I love you รักของฉันเกิดขึ้นแล้ว

       รุ่งเช้าที่สดใสวันหนึ่ง
 ''รอนเด้ ตื่นได้แล้วลูก มีงานที่โรงเรียนไม่ใช่หรอ''เสียงแม่เรียก ก่อนแม่จะขึ้นมาปลุกที่ห้องในขณะ
ที่แม่เดินไปเปิดผ้าห่มที่โป่ง  แต่สภาพที่เห็น คือ เจ้าลูกสาวจอมแสบ หนีไปโรงเรียนซะแล้ว ''ยัยตัว
แสบของฉันไปซะแล้วที่เรื่องอยากจะบอกซะหน่อย''คุณแม่พึมพัม ก่อนที่จะพับผ้าห่มให้เรียบร้อย
              ''รอนเด้''เอมี่เพี่อนของฉันเรียกเสียงดัง ในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้าไปในห้อง
ประชุมที่ถูกจัดเป็นห้องรับใบต่อการศึกษา
 
  "ว่าไงเอมี่"ฉันตอบกลับเพื่อนด้วยสดใสเหมือนเคย
 
  "พอดีฉันจะถามจะไปต่อ ม.4 ที่ไหนหรอ''เธอถาม
 
  ''ฉันว่าจะอยู่ที่นี้มีความสุข"
 
   "............."เอมี่เงียบไปซักพัก
  "มีอะไรหรอเอมี่''คำถามของฉันทำให้เอมี่สะดุ้งนิดๆ
  "ปะ...เปล่า แล้วเจอกันตอนเย็นนะ" แล้วเอมี่ก็เดิไปประจำที่นั้งของเธอ
  "?????"ฉันงงแต่ช่างเถอะไปรับใบดีกว่า   หลังจากเสร็จงานฉันหนีกลับไปก่อน(ปกติฉันกลับกับเอมี่)
   ที่บ้าน
  ''สวัสดีค่ะคุณพ่อ/คุณแม่''ฉันตรงเข้าไหว้ท่าน
  ''ไงเป็นไงบ้างรอนด์เหนื่อยไหม''แม่ถามขณะทำคัพเค้กอยู่
 
  ''เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมากแต่เหนื่อยขนาดไหน ถ้าได้กินคัพเค้กที่แม่ทำน่าจะหายเหนื่อยนะ''ฉันตรงเข้าไปกอดอ้อน เอาคัพเค้กจากแม่
  ''กอดแต่แม่ไม่เห็นกอดพ่อ''พ่อทำหน้าบูดเข้า
  ''แหม คุณพ่ออะ>_<''ฉันตรงไปเข้าคุณพ่อสุดที่รัก จากนั้นประตูบ้านก็เปิดออกแขกคนสนิทเดินเข้ามาทักทาย
 
  ''สวัสดีคะคุณอา/คุณน้า''เอมี่สวัสดีคุณพ่อคุณแม่ของฉัน
  ''เอมี่มีอะไรหรอ''
  ''คุณอายังไม่บอกรอนด์หรอค่ะ''
  ''อะไรหรอค่ะ''
  ''เดี๋ยวค่อยคุยกันกินข้าวกันก่อนนะ''แม่พูด
  ''ค่ะ''ฉันกับเอมี่ตอบพร้อมกัน
 
  จากนั้นแม่ก็พาเราทั้ง2คนไปที่โต๊ะกินข้าว การกินข้าวเป็นไปอย่างเงียบเชียบในใจฉันก็ยังคิดแต่เรื่องจะบอก(ฉันเครียดนะโว้ย)
 
"เรื่องที่แม่จะบอกคือ ลูกต้องไปเรียนม.4ที่เกาหลีนะ''ในที่สุดแม่พูดออกมา
''หา!!!!!!''
''แม่ส่งลูกเข้าได้แล้วนะที่'นามิเซน' ''
"ม่ายยยเอานะ หนูไม่มีเพื่อนนะ"
"ใครบอกว่าไม่มีจ๊ะ''แม่เถียงกลับ แต่เสียงกลับมีความสุข แม่ทำอย่างงั้นได้ไงเนี่ย
"แล้วใครละค่ะ"ฉันตอบกลับแม่อย่างสงสัย