I am first 'ฉันจะเป็นที่หนึ่ง ในใจนาย'
เขียนโดย 
ปากกาสีคราม
วันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.
แก้ไขเมื่อ 12 มกราคม พ.ศ. 2557 20.07 น. โดย เจ้าของนิยาย
6) ตอนที่ 5 เมื่อฟ้าแกล้งกัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 5
ขอโทษนะ
3เดือนแล้วสินะ
ทำไม?.......ผมจะต้องมาทนกับเรื่องแย่ๆที่มันเกิดกับผมด้วย.......หรือเป็นเพราะว่า ผมรู้สึกผิด เพียงแค่นั้นจริงๆหรอ
เดี๋ยวนะ!...
แล้วทำไมผมถึงจิตตกขนาดนี้เนี่ย.........
เฮ้อ! มันก็น่าอยู่หรอก
เพื่อนทั้งคน
จะให้ผม
นิ่ง แล้วอยู่อย่างสบายๆ
คงจะ....ไม่ได้หรอก
ฉ่า.......!
"หึ นายแสบมั้ยล่ะ ฉันว่าน้ำเกลือเนี่ยน้อยไปนะ ฉันว่าวันหลังแอลกอฮอล์ดีกว่า"ร่างสูงเอาน้ำเกลือมาราดร่างบางที่แสบจากโดนนู่นนี่นั่นจนมีแผลเต็มตัวไปหมดแต่ร่างบางก็ยังนั่งนิ่งเพราะไม่อยากทำให้มันมีอะไรไปมากกว่านี้.............
นาย......สะใจบ้างหรือเปล่า ที่ทำแบบนี้น่ะ
"ไปล้างตัวซะ แล้มาหาฉันที่ห้องด้วย!!"ร่างสูงตวาดใส่ก่อนเดินเข้าไปในบ้าน
'ฮึกๆ นายคงจะสะใจ มากเลยสินะ'ร่างบางที่น้ำตาคลอเนื่องจากความน้อยใจ
หลังจากที่ร่างบางอาบน้ำเสร็จร่างบางก็เข้าไปในห้องของร่างสูงตามที่เขาบอก เมื่อเข้ามาก็พบร่างสูงที่นั่งอยู่มุมห้อง
"มาแล้วหรอ มานั่งนี่สิ มาทำให้ฉันมีความสุขหน่อยสิ ใบไผ่"ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์
"ดะดะ...ได้สิ ละละแล้วจะให้ฉันทำอะไรล่ะ"ร่างเล็กถามอย่างกลัวๆเพราะเขาก็ไม่ไว้ใจน้ำเสียงเจ้าเลห๋ที่ออกมาจากปากขางร่างสูงเสียเท่าไหร่
"ก็มานี่สิ ฉันจะบอก"ร่างสูงพูดพลางกวักมือเรียกให้ร่างเล็กเข้าไปนั่ง
"ได้....."ร่างเล็กเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ
"จูบฉันสิ!!!"ร่างสูงพูด
"อะไรนะ!"ร่างเล็กเอ่ยอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
"ฉันบอกว่า จูบ-ฉัน-สิ!!!"ร่างสูงทวนคำพูดอีกครั้งก่อนที่ร่างเล็กจะค่อยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ร่างสูงจากนั้นริมฝีปากบางก็แตะลงไป
ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจก่อนจับใบหน้าเรียวให้จูบเขา............
นิ่ม
หวาน
ไม่เห็นเหมือนผู้ชายเลยสักนิด
"อื้อ เอาออกไอ (เอาออกไป)"ร่างเล็กพยายามห้ามเมื่อร่างสูงเริ่มสอดลิ้นเข้ามา
"อ๋มออกอ้าไอ้เอาออกไอ(ผมบอกว่าให้เอาออกไป)"ร่างเล็กดิ้นสุดกำลังแต่ก็ต้องชงักเมื่อมือใหญ่ล้วงเข้าไปในเสื้อ
"อ๊ะ..........."ร่างบางร้องเสียงหลงเมื่อมือหนาเข้าไปจับตรงหน้าอก
ทำไม?
ถึงอยากทำมากกว่านี้?
ทำไมเราอยากทำอะไร ให้มากกว่านี้อีก
"ปล่อยผมนะ!"ร่างเล็กร้องเมื่อร่างสูงถอนปากออก
เพี๊ยะ!
มือบาตมลงไปยังหน้าของร่างสูงทำให้เขาถึงกับเหวอ......
