The memory love…

"เกิดอะไรขึ้น"
"เลิฟกู๊ดแกล้งผมครับสเนป"เดรโกชี้ไปที่หน้าสลับกับมู้ดในมือลูน่า
"หักเรเวนคลอ 5--"ศาสตราจารย์มักกอนนากัลพูดแทรกแต่สเนปเพียงยกมือขึ้นห้ามไว้
"โทษหนักนะมิสเลิฟกู้ด เพราะเค้าเป็นพรีเฟ็ค"สเนปแสยะยิ้มเล็กๆ
"แต่ไม่มีกฎข้อไหนบอกว่าใครแกล้งพรีเฟ็คโดนทำโทษหนักกว่าคนอื่น"เฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นยืนค้านเสียงดังโดยมีเฟร็ดกับจอร์จคอยยุแยง
"หักกริฟฟินดอร์ 5 คะแนนมิสเกรนเจอร์ช่างไร้มารยาทจริง"
"แต่--"
"พอเถอะเฮอร์ไมโอนี่เราจะโดนหักเยอะกว่านี้นะ"จินนี่เตือนสติทำให้เฮอร์ไมโอนี่นั่งลงอย่างไม่เต็มใจ
"อ้า อย่างที่พูดไปมิสเตอร์มัลฟอยเป็นพรีเฟ็คโทษของเธอจึงหนัก"
"เค้าว่าหนูก่อนนะคะศาสตราจารย์สเนป"
"เรเวนคลอ 5 คะแนนเลิฟกู๊ดขัดจังหวะการคิดฉัน"ลูน่าหน้าจ๋อยไปเดรโกมองเธออย่างยิ้มเหยาะ
"กักบริเวณ ใช่กักบริเวณโดยมีพรีเฟ็คของบ้านกริฟฟินดอร์คอยคุม"
"ว่าไงนะ"ทั้งรอนและเฮอร์ไมโอนี่โพล่งขึ้นพร้อมกันแต่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลกับทำมือให้พวกเค้านั่งลง
"ขอโทษนะสเนปพรีเฟ็คบ้านกริฟฟินดอร์ไม่ว่าง ฝากลูน่าไว้กับพรีเฟ็คบ้านสลิธีรินแทนแล้วกัน"
"หะ แต่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลผมๆไม่ว่างเท่าไหร่นัก จะให้มานั่งตามยัยเลิฟกู๊ดได้ยังไง"
"โอ้ ดีเลยมิสเตอร์มัลฟอยถ้าเธอมีงานเลิฟกู๊ดคงจะช่วยเธอได้"
"ฮะฮะฮะ"
"ทำไมล่ะเนวิลล์นายทำหน้าอย่างนั้นดูมัลฟอยดิหน้ายังกับอะไร"
 
"ช่าย มัลฟอยมีปัญหาฉันควรหัวเราะแต่ที่ฉันไม่หัวเราะเพราะลูน่าต้องไปอยู่กับมัน"
"เนวิลล์พูดถูกแฮร์รี่ รอนนายต้องช่วยลูน่า"เฮอร์ไมโอนี่บ่นอุบอิบ
"ดีออกน่าเฮอร์ไมโอนี่ อย่างน้อยมัลฟอยอาจจะซึมซับอะไรดีๆจากลูน่าก็ได้"
"เป็นไปไม่ได้แฮร์รี่นายหยุดคิดได้เลย…ไม่มีทางซะหรอก"
"ก็หวังว่าคงเป็นมัลฟอยที่นิสัยดีขึ้นไม่ใช่ลูน่าที่นิสัยแย่ลง"จินนี่เท้าคางเธอมองลูน่าที่เดินหงอยๆกับไปที่โต๊ะส่วนมัลฟอยที่ท่าทางหงุดหงิด
"ฉันก็โล่งใจไปดีเท่าไหร่ที่ลูน่ายังได้ใช้เวลาอยู่ในบ้านเรเวนคลอบ้างแม้จะช่วงสั้นๆก็ตาม"
"เนวิลล์นายคิดผิดอย่างแรงเลยแหละ"เฮอร์ไมโอนี่พูดช้าๆเบาๆ…
….…
มันอาจจะสั้นแต่ไรต์สัญญาครั้งหน้าจะแต่งยาวๆกว่านี้