I am first 'ฉันจะเป็นที่หนึ่ง ในใจนาย'

บทที่ 3
เมื่อแกะน้อยวีนแตก
กุกๆกักๆกึกๆ
"เสียงอะไรอ่ะเจ"ร่างเล็กที่นอนอยู่ในห้องได้ยินเสียงที่เกิดขึ้นจากการที่ร่างสูงพยายามหาของในตู้
"หาของน่ะ รบกวนหรอ ฉันไม่หาแล้วก็ได้"ร่างสูงพูดพร้อมหยุดการค้นหาทันที
"ไม่มีอะไรหรอก หาไปเถะอแค่อยากรู้ฉันตื่นแล้วล่ะ มีอะไรกินมั่งอ่า"ร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงนอนถามพร้อมทำหนาเหมือนแมวขออาการ
"ว่าไงลูกแกะ หิวแล้วหรอ เพิ่งตื่นเองนะ เอ้อะพรุ่งนี้ไปโรงเรียนแล้วนะ นายเตรียมของไปหรือยัง"ร่างสูงถาม
"เรียบร้อยแล้วล่ะ นายเตรียมหรือยัง ให้ฉันเตรียมให้มั้ย?"ร่างเล็กถามแต่ร่างสูงก็ส่ายหน้าเป็นเชิงว่าไม่ต้อง
"งั้นนายลงไปกินข้าวเถอะ ล้างหน้าแปรงฟันก่อนล่ะยายทำอาหารไว้รอแล้ว"ร่างสูงบอกก่อนที่จะก้มหน้าหาของต่อ
ด้านล่าง......
"@#$@!#%*+="เสียงของยายแก่ๆที่ร่างเล็กไม่เข้าใจแต่น้ำเสียงดูดีเหมือนว่าจะดีใจอะไรสักอย่างจากนั้นร่างของยายแก่ก็เดินเข้ามาพร้อมกับของอะไรบางอย่งในมือแล้วเมื่อเธอเห็นร่างเล็กก็ยิ้มให้แล้วพูดขึ้นว่า
"ใบไผ่ ยายได้ของมาเยอะเลยพวกกับข้าวน่ะลูกกลางวันกินกันนะ แล้วตาเจล่ะ"ร่างเล็กดูสีหน้าจะตกใจเล็กน้อยเพราะไม่เคยมีใครพูดดีกับเขาเลยนอกจากพ่อแม่แล้วก็เพื่อนๆท่านเท่านั้นส่วนย่ายายก็ดูจะเกลียดเขาอยู่ไม่น้อยแต่เขาก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าะวกท่านเกลียดเขาเพราะอะไร.....
"อยู่ข้างบนครับ หาของอะไรก็ไม่รู้ครับ คุณยายครับวันนี้ผมไม่อยู่นะครับกลางวันน่ะ ผมจะไปเดินเล่นหาอะไรทำเสียหน่อย"ร่างเล้กพูดก่อนนั่งลงบนโต๊ะ
"ตามสบายนะ ที่นี่เหมือนเมืองไทยทุกอย่างแหละแม่ตาเจเขามาซื้อไว้ให้ยายอยู่ที่แรกก็ยังไม่ชินกับเขาเท่าไหร่เราะว่าหลานมาอยู่นี่บ่อยๆเราเองก็พูดญี่ปุ่นเป็นอย่างเดียวคุยกับหลานไม่รู้เรื่องแต่พอพักหลังๆก็เริ่มดีขึ้นตอนนี้ก็คุยปร๋อเลยล่ะลูก"หญิงสูงวัยคุยไปยิ้มไปเหมือนร่างเล็กเป็นคนในครอบครัวอย่างไรอย่างนั้นแต่ว่าร่างเล็กเองก็ดูเกร็งมิใช่น้อยแต่เพราะว่ายายท่านคุยเป็นกนเองเสียมากเลยพอคลายกังวลได้บ้าง
"ยายครับ เห็นเทบกวาของผมมั้ย?"ร่างสูงเดินออกมาจากห้องด้วยสีหน้าไม่ดีเล็กน้อย
"เดี๋ยวันนี้ฉันไปซื้อให้ไหมล่ะ ร้านค้าสะดวกซื้อแถวนี้มีมั้ย?"ร่างเล็กเอ่ยอาสาแต่ร่างสูงก็ส่ายหน้าเช่นเดิมก่อนจะเดินลงมาหาที่ฝั่งครัว
"เจอหรือยังลูก เมื่อวานยายเห็นอยู่นะ แถวๆนั้นแหละ"หญิงสูงวัยเอ่ยบอกหลานชาย
"เจอแล้วครับ แล้ววันนี้มีอะไรทานบ้างครับ"ร่างสูงถามก่อนเดินมานั่งที่โต๊ะ
"อาหารไทยน่ะลูก แม่ครัวที่แม่เราเอามาไว้ที่นี่เนี่ยเยี่มจริงๆเลยนะ อร่อยทุกอย่างเลย"หญิงชราพูดแล้วก้มลงตักอาหารด้วยช้อนซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ร่างเล็กประหลาดใจมาก