"ฉัน ขอโทษนะ......"ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
"คุณมันก็แค่คนที่โรคจิต ชอบทๆให้คนอื่นรเป็นทาสตัวเอง คุณมันใจร้ยาที่สุด"ร่างเล็กพูดพร้อมวิ่งออกจากห้องไปทั้งร่างสูงที่เหวอไปก่อนจะได้สติแล้ววิ่งตามร่างเล็กเข้าไปในห้อง
"นี่นายจะทำอะไรน่ะ!"ร่างสูงที่เพิ่งวิ่งไปถามเมื่อเห็นร่างบางนั่งเก็บของอยู่ในห้อง
"เลิกยุ่งกับผมได้แล้ว ผมจะไม่ทนอีกต่อไป ที่ผ่านมาที่ผมให้คุณทำร้ายผมเพราะผมรู้สึกผิดที่ทำร้ายริน เป็นต้นเหตุให้รินต้องตาย แต่เรื่องนี้มันเกินไปกว่าที่ผมจะยอมรับได้ ผมจะไม่อยู่ที่นี่ ยอมเป็นนางทาสรองรับอารมณ์ของคุณอีกต่อไป ผมจะกลับไทย!"ร่างเล็กพูดอย่างหัวเสียเพราะเรื่องเมื่อครู่แต่เมื่อร่างสูงได้ยินดังนั้นจึงวิ่งเข้าไปกระชากมือร่างบางให้ลุกขึ้น
"เจ็บ! ปล่อยผมเดี๋ยวนี้นะ "
"ขอโทษ ทั้งเรื่องเมื้อกี๊นี้แล้วก็ที่ฉันทำให้นายเจ็บด้วยนะ"ร่างสูงพูดน้ำเสียงเศ้รา
"ขอโทษหรอ มันน้อยไปหรือเปล่า ที่คุณทำกับผมเมื่อกี๊มันเป็นการหยามเกียรติของผมมากเลยนะ คุณคิวว่าแค่ขอโทษมันจะจบหรอไง ผมจะกลับไทย แล้วผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร ถือว่าต่างคนต่างอยู่อย่ามายุ่งกันอีก เรื่องอะไรที่คุณทำอะไรกับผม ผมจะถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น!!!!!"
"เดี๋ยวสิ นายจะถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นไม้ได้นะ ฉันทำไห้านายต้องเจ็บตัว.........ฉันต้องรับผิดชอบนาย"ร่างสูงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เศร้าลงไปอีก
"ไม่ต้อง! ฉันรับผิดชอบเรื่องของตัวเองได้ นายไม่ต้องมายุ่งกับฉัน นายปล่อยมือฉันได้แล้ว"ร่างเล็กพูดพร้อมสะบัดมือออก
"ก็ได้..........แต่ว่า....อยู่กับฉัน.........ต่ออีกหน่อยได้มั้ย"ร่างสูงเอ่ยขอเพราะเขาอยากทำให้ร่างบางมีความสุข....
แค่สักครั้ง.......
ก็ยังดี......
"นะ อยู่ต่อกับฉันอีกนิดนะ......แค่เดือนเดียวก็ยังดี"
"ก็ได้ เดือนเดียว แล้วเราก็จะได้ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก นายก็อยู่ส่วนนาย ฉันก็อยู่ส่วนฉัน เราต่างคนต่างอยู่!"
"ก็ได้ แค่นายอยู่ก็พอแล้วล่ะ"
เช้าวันต่อมา...............
"นี่กี่โมงแล้วเนี่ย"ร่างสูงพูดพลางหยิบนาฬิกาข้างๆหัวนอนมาดู
"ตี5.......ไปทำดีหน่อยดกว่า เผื่อว่า.....จะยกโทษให้เราบ้าง"ร่างสูงพูดแล้วลุกออกจากเตียง
กึกๆ ฉ่า.......
"เสียงอะไรเนี่ย ดังมายันห้องเราเลย หรือว่าจะเป็น ขโมย!"ร่างบางพูดก่อนเดินไปหาต้นเสียและก็พบว่ามันอยุ่ในครัว
'หึเสร็จฉันแน่'ร่างบางพูดพร้อมกำเครื่องช๊อตไฟฟ้าในมือแน่น
"ไอ้ขโมย แกตายยยย"
"เห้ย!"
"เห้ย"
ฉืดดด ฟุบ!
"เจ! นายเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย"ร่างบางเอ่ยเมื่อเห็นร่างสูงขของเจที่ตนเผลอช๊อตเขาไปโดยที่นึกว่าเขาเป็นขโมย
ในห้องเจ
"อื้อ........โอย...ปวดตัวจัง"ร่างสูงที่เพิ่งตื่นเอ่ยขึ้น
"ตื่นแล้วหรอ อะกินนี่ซะ ยาแก้ปวด กินเข้าไปซะ ฉันจะออกไปหาอะไรให้กิน"ร่างเล็กพูดก่อนเดินออกไปด้านนอก
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันไปหาอะไรกินเองดีกว่า นายไปพักเถอะ"ร่างสูงเอ่ยจากนั้นก็ลุกออกไป
"นาย......ไม่ต้องมาดูแลฉันหรอก นายดูแลตัวเองดีกว่านะ"ร่างสูงพูดแล้วจึงค่อยเดินออกไป
"นายเป็นอะไร รู้สึกผิดหรอ?"ร่างเล็กถามไล่หลังไปแต่ก็ไร้การตอบรับ
'ฉันแค่อยากทำให้นาย รู้สึกดี ก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันอีก เท่านั้นเอง'
"นายไม่จำเป็นต้องทำดีกับฉันหรอก เพราะว่า ฉันไม่มีวันรู้สึกดีกับนายได้หรอก อย่าทำตัวเป็นคนดี เพราะมันไม่มีประโยชน์หรอก"
ฉึก! เจ็บ!
ที่สุดเลย ทำไมมัน...เจ็บแบบนี้
........................................................................
เจ็บแล้วล่ะสิ ใบไผ่ เอาเลยลูก เอาให้เจแปนปวดใจตายไปเลยยยยย
ปล.คอมเม้นท์บ้างไรบ้าง เป็นกำลงัใจให้ไรท์หน่อยนะคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
