I am first 'ฉันจะเป็นที่หนึ่ง ในใจนาย'

ตอนที่ 6
เดี๋ยวไปขอ
เหงา......เศร้า.......ซึม......
ชีวิตผม มันเหงาแบบนี้ เมื่อไหร่กันนะ
ไม่เอาสิเจแปน นายไม่ใช่คนจิตตกแบบนี้
นี่นายเป็นอะไรไปเนี่ย
"ไผ่.......นี่นายคนเดียว..ฉันถึงจิตตกขนาดนี้เลยหรอเนี่ย"ร่างสูงพึมพำออกมาหลังจากที่นอน นั่ง เดินคิดไปคิดมาหลายครั้ง และวันนั้น มันเป็นอะไรกันแน่ ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น แล้วเมื่อไหร่เขาจะรู้สักที ร่างสูงถอนหายใจหลายครั้งแต่เขาก็ยังไม่คิดจะเดินออกจากห้องนอนตั้งแต่เช้าเพราะกลัวร่างบางจะเห็นแล้วจะโกรธเอา
ตึกๆๆๆ 
'ใบไผ่ แน่ๆ'
'แล้วมันเดินมาทำอะไรดึกๆดื่นๆแบบนี้'
"เฮ้ย พวกเรามีอะไรขนไปให้หมดเลยนะเว้ย กูว่าปิดไฟมือแบบนี้ แม่งคงหลับหมดแล้วแหละ"เสียงของโจรที่เดินเข้ามาส่งเสียงจนดังไปทั่วบ้าน
"เห้ย ในห้องนี้มีผู้หญิงด้วยเว้ย น่าฟัดมากเลยว่ะ เอาไปด้วยดีมั้ย"เสียงของโจรอีกคนที่ดูแหลมหน่อยๆเอ่ยเมื่อเปิดประตูเข้าไปเจอไผ่นอนอยู่ในห้อง
"จริงหรอวะ ไหนๆกูดูดิ โห....น่าฟัดจริงๆหวะ ขาว สวย หน้าหวานแบบนี้ กูชอบ"โจรที่น่าจะเป็นหัวหน้าแก๊งค์กล่าว
'โจรนี่! คนไทยด้วย มันไม่มีอะไรทำหรือไงวะ'
"ช่วยด้วย.........ไอ้บ้าปล่อยนะ เจช่วยด้วย!!!!!"
เสียงนี้ ไผ่ มึงรอกูเดี๋ยวนะ
พรวดดด!!!!
"พวกมึง จะทำอะไร!"ร่างสูงที่พุ่งตัวออกจากห้องไปหารางบางที่ร้องขอความช่วยเหลืออยู่ในห้อง
"เฮ้ย เผ่นเร็ว แม่ง คนไทยด้วยมึง"ว่าแล้วพวกโจรก็วิ่งหายออกไปจากบ้านหมด
"ไผ่!เป็นอะไรหรือเปล่า"
ผมมองร่างบางที่ถูกเลิกเสื้อขึ้นเล็กน้อย ที่ตอนนี้ตัวสั่นไปหมด
"ไผ่....ไม่เป็นอะไรแล้วนะ คืนนี้นอนกับฉันนะ"ผมบอกร่างบางซึ่งตอนนี้ยังกลัวไม่หายแต่เจ้าตัวก็ไม่มีทีท่าว่าจะปฏิเสธแต่อย่างใด.......
"เดี๋ยวฉันนอนพื้นเอง....."ร่างสูงเอ่ยแล้วหยิบหมอนบนเตียวลงมาแต่ร่างบางกลับเรียกไว้
"นอนกับฉันนะ ฉันไม่อยากเจออะไรแบบนั้นอีกแล้ว นะนอนกับฉันนะ"ร่างเล็กเอ่ย ร่างสูงชงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินแบบนั้นแต่ก็ทำตามแต่โดยดีเมื่อร่างสูงขึ้นไปนอนก็ถึงกับตกใจเมื่อร่างเล็กเอ่ยว่า
"กอดฉันหน่อยได้ไหม?........."ร่างเล็กพูดแล้วเริ่มขยับตัวเข้ามาใกล้ๆ
"อืมม......."ร่างสูงพูดแล้วขยับตัวเข้าไปให้ร่างเล็กเขามาอยู่ในอ้อมกอด......
หลังจากที่ร่างเล็กหลับแล้วร่างสูงก็ค่อยๆเดินออกไปนอนห้องข้างๆเพราะไม่อยากให้ตัวเองทำอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้กับร่างบางที่อยู่ตรงหน้า........
แต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจเมื่อร่างเล็กส่งเสียงละเมอออกมาถึงเหตุการณ์เมื่อไม่นานมานี้
"เจ....ช่วยเราด้วย....เจ.....!!!"ร่างเล็กส่งเสียงด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัวจนร่างสูงต้องเข้าไปกอดอและลูบหัวเป็นการปลอบขวัญแล้วร่างสูงก็เอ่ยออกมาว่า.......
"ไม่เป็นไรนะ ฉันอยู่นี่แล้วนะ.....นายไม่ต้องกลัวนะ"ร่างสูงเอ่ยจนร่างบางอยู่ในอาารปกติร่างสูงจึงนอนกอดร่างบางทั้งคืน........
เช้าวันต่อมา........
