ถ้าหากวันนั้น มาถึง...

-24-

 *แกรน

วันนี้ผมตื่นมาหกโมงเช้าพอดี ผมเดินไปล้างหน้าอาบน้ำ แล้วก็ลงมากินข้าว พอขับรถออกมาจะไปมหาลัย เครื่องก็ดับเฉยเลย ผมลองสตาร์ทใหม่ ก็เหมือนเดิม กลัวสายเลยออกมาโบกแท็กซี่ คิดถึงพี่มิวจัง ตอนนั้นก็เป็นแบบนี้ เจอพี่มิวพี่มิวเลยรับไปด้วย

คราวนี้จะเจอมั๊ยนะ

รถหรูมาจอดอยูตรงหน้า ผมก็งง กระจกเลื่อนลง

“ไปด้วยกันไหม” พี่มิวหันมายิ้ม ผมเลยยิ้มตอบ แล้วพยักหน้า

“ครับวันนี้รถเสีย” ผมว่า

“แกรน”

“ครับ”

“คือ พี่.. เอ่อ...พี่”

“มีอะไรหรอครับ”

“พี่..คือ..พี่ช.....บ”

0////0

“อะไรนะครับ” คงไม่หรอกมั้งพี่มิวหรือจะชอบเรา

ตึกๆๆๆ หัวใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะ

“ไม่มีไรหรอก แค่จะถามว่า ลงทะเบียนเรียน หมดเขตวันไหนหรอ”

แป่วววววววววว ฮือๆๆๆ ลุ่นนะครับพี่ เมื่อกี่กุคิดอะไรไป ว้ากกกกกกกกกกก

“เดือนหน้าครับ” ผมรีบตอบสียงเรียบ

“หรอ อืม ถึงแล้ว”

“ถึงเร็วจัง” ผมว่าเบาๆ

“หืม พูดอะไรนะได้ยินไม่ชัดเลย” จะได้ยินทำไม กุอายยยยยยยยยยยยยย

“ปะ..เปล่า ครับ” ผมรีบว่าตะกุกตะกัก พี่มิวมองแล้วยิ้มๆ

“เดี๋ยวตอนเย็นจะมารับนะ”

“อะไรนะครับ”

“ตอนเย็นจะมารับ ^_^ ไปกินข้าวด้วยกัน”

“>///ครับ///<” ผมตอบรู้สึกหน้าร้อนผ่าว

.........................................................อีกคนหนึ่งที่อยู่บนรถ

“น่ารักชะมัด มิน่าฉันถึงหลงรักนาย ตอนเย็นจะทำไงดีนะสารภาพเลยดีไหมเนี่ย55555”

ติ๊ดๆๆ หืม เบอร์ตู้หรอ

“ฮัลโหล” / “ครับพี่มิว”

“อ่าวมินทร์” / “พี่มารับผมหน่อย เอาชุดนักศึกษามาด้วยนะครับ”

“อืมๆๆ จะเอาไปทำอะไรหรอ” / “อ๋อ อย่าบอกใครนะ แล้วก็จัดการเปลี่ยนชื่อให้ผมหน่อยนะครับ แค่นี้นะครับ หน้าเรือนจำ บาย ตรู๊ดดๆๆๆ”

อะไรมาแบบงงนะเนี่ย  ผมจึงทำอย่างที่ว่า ไปจัดการเปลี่ยนชื่อเดิมให้มินทร์

และไปเอาชุดนักศึกษาออกมา แล้วไปหาที่เรือนจำ พอไปถึง ก็เห็นมินทร์นั่งอยู่หน้าเรือนจำ พร้อมกับผู้คุม พอเห็นหน้าผม ก็ยิ้มแป้นเชียว ทำเอาผมยิ้มตามเลย

“ทำไมใส่ชุดนี้ละ” ผมถามแปลกใจ

“ผมพ้นโทษแล้วละ ^_^” ว่าแล้วยิ้ม

“หรอ ทำไมละ”

“ก็ คนบ้านั่นนะเป็นโรคหัวใจและอยู่เกินวันนั้นไม่ได้อยู่แล้ว แล้ววันนั่นก็กลายเป็นอุบัติเหตุ ผมก็เลยพ้นโทษ” อ๋ออออออออออ

“อ๋อ ดีใจด้วยนะชุดนักศึกษาอยู่ในรถนะ จะไปลงทะเบียน ที่มหาลัยเลยหรอ” ผมถาม

“ครับ ไม่ได้เรียนนาน คิดถึงอาจารย์วิงกี้ หายดีแล้วรึยังนะ” ดูมันยังห่วงคนอื่นอยู่อีกแล้วแผลที่แขนนั่นละดูท่ายังไม่หายเลยนะ

“งั้นไปโรงพยาบาลก่อน ไปทำแผลใหม่” ผมว่าไม่ฟังคำห้ามของเจ้าตัว

พอขึ้นรถมามินทร์ก็เปลี่ยนชุดเลย ผมที่ยังไม่ได้ตัด ตั้งแต่เข้าไปในเรือนจำยาวขึ้นทำให้น่ารักขึ้นบวกกับตาสีดำกลมโตนั้นอีกและปากกับแก้มก็อมชมพูน่าหอมชะมัด

จัดให้สักดอกเลยเป็นไง

ฟอดดดดดดดดดดด

ผมยื่นปากเข้าไปหอมแก้ม จนเจ้าตัวสะดุ้งหันมาแล้วหัวเราะด้วยกัน พอถึงโรงพยาบาล

ก็นำเข้าห้อง ฉุกเฉินและทำแผลผันผ้าก๊อดตั้งแต่ข้อมือ จนถึงศอก แล้วเอาแขนเสื้อลงปิดไว้ ผมจัดการติดกระดุม และจัดทรงให้อย่างเรียบร้อย

“ปะไปมหาลัยกันคิดถึงจะแย่แล้ว”

“อืม ไปขึ้นรถสิ” ผมอิ้มแบบเอ็นดูไปให้ ทำให้ผู้ที่รับยิ้มยิ้มกว้างกว่าเดิม

.........................................................................ผ่านไป 15 นาที ณ มหาลัย

“ขอบคุณครับพี่มิว” ว่าแล้วก็วิ่งลงไปไปตึกผู้อำนวยการ

เห็นแล้วมีความสุขแทน

---------------------------------------------------------

ไม่คิดว่าจะมีคนอ่าน ส่วนเราก็ลืมพาสไปแล้ว ไม่คิดจริงๆนะ ดองไว้ตั้ง 2แล้ว

ถึงไม่ค่อยมีคนอ่านแนวนี้แต่ก็ขอลงให้จบๆนะค่ะ