RabbiT เหยื่อ.รัก.ร้าย

By nooonaa

Little rabbiT 16 : งาบเหยื่อ

+Big foX+

"พี่ฟินย์..."

"อย่า! ยังไงกูก็ไม่ยอม วันนี้กูต้องได้มึง!"

มึงอย่ามาห้าม เพราะมันไม่มีทางได้ผลแน่ กูยอมให้มึงลงโทษหรืออะไรก็แล้วแต่ตามที่มึงต้อง เพื่อแลกกับการได้ชื่นชมร่างกายของมึง

ร่างกายที่กูไม่ได้แตะแม้แต่ปลายเล็บตลอดอาทิตย์

ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ ถึงเอาแต่กดดันผมให้บ้าอยู่นั่น แค่จะจับมือหรือจับบั้นท้ายมนแบบที่ผมชอบก็ทำไม่ได้ มันเอาแค่ทำหน้านิ่งไม่แสดงอาการใดๆเลย แถมยังมองผมด้วยสายตานิ่งเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรตลอดเวลา จนผมเองก็ไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปยุ่งหรือกวนใจ

มันเป็นเพราะอะไรผมไม่รู้ รู้แต่ว่า...ผมอยากกอดมันในเวลานี้มากเหลือเกิน

ดังนั้นก็อย่ามาห้ามซะให้อยาก เพราะกูจะไม่กลับไปเชื่องในคืนนี้แน่

"พี่ฟินย์...." เสียงหวานที่เคยแข็งเริ่มอ่อนลงมาอย่างเห็นได้ชัด มันเลยทำให้ผมมั่นใจว่าคืนนี้...ร่างกายขาวเนียนตรงหน้าต้องเสร็จผมแน่

ถ้าเป็นแบบนี้...ผมก็ต้องลุยห้ามหยุด ต้องหว่านล้อมและกระตุ้นมันทุกทาง

ใช่...ทุกทาง

ผมเลยก้มลงไปจูบมันอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันนุ่มนวลมาก โดยที่น้องมันเองก็ไม่มีท่าทีต่อต้าน เหมือนกับว่ามันเองก็ต้องการเช่นเดียวกับผม แถมยังเลิกเกร็งแล้วกลับมาอ่อนยวบใส่อ้อมกอดผมอีก ผมเลยได้ใจยิ่งประจบจูบลงไปมากยิ่งขึ้น จนคราวนี้เป็นมือเล็กเองที่เป็นคนกดหัวผมให้เข้าหาตัวเอง

หึ สำเร็จ!

พอรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนคุมเกมอีกครั้ง ผมก็ยกสะโพกน้องให้สูงขึ้นก่อนจะคว้าหมอนใบโตมาหนุนไว้ เพื่อให้มันอยู่ในระดับที่ผมต้องการ พร้อมกับดึงกางเกงนักศึกษาสีดำพร้อมกับกางเกงในตัวเล็กตัวเล็กออก โดยที่มือเล็กก็รีบมาปิดสิ่งสงวนอันเล็กน่ารักจุ๋มจิ๋มตรงหน้าผมไว้ในทันที แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับจับขาเรียวเล็กไว้มั่นแล้วดันจนมันติดกับอกเล็กแทน

"อ๊ะ พะ พี่ฟินย์!" ใบหน้าหวานน่ารักขึ้นสีอย่างเขินอายทันทีที่ผมเอาแต่จ้องมองช่องทางสีสวยที่ผมเฝ้าคิดถึงนับแรมปี ถึงแม้ความจริงมันจะเป็นเพียงแค่อาทิตย์กว่าๆ แต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกเหมือนเฝ้ารอมาเป็นปีจริงๆ จนตอนนี้มันก็ลอยเด่นอยู่ตรงหน้าตามที่ใจผมต้องการ

"อย่า อย่ามองนะครับ" มือเล็กเอื้อมมาจับมือผมที่ดันต้นขาเล็กมันไว้ แล้วพยายามดันออก แต่ผมก็ยังขืนก่อนจะแยกเรียวขาขาวนั้นออกห่างกว้างพร้อมกับแทรกตัวเข้าแทน

"เลิกห้ามสักทีเถอะ ยังไงกูก็เลิกมองไม่ได้" ผมเกลี่ยหลังมือบนแก้มใสเนียนไปมาเหมือนอยากทะนุถนอมไว้อย่างนี้ ก่อนจะก้มลงหอมพร้อมกับที่น้องมันเองก็หลบจมูกผมอย่างเขินอาย