"สงสัยอะไรเจ้าแกะ ไม่เคยเห็นคนญี่ปุ่นกินข้าวด้วยช้อนหรอ"ร่างสูงถามอย่างกวนก่อนก้มลงทานข้าวต่อ
"คุณยายครับอย่าหาว่าผมเสียมารยาทเลยนะครับ คุณยายมีน้าเชลตอนอายุเท่าไหร่หรอครับ"ร่างเล็กถามอย่างกล้ากลัว
"39กว่าๆน่ะลูกก็40นั่นล่ะ แต่ว่ายายเองก็ไม่ค่อยได้ดูแลตัวเองเท่าไหร่เลยดูแก่ไปหน่อยน่ะ"หญิงชราเอ่ยตอบ
"อ๋อ อย่างนี้น่เองน้าเชลถึงอายุแค่30 คุณยายมีลูกหลังจากแต่งงานนานเหมือนกันนะครับเนี่ย"
"พ่อเชลน่ะเขาแก่กว่ายายปีเดียวเอง เราเลยคิดว่าถ้ามีลูกตอนยังสาวๆมันจะเสียเวลาทำงานน่ะ ยายเลยมามีตอนแก่ต้องจ้างพี่เลี้ยงเขาช่วยด้วยเพราะไม่ไหวแถมยังมีลูกหลายคนทีแรกกะจะมีเจ้าช่อคนเดียวแต่พอหลังๆมาดันมีอีกแฝดเสียด้วยตอนนี้เจ้าซินมันก็แต่งงานตามสามีมันไปอยู่เมกาแล้ว ส่วนเจ้าช่อก็เรื่องเยอะ เลือกอยู่นั่นแหละเดี๋ยวก็แก่กันเสียพอดี"หญิงชราพูดก่อนที่จะก้มลงกินข้าวต่อ
"นี่นาย วันนี้้ฉันขอไปเที่ยวนะ แถวๆนี้แหละ"ร่างเล็กเอ่ยแต่ร่างสูงกลับมีสีหน้าไม่ดีขึ้นทันควัน
"ไม่ได้! ฉันไม่ให้ไป เดี๋ยวก็โดนใครเขาจับไปฆ่าหรอก"ร่างสูงเอ่ยขู่แต่มีรึที่ร่างเล็กจะฟัง
"ไม่เอาน่า ฉันแค่ไปเดินเล่นเอง ไม่มีใครมาฉุดฉันหรอก"
"ไม่ได้คือไม่ได้สิ ถ้านายออกไปนะฉันจะไปลากนายกลับบ้านมาผูกโซ่ไว้กับเสาบ้านเลย"
"ที่นี่มีเสาด้วยหรอ ฉันยังไม่เห็นสักกะต้น"ร่างเล็กเอ่ยกวนประสาทแต่มันก็จริงนี่
"ไม่มีเว้ย แต่ว่าฉันก็จะขังนายไม่ให้ออกไปไหนเข้าใจมั้ย ฉันจะออกไปข้างนอกนายห้ามไปไหนทั้งนั้น!!!"ร่างสูงเอ่ยแล้วก้มลงกินข้าวไม่พูดอะไรต่อ
"นี่นาย มันจะมากไปแล้วนะ หรือว่ากลัวฉันจะไปแย่งสาวนายหรือไงฮะ!!!!"ร่างเล็กเริ่มวีนใส่ร่างสูงอยู่ไม่แคร์สายตาหญิงชราที่นั่งมองอยู่เลยสักนิด
"นี่ลูก ใจเย็นๆก่อนนะ เจแปนหนูไม่มีสิทธิ์มาสั่งน้องแบบนี้นะคะ เราเองน่ะก็ยังเคยหนีออกไปเล่นนอกบ้านอยู่บ่อยๆไม่ใช้หรือยังไง อยาหาว่ายายไม่รู้นะ แม่เขาโทรมารายงานยายทุกวันเลยล่ะ"หญิงชราเอ่ยพร้อมกับสีหน้าที่ไม่พึงพอใจอย่างมาก
"อ้าว ยายอ่ะ....เข้าข้างคนอื่นอีกละ"ร่างสูงเอ่ยพร้อมทำเสียงงอนๆใส่
"หึๆๆ นี่หลาน งอนอะไรกันเรื่องแค่นี้เอง กินๆเข้าไปได้แล้วข้าวน่ะ แล้วเอาน้องไปเที่ยวด้วยถ้าขัดคำสั่งยายจะโทรไปฟ้องแม่เรานะ"หญิงชราพูดก่อนยกจากไปเก็บในครัวแล้วยกของหวานมาให้หลานๆ
"นี่ของหวานนะ พุดดิ้ง ยายทำเองเลยนะ ใบไผ่ทานด้วยนะลูก ส่วนเรากินข้าวให้หมดแล้วกินเข้าไปซะด้วยล่ะ เราเองโตแล้วนะ ทำตัวให้เหมือนผู้ใหญ่แล้วก็หัดมีเหตุผลสะบ้างล่ะ"หญิงชราเอ่ยก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนของตน........