ลิขิตรักใหม่สตายเทพเจ้า

               4) รับน้องใหม่ในยามค่ำคืน 1.3
หลังจากที่โซมีน่าได้เห็นเหล่าชายหนุ่มที่กำลังยุ่งมากกับงานเพราะมีแต่หญิงสาวเท่านั้นที่เรียกพวกเขา โซมีน่าจึงคิดที่จะเข้าไปช่วยเด็กหนุ่มคนนึงที่กำลังจดใบเมนูจากลูกค้าอยู่
"เอ่อ มีอะไรที่จะให้ฉันช่วยไหมค่ะ"เมื่อโซมีน่าทักขึ้นเด็กหนุ่มคนนั้นก็หันมาพอดีหลังจากที่โซมีน่าและเด็กหนุ่มคนนั้นหันหน้ามาก็พอดีที่สาวคาเฟ่คนนึงเดินมาชนข้างหลังของเด็กหนุ่มคนนั้นพอดีทำให้โซมีน่าและเด็กหนุ่มคนนั้นหน้าเกือบที่จะหันไปชนกัน
"อะ เอ่อ ขอโทษนะค่ะ"โซมีน่าพูดหลังจากที่ตั้งสติได้เธอจึงรีบหันหน้าหนีเด็กหนุ่มปริศนาทันทีพร้อมกับสีหน้าที่เป็นสีแดงจางๆ
"อะ เอ่อ ผมก็ขอโทษเช่นกันนะครับ"เด็กหนุ่มปริศนาพูดขึ้นพร้อมสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงจางๆเหมือนโซมีน่าเพื่อบ่งบอกได้ว่าเขากำลังเขินอยู่เช่นเดียวกันกับโซมีน่า เด็กหนุ่มปริศนาจึงใช้มือของตนลูบหลังคอตนเองเพื่อแก้เกื้อ
"อื้ม งั้นก็ขอแนะนำตัวนะฉัน โซมีน่า ยินดีที่ได้รู้จัก"โซมีน่าเป็นฝ่ายเริ่มหาเรื่องคุยกับเด็กหนุ่มปริศนา
"อื้มงั้นผมชื่อ โซนาม่อน นะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"โซนาม่อนพูดขึ้นเพื่อทำความรู้จักกับโซมีน่า
"แล้วเพื้อนของนายละ ฉันเห็นพวกเขากำลังทำงานหนักกันอยู่ไม่ใช่เหรอ"โซมีน่าพูดขึ้นแล้วจึงมองหาเพื้อนของโซนาม่อนรอบๆร้านแต่กลับหาตัวทั้ง2ไม่พบเลย
"อ่อ ถ้า2คนนั้นละก็คงจะกำลังอู้งานแล้วก็ไปเที่ยวกันอยู่ข้างนอกแล้วละ"โซนาม่อนพูดกับโซมีน่าด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจที่มีเพื้อนที่ชอบหนีงานแบบนี้
"งั้นเหรอเร็วกันจังเลยนะ"โซมีน่าพูดอย่างสนุกสนานแล้วยิ้มร่าให้แก่โซนาม่อนอย่างโล่งอก
"แล้วเธอละเพื้อนเธอไปไหนกันหมดเหรอ"โซนาม่อนพูดพรางมองหาเพื้อนของโซมีน่าเหมือนกับที่โซมีน่าเคยทำตอนหาเพื้อนๆของตนเอง
"อ่อ ถ้า2คนนั้นละก้คงจะกำลังไปเตรียมงานเต้นรำอยู่ในห้ิองใหญ่แล้วละ"โซมีน่าพูดพรางยิ้มให้กับโซนาม่อนอย่างคนโดนถิ้งด้วยกันทั้งคู่
"งั้นเองเหรองั้นเราก็ไปอู้กันด้วยดีไหมละ"โซนาม่อนพูดพรางมองหน้าโซมีน่าพร้อมทำตาปริบๆใส่อย่างน่าสงสาน
"เอ๋ เอางัั้้นเลยเหรอ"โซมีน่าพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าของโซนาม่อนอย่างรู้เลยว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่กันแน่
"อื้มๆ"โซนาม่อนพยักหน้ารัวๆเพื่อเป็นการบอกว่าอยากไปมากเลยทีเดียว 
"จ้าๆ งั้นก็ได้ไปกันเถอะ"โซมีน่าพูดพรางยิ้มให้กับโซนาม่อนเป็นเชิงตกลง
"งั้นไปกันเลยนะ"โซนาม่อนพูดพรางจับมือของโซมีน่าแล้ววิ่งนำออกไปจากร้านทันที
หลังจากที่ทั้ง2โซมีน่าและโซนาม่ืิอนได้ออกไปเที่ยวกันเรียบร้อยแล้วทั้ง2ก็แยกย้ายกันเพื่อที่จะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและมาเจอกันใหม่ที่งานพร้อมสัญญากันไว้ว่าจะแนะนำเพื่อนๆของกันและกันให้ได้รู้จักในงานเต้นรำซะเลย
ณ งานเต้นรำในตอนกลางคืนที่มีพระจันทร็เต็มดวงอยู่นอกหน้าต่าง ด้านในมีเนื้อที่พายในห้องกว้างมากเพื่อที่จะบัยจุคนที่จะเข้ามาได้เยอะๆ มีคู่หญิงชายที่กำลังเต้นรำกันบ้าง ทานอาหารในงานกันบ้าง และก็คุยกันอย่างสนุกสนาน แต่ทุกอย่างก็ต้องชงักเมื่อมีสาวๆกรี๊ดกร้าดกันใหณ่พายในงาน
"กรี๊ด~ เจ้าชายมาแล้วละเจ้าชายมาแล้ว"หญิงสาวคนหนึ่งตะโกนขึ้นเพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนหันไปดูเหล่าชายหนุ่มรูปงาน หนึ่งในนั้นมีโซนาม่อนอยู่ด้วย
เมื่อเหล่าชายหนุ่มเดินลงมาจากบรรไดเหล่าสาวๆพายในงานก็ต่างพากันหลีกทางและปล่อยให้เหล่าชายหนุ่มเดินผ่านเข้าไปในงาน
"น่าเบื่อจังเลยนะเนี่ยที่โดนผู้หญิงหลีกทางให้แบบนี้น่ะ"โซนาม่อนพูดขึ้นเพื่อหาเรื่องคุยกับเด็กหนุ่มปริศนาอีก2คน เหล่าชายหนุ่มที่อยู่ในงานต่างตกใจที่คู่เต้นรำของตนหายตัวไปมองดูเหล่าชายหนุ่มรูปงามทั้งหลายอยู่
"ว้าว สวยจังเลย"เหล่าชายหนุ่มซุบซิบกันเสียงดังพร้อมมองไปยังทางเข้าของงาน ก็พบกับเหล่าหญิงสาวที่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็น โซมีน่า มาเรีย และโคซ่าที่พึ่งเข้างานมาใหม่ๆ
เหล่าชายหนุ่มพายในงานต่างพากันหันไปดูอย่างสนใจ เมื่อโนม่อนหันไปก็พบกับโซมีน่าที่กำลังเดินเข้างานมาพร้อมกับชุดราตรีสีดำยาวพร้อมกับผมของเธอที่รวบขึ้นไปแล้วม้วนให้อย่างสวยงาม 
มาเรียซึ่งใส่ชุดสีขาวสะอาดยาวเธอปล่อยผมให้บังหลังคอเอาไว้อย่างเรียบร้อย
และโคซ่าที่มาในชุดราตรีสีแดงที่โดดเด่อเธอปล่อยผมยาวให้บังด้านหลังของเธอเหมือนกับมาเรีย
เหล่าชายหนุ่มที่เห็นต่างพากันหันไปมองเป็นตาเดียวเดช่นเดียวกับกลุ่มของโซนาม่อนที่มองอย่างประหลาดใจเช่นเดียวกับ โซนาม่อนเดินเข้าไปทักทายโซมีน่าอย่างอารมณ์ดี
"ไงโซมีน่าจัง เธอสวยมากเลยนะ"โซนาม่อนพูดขึ้นพรางยิ้มให้กับโซมีน่าโคซ่าและมาเรียเป็นเชิงทักทายเพื่อทำความรู้จัก
"อื้มขอบใจนะ อะนี้โคซ่ากับมาเรียนะเขา2คนเป็นเพื่อนของฉันเอง"โซมีน่าพูดขอบคุณโซนาม่อนแล้วจึงแนะนำโคซ่าที่อยู่ด้าวซ้ายและมาเรียที่อยู่ด้านขวาของตนเอง
"อื้ม ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ โคซ่าจัง มาเรียจัง ผมโซนาม่อนยินดีที่ได้รู้จัก"โซนาม่อนยิ้มให้กับโคซ่าและมาเรียอย่างสดใส
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"โคซ่าพูดขึ้นก่อนที่จะยิ้มให้อย่างอารมณ์ดี
"ยินดี..เช่นกันค่ะ"มาเรียยิ้มอย่างเยือกเย็นให้กับโซนาม่อน จนทำให้โซนาม่อนรู้สึกประหลาดใจที่เด้กสาวคนนี้ไม่ยิ้มอย่างเต็มที่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่ยิ้มให้เขาจนทำให้เขาไม่ชอบใจแต่ก็ยิ้มกลับไปอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไร
"อื้มยิ้นดีที่ได้รู้จักนะครับ มาเรียจังโคซ่าจัง"โซนาม่อนยิ้มให้กับมาเรียด้วยความสนใจ โคซ่าเด็กหญิงที่เข้าใจรอยยิ้มนั้นดีก็เริ่มรู้ทันที่ได้เลยว่าโซนาม่อนสนใจมาเรียเข้าจังๆ
"อ่า จริงสินี้เพื่อนๆผมเองนะ นี้้มาราคีกับโนไรเฮีย"โซนาม่อนเริ่มการแนะนำเพื่อนของตนเองโดยเริ่มแนะนำจากมาราคีที่อยู่ขวาก่อนแล้วจึงตามมาด้วยโนไรเฮียที่อยู่ด้านซ้าย
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ"โนไรเฮียพูดขึ้นเพื่อเป็นการทักทายแต่หน้ากำลังจดจ่ออยู่กับหนังสือในมือโดยไม่มองคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเลย
"ยินดี..ที่ได้รู้จัก"ตามมาด้วยมาราคีที่ไม่มีแม้แต่การยิ้มให้เลยซักนิดแต่กลับจ้องตาของโซมีน่าโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลย
"อื้ม ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"โซมีน่าโคซ่าและมาเรียพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายหลังจากที่ทั้ง6แนะนำตัวกันเรียบร้อยแล้วโคซ่าก็พูดอย่างคนที่ได้เปลียบ
"ทำไมคุณโซนาม่อนไม่ชวนมาเรียไปเต้นรำซักหน่อยละ"โคซ่ายิ้มอย่างอ่านใจของโซนาม่อนได้อย่างทะลุปุโป่ง
"เอ๋ อะจริงด้วยสินะงั้นเราไปเต้นรำกันเถอะนะ มาเรียจัง"โซาม่อนยิ้มให้โคซ่าอย่างขอบคุณที่แนะนำและเปิดใจให้เขาได้สนิทกับมาเรียผู้หญิงที่เขาสนใจอยู่
"เอ๋ แต่ฉันเต้นไม่เป็นนะ"มาเรียพูดอย่างตกใจนิดๆที่โคซ่าพูดขึ้นมาแบบนั้นแล้วจึงหันมามองหน้าของโคซ่าเป็นคนพูดว่า ฝากไว้ก่อนเถอะ เพราะว่ามาเรียไม่ชอบสิ่งที่หนาวเย็นมากๆและที่สำคัญเพราะโซนาม่อนเป็นเทพบุตรแห่งความหนาวเย็นทำให้มาเรียไม่พอใจอย่างแรง
"ไม่เป็นไรหรอกครับเดียวผมสอนให้นะ"โซนาม่อนรีบจูงมือของมาเรียมาที่ฟลอเต้นรำกลางวงแล้ว้เริ่มการเต้นรำที่ง่ายก่อน 
หลังจากที่โซนาม่อนเริ่มการเต้นรำมาเรียกลับเต้นได้โดยไม่มีผิดเพี้ยนและยังเต้นได้ดีกว่าหญิงสาวรอบๆตัวที่เต้นรำกับคู่ผู้ชายของตนด้วยความอิจฉา คู่ของหนุ่มสาวที่กำลังอิจฉาคู่ของโซนาม่อยและมาเรียอยู่จึงไปสกัดขามาเรียทำให้เธอถึงกับเซเลยทีเดียวแต่เพราะมีโซนาม่อนอยู่มาเรียจึงไม่ล้มลงแต่กลับเข้าไปอยูาในอ้อมกอดของโซนาม่อนโดยไม่รู้ตัว
"อะ เอ่อขอโทษนะค่ะ"มาเรียรีบเด้งตัวขึ้นมาแล้วของโทษโซนาม่อนทันที แต่โซนาม่อนกลับยิ้มให้และกอดมาเรียไว้เช่นเดิม ทำให้มาเรียถึงกับอึ้งจนเต้นรำเข้ากับจังหวะได้ดีอย่างสวยงาม
หลังจากที่ทั้งคู่กำลังเต้นรำกันอยู่โคซ่าก็ได้แต่ยิ้มอย่างคนเข้าใจความรู้สึกของโซนาม่อนอย่างชัดเจงเลยทีเดียว
"เธอวางแผนไว้แล้วสินะ"โนไรเฮียพูดขึ้นพร้อมกับนั้งอยู่หลังโคซ่า ทำให้โคซ่าตกใจอย่างมาก
"ป..เปล่าซักหน่อยนะ"โคซ่ายิ้มบางๆอย่างระแวงโนไรเฮียเพราะไม่เคยมีใครที่จะรู้แผนของเธอเลย
"เหรอ แต่ฉันว่าดูอย่างไงเธอก็ตั้งใจชัดเลยนะ"โนไรเฮียพูดขึ้นพร้อมกับชางตามองโคซ่าอย่างรู้ทัน
"บ..บ้าเหรอเปล่าซักหน่อยอีกอย่างถึงเป้นแผนของฉันก็แล้วไงละ"โคซ่าพูดอย่างแก้ตัวแล้วยืนกอดอกเพื่อกลบเกลื่อนโนไรเฮีย
"ก็ไม่ทำไมหรอกนะ ฉันแค่จะขอบคุณที่ปล่อยให้ไอ้โซนาม่อนมันได้พบกับชีวิตรักน่ะ"โนไรเฮียพูดขึ้นแล้วทำถ้าตบโซฟาข้างๆให้โคซ่ามานั่งด้วย
"อะไรของนายเนี่ย แต่ก๋ชั้งเถอะดุอย่างนี้ก็สบายใจแล้วละ"โคซ่าพูดขึ้นแล้วจึงเดินมานั่งข้างโนไรเฮียแล้วมองคู่เต้นรำของโซนาม่อนและโคซ่าที่กำลังเต้นรำอย่างมีความสุข
"เธอเนี่ยน่าสนใจดีจังเลยนะ"โนไรเฮียพูดขึ้นพร้อมใช้มือจับผมของโคซ่าและลูดลงมาเมื่อถึงสุฃดปลายของผมแล้วโนไรเฮียจึงโน้ตัวลงไปจูบที่ผมของโคซ่าเบาๆ
"น..นายนี้อย่าพูดคำว่าสนใจได้ไหมละแล้วนายมาจูบผมฉันทำไมไม่ทราบยะ"โคซ่าพูดขึ้นด้วยความตกใจอย่างมากเพราะสำหรับเธอเองแล้วคำว่าสนใจหมายถึงคำอีกคำที่มีความหมายว่า รัก
แต่โซมีน่าและมาราคีก็ยังคงเงียบแล้วก็ยื่นอยู่ฝั่งตรงข้ามของโคซ่าและโนไรเฮียด้วยความเงียบสงบ
"นายเนี่ยไม่ยิ้มเลยนะ"โซมีน่าเป็นฝ่ายเริ่มการสนะนาแต่มาราคีเด็กหนุ่มผมสีเทาก็ได้แต่ยืนอยู่เฉยๆแล้วตอบกลับไปว่า
"อื้ม.."เมื่อมาราคีตอบกลับไปเช่นนั้นทำให้โซมีน่าชักยั้วเธอจึงดึงแก้มของมาราคีให้ยิ้ม
"ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย"มาราคีรีบดึงมือของโซมีน่าออกแล้วต่อว่าโซมีน่าทันที
"ก็ทำให้นายยิ้มไงละ ฉันไม่ชอบเห็นใครทำหน้าเศร้าหรอกนะ"โซมีน่าพูดแล้วใช้มือเท่าเอวของตนเองแล้วมองหน้าของมาราคี
"ฉันไม่ได้อยากยิ้มซักหน่อยนิ"มาราคีมองหน้าโซมีน่าอย่างหาเรื่อง
"ฉันก็ไม่ได้อยากเห็นนายทำหน้าเศร้านินา"โซมีน่าพูดพรางยื่นหน้าของเข้าไปใกล้ๆมาราคี
"นิเธอยื่นหน้ามาใกล้แบบนี้เนี่ยไม่กลัวฉันจูบเธอรึไงฮะ!!"มาราคีพูดพรางยื่นหน้าไปใกล้ๆโซมีน่ากลับเหมือนกัน
"ถ้านายกล้าจูบฉันนายก็บ้ามากเลยละ"โซมีน่าใช้หน้าดันมาราคีกลับ
"นิเธออย่าโรคจิตหน่อยเลยแล้วฉันก็ไม่ได้บ่าด้วย"มาราคีเบียดหน้ากลับเช่นกัน
"ไม่รู้ละแต่นายต้องยิ้มฉันถึงจะเอาหน้าออกไป"โซมีน่าพูดพรางเบียดหน้ากลับสู้มาราคี
ทันใดนั้นเองก็มีคนวิ่งผ่านมาแล้วเกิดสะดุดชนเข้ากับหลังของมาราคีเข้าจังๆทำให้ปากของโซมีน่าและมาราีคีชนกันอย่างจังๆเช่นเดียวกัน
"เอ่อขอโทดครับ"เด็กหนุ่มที่เดินมาชนมาราคีรีบขอโทษแล้วจึงรีบวิ่งไปโดยไม่สังเกตเลยว่าทั้งคู่ได้แลกจุ่มพิตกันเรียบร้อยแล้ว
"น..นายมันบ้า"โซมีน่ารีบหันหน้าออกพร้อมกับหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีแดงแป๊ด~เลยเช่นเดียวกัน
"ม..ไม่ได้บ้าซักหน่อยเด็กคนเมื่อกี้มาชนฉันต่างหากเล่า"มาราคีรีบหันหน้าหนีและมองเด็กหนุ่มที่เดินมาชนพร้อมกับสีหน้าที่แดงเช่นเดียวกับโซมีน่าด้วยเช่นกัน