ามอยในเฟสบุ๊คคืนนี้เชื่อเถอะครับ ขอลายเซ็นได้นะเพราะเดียวผมจะดังแล้ว...ถุย!!
ที่เมาปลิ้นได้ขนาดนี้ก็เพราะไอ้ไก่ตัวเดียวนั่นแหละ ก็รู้ๆ อยู่ว่าผมมันคออ่อนจะตาย ยังมาชวนกันท้าดวดเหล้าเป็นสิบๆ แก้วอีก ถามว่าทำไมผมไม่ปฏิเสธมันไปหรอ... ก็มันบอกว่าจะเลี้ยงข้าวทั้งเดือนใครจะกล้าปฏิเสธครับ นั่นมันสวรรค์ของคนจนๆ เลยนะเว้ย!
ก็ผมจนอะ ผมจน!!
“พี่จอม! อ้าวพี่หลับหรอครับ” ถึงผมจะฟุบหน้าอยู่แต่ก็รู้นะครับว่ามีใครมาหายใจลดแก้มผมอยู่ ไอ้ปุณน์ชัวร์
“มันไม่ได้หลับหรอก” ส่วนนี่ไอ้ไก่
“เฮ้ย! พี่ชิค!!”
“อ๊อก!!” ผมร้องเสียงไม่ออกเมื่อไอ้สัตว์มีปีกมันดึงคอเสื้อผมขึ้นอย่างแรงจนรัดคอ
ผมสะบัดหน้าตวัดสายตาไปหามัน แล้วถกแขนเสื้อขึ้นอย่างหาเรื่องพร้อมกระโจนเข้าใส่ แต่ว่ามีขวดเหล้า 2 ขวดโผล่มากั้นหน้าผมเอาไว้ก่อนถึงตัวมัน
“ถ้าดวดหมดนี่เดี๋ยวเลี้ยงข้าวครึ่งเดือน” ผมชะงักกับข้อเสนอสุดพิเศษแต่...
“เฮ้ย! นี่กูยังเมาไม่พอหรือไง พรุ่งนี้กูมีเรียนนะเว้ย” ผมแอบส่งสายตาตำหนิใส่ไอ้ชิค จริงๆ ขอผมเล่นตัวหน่อยเถอะ
“กูก็มี แปลกตรงไหนวะ” แต่มันสวนกลับหน้านิ่งสุดๆ คือมึงช่วยอย่าทำให้กูรู้สึกว่าตัวเองแดกจุดลงไปทุกทีได้มั้ยวะ
“ก็เดี๋ยวไปเรียนไม่ไหวจะทำไงละ…” ปากว่าเสียงอ่อนแต่การกระทำมันอีกอย่าง ผมนั่งลงกับโต๊ะสงบเสงี่ยมเยี่ยงเดิมพลางเอื้อมไปหยิบแก้วมาเทเหล้าลงไปจนเกือบล้นจากนั้นก็ยกดื่มมันรวดเดียวหมดแก้ว!
สาบานได้ มือผมมันไปเองจริงๆนะ!! ไม่ได้งกเลย!!
“มึงมานั่งกินด้วยกันดิปุณน์” ผมกวักมือชวนเด็กปี 1 ที่ยืนเก้ๆกังๆ ให้มานั่งด้วยกัน แอบขยิบตาส่งสัญญาณเล็กน้อยด้วย ที่เรียกมานี่จะให้ช่วยมาลดปริมาณเหล้าในขวดด้วยกัน
เร็วดิอย่ายืนเอ๋อ!
สุดท้ายปุณน์ก็มานั่งกับผมและไอ้ชิคแบบงงๆ ซึ่งก็ผมบริการให้ไอ้ปุณน์อย่างดี เทล้นแก้วออกนอกโต๊ะตามประสาคนเมา จนไอ้ชิคมันต้องแย่งจากผมไปเทให้เอง ผมจำไม่ได้ว่าดื่มเข้าไปอีกกี่แก้วเพราะแก้วแรกแล้ว ก็แก้วที่สองต่อด้วยสามสี่ห้าโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่ที่เข้าใจได้อย่างสุดซึ้งเลยว่า
เมาจนหลับ!!
 
 
“พี่จอม…พี่จอม!”
“ครับ…” ผมครางตอบเบาๆ ขณะหลับตาพริ้มนึกถึงพระอินทร์เพื่อขอเอสามตัว
“ถึงหอแล้วพี่”
“อืม…”
เดี๋ยวนะท่านผมขอแค่เอสามตัวกับนอกนั้นบีบวกเอง ไม่ได้มากมายอะไรสักหน่อย
“พี่ไม่ลงจากรถหรอ”
“$%&#” ผมไม่รู้นะว่าตัวเองพูดอะไรไป จากนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองเบาโหวงแบบแปลกๆ
งั้นผมขอเอสอง บีบวกสี่ บีหนึ่งก็ได้
“พี่จอมกินน้ำหน่อยมั้ย?”
ท่านว่าอะไรนะ ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนงั้นหรอ…ได้สิครับ แต่ถ้าอย่างนั้นผมขอเอสาม บีบวกห้าเหมือนเดิมละกัน
“เดี๋ยว!! พี่จอม!! ปล่อยผมก่อนพี่!”
นะครับท่าน! ผมขอร้อง…ผมอยากได้เกียรตินิยม จริงๆนะ
“พี่จอม!! ผมจะทนไม่ไหวนะพี่!”
จะให้ทำอะไรก็ยอมครับท่าน ผมขอเอสามตัวเถอะครับ
“พี่จอม…แต่พี่จะเจ็บนะ”
ครับท่าน อะไรก็ได้ ผมอยากได้เกียรตินิยมจริงๆ อันดับหนึ่งไม่เป็นไร อันดับสองก็ยังดี
“…”
ผมขอเถอะครับท่าน