น่ารักดีจริง

ผมยอมรับว่าความรู้สึกนี้มันแตกต่างจากเมื่อก่อน เพราะตอนนั้นผมไม่เคยคิดที่จะชมหรือสนใจอะไรในตัวมันเลยสักนิด แต่ตอนนี้...ผมกลับมีแต่คำว่า 'อยาก' อยู่คำเดียวจริงๆ

นี่หรือว่า...คำว่าเกลียดที่ผมเคยมอบให้กลับน้อง มันจะไม่หลงเหลือแล้ว

ก็คงจะเป็นแบบนั้น ไม่งั้นผมคงไม่ต้องการมันขนาดนี้หรอก

"พี่ฟินย์ครับ...ผมอึดอัดนะ" เสียงหวานเหมือนเร่งให้ผมรีบทำอะไรซะ อย่ามัวแต่มองและจ้องสิ่งสวยงามตรงหน้า

แต่ตอนนี้...ผมกลับชอบเสียงหวานๆนี่มากกว่าสิ่งใด

"กูจะไม่ไหวกับเสียงหวานๆนี่แล้วนะเว้ย!"

อึก!

นี่ผมพูดอะไรออกไป

"พี่ฟินย์...." ผมรีบอุดปากตัวเองทันทีที่พูดเรื่องน่าอายแบบนั้น ก่อนจะหลบดวงตากลมโตใสที่สั่นระริกนั่น แต่น้องมันกลับกระเด้งตัวขึ้นมาหาก่อนจะเอื้อมมือเล็กทั้งสองมาประกบหน้าผมไว้มั่นพร้อมกับดึงให้ผมก้มลงไปหาตัวเองใกล้ๆ

"กู..."

ผมจะทำไงดีเนี่ย! น่าอายชะมัด!

"นี่พี่เขินผมหรอ"

"ยังจะแซวกูอีกนะมึง!" ผมทำเป็นดุใส่ แต่น้องมันกลับอมยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆก่อนจะจับหน้าผมให้เอียงหาพร้อมกับกระเด้งตัวขึ้นมาหอมแก้มผมหนักๆไปที

ฟอด

นี่....น้องหอมแก้มผมงั้นหรอ

"อย่าดุผมสิครับ ผมกลัวน้า" น้ำเสียงดูกลัวมากแต่สีหน้ากลับไม่เป็นไปตามนั้น ผมเลยโถมลลงไปทับมันทั้งตัวก่อนจะรัดกอดร่างบางจนแทบจมหายไปกับผม แบบที่ไม่รู้สึกโมโหอะไรเลยสักนิด

แหม่งๆและ

หึ นี่อย่าบอกนะว่า...สุนัขจิ้งจอกอย่างกูจะอ่อนให้กับกระต่ายตัวน้อยอย่างมึงแล้วจริงๆ

บ้าน่า

แต่มันมีความสุขยังไงก็ไม่รู้ว่ะ

+Little rabbiT+

พี่ฟินย์เนี่ยน้า...เล่นเอาผมไปไหนไม่รอดอีกแล้วนะพี่

"พอๆ อย่ามาพากูเปลี่ยนเรื่อง" เสียงทุ้มดุผมอีกครั้งก่อนที่มือใหญ่ของพี่มันเกี่ยวขาผมให้กว้างขึ้น โดยที่อีกมือก็พยายามถอดกางเกงขายาวของตัวเองออก ผมมองตามมือนั้นที่พี่มันสาวของตัวเองพร้อมกับก้มตัวลงจูบผมเบาๆ ไม่นานเมื่อพี่เขาถอดกางเกงตัวเองได้ ก็รีบส่งนิ้วเรียวของตัวเองมาขยี้หน้าอกผมเบาๆให้คล้อยตามไปด้วยไปด้วย จนผมเคลิ้มตามและเล่นเอาผมต้องบิดตัวไปตามแรงอีกครั้งจริงๆ

พี่ฟินย์ถอนริมฝีปากออกมาเมื่อตัวเองเข้าไปหยอกล้อข้างในจนพอใจ ก่อนจะจ้องตาผมอย่างที่ไม่เคยเห็น เพราะตาพี่มันหวานเชื่อมและกำลังคลุกเคล้าไปด้วยกามารมณ์ ผมนี่ขนลุกเลยครับ คนอะไรเซ็กซี่ชะมัด ยิ่งริมฝีปากนุ่มไล้จูบไปเลื่อยๆจนถึงแก่นกายของผมก็ยิ่งสยิวกริ้วเลยครับ ขนมันลุกขนชันไปหมด แล้วลมหายใจร้อนๆนั่นเป่ารดทับผิวผมมันยิ่งเสียวมากขึ้นไปอีก