"อื้อ  เจ!นายอยู่ไหน"ร่างเล็กตะโกนออกมาเมื่อไม่เห็นร่างสูงที่เมื่อคืนนอนกอดเขาอยู่ทั้งคืน
"เจ....นายทิ้งฉันไปอีกแล้ว"ร่างบางพูดพร้อมดวงตาที่เริ่มปริ่มน้ำก่อนที่จะหยดลงมาช้าๆ
"นายอยู่ไหน.........ฮึกๆ....นายทิ้งฉันไว้อีกแล้ว.....ฮึกๆ..ฮือๆๆๆ"ร่างบางปล่อยโฮจนร่างสูงที่เพิ่งกลับบ้านมาได้ยินเสียงจึงรีบเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างบางแต่เมื่อเข้ามารางบางก็โผเข้าหาเขาทันที
"ไผ่ นายเป็นอะไร.........."ร่างสูงเอ่ยถาม
"นายหายไปไหนมา....ฮือๆ ฉันนึกว่านายั้งฉันไปแล้วฮือๆๆๆๆ"
"ไม่เอาน่า ฉันแค่ไปหาอะไรมาให้กิน อย่าร้องนะคนดี"ร่างสูงพูดก่อนประกบริมฝีปากลงช้าๆกับปากของร่างบาง
"ฮึก......."ร่างเล็กชงักเพราะรู้สึกว่าเหมือนมีไฟฟ้าช๊อตเมื่อปากของเขาแตะกับปากของร่างสูงแต่ร่างบางก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร
"ฉัน....ขอโทษนะ ฉันเผลอไป ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำอีก!......"ร่างสูงพูดหลังจากที่ถอนปากออก
"นาย.......จูบฉันต่อได้ไหม"ร่างเล็กถาม ร่างสูงตกใจเล็กน้ยก่อนทำตามคำขอแต่แล้วมือไม่รักดีก็ล้วงเข้าไปในเสื้อนอนของร่างบาง
"อื้อ........"ร่างบ้างครางออกมาเป็นสัญญาณว่าตัวเองหายใจไม่ออกร่างสูงจึงถอนปากออกแต่มือก็ยังคงเกลี่ยยอดอกของรางบางเล่นอยู่
"นายจะทำอะไร..........."ร่างเล็กถามเมื่อร่างสูงเลิกเสื้อของเขาขึ้น
"ฉัน ขอนะ!"ร่างสูงพูดแล้วจากนั้นก็ผลักร่างบางลงบนเตียง
"นาย...อยากทำมากเลยหรอ ไอ้เรื่องนั้นน่ะ"ร่างเล็กเอ่ยเมื่อตนถูกผลักลงบนเตียง
"แต่ถ้านายไม่ชอบฉันไม่ทำก็ได้"ร่างสูงพูดพลางทำท่าจะลุกขึ้น
"ไม่เป็นไร อยากทำก็ทำเถอะ"ร่างเล็กพูดอย่างอายๆก่อนร่างสูงจะก้มหน้าลงมาจูบเขาอีกรอบแล้วก็เริ่มไล่ลงมาจนถึงซอกคอขาว.........
2ชั่วโมงผ่านไป
"อ๊ะ ปวดเอวจัง   นี่เราทำอะไรลงไปเนี่ย!"ร่างบางที่เพิ่งตื่นจากการเหนื่อยล้าเพราะเพิ่ง...(คิดเอาเอง)
"ตื่นแล้วหรอ....."ร่างสูงที่นอนกอดอยู่ข้างๆลุกขึ้นมา
"นี่เรา....ทำอะไรลงไปกัน...................นายต้องรับผิดชอบฉันนะ!!!"ร่างเล้กที่เริ่มวีนแตกเพราะว่าการกระทำของตัวเอง
"เห้ย เดี๋ยวๆ นี่นายจะทำอะไร หยุดก่อน อย่าเพิ่งตีดิ!"ร่างสูงที่โดนร่างเล็กเอาหมอนฟาดลงไปไม่ยั้งบนตัวเอ่ยบอกแต่ร่างเล็กก็ยังไม่หยุด
"ไม่รู้ล่ะ นายต้องรับผิดชอบบบบบบบ ความบริสุทธิ์ของฉันต้องเสียให้นาย นายต้องรับผิดชอบฉันสิ"
"นายอ่อยฉันเองนะ!"ร่างสูงเอ่ยบอก(แต่มันก็จริง)
"นี่มึงจะไม่รับผิดชอบกูหราาาาาาาาา"ร่างเล็กที่ตอนนี้โมโหหนักจนใช้คำหยาบคาย
"เห้ยเปล่าๆ กูแค่บอกเฉยๆ ใจเย็นดิมึง"ร่างสูงเอ่ยพลางจับมือของร่างบางทั้งสองข้างไว้ก่อนที่จะมองหน้าแล้วพูดว่า
"เดี๋ยวกูจะรับผิดชอบ ไปขอพ่อแม่มึงเอง!!!!"
"ฮะ!ว่าไงนะ ไปขอพ่อแม่กู ไม่ได้เลยนะ ถ้ารู้พ่อเอากูตายแน่"ร่างบางพูด
"พ่อเขาจะเอามึงได้ไง เขามีแม่มึงให้เอาอยู่ทั้งคน"
"ไอ้หื่น กูหมายถึงพ่อเขาฆ่ากูแน่ สัสแม่ง มึงนี่โง่หรือเปล่าวะ"
"นี่มึงพูดคำหยาบด้วยหรอ"
"เอาสิวะ แล้วมึงก็จำไว้ ว่าถ้ามึงไม่รับผิดชอบกูล่ะก็ มึงตายแน่!!!!!"