ถ้าหากวันนั้น มาถึง...

พี่ก็วิ่งมากระชากผมออกนอกเขตอาคารสถานที่พร้อมกับทุกคนที่กรี๊ด ออกมา
“ไม่เป็นไรแล้ว”แม็กพูดผมยังเหม่อ
ถามฝ่ายอาคารสถานที่ดีกว่า
“พี่ฟองอาคารร้างนี่ตั้งแต่ 25 ปีที่แล้วหรอ นักศึกษาโดนฆาตกรรมในอาคารนนั่นใช่ไหม”
พี่ฟองทำหน้าอึ้งๆ
“อืมๆ” พี่ฟองตอบ ทุกคนหันมามองผมหมด
“มีนักศึกษา 7 คนที่โดนฆ่าใช่ไหม”ผมถาม
“ใช่”
“พ่อพี่เคยเป็น อาจารย์สอนที่นี่ตอนที่เกิดเหตุการณ์นี้ใช่ไหม ”
“ใช่”
“อย่าพาใครเข้าไปในอาคารนั้นอีกน่ะ อันตราย”
“รู้ได้ไง”พี่ฟองถาม
“เขาตนนั้นบอก”
“พี่ฟอง”
“อะไร”
“ในถานะพี่เป็นบุตรของอาจารย์ที่เคยเป็นที่รักของนักศึกษาที่นี่”
หมับ ผมจับแขนพี่ฟอง
“ไปลอยอังคารกับผม พวกนั้นจะได้ไปผุดไปเกิด”
“ทำไมพี่จะต้องไป”
“พวกเขาบอกว่า เป็นบุตรก็ยังดี เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง”
ผมลากแขนพี่ฟองแล้ววิ่งเข้าไปในอาคารและตะโกนปาวๆว่า
“คนนอกอย่าตามมาน่ะ”
------------ ---------------------- ------------------------------------------
ในอาคาร ผมจับแขนพี่ฟอง ลากมาตามวิญญาณ พวกนั้น
และมาหยุดอยู่ที่ห้องห้องหนึ่ง ผมนิ่ง
“หยุดทำไม” ผมมองหน้าพี่ฟองด้วยสายตาหวาดกลัว
แล้วดึงพี่ เข้าไปเอา ถ้วยที่ใส่กระดูก พวกนั้น ผมเผลอ ถามวิญญาณ
“จะไปไหน” พี่มองหน้าผม
‘ดาดฟ้า’
“พวกนายจะไม่ทำอะไรเราใช่ไหม” ผมถาม
‘ใช่’
“พี่เขาบอกให้เราตามไปที่ดาดฟ้า”
“ไปสิ”
“จริงหรอ”
“อืม”
ผมปล่อยแขนพี่แล้วพี่ก็มาจับมือผมแทน ผมเดินตามพวกนั้นไป จนถึงดาดฟ้า
ผมกับพี่ฟองเดินมา จนเห็นพวกเพื่อนๆพี่ๆ ที่อยู่ด้านล่าง “สูงจัง”ผมว่า
“อือนั่นสิ”
แล้วเสียงด้านล่างก็ดังขึ้น “นั่นไงอยู่ดาดฟ้านั่นน่ะ” “ไปทำไมกันน่ะ”
ผมเลยยื่นโถใส่ผงกระดูกให้พี่ “ทำไงต่อละ”
“หยิบแล้วก็โปยลงไปกับสายลม” อยู่ดีๆก็มีลมเย็นๆมา ผมหันหน้ากลับมาก็พบ กับพวกนั้น ‘ขอยืมร่างหน่อยได้ไหม’ เสียงหนึ่งดังขึ้น
ผมรีบขยับมาเกาะหลังพี่ พี่สดุ้งเพราะเกือบตก เลยถอยหลังมา
“เป็นอะไร” พี่ถามแต่ผมไม่ได้ยิน
“ไม่ได้ ฉันร่างกายไม่แข็งแรง”
“คุยกับใคร” พี่ฟองถาม
“มีอะไรก็ฝากบอกสิ” ผมยิ่งดึงเสื้อพี่ฟองจนเสื้อยับ
“พี่ฟอง (‘ ‘)”
“อะไร” ร่างของผมปล่อยเสื้อพี่ฟอง