"รอยสักนี่...มันเข้ากับมึงจริงๆ" พี่มันหยุดเชยชมตรงรอยสักที่ตัวเองเป็นคนทำไว้ก่อนจะก้มลงจูบและเลียมันจนชุ่ม ผมเองก็รู้สึกจั้กจี้ยังไงชอบกล ยิ่งอีกคนไม่ชมป่าว กลับลงปลายลิ้นร้อนๆลากผ่านตั้งแต่รอยสักนั่นไปที่หัวเหน่าก่อนจะเลียจนถึงปลายแก่นที่เริ่มผงาดสู้หน้าพี่มัน หน้าผมนี่ร้อนไปหมด ยิ่งพี่มันส่งเสียงหึออกมาเหมือนถูกใจที่ผมมีปฏิกิริยาต่อพี่มันก็ยิ่งเม้มตรงปลายหนักขึ้นหนักขึ้นจนผมต้องกดหัวพี่มันเข้า ก่อนปลายลิ้นนั้นจะมาหยุดที่ช่องทางของผม ผมสะดุ้งเฮือกเล็กน้อยเพราะมันรู้สึกจั้กจี้ยังไงก็ไม่รู้ แต่ทำเอาผมต้องจิกปลายเท้าแก้เสียวไปตามๆกัน

"อะ อ๊า..."

เสียวจัง

ปลายลิ้นเรียวฉ่ำของพี่ฟินย์ตวัดเล่นแล้วดูดจนทำให้ผมต้องเกร็งตัวแข็ง ยิ่งพี่เขาช่วยเอามือใหญ่มาสาวให้ผมนี่ไม่ต้องพูดถึง

"อะอ่าา...อ๊ะ...อืม..."

พี่ฟินย์ถอนลิ้นออกก่อนจะขึ้นมามองหน้าผมอีกครั้ง พี่มันยิ้มให้ผมก่อนจะช้อนตัวผมขึ้นเข้าอก

"กูจะเข้าไปแล้วนะเว้ย" พี่มันพูดเสียงพร่าแต่ดูเหมือนร้อนรนเหลืออดมาก คงจะกลั้นสุดๆแล้ว

"อืม"

ผมครางรับ พี่ฟินย์เลยหอมที่แก้มแล้วไซร้ซอกคอผมอีกครั้ง ก่อนจับมือผมให้ไปจับที่ไหล่ไว้เป็นที่ยึด ปลายนิ้วยาวเองก็ถูกๆไถตรงช่องทางนั้นเล็กน้อย ก่อนจะเอาของจริงที่เคยเข้ามาเชยชมอยู่หลายครั้งมาจ่ออยู่ปากทาง ผมเองก็กลั้นลมหายใจเมื่อรู้สึกเสียวที่หน้าท้องน้อย พี่ฟินย์เองก็คงหมดความอดทนแล้ว เลยทำให้ผมสะดุ้งด้วยความเย็นที่ปลายหัวใหญ่ของพี่มันก่อนจะถูกดันเข้ามาช้าๆและเนิบนาบ

"อะ..พะ..พี่ฟินย์...อ๊ะ...อืม" มันจี๊ดเลยครับ มันเกร็งไปหมด พี่เขาเลยเข้ามากอดผมไว้แน่นเมื่อเห็นผมขบกรามจนเส้นเลือดขึ้น ก่อนจะจูบซับเหงื่อที่ซึมออกมาตามไรผม ผมเองก็รัดคอพี่มันไว้ไม่ยอมปล่อยเพื่อหาที่ระบายความเจ็บไปด้วย

"อย่า อย่าเกร็ง...อืม สัด ผ่อนให้กูหน่อยดิวะ" พยายามอยู่เนี่ยไงเล่า พี่ไม่เห็นเรอะ แล้วแค่ปลายหัวนี่ก็จะใหญ่และยาวไปถึงไหนกันครับเนี่ย ผมอึดอัดแล้วนะ

ผมหายใจเข้าลึกๆก่อนที่พี่เขาจะดึงแก่นร้อนใหญ่ของตัวเองออกเพื่อรอสวนกลับแบบทุกครั้ง ผมเลยจิกแขนแกร่งไว้แน่น ก่อนที่เอวสอบจะกระเด้งสวนเข้ามาหาเต็มแรง

อึก!

