ถ้าหากวันนั้น มาถึง...

-26-
*แกรน
 “ทำไมไม่มาสักทีนะ” ก้มมองนาฬิกา มายืนรอ 5 นาทีแล้วเนี่ย รถคันเดิมมาจอดตรงหน้า
พร้อมกระจกที่เลื่อนลง
“โทษที พามินทร์ ไปโรงบาลมา” พี่มิวว่า
“แล้วมินทร์ป็นอะไรหรอครับ”
“เป็นลมนะหน้าซีด จะไปเยี่ยมไหมละ”
“ครับ” ผมพยักหน้ากลัวว่าจะเป็นอะไรไป
“ไปเยี่ยมแล้ว เดี๋ยวไปกินข้าวกันนะ” พี่มิวว่ายิ้มๆ
“ครับ” ผมว่าแล้วยิ้ม
...............................................
พอถึงโรงพยาบาล ก็พากันไปที่ห้องประจำของมินทร์ทันที
เห็นนอน มีสายน้ำเกลือกับสาย เติมเลือด
“เลือดใครอีกละนั่น” ผมทักไปเบาๆ
“เลือดแม็กกี้นะ” พี่มิวตอบ
“ใช้เลือดพี่แม็กทุกครั้งหรอครับ” ผมถาม “อืม บางครั้งนะ ไปกินข้าวกัน”
พอลงมาเข้าประตูเรียบร้อยแล้วในรถก็เงียบผมเลยเริ่มคำถาม
“พี่มิวครับ”
“ครับ ^_^” ไม่ต้องก็ได้ผมละลายครับพี่ 0///0
“มินทร์เป็นโรคอะไรหรอครับ” ผมถามอย่างกล้าๆกลัวๆ
“อยากรู้ไปทำไม....” พี่มิวตอบเสียงเรียบ
“เปล่าครับแค่อยากรู้เป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก เห็นแต่เข้าโรงบาลแต่ไม่รู้....”
“ก็เลยอยากรู้สินะ” พี่มิวตอบเสียงอ่อน
“ครับ”
“มินทร์ร่างกายอ่อนแอ คลอดก่อนกำหนด”
“แล้วก็เป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะ ร่างกายเปราะบางตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว แล้วเป็นโรคหัวใจเต้นผิดจังหวะอีก ก็เลยต้องเฝ้าอาการอย่างใกล้ชิดนะ ถ้าผ่าตัดโอกาสแทบเป็นศูนย์ กินแต่ยามันก็ไม่หายแค่ประคองชีวิตไปวันๆ เท่านั้นเอง ฮึก” พี่มิวเล่าแล้วก็ร้องออกมา
“........O_O......” ผมพูดอะไรไม่ออก
“อ๋อ อย่าบอกใครละ พี่ไว้ใจแต่แกรนเท่านั้น อย่าบอกมินทร์ด้วย” พี่มิวว่าแล้วติดไฟแดง ผมเลยส่งผ้าเช็ดหน้าให้พี่มิว พี่มิวมองแล้วยิ้มก่อนรับน้ำตา ก่อนจะพูดประโยคต่อไป
“พี่มิวครับ พี่จะรังเกียจไหมคือ..... ผมชอบพี่มิว -///////*” ผมรวบรวมความกล้าพูดออกไป
พี่มิวยิ้มกว้าง แล้วตอบกลับ
“พี่ก็ชอบแกรนนะ ชอบมานานแล้วด้วย แต่พี่ก็ไม่กล้าพูด เจอหน้าทีไรก็ต้องเกร็งตลอดเลย จะสารภาพทีไรก็ไม่กล้า จนวันนี้ตั้งใจจะสารภาพ ที่ร้านอาหารที่กำลังจะไป พี่ดีใจจริงๆที่แกรนก็ชอบพี่ พี่แอบรักแกรนมาตั้งแต่มัธยมต้นตอนที่ แกรนพามินทร์มาส่งนะ แปลกนะทั้งที่เห็นตั้งแต่เด็ก แต่ความรู้สึกตอนนี้ไม่เหมือนที่ผ่านๆมาเลย แกรนคือคนที่ใช่ ตั้งแต่คบใครมายังไม่แน่ใจว่าจะดูแลตลอดไป เท่าแกรนนะ ^_^”
0///////////////////////0  ผมหน้าแดง
“งั้นมาคบกันนะ แกรน” พี่มิวถามจอดรถริมถนน แล้วมองด้วยสีหน้าจิงจังแบบที่ไม่เคยเห็น
“ครับ พี่มิ...จุ๊บ”
“0////////0 พี่มิวบ้า” ไม่เป็นไรรถพี่ติดฟิมส์ดำ ^_^
“ไปหาอะไรกินเถอะ พี่หิวแล้ว” พี่มิวพูดอย่างอารมณ์ดี
Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังผมกับพี่มิวจกออกมาพร้อมกัน อ่าวไม่ใช่แหะ
“ฮัลโหล” พี่มิวพูด
“ว่าไงนะครับ............เดี๋ยวนี้เลยหรอครับ............ได้ครับๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้” พี่มิวพูดรีบร้อน
“มีอะไรหรอครับ” ผมถาม
“มินทร์ ชัก ตอนนี้เข้าห้อง ไอซียู เดี๋ยวพี่จะ ไปส่งกลับบ้าน”
“ไม่ครับ ผมจะไปด้วย มินทร์ก็เพื่อนผมเหมือนกันนะครับ” ผมรีบว่า
“อืมๆ” แล้วพี่มิวก็กลับรถควักสัญญาณ ขอทางด่วนแซงไปเลย ดีจะได้ไม่ต้องรอไฟแดง
พอมาถึงโรงบาล ก็เห็นพี่แม็กกี้ ยืนเกาะประตูห้องฉุกเฉิน อยู่ ข้างๆมีพี่อะเล็กปลอบอยู่
“เป็นไงมั้ง” พี่มิวถามอย่างร้อนรน
“25นาทีแล้ว หมอยังไม่ออกมาเลย” พี่อะเล็กตอบแทน
“พี่ครับ มินทร์จะเป็นอะไรไหม” พี่แม็กถามพี่มิว
“ไม่เป็นอะไรมากหรอก เชื่อพี่สิ” พี่มิวว่า พี่แม็กทำตาละห้อยน้ำตาซึม