Dangerous รักอันตรายของนายมาเฟีย

“เขาเป็นใครหรอม่อน”  ยีงไม่ทันที่จะถึงห้องนอนก็ต้องชะงักไปเพราะเสียงพี่คอป

            “เอ่อคือว่า...”  ฉันไม่รู้ว่าเสียงของฉันหายไปไหนกันหมด

            “........”

            “เราแค่รู้จักกันเองพี่” โอ้ยยย จะทำไงดีเนี้ยยย T^T

            “แค่รู้จักกันเองหรอ”  พี่คอปมองมาด้วยสายตาจับผิด

            “ค่ะพี่”  ฉันได้แต่ก้มหน้า  ไม่กล้าที่จะสบตากับพี่คอป

            “แน่ใจนะ” 

            “ค่ะ”

            “รู้ตัวมั้ยม่อนว่าตัวเองโกหกไม่เก่ง”  พี่ฉันเริ่มขึ้นเสียงแต่ประโยคนี้เหมือนอคินพูดเลยอ่ะ

            “ม่อนขอโทษค่ะ”  ฉันสำนึกผิด

            “เขาคบกับม่อนหรอ” พี่ฉันถามด้วยเสียงที่เย็นลง

            “เปล่า เราไม่ได้คบกันนะ”

            “ถ้าไม่ได้คบกันแล้วเขามาง้อม่อนถึงบ้านทำไม แล้วนี้มันก็จะตีหนึ่งแล้ว”

            “ม่อนก็ไม่รู้เหมือนกัน”  แต่จริง ๆ แล้วฉันก็งงเหมือนกันนะ ว่าอคินเขาคิดอะไรกับฉันหรือเปล่า

            “แล้วผู้หญิงคนที่ตบม่อนเขาเป็นใคร” พี่คอปถาม

            “ม่อนคิดว่าเขาเป็นแฟนกับอคิน แต่อคินบอกว่าไมใช่” ฉันตอบไปด้วยเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ

            “แล้วเขาทำอะไรเกินเลยกับม่อนหรือเปล่า” พี่ฉันถามด้วยเสียงที่กังวล

            “เฮ้ย ! ปละ เปล่า พี่คิดได้ไงเนี้ย”

            “ใครจะรู้ ถามเพื่อความแน่ใจ”

            “ขึ้นห้องแล้วนะ ง่วงอ่ะ” ว่าแล้วฉันก็รีบขึ้นห้องแต่เสียงของพี่ฉันก็ดังขัดขึ้นมา

            “ม่อนชอบผู้ชายคนนั้นมั้ย ?” คำถามของพี่ทำเอาฉันนิ่งงันไปเลย แล้วอยู่ ๆ หัวใจของฉันก็เต้นแรง

            “พี่ถามอะไรก็ไม่รู้ ม่อนไปนอนแล้วง่วง” ฉันเปิดประตูเข้าห้องไปในหัวของฉันก็เอาแต่คิดถึงคำถามของพี่คอป แต่เวลาที่ฉันอยู่กับอคินใจฉันมักจะเต้นแรงและไม่เป็นตัวของตัวเองที่สุด หรือว่าฉันจะชอบเขา