จุก

ผมร้องอ๊าเมื่อความจุกเข้าครอบงำ ก่อนที่มันจะค่อยๆจางหายและถูกแทนที่ด้วยความเสียวและสุขสม จนผมเผลอครางแข่งกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อตลอดจังหวะร้อนนี้

"อ๊ะ...ตรงนั้น"

"ตรงนี้หรอ..." พี่มันกดเน้นย้ำๆที่จุดเดิมแล้วขยับเข้าออกถี่หลายที

"อ๊ะ อืม..อะอ่าาาา" ผมครางไม่เป็นเสียงแล้วครับ มันเสียวไปหมด เล่นทั้งหน้าทั้งหลัง จะเชี่ยวเกินไปแล้ว

สักพักผมรู้สึกโหวงๆทางช่องหลัง ผมปรือตาขึ้นมามองพี่มันที่กำลังพลิกผมให้อยู่ในท่าคลาน ก่อนจะจอปลายปืนที่ปากทางผมอีกครั้ง พี่มันเอาแก่นใหญ่มาหมุนวนก่อนจะค่อยๆกดเข้าๆไป

"อ๊ะ..." เสียวจี๊ดขึ้นสมองเลยครับ ถึงมันจะเจ็บไม่มากแต่ก็เล่นเอาผมกัดปากเน้นแน่นเมื่อแก่นกลางขนาดใหญ่ถูกดันเข้ามาที่เดียวมิดด้าม แต่เพียงแค่ผมเห็นปลายครางเชิดและลมหายใจร้อนหอบถี่ แล้วยิ่งเสียงครางเบาๆในลำคอพี่มันอีก ที่ทำให้ผมยิ่งหายเจ็บ

"อืม.....อะอืมม"

ผมมีความสุขจัง

"พี่ฟินย์ พอได้แล้วครับ ไข่มันจะไหม้แล้วนะ"

เลิกลูบๆถูๆไถๆผมสักทีเถอะครับ ไหนบอกว่าหิวไง แล้วทำไมถึงมากวนผมแบบนี้เนี่ย

"ไม่เห็นไหม้เลย ดูมันก็ยังไม่สุกนะ"

อ๊ะ!

"พี่ฟินย์! ผมหมายถึงไข่ในกระทะครับ! ไม่ใช่ไข่ผม!"

ให้ตายเถอะ! พี่จะบีบมันจนแตกเลยมั้ยครับ จะได้ไม่ต้องมานั่งเค้นจนขาผมสั่นเป็นเจ้าเข้าแบบนี้

"นี่มันก็เจ็ดโมงเช้าแล้วด้วย เดี๋ยวก็ไปเรียนสายอีก แล้วจะมาเหวี่ยงใส่ผมไม่ได้นะ" ผมพยายามปัดมือใหญ่ที่พยายามค้นหาอะไรบางอย่างบนร่างกายผม แต่มันก็ดูไร้ผลเป็นที่สุด จนผมตักไข่ดาวในกระทะขึ้นเพียงเท่านั้น พี่เขาก็อุ้มผมขึ้นนอนพาดกับโต๊ะกินข้าวทันที ผมเองก็รีบยันโต๊ะไว้ก่อนที่ร่างสูงจะแทรกตัวเข้ามาระหว่างขาผม

"เหวี่ยงอะไร กูเคยทำงั้นหรอ"

อีกแล้ว ชอบพูดแบบนี้อยู่เรื่อย ทำไมถึงเป็นคนเชื่อไม่ได้แบบนี้เนี่ย

"พี่ฟินย์ พี่คิดจะแกล้งผมไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย" ผมเลยถามเจ้าตัวตรงๆ แต่พี่เขากลับมองตาผมนิ่ง

"ไม่รู้สิ กูไม่ได้คิดไว้" อยู่ๆพี่เขาก็พูดเสียงนิ่ง อารมณ์พี่เขาเปลี่ยนไวมาก ก่อนจะเดินหนีผมหายกลับเข้าไปในห้องนอนตัวเอง ผมก็มองตามเหมือนไม่เข้าใจและปนความกลัวที่อีกคนจะโกรธ ผมเลยวิ่งตามเข้าไปพร้อมกับร้องขอโทษ

"ผมขอโทษ ผมไม่น่าถามแบบนั้นเลย"

"ไม่ต้องขอโทษหรอก กูแค่คิดอะไรนิดหน่อย" พี่เขาส่งยิ้มให้พลางลูบหัวผมเบาๆก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเรียน โดยที่ทิ้งผมไว้ข้างหลังให้กังวลใจจนรู้สึกแย่

“พี่ฟินย์ พี่อย่าโกรธผมสิ ผมใจไม่ดีนะ”

ผมเคาะประตูห้องน้ำที่กั้นเราสองคนไว้เบาๆ ก่อนจะเอ่ยปากขอโทษ แต่ไม่ว่าผมจะพูดอะไรออกไป คนข้างในก็เงียบกริบ ผมเลยเลือกที่จะยืนรออยู่เฉยจนเสียงน้ำไหลหยุดลง พี่เขาก็เรียกผมให้ไปอาบต่อโดยที่ตังเองยังคงเอาแต่จ้องมองผมอยู่ที่หน้าประตูห้องน้ำ ใจผมนี่สั่นเลยครับ สั่นจนไม่กล้าถอดเสื้อผ้าออก ผมเลยเลือกที่จะล้างหน้าแปรงฟันเพื่อรอให้พี่มันออกไป แต่เจ้าตัวก็ยังคงจ้องมองอยู่แบบนั้น ผมเลยต้องจำใจหันไปถาม

"มีอะไรรึป่าวครับ" พี่มองเหมือนผมทำผิดอะไรอย่างนั้นแหละ

"กูไม่ชอบให้มึงใส่คอนแทคเลนล์เลยว่ะ"

หืม

อยู่ๆมือใหญ่ก็คว้ากล่องใส่คอนแทคเลนล์มาแล้วเคว้งมันทิ้งถังขยะ ผมก็มองอย่างอึ้งๆก่อนที่พี่เขาจะจับหน้าผมให้หันมาทางตัวเอง

"กูไม่ชอบมึงแบบนี้...กูชอบมึงแบบเดิมมากกว่า"

อะไรนะ!

วันนี้มันเป็นวันอะไรกันเนี่ย พี่ฟินย์เขาถึงพูดอะไรแปลกๆอยู่หลายรอบแบบนี้

"แล้วผมน่ะ ไม่ต้องเซต ทำแบบที่มึงเคยทำ ส่วนเสื้อผ้า...ใส่แบบนี้ก็ได้" ตาคมมองไล่ผมตลอดทั่วตัว ก่อนจะเดินกลับออกไป ทิ้งให้ผมยืนงงอย่างไม่เข้าใจ แต่พอตัวเองอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พี่เขาก็เรียกไปหาทันที

"ไหนมาดูหน่อยดิ" นิ้วเรียวกระดิกเรียกผมให้ไปหา ก่อนจะดึงเอาผมให้ล้มตัวลงนั่งตักตัวเอง ผมก็มองร่างสูงอย่างไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่พอพี่เขาใช้หลังมือมาถูแก้มผมหนักๆ ผมก็เริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง

"ใครใช้ให้มึงทาแป้ง"

"ผมก็ทาอย่างนี้ตลอดนะ" ก็เอาแป้งทาตัวแล้วก็ทาหน้านิดหน่อยไม่ให้หน้ามันมีความมัน แล้วมันผิดรึไงเล่า

"ที่หลังไม่ต้องทา" ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วใส่พร้อมดุผมเสียงเขียว ก่อนจะเอื้อมมือมาที่กระดุมเสื้อตรงคอปกแล้วติดมันอย่างกับเด็กคงแก่เรียน

"ติดกระดุมทุกเม็ดด้วย"

อะไรของพี่กันเนี่ย จะมาเจ้ากี้เจ้าการอะไรกับผมนักหนา ธรรมดาไม่เห็นจะใส่ใจไรผมด้วยซ้ำ แล้วนี่เป็นอะไรกัน

"เห้ย! พี่ฟินย์! พี่จะทำอะไรเนี่ย!" แต่แล้วผมก็ต้องคว้ามือใหญ่ที่กำลังจะแกะกระดุมกางเกงผมออก ก่อนจะถูกพี่มันล็อกแขนไว้มั่นแล้วดึงกางเกงออกอย่างไว

พรืด!

"พี่ฟินย์!"

"เปลี่ยนกางเกงซะ ตัวนี้มันรัดเกินไป รัดจนเห็นก้นนายเป็นก้อนๆแล้ว"

ก้อนๆ!

ฉ่า!

อย่าบอกนะว่า..

"พี่หวงผมหรอ"

เออ...ก็มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆนี่น่า ก็ดูสิ ห้ามทำนั่นห้ามใส่นี่ เหมือนพยายามทำให้ผมดูจืดชืดที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจะได้ไม่มีใครมาสนใจเหมือนเมื่อก่อน

"....."

"ตอบสิครับ ถ้าใช่...ผมจะกลับไปแต่งตัวแบบเดิมไง" ผมคว้าลำคอแกร่งเข้ากอดก่อนจะถามด้วยความรู้สึกที่มีความหวัง

หวังว่าบางที...พี่ฟินย์อาจจะมีความรู้สึกกับผมบ้างแล้ว

แต่เสียงเย็นก็ยังไม่ถูกปล่อยออกมา ผมที่นั่งรอฟังอยู่นานก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ เลยถอนตัวออกก่อนจะพยายามจ้องตาของอีกฝ่ายเพื่ออ่านความคิดพี่เขา แต่ไม่ว่าผมจะพยายามอ่านสักเท่าไหร่...มันก็ว่างเปล่า

อีกแล้ว...ผมคิดคนเดียวอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย

“ตอบสิครับ...แค่ ‘อืม’ก็ได้”

“……”

เงียบ...กริบ

"พี่ฟินย์! พี่จะทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะ! ผมยอมพี่ขนาดนี้แล้ว แล้วทำไมพี่ถึงยังเย็นชากับผมอยู่อีก ! ใจร้ายที่สุด!"

ผมไม่ไหวแล้วนะ เมื่อวานยังทำตัวเชื่องน่ารักอยู่เลย แต่พอผมอยากฟังคำบางคำให้มันชื่นใจบ้างไม่ได้รึไง!

ใจ ร้าย ที่ สุด

ผมผลักอกกว้างตรงหน้าอย่างแรงก่อนจะลุกหนีไปให้ไกลที่สุด แต่ผมดันลืมว่าตัวเองถูกถอดกางเกงเลยจำใจต้องเดินกลับไปหยิบมันมา โดยที่อีกคนก็ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิม มันเลยยิ่งทำให้ผมเริ่มหมั่นไส้หนักขึ้น...ชนิดที่ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน มันเลยทำให้อารมณ์ผมพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุด เลยปากางเกงตัวเองที่เพิ่งหยิบมาเมื่อกี้ใส่หน้าพี่มันอย่างแรง

"เย็นชา! ไอ้พี่ฟินย์บ้า!" แต่ไม่ว่าผมจะด่าด้วยคำหยาบคายสักแค่ไหน พี่มันก็ยังคงนิ่ง แถมยังไม่มีอาการใดๆตอบสนองผมเลยสักนิด

อื่ย!

เกลียด! ผมจะเกลียดพี่แล้วนะ!

"มึง...ร้องไห้" แต่แล้วตาคมก็มองผม ก่อนที่มันจะสั่นไหวเล็กน้อย

ร้องไห้

นี่ผมร้องไห้

"ก็เพราะพี่นั่นแหละ! ไม่ต้องมายุ่ง!" พอผมด่าพี่มันอีกครั้ง มือใหญ่ก็ตรงเข้ามาหมายขะเช็ดน้ำตาผมให้ แต่ผมก็ปัดมันออกอย่างแรงก่อนจะถอยหลังหนีห่างอีกครั้ง

"ซาร์..."

"อย่ามาเรียกชื่อผม! ผมเกลียดพี่แล้วด้วย ทุกอย่างมันกำลังดีขึ้น แต่พี่..." แต่ยังไม่ทันที่ผมจะต่อว่าจนจบ เสียงตวาดก็ขัดขึ้นจนผมตื่นตกใจอย่างมาก ก่อนที่มือหนาจะคว้าตัวผมเข้าไปกอดแน่น

"เออ! กูหึง! กูหวง! กูไม่อยากให้ใครมามองเมียกู! เหี้ยเอ้ย! กูแค่ไม่ชอบให้ใครมาสนใจมึง แล้วทำไมมึงต้องเกลียดกูด้วย!"

!!!

++++++++++++++++++++++++++++++++

140402

พี่ฟินย์ เลิฟยูนะ ถึงจะปากแข็งไปนิสก็เถอะนะ

รักพี่นะจุบๆ