ลิขิตรักใหม่สตายเทพเจ้า

               2) รับน้องใหม่ในยามค่ำคืน 1.1

กิ๊ง กิ๊ง กิ๊ง กิ๊ง

เสียงนาฬิกาจากหัวเตี้ยงด้านซ้ายมือของโซมีน่าดังขึ้นก่อนที่โซมีน่าจะลืมตาตื่นขึ้นพบกับมาเรียเด็กสาวตาสีเหลืองทองที่กำลังเตรียมตัวเพื่อเข้าเรียนในวันแรกของการเปิดเถอม

"อื้ม..ตื่นเร็วจังเลยนะมาเรียจัง"โซมีน่าพูดออกมาอย่างสรึมสรือพร้อมลุกขึ้นมามองเด็กสาวที่กำลังจะออกจากห้องไปโดยไม่พูดอะไรอีก

"โธ่ อย่าเงียบแบบนั้นสิมาเรียจังตอบฉันซักหน่อยสิ"โซน่าบอกอีกฝ่ายก่อนที่จะทำหน้าตารอคำตอบจากอีกฝ่ายอย่างสนใจ

"งั้ย..อรุณสวัส..นะ"มาเรียได้หันมามองโซมีน่าก่อนที่จะพูดอรุณสวัสกับโซมีน่าอย่างนิ่งเงียบแล้วเดินออกไปจากห้องที่โซมีน่าและโคซ่าที่พึ่งตื่นกำลังนั่งอยู่บนเตียงโดยไม่พูดอะไรได้แต่นั่งมองหน้ากันและกันอยู่ซักพักหนึ่ง และทั้งสองก็ต้องรีบเปลี่ยนชุดทันทันเมื่อคิดได้ว่าเสียงของนาฬิกาบอกเวลาที่ควรเข้าห้องเรียนโดยด่วน

"หว่า มาเรียจังโหดร้ายมากเลยอะไม่เคยบอกเลยว่าได้เวลาเรียนแล้วอะ"โซมีน่าพูดขึ้นพรางใส่เสื้อผ้าอย่างรีบร้อนถึงที่สุด

"เรื่องนี้คงจะต้องจำไว้แล้วละนะ ฮ่าๆ"โคซ่าพูดออกมาเพื่อให้โซมีน่าอย่าโกรธแค้นมาเรียที่ออกไปจากห้องโดยไม่บอกกล่าวว่าได้เวลาเข้าเรียนแล้ว

ณ ห้องเรียนที่มีกระดานดำอยู่หน้าห้องพร้อมโต๊ะที่จัดอย่างมีระเบียบพายในห้องมีนักเรียนที่กำลังเลือกโต๊ะเรียนอยู่โดยส่งเสียงดังจนถึงหน้าห้องเรียน

"โอ้ย วิ่งแทบตายเลยนะเนี่ยคงต้องจำไว้จนวันตายแล้วละว่าไม่ควรมาสายน่ะ"โซมีน่ารีกวิ่งเข้ามาพร้อมเสียงบ่นที่ทำให้ห้องเรียนเงียบไปพักหนึ่ง โซมีน่ารีบเดินเข้าห้องมาพร้อมมองหามาเรียเด็กหญิงที่ไม่เคยเตือนพวกเขาเลยว่าได้เวลาเรียนแล้ว

"อะนั้นไงเจอตัวแล้วละโซมีน่าจัง"โคซ่ารีบชี้พร้อมบอกโซมีน่าให้หันไปดูเด็กหญิงที่นั่งอยุ่ริมหน้าต่างพร้อมหันมามองพวกเขาอย่างนิ่งเงียบ

"อะเจอแล้วแหม่ให้ฉันหาตั้งนานเลยนะเนี่ย"โซมีน่ารีบเดินมาเรียที่นั่งอยู่ริมหน้าต่างพร้อมพูดอะไรบางอย่างกับพวกเขา

"ฮะ เธอพูดว่าอะไรน่ะ..อาจารย์มา..เหรอ"โซมีน่าพยายามมองที่มาเรียพูดก่อนที่จะอึ้งไปพักนึงแล้วรีบหันไปมองด้านหลังทันที อาจารย์ผู้หญิงวัยทองเดินเข้ามาพร้อมมองโซมีน่ากับโคซ่าสลับไปมา

"นิ คุณโคซ่าและคุณโซมีน่ามายืนทำอะไรกันหน้าประตูไม่ทราบค่ะ"อาจารย์หญิงวัยทองพูดขึ้นก่อนที่โซมีน่าและโคซ่าจะสังเกตเห็นว่าเด็กนักเรียนทุกคนนั้นอยู่ในสภาพที่นั่งนั่งที่ตนเองเรียบร้อยแล้วโดยที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

"บ้าน่า เร็วไปรึเปล่าเนี่ย..."โซมีน่าและโคซ่าพูดขึ้นพร้อมกันก่อนที่จะหันหลังกลับมามองอาจารย์หญิงที่กำลังมองตาเป็นไฟอยู่ข้างหน้าพวกเธอ

"คุณโคซ่าค่ะ คุณเป็นนักเรียนดีเด่นของเรานะค่ะคราวหลังกรุณาอย่ามาช้าด้วยนะค่ะ"อาจารย์หญิงพูดขึ้นพร้อมตักเตือนโคซ่าด้วยความหวังดีเพราะเห็นว่าโคซ่าเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนแห่งนี้โดยเฉพาะ

"ได้ค่ะขอโษด้วยจริงๆนะค่ะคราวหลังฉันจะไม่ทำอีกค่ะ"โคซ่าบอกอาจารย์หญิงก่อนที่จะเดินไปที่ๆมาเรียนั่งอยู่ แล้วเหลือที่ว่างให้กับโซมีน่าพร้อมหันหน้ามามองโซมีน่าแล้วยกมือขึ้นเพื่อเป็นการขอโทษเธอ

"อ้าว ทำไมเป็นอย่างนี้ะค่ะอาจารย์"โซมีน่าหันมาถามอาจารย์หญิงก่อนที่จะทำหน้าตารอคำตอบจากอาจารย์

"ก็คุณโคซ่าเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียนเราน่ะสิ ส่วนคุณๆโซมีน่าคราวหน้าคราวหลังกรุณาอย่ามาช้าอีกนะค่ะ"อาจารย์หญิงมองโซมีน่าด้วยหน้าตาเองจริง

"คะ ค่ะฉันจะไม่มาช้าอีกแล้วค่ะ แล้วให้ฉันไปนั่งที่ได้รึยังละค่ะอาจารย์คนสวย"โซมีน่าตอบรับปากอาจารย์พร้อมย่ิอาจารย์เพื่อให้อาจารยไม่โกรธอีก

"อุ้ย แหม่เรื่องนี้ฉันรู้ดีค่ะ งั้นก็เชิญนั่งที่ได้เลยค่ะ"อาจารย์หญิงยอมอนุญาตให้โซมีน่าไปนั่งที่ได้เพราะคำย่อของโซมีน่าที่ชอบทำนิสัยแบบนี้อยู่แล้ว

"ขอบคุณมากนะค่ะอาจารย์"โซมีน่าทำถ้าทางดีใจแล้วรีบเดินตรงไปนั่งเก้าอี้ข้างๆมาเรียและโคซ่าทันที

"เอาล่ะวันนี้ฉันจะมาบอกเรื่องานรับน้องใหม่วันอาทิตย์หน้านะค่ะ งั้นเชิญนักเรียนทุกคนประชุมกันได้เลยนะค่ะ"อาจารย์หญิงพูดขึ้นเรื่องานรับน้องใหม่วันอาทิตย์หน้าแล้วจึงเดินออกไปจากห้องเพื่อปล่อยให้นักเรียนประชุมกัน

"เอาละอย่างที่ได้ยินกันนะค่ะ ว่าเราจะมีการจัดร้านและเกมส์ในการรับน้องใหม่วันอาทิตย์หน้านะค่ะ งั้นถ้าใครมีข้อเสนออะไรก็แนะนำได้เลยนะค่ะ"หัวหน้าห้องสาวคนหนึ่งเดินมาที่หน้ากระดานดำแล้วขอคำแนะนำหรือข้อเสนอในงานรับน้องให่วันอาทิตย์หน้านี้ หลลังจากที่หัวหน้าห้องพูดจบในห้องก็เริ่มมีเสียงของเด็กนักเรียนที่กำลังฮือฮากันเกี่ยวกับงานรับน้องใหม่

"อื้ม งานรับน้องใหม่อย่างงั้นเหรอจะจัดอะไรดีนะ นิพวกเราก้ลองเสนอดูบ้างดีกว่านะ"โซมีน่าหันมาพูดกับมาเรียและโคซ่าที่ทำถ้าเหมือนไม่ค่อยสนใจในงานที่โรงเรียนจัดขึ้นเลยแม้แต่น้อย

"นิ พวกเธอไม่อยากจัดงานรับน้องใหม่บ้างเหรอ"โซมีน่าพยายามถามทั้งสองคนสลับไปมาหลายครั้งก่อนที่โคซ่าจะพูดขึ้นว่า

"ถึงพวกเราเสนออะไรไปเขาก็ไม่ฟังเราหรอก แบบนั้นน่ะจะเสนอไปทำไมละ"โคซ่าหันมาพูดกับโซมีน่าด้วยถ้าทางที่เศร้าหมองและพูดเหมือนกับเรื่องนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเพียงแค่หนึ่งครั้งเท่านั้น

"ใช่แล้วค่ะ ถึงพวกเราจะพูดอะไรออกไปก้ไม่มีใครรับฟังอยู่แล้วๆแบบนั้นจะพูดออกไปทำไมละค่ะ"เมื่อโซมีน่าได้ยินที่ทั้ง2คนพูดเธอก็ได้แต่ตกใจเพราะขนาดคนที่ไม่ค่อยพูดอะไรอย่างมาเรียกลับพุดออกมาโดยที่มีหน้าตาเศร้าโศกกว่าแต่ก่อนมากขึ้น

"นิ แต่ยังไงเราก็จะต้องมาสนุกด้วยกันนะ งั้นถ้าทั้ง2คนไม่เสนอฉันเสนอเองก็ได้"หลังจากพูดจบโซมีน่าก็ลุกขึ้นยืนพร้อมยกมือขึ้นเพื่อบอกข้อเสนอ

"หัวหน้าห้องค่ะ ฉันขอเสนอจัดร้าน ปาตี้คาเฟ่ ขึ้นค่ะ"เมื่อโซมีน่าพูดจบนักเรียนทุกคนในห้องก็ต่างซุบซิบกันอย่างสนุกสนาน

"เอ่อ ก็ฟังดูดีเหมือนกันนะแต่คงต้องฟังความคิดเห็นของนัก..."ก่อนที่หัวหน้าห้องจะพูดจบนักเรียนทั้งห้องก็ลุกขึ้นแล้วพูดถ้อยคำๆเดียวกันโดยที่ไม่ได้นัดหมายเลยแม้แต่น้อง

"น่าสนุกดีนะเอาสิ"หลังจากที่โซมีน่าได้ยินเธอก็รู้ว่างานรับน้องใหม่ครั้งนี้จะต้องเป็นอะไรที่น่าจดจำทากที่สุดเลยเธอจึงหันมาหามาเรียและโคซ่าพร้อมขึ้นพูดว่า

"เห็นไหมบอกแล้วว่ามันต้องสนุกแน่น่ะ"หลังจากที่โซมีน่าพูดจบมาเรียและโคซ่าได้แต่นั่งเงียบพร้อมมองหน้ากันและกันสลับกับโซมีน่าไปมาหลายรอบแล้วทั้งคู้จึงพูดพร้อมกันว่า

"อื้ม ขอบคุณมากเลยนะโซมีน่าจัง"หลังจากที่ทั้ง2คนพูดจบโซมีน่าก็ได้แต่อึ้งเพราะว่ามาเรียเธอยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่สดใสมากกว่าตอนที่เจอกัน

"มะ มาเรียจัง ธะ เธอยิ้มด้วย"หลังจากที่โซมีน่าพูดจบโคซ่าและมาเรียก็ตกใจพร้อมกับประหลาดใจมากที่สุดคือมาเรียเพราะไม่เคยมีใครทำให้เธอยิ้มได้เลยในชีวิตนอกจากแม่ของเธอเท่านั้น