The memory love…

ณ ฮอกวอตส์ [วันฮัลโลวีน]

"รอน นายมีชุดที่จะใส่รึยัง วันนี้เรามีประกวดชุดแฟนซีสะด้วย"แฮร์รี่บ่นเนือยๆในชุดสูทผ้าคลุมยาวเขาถามเพื่อนสนิทที่นอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงเขาเกลียดงานนี้หลังจากที่สเนปให้ไปทำเรียงความสามหน้าเกี่ยวกับสูตรยาที่เพิ่งเรียนไป

"แม่ส่งชุดมาให้ แต่มันแย่มาก แย่ที่สุด"รอนโอดครวญภาพชุดที่มีระบายลูกไม้ติดทำเอาเขาแทบคลั่งเมื่อนึกถึงตอนที่เฮอร์ไมโอนี่ได้เห็นเขาใส่มันลงไป

"ฉันคิดว่าครั้งนี้ฉันเชื่อนายรอน เมื่อวานฉันเห็นมันผ่านๆ"

"งั้นเราสองคนจะไม่ลงไป เราจะอยู่บนนี้นั่งทำรายงานของสเนป"รอนเสนออย่างมีความหวัง

"ไม่ได้รอน นายจะต้องไปไม่อย่างงั้นเฮอร์ไมโอนี่จะหัวเสียและไม่คุยกับนายอีกสองอาทิตย์"แฮร์รี่สรุปขณะที่รอนทำหน้าเหยเกพาร่างใหญ่เลื่อนตัวเองไปทำธุระขณะที่เขาลงไปรอที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน

เฮอร์ไมโอนี่รออยู่ก่อนแล้วเธอดูดีในชุดเดรสสีม่วงอ่อนและผมบลอนด์ที่ถูกดัดเป็นลอนคลายๆแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่พูดคุยเรื่องแฮกริดเพื่อนตัวใหญ่แสนดีที่ส่งขนมเค้กหินมาให้เมื่อตอนเย็นเมื่อวานจนกระทั่งรอนเดินมา

"รอนนาย…"รอนหน้าแดงจนลามถึงหูเมื่อเห็นเฮอร์ไมโอนี่พิจารณาเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยสีหน้าตกตะลึง

"เฮอร์ไมโอนี่ เข้าใจฉันหน่อยซิฉันไม่ได้อยากใส่นักหรอก"

"ฉันขอโทษไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย"เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงเธอไม่คิดว่าจะทำให้รอนต้องเสียหน้า

พวกเขามาถึงห้องโถงทันเวลาค้างคาวจำลองบินว่อนเข้ากับบรรยากาศมืดสลัว แต่มีตัวหนึ่งโชคร้ายที่บินไปชนกับหลังคาแล้วตกลงมาตรงกับหัวของรอนพอดียิ่งทำให้ทุกคนหันมามองเขาบางคนถึงกับกลั้นหัวเราะไม่อยู่หัวเราะออกมาอย่างไร้มารยาท

"วีสลีย์คิดว่าตัวเองเป็นคุณย่ารึไง"มัลฟอยพูดเสียงดังจากโต๊ะของบ้านสลิธีรินทำให้เฟร็ดกับจอร์จที่กำลังจะล้อรอนหันกลับไปหาเรื่องมัลฟอยแทน

"หุบปากของแกไปซะมัลฟอย"เฟร็ดตะโกนโต้ตอบแต่ ศ.มักกอนนากัล เดินมาปรามเสียก่อน

"หักกริฟฟินดอร์ 5 คะแนนสำหรับที่คุณวีสลีย์ทำกริยาไม่เหมาะสม"เฟร็ดหน้าแดงขณะที่เด็กบ้าน
สลิธีรินหัวเราะจนแทบจะตกเก้าอี้ "หักสลิธีริน 10 คะแนนสำหรับการพูดจาถากถางคุณวีสลีย์"เฟร็ดกับจอร์จยิ้มเหยาะอย่างพอใจ

"ตามที่รู้กันว่าวันนี้จะมีประกวดชุดแฟนซี เนื่องในโอกาสวันฮัลโลวีนหวังว่าทุกคนคงจะพร้อม"ดัมเบิลดอร์กล่าวหลังจากที่ ศ.มักกอนนากัลเดินกลับไปนั่ง "ครั้งนี้สเนปจะอธิบายกฎให้ทุกคนฟัง"

"เราจะสุ่มนักเรียนบ้านละ 20 คนมาแล้วเขียนชื่อคนที่เธอชอบเราจะมานับคะแนนกันอีกทีผู้ชนะจะได้น้ำตานกฟีนิกซ์หนึ่งหยดมันช่วยประสานแผลของเธอ"สเนปอธิบายขณะล้วงมือลงไปในกล่องที่เขียนไว้ว่ารายชื่อบ้านสลิธีลิน ตามมาด้วยอีกสามบ้าน

"อ่า…มิสเตอร์มัลฟอย คุณเป็นคนเริ่มช่างโชคดีอะไรอย่างนี้"เดรโกยิ้มเหยาะเดินไปเขียนชื่ออย่างรวดเร็วขณะที่สเนปก็ยังเรียกคนอื่นออกไปเรื่อยๆจนมาถึงบ้านฮัฟเฟิลพัฟจึงทำให้เหลือแค่สมาชิกบ้านกริฟฟินดอร์

"ฉันอยากออกไปบ้างจังรู้มั้ยฉันจะโหวตเธอนะเนวิลล์ ชุดที่เธอแต่งเป็นคนที่รู้ว่าใครมันทำฉันเสียขวัญแทบแย่"

"ฉันตรงข้ามกับเธอเฮอร์ไมโอนี่ฉันไม่อยากลอยชายออกไปแล้วหมุนซ้ายขวาให้คนอื่นชมชุดบ้าๆนี่"

"รอนนายไม่ได้น่าเกลียดขนาดนั้นนะ หยุดบ่นสักทีเถอะน่า"

"ฉันเห็นใจเขาอย่างไม่ปฎิเสธเลยสักนิด"แฮร์รี่กับเนวิลล์ลอบมองตากันพลางกระซิบเบาๆ

"และคนสุดท้ายของกริฟฟินดอร์มิสเตอร์วีสลีย์ เฟร็ด"สเนปขมวดคิ้วเป็นปมตอนที่เฟร็ดยิ้มแล้วหันไปรอบๆเขามองจอร์จอย่างมีเลศนัยแล้วลงมือเขียนชื่อก่อนจะนำไปวางไว้ตรงตระแกรงหน้าสเนป

"นายเลือกใครเฟร็ด"เฮอร์ไมโอนี่ดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษ"ฉันว่าเดี๋ยวเธอก็รู้เองน่า"

สักพักดับเบิลดอร์ส่งสัญญาณตามสบายทำให้เสียงวิพากย์วิจารณ์เรื่องการประกวดดังสนั่นมีไม่กี่คนที่สนใจอาหารบนโต๊ะแฮร์รี่ คุยกับรอนและเฮอร์ไมโอนี่เรื่องรอนส่งเฮ็ดวิกที่ตอนนี้กำลังบินไปส่งจดหมายให้นางวีสลีย์เรื่องชุดที่เธอส่งมาให้

"ฉันให้นาย 10 เกลเลียนเลยถ้าเขาไม่ได้"จอร์จบอกเฟร็ดเสียงดังทำให้รอนรีบเค้นความจริงแต่ฝาแฝดก็ยังตอบกลับเพียงว่าเดี๋ยวก็รู้

"และทุกท่านตอนนี้ ศ.มักกอนนากัล ตรวจคะแนนเรียบร้อยสเนปจะเป็นคนประกาศ"เสียงในห้องโถงเงียบทันทีทุกคนจดจ่อขนาดเฮอร์ไมโอนี่ยังเผลอปัดมีดตกลงไปใต้โต๊ะแต่นิกหัวเกือบขาดก็รับไว้ทัน

"ปีนี้ฝ่ายหญิงได้แก่…มิสลูน่า เลิฟกู๊ดจากเรเวนคลอ"เสียงโห่ร้องดังขึ้นลูน่าในชุดสีเขียวเหมือนตัวตลกเดินออกมาแว่นตาแฟนซีมีปีกของเธอบินพับๆทำเอาเด็กบ้านสลิธีรินหัวเราะออกมาโท่งๆ

"บ้านสลิธีรินโหวตให้เธอ 10 คนเรเวนคลอ 2 คนฮัฟเฟิลพัฟ 7 คนและกริฟฟินดอร์ 2 คนรวมเธอมี 21 คะแนน"

"ส่วนฝ่ายชายได้แก่… มิสเตอร์รอน วีสลีย์"รอนตาค้างเขาหน้าแดงฝืนก้าวออกไปยืนข้างๆลูน่าที่ยิ้มให้เขา

"สลิธีริน 8 คนเรเวนคลอ 4 คนฮัฟเฟิลพัพ 10 คนกริฟฟินดอร์ 5 คนรวมเธอได้ 27 คะแนนยินดีด้วย"เด็กบ้านสลิธีรินต่างผิวปากแล้วล้อรอนกับลูน่าต่างๆนาๆแม้ว่าศ.มักกอนนากัลจะอยากลุกมาว่าแค่ไหนแต่สเนปก็ดูเหมือนจะไม่เปิดโอกาสให้เท่าไหร่เขาร่วมยิ้มเยาะเงียบๆ

"และแน่นอนของรางวัลสำหรับพวกเธอ"ดับเบิลดอร์ลุกขึ้นมาแทรกยื่นขวดเท้านิ้วโป่งบรรรจุของใสให้รอนกับลูน่าคนละขวดซึ่งหลังจากนั้นรอนก็รีบกลับมานั่งที่
"ดีใจด้วย 'รอน วีสลีย์' ขวัญใจวันฮัลโลวีน"เฟร็ดบีบเสียงลงคล้ายกับลูน่า เลิฟกู๊ด

"บางทีนายควรชวนเขาออกเดทนะรอน"จอร์จบอกเขาหัวเราะกับเฟร็ดโดยที่รอนเหลือบเห็นเฮอร์ไมโอนี่กลั้นยิ้มอยู่

"หุบปากน่าเฟร็ดจอร์จ ส่วนเธอถ้าเธอยังยิ้มต่อไปฉันจะโกรธเธอ"เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหัวเบาๆยกแขนขึ้นมาโอบคอรอนเอาหน้าซบไปที่อกเขา

"ฉันมีอะไรจะบอกรอน"เฮอร์ไมโอนี่พูดพลางหัวเราะไปด้วย"ตอนที่นายตกจากไม้กวาดตอนวิชาการบินฉันไปเยี่ยมนาย นายละเมอเรียกชื่อฉัน"

"โอ้ พระเจ้าตอนนั้นเธออยู่คนเดียวบอกฉันมาสิ"รอนตาโตปากค้างเขาหน้าแดงจนเป็นสีเดียวกับผม

"ใช่มีฉัน เฟร็ดกับจอร์จ แฮร์รี่ เนวิลล์ จินนี่ แต่เราสัญญากันว่าจะปิดบังนายแต่วันนี้ฉันคิดว่านายควรได้รู้"เฮอร์ไมโอนี่เลื่อนแขนออกเธอมองเฟร็ดกับจอร์จและแฮร์รี่สลับกันไปมาแต่อีกด้านนึงหายนะก็บังเกิด

"นี่เธอนะเดินดีๆไม่ได้รึไง"เสียงเดรโก มัลฟอยโวยวายทำให้แฮร์รี่หันขวับและเห็นลูน่า เลิฟกู๊ดที่ดูเหมือนเพิ่งทำมู้ตหกใส่สูทสีดำของมัลฟอย

"ไม่ใช่เรื่องที่ต้องกังวลสักนิดนายก็แค่เอาไปซัก"ลูน่าหยักไหล่ไม่แยแสยังคงเดินต่อไปแต่เดรโกก็เดินไปขวางไว้

"ขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ทำฉันไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ"ตอนนี้แทบจะทั้งโรงอาหารจับตาดูการปะทะกันของทั้งสองขณะที่ครูยังคุยกันอยู่เหมือนจะไม่ได้สังเกต

"มัลฟอยนายควรจะให้อภัยฉันนะเพราะมันไม่หนักหนา"ลูน่ายังคงพล่ามต่อไปแต่มัลฟอยเริ่มจะเดือด

"เธอมันยัยนอกคอกฮอกวอตส์ไม่เคยมีเด็กปัญญาอ่อนมาก่อนเธอทำให้ที่นี่ต้องเสียหาย ทั้งการแต่งตัวแบบที่ไม่มีใครเท่า หมวกคัดสรรควรจะบอกเธอให้ไปอยู่ที่กริฟฟินดอร์บ้านของพวกขี้ขลาดสมองฟ่อไม่ใช่เรเวนคลอ"มัลฟอยตะคอกจนมู้ตในมือลูน่าตกแถมทุกคนในบ้านกริฟฟินดอร์เริ่มไม่พอใจแล้วตะโกนด่ามัลฟอยต่างๆนาๆที่กล่าวหาบ้านกริฟฟินดอร์

"นายฉลาดนักสินะไอ้หัวงู เที่ยวบอกคนอื่นว่าบ้านนั้นดีไม่ดีแล้วที่นายทำมันฉลาดมากรึไง"ลูน่าขู่เสียงผ่านไรฟันเธอก้มไปหยิบมู้ตขึ้นมาแล้วละเลงไปที่หน้าของมัลฟอยและนี่เป็นครั้งแรกที่เฮอร์ไมโอนี่ รอน แฮร์รี่รู้สึกชอบลูน่าขึ้นกว่าเดิมมาก