ลิขิตรักใหม่สตายเทพเจ้า

               1) โรงเรียนใหม่ที่แตกต่าง

กิ้ง ก่อง กิ้ง ก่อง

เสียงนาฬิกาในโรงเรียนที่เต็มไปด้วย เทพสวรรค์และเทพนรก มากมายได้ดังขึ้นเพื่อบอกว่าได้เวลาไปงานพิธีปฐมนิเทศการเปิดโรงเรียนใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว"ขอทางหน่อยค่ะขอทางหน่อย"

เสียงของโซมีน่าเทพธิดาฝึกหัดดังขึ้นในโรงยิมสถานที่ๆจัดงานปฐมนิเทศ"ว้าว มาทันจนได้สินะเนี่ย" เสียงของโซมีน่าที่กำลังเดินเข้ามาเพื่อต่อแถวรอการเปิดงานโรงเรียนครั้งใหม่พูดขึ้นโดยไม่ใส่ใจผู้คนรอบข้างที่เข้าแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยแล้ว

"นิคุณโซมีน่าค่ะกรุณาควรมาให้ตรงเวลากว่านี้ด้วยนะค่ะ"เสียงของอาจารย์ผู้หญิงวัยทองเดินมาบอกกับโซมีน่าเทพธิดาฝึกให้ด้วยสีหน้าที่เคร่งครัดมาก

"ขะ ขอโทษนะค่ะอาจารย์ คือฉันแค่หลงทางน่ะค่ะ"โซมีน่าเทพธิดาฝึกหัดได้พูดแก้ตัวออกไป

"อื้มงั้นดิฉันจะยกโทษให้ครั้งหนึ่งแล้วกันนะค่ะ เชิญเข้าแถวได้ค่ะ"อาจารย์ที่ได้ยินคำแก้ตัวของโซมีน่าจึงยกโทษให้พร้อมกับบอกให้เธอไปเข้าแถวได้

"เยส คำโกหกของฉันไม่มีใครจับผิดได้หรอก"โซมีน่าพูดกับตนเองเบาๆแล้วจึงวิ่งไปเข้าแถวเพื่อที่อาจารย์ใหญ่จะได้กล่าวเปิดพิธีต่อไป

เมื่อการเปิดพิธีปฐมนิเทศสิ้นสุดลงเทพส่วนใหญ่จึงพอกันย้ายข้าวของขึ้นหอพักของตนเอง

"ในที่สุดก็ได้ออกจากงานพิธีเปิดที่แสนน่าเบื่อนั้นซักที"โซมีน่ายืดแขนเพื่อบิดขี้เกลียดไปมาเมื่อสิ้มสุดงานพิธีเปิด

"เอาล่ะงั้นต่อไปก็ย้ายของเข้าหอแล้ว อยากรู้จังเลยว่าจะได้อยู่กับใครบ้าง"เมื่อโซมีน่าได้มาถึงหอเธอจึงรีบหาห้องในบัตรประจำตัวนักเรียวว่าเธอได้อยู้ห้องหมายเลขที่เท่าไร

"อื้มห้อง102เหรอเนี่ย อยู่ไหนน้าห้อง102"ระหว่างที่โซมีน่าเดินหาห้องอยู่นั้น

อะ โอ้ย อุ๊บ

เธอได้เดินชนกับเด็กสาวคนหนึ่งซึ่งมีดวงตาสีชมพูอ่อนซึ่งรับได้ดีกับผมสีช็อกโกแล็ตอ่อน

"อะ ขะ ขอโทษนะค่ะเป็นอะไรรึเปล่า"โซมีน่ารีบเดินไปช่วยพยุงเด็กสาวที่ล้มอยู่ที่พื้นทันที

"แหม่ๆ เดินระวังหน่อยก็ดีนะ"เด็กสาวผมสีช็อกโกแล็ตพูดออกมาระหว่างที่โซมีน่ากำลังพยุงเธออยู่

"ค่ะขอโทษด้วยจริงๆนะค่ะ พอดีฉันกำลังหาห้องหมายเลข102อยู่น่ะค่ะ"โซมีน่าพยุงเด็กสาวขึ้นมาก่อนที่จะพูดขอโทษรัว

"อะ เธอตอนปฐมนิเทศนิ เอ๋เดียวนะเมื่อกี๊เธอบอกว่าเธออยู่ห้อง102เหรอ"เด็กสาวผมสีน้ำตาลทักขึ้นก่อนจะมานึกได้ว่าอีกฝ่ายพูดว่าอะไร

"เอ๋ คุณจำฉันไดด้วยเหรอค่ะ อะใช่ค่ะฉันอยู่ห้องหมายเลข102ค่ะทำไมเหรอค่ะ?"โซมีน่าเอียงคอมองอีกฝ่ายก่อนที่จะเดินไปหยิบกระเป๋าของตนเองขึ้นมา

"อะ ฉันก็อยู่ห้อง102เหมือนกันนั้นแหละ ฮ่าๆบังเอิญจังเลยนะ"เด็กสาวผมสีช็อกโกแล็ตพูดขึ้นก่อนที่จะเดินไปช่วยโซมีน่ายกกระเป๋า

"เอ๋ จริงเหรอค่ะงั้นก็ฉันชื่อ โซมีน่า นะค่ะยอนดีที่ได้รู้จัก"โซมีน่าแนะนำตัวกับอีกฝ่ายก่อนที่จะยื่นมือเพื่อเป็นการทักทาย

"อื้ม งั้นฉันชื่อ โคซ่า นะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน"โคซ่าแนะนำตัวกับอีกฝ่ายก่อนที่จะจับมือกับอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร

"แล้วว่าแต่ห้องหมายเลข102อยู่ตรงไหนอะค่ะ"โซมีน่าพูดพรางใช้มือลูบหัวตัวเองไปมา

"เรื่่องนั้นเดียวฉันจะนำทางให้เองนะ แต่ที่นี้แปลกดีนะห้องนึงมีเทพอยู่ตั้ง3องค์เลย"โคซ่าพูดพรางนำทางอีกฝ่ายไปที่ห้องพัก

"มีเทพอยู่3องค์เหรอค่ะ?"โซมีน่าทำหน้าตาเหมือนคนที่ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเพราะที่โรงเรียนเก่าของเธอนั้นห้องนึงมีเทพอยู่แค่2องค์เท่านั้น เมืื่อทั้ง2เดินมาถึงห้องโคซ่าไดเปิดประตูให้เห็นข้างในห้องที่มีเด็กหญิงผมสีขาวยาวถึงบ่าตาสีเหลืองทองมองมาทางทั้ง2คนที่มาใหม่

"อะ เอ่อฉันได้มาอยู่ที่ห้องนี้ด้วยน่ะขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ"โซมีน่าพูดกับเด็กสาวตาสีเหลืองทองที่นั่งอยู่ที่เตียงพร้อมเดินเข้าไปใกล้แล้วยื่นมือเพื่อเป็นการทักทายให้เด็กสาว

"อื้ม..."เด็กสาวตาสีเหลืองทองพูดพร้อมพยักหน้าแล้วก็หันหน้าหนีไปเมื่อโซมีน่าเห็นเช่นนั้นจึงได้เดินกลับมาหาโคซ่า

"ฮือ โคซ่าจังเด็กผู้หญิงคนนั้นเขาไม่สนใจฉันเลยอะ"โซมีน่าบอกกับโคซ่าที่ยื่นอยู่ข้างๆหน้าประตูด้วยน้ำเสียงที่เหมือนเด็กงอแง

"อื้ม เรื่องนี้ฉันรู้อยู่แล้วละเพราะฉันก็โดนเขาเมินมาเหมือนกัน"โคซ่าพูดด้วยหน้าตาที่เศร้าแบบเด็กๆร้องไห้

"อะงั้นฉันจะแนะนำตัวให้นะ โซมีน่า เด็กผู็้หญิงคนนี้คือ..."ไม่ทันทีโคซ่าจะแนะนำตัวเสร็จเด็กผู้หญิงตาสีเหลืองทองก็ลุกขึ้นและแนะนำตัวด้วยตนเองทันที

"ฉัน มาเรีย ยินดีที่ได้รู้จัก"เมื่อโคซ่าได้ยินเช่นนั้นจึงได้แต่ดีใจ แต่โซมีน่ากลับเดินเขาไปกอดอีกฝ่ายทันที

"อื้ม ยินดีที่ได้รู้จักนะมาเรียจัง"เมื่อมาเรียได้ยินสิ่งที่โซมีน่าบอกจึงได้แต่ทำหน้านิ่งพร้อมตกใจอยู่นิดๆแต่ข้างในใจเธอนั้นกลับรู้สึกดีใจจนบอกไม่ถูกแต่มาเรียก็ได้แต่เก็บความรู้สึกนั้นไว้ในใจโดยไม่พูดอะไรอยู่อย่างนั้น...