ถ้าหากวันนั้น มาถึง...

*แม็กกี้

พอถึงบ้านผมจอดรถและหันไปกะว่าจะปลุกร่างบางที่หวงแหนให้ตื่น พอผมหันไปก็เห็นภาพที่ไม่อยากให้ตื่น ร่างบางยังคงหลับตาพริ้ม

“ให้ตายสิ น่ารักซะมัด” ผมว่าแล้วก้มลงไปเอาปากตัวเองแตะปากร่างบางเบาๆ

“เฮ๊ย นี่เราเป็นพี่ชายนะ ทำอย่างนี้ได้ไง” ว่าแล้วตบหน้าตัวเองเบาๆ

ผมเลยซ้อนร่างบางออกจากรถอย่างเบามือกลัวว่าจะตื่น

“ถ้าหลับแล้วน่ารักขนาดนี้น่ะไม่ต้องตื่นดีกว่า มินทร์” ผมหลุดปากออกไป

พอเปิดประตูอย่างลำบาก แต่เพราะกลัวคนที่อุ้มอยู่จะตื่น กลายเป็นว่าสำหรับเปิดประตู กลายเป็นเรื่องจิ้บจ้อยไปซะงั้น

ผมพาร่างบางที่ยังคงหลับใหลอย่างเอาเป็นเอาตายนั้นวางลงบนเตียงอย่างเบามือแล้ว สักพักโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น

“ฮัลโหล” / “ว่าไงว่างรึเปล่า”

“ว่างทำไมหรอ” / “งั้นเจอกันที่เดิมอย่ามาสายมาให้ถึงก่อน15 นาที โอเคเจอกันบาย”

ตู๊ดๆๆๆๆๆ “อ่าวเฮ๊ ย อะเล็ก อะเล็ก” ผมคิดไม่ทันเสร็จ ว่าต้องมาไม้นี้

ผมเลยจำเป็นต้องไปสิครับ  ผมก็อยากปลดปล่อยเหมือนกัน

สถานที่บันเทิงที่หนึ่ง

“แม็กมาแล้ว เยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย้” อะเล็ก

“อะไรของมึงอะเล็ก ไม่คิดจะให้กุพักผ่อนรึไง” ผมว่า

“เปล่าน่ะ แค่สังสรรค์จริงๆ” อะเล็กว่าต่อ เรานั่งดื่มกัน 2 คนจนเวลาล่วงมาจนผับเกือบปิด จู่ๆอะเล็กก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทางเมาๆ

“แม็กกี้มึงรู้อะไรไหม ว่ากูน่ะฮึกๆ ฮือๆ กูนะ” อะเล็ก

“เฮ๊ยเป็นไรวะบอกกุหน่อย” ผมรีบว่า

“บอกไม่ได้ ฮือออออออ” อะเล็ก

“เฮ๊ ย มึ ง บอกมาเหอะกูไม่รังเกียจไรมึ งหรอก” ผมรีบว่า จะว่าไปผมก็แอบชอบ

อะเล็กน่ะ ตั้งแต่ปี 2 ผมไม่กล้าถ้าผมสารภาพก็กลัวว่าจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มนั้นอีก

“จริงน่ะ จะรับฟังจริงน่ะ” อะเล็กว่าทำหน้าดีใจในสภาพที่เมา ดีๆๆตอนเมานี่น่ารักเหมือนกันน่ะเนี่ย อะเล็กของผม

“ครับ มีอะไรก็พูดมาเถอะครับ ผมพร้อมที่จะรับฟัง” ผมว่า

“เอ่อ คุณครับ ผมขอเบอร์หน่อยได้ไหมครับ” จู่ๆใครที่ไหนก็ไม่รู้มาขอเบอร์อะเล็ก ผมจ้องมันแทบจะฆ่ามันได้ แต่มันไม่สน ผมจะมีสิทธิ์อะไร

“38 ครับ อ๋อมันเล็กไป ตอนนี้ 40 แล้วครับ” มันตอบแบบกวนทั้งสภาพเมา

“เอ่อ งั้นขอไลน์ได้ไหมครับ” มันว่าต่อ

“อ๋อๆได้ๆๆ” อะเล็กว่าทำเอาผมปวดร้าว

“แป็บนึงคับ” อะเล็กว่าแล้วหยิบกระดาษทิตชูมา แล้วเอาปากกามาขีดๆเขียน แล้วส่งให้

“นี่ครับลาย” อะเล็กว่าแล้วส่งให้มัน มันรับรับมาสายตามองผมยักคิ้ว เดี๋ยวๆๆๆ เดี๋ยวมึงคิ้วแตกแน่

“ขอบคุณครั.............บ” มันว่าไม่จบแล้ว ก็หันมามองผม ผมเลิกคิ้วสูงแล้วเหล่ตามอง

555555555555555 อยากหัวเราะเป็นภาษาโปรตุเกต ลายจริงๆ ให้ตายรักมึงสุดๆ

เลยอะเล็ก 

“เป็นไง ลายสมใจมึ ง ไหมคับ” อะเล็กว่าแล้วลุกโซเซโซซัดมาผมก็ลุกขึ้นแล้วประคอง

“กลับกันเถอะคร้าบบ ว่าที่” อะเล็ก

“ว่าที่อะไรหรอคับ” ผมแกล้งถาม

“ว่าที่สามีไง 5555” อะเล็กหน้าแดง

“เอ่อ............. ขอตัวครับ” มันว่าแล้วเดินจากไป เฮ้อ

ผมจ่ายตังค์เสร็จ ก็พามันขึ้นรถ ว่าจะพากลับคอนโด แต่หากุญแจไม่เจอ

ผมเลยพากลับบ้านผมนี่แหละ ง่ายดีจะได้ดูอาการมินทร์ด